«Όταν χάνω δε με πλησιάζουν ούτε οι σκύλοι μου»
Ο Φερνάντο Σάντος μίλησε σε Μέσο της Πορτογαλίας και ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. Είπα πράγματα που ίσως ενδιαφέρουν περισσότερο τους Έλληνες φιλάθλους, απ’ ότι τους συμπατριώτες του. Αναφέρθηκε στην… τεμπελιά που τον χαρακτήριζε όταν έπαιζε μπάλα (δέκα χρόνια στην Α’ Πορτογαλίας) και εξήγησε πως είναι αυστηρός με τους παίκτες του στην προπόνηση γιατί δεν θέλει να του μοιάσουν. Περιέγραψε, επίσης, τι κάνει όταν επιστρέφει σπίτι μετά από ήττα. Κλείνεται στο δωμάτιό του, δεν μιλάει σε κανέναν, δεν τρώει μαζί με την οικογένεια και δεν αφήνει ούτε τα σκυλιά του να τον πλησιάσουν!
Για το πώς προέκυψε η δουλειά στην ΑΕΚ το 2004, τρία χρόνια μετά το πρώτο του πέρασμα από την «κιτρινόμαυρη» ομάδα, αλλά για τη δουλειά του στον ΠΑΟΚ, είπε: «Συχνά σκέφτομαι το εξής: Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, δεν ξέρω αν θα είχα επιλέξει να έχω κάποιον μάνατζερ, επειδή ο μάνατζερ κάνει το εξής: Ανοίγει άλλες πόρτες και νέα πράγματα μπορούν να συμβούν. Και είναι ένα σημαντικό κομμάτι. Ως προπονητής, έφυγα από την Πόρτο κατευθείαν για την Ελλάδα. Βασικά, ένας πρώην παίκτης μου, ήταν αυτός που με κάλεσε να πάω εκεί. Είχα σπουδαία σχέση με όλους του παίκτες μου και όταν ήμουν στην Πορτογαλία, ένας από αυτούς, ο Νικολαϊδης, ήταν πρόεδρος της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ ήταν χρεοκοπημένη, εκείνος τηλεφώνησε σ’ εμένα και μου είπε: ‘Κύριε, πρέπει να με βοηθήσεις. Εγώ θα πάρω την προεδρία κι εσύ τη θέση του προπονητή’. Συμφώνησα. Και τους οδήγησα στο Champions League. Μετά ήρθα στην Μπενφίκα. Και όταν έφυγα από την Μπενφίκα, ο Ζαγοράκης, που ήταν αρχηγός της εθνικής Ελλάδος, η οποία είχε κερδίσει το Euro του 2004, πήγε στον ΠΑΟΚ ως πρόεδρος και μου είπε ότι μόνο εγώ μπορούσα να αναλάβω την ομάδα. Και πήγα. Πάντα προχωρούσα κάπως έτσι».
Ο Φερνάντο Σάντος γνωστοποίησε στον κόσμο για ποιον κόσμο αποβλήθηκε στον ιστορικό αγώνα της Εθνικής με την Κόστα Ρίκα στους «16» του Μουντιάλ: «Αυτό που συνέβη ήταν μια τρομερή αδικία. Ήμασταν στο κενό μεταξύ παράτασης και πέναλτι. Οι διαιτητές δεν άφηναν τους προπονητές να μπούμε εντός γηπέδου. Έχουν δίκιο από μια μεριά. Στο τέλος του παιχνιδιού, μου είπε να πάω προς τα έξω. Και δεν πήγα.
Γιατί; Γιατί πήγα στον βοηθό μου να δώσω τα ονόματα των παικτών που θα εκτελούσαν τα πέναλτι. Και μόλις του τα έδωσα, μου είπε ότι δύο εξ αυτών δεν ήθελαν να εκτελέσουν, γιατί δεν ένιωθαν καλά. Και εκείνη τη στιγμή, ξέχασα τελείως ότι πρέπει να πάω προς τα έξω. Είναι αλήθεια. Πήγα να μιλήσω στους παίκτες μου. Αντί να φύγω κατευθείαν, πήγα σ’ εκείνους για δύο λεπτά. Και με τιμώρησαν επειδή δεν τήρησα την εντολή που μου είχε δοθεί».