18 ΜΗΝΕΣ Ν.Δ. ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ: Τα «συν» της «γαλάζιας» διακυβέρνησης

Τα πάντα έμοιαζαν ιδανικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το βράδυ της 7ης Ιουλίου του 2019. Το κόμμα του είχε κερδίσει την εκλογική κούρσα με σχεδόν 8,5 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο στόχος της αυτοδυναμίας είχε επιτευχθεί και με το παραπάνω –158 κερδισμένες έδρες γαρ– και ο δρόμος της τετραετίας ανοιχτός. Δυστυχώς, δεν ήταν δεμένο το… σκυλί της πανδημίας και έτσι μετά από ένα πρώτο ανέφελο εξάμηνο η «γαλάζια» διακυβέρνηση άρχισε να αναμετράται επί 12 μήνες με έναν απρόβλεπτο και φθοροποιό εχθρό πολύ ψηλότερο από το «μπόι» της.

Δεκαοκτώ μήνες, λοιπόν, μετά από εκείνον τον Ιούλιο και με πολλούς να κάνουν ήδη λόγο για σοβαρό ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να ζυγιστούν τα συν και τα πλην της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τα οποία δεν είναι τόσο προφανή και δεδομένα.

Κι αυτό διότι η έως τώρα πρωθυπουργική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη προσομοιάζει –όπως έχει επισημανθεί πολλές φορές από τις στήλες τις «Α»– με αντεστραμμένη διαφήμιση ινστιτούτου αδυνατίσματος. Τις διαφημίσεις, δηλαδή, που δείχνουν το «πριν» και «μετά»!!!

Με τη διαφορά ότι το πολιτικό «πριν» του Κυριάκου είναι η… fit και στρωμένη «δουλειά» της περιόδου Ιούλιος 2019 – Ιανουάριος 2020, και το «μετά» η πανδημική δυστοπία την οποία κλήθηκε να διαχειριστεί (και συνεχίζει να το κάνει…) από τον περσινό Φεβρουάριο. Πρόκειται αναμφίβολα για μία σημαντική παράμετρο που δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς όταν αποπειράται να αξιολογήσει τα πεπραγμένα, ειδικά μίας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που στις πρώτες 100 ημέρες της έμοιαζε σαν έτοιμη από καιρό να κυβερνήσει.

Ξεκίνημα για… Όσκαρ

Αν κάτι παραδέχονται ακόμη και οι άσπονδοι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι το προεκλογικό σχέδιο που είχε παρουσιάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους πολίτες άρχισε να υλοποιείται με το «καλημέρα» και σχεδόν κατά γράμμα. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα από τα μεγάλα «συν» τού έως τώρα κυβερνητικού βιογραφικού. Επιγραμματικά αρκεί να θυμίσουμε ότι από την ανάληψη της εξουσίας στις 7 Ιούλιου 2019 μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, δηλαδή στις λεγόμενες «πρώτες 100 ημέρες», η κυβερνώσα Ν.Δ. προχώρησε:

>> Στην ανακοίνωση της μείωσης του ΕΝΦΙΑ (30/7/2019) και της βελτίωσης του συστήματος των 120 δόσεων.

>> Στην άρση των capital controls (2/9/2019) που κουβαλούσε στην πλάτη της η οικονομία από το ΣΥΡΙΖΑϊκής έμπνευσης αυτοκτονικό δημοψήφισμα και το κλείσιμο των τραπεζών.

>> Στο ξεμπλοκάρισμα της εμβληματικής επένδυσης στο Ελληνικό με την υπογραφή –στις 17/9/2019– της τελευταίας ΚΥΑ.

>> Στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου μέσω της υπερψήφισης στις 8/8/2019 του σχετικού διυπουργικού νομοσχεδίου.

>> Στη διάθεση αντικαρκινικών φαρμάκων από τις κλινικές (5/9/2019), παρέμβαση που σήμανε την αρχή του τέλους στις ουρές της ντροπής που σχημάτιζαν οι ασφαλισμένοι στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ.

>> Στην ενεργοποίηση του 112, του διεθνούς τριψήφιου αριθμού έγκαιρης προειδοποίησης των πολιτών, καθώς και στην καθιέρωση αδιάλειπτου ωραρίου λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, η οποία είναι πλέον «ανοιχτή» επί 24 ώρες την ημέρα και κάθε ημέρα της εβδομάδας.

Στο ίδιο μικρό χρονικό διάστημα, η Νέα Δημοκρατία επέδειξε μια πρωτόγνωρη σπουδή, επιμέλεια και προετοιμασία για νεοεκλεγείσα κυβέρνηση αναφορικά με την παραγωγή νομοθετικού έργου, καθώς μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 είχαν έρθει προς ψήφιση στη Βουλή σημαντικά νομοσχέδια (φορολογικό, ν/σ για το Επιτελικό Κράτος, κυβερνησιμότητα δήμων, Προστασία Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, Αντικαπνιστικό νομοσχέδιο). Μάλιστα, η «μεγάλη στατιστική» λέει ότι μέχρι τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού η κυβέρνηση είχε ψηφίσει 85 νομοσχέδια!!!

Τα εύσημα για το εξαιρετικό ξεκίνημα την κυβέρνησης Μητσοτάκη πρόλαβαν να τα δώσουν όχι τα ΜΜΕ ή οι δημοσκόποι, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η αντιπολίτευση (μείζων και ελάσσων), αλλά οι ίδιες οι αγορές, που πριν καλά-καλά ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί καθίσουν στις καρέκλες τους έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στη νεοπαγή διακυβέρνηση. Αξίζει να θυμίσουμε ότι, πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 2019 και με μόλις τρεις μήνες θητείας στην «πλάτη» της, η κυβέρνηση είδε να καταρρίπτονται τρία ρεκόρ: η Ελλάδα πέτυχε ιστορικό χαμηλό στο 7ετές ομόλογο, αντίστοιχο ιστορικό χαμηλό (1,5%) στο 10ετές ομόλογο, ενώ για πρώτη φορά στα χρονικά η χώρα δανείστηκε με αρνητικό επιτόκιο.

Άριστα και στα (πολύ) δύσκολα

Στα παράσημα της 18μηνης διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί παρά να συμπεριληφθεί η αντίδραση που επέδειξε ο κρατικός μηχανισμός στις δύο πρώτες μεγάλες κρίσης που αντιμετώπισε. Η μία είναι η απαρχή της επέλασης της πανδημίας του κορωνοϊού στην Ελλάδα (σ.σ. στις 26 Φεβρουάριου 2020 επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα του SARS-coV-2 στην ελληνική επικράτεια) και η δεύτερη η υβριδική εισβολή που επιχείρησε η Τουρκία στον Έβρο στις 29/2/2020, μέσω της ανοιχτής υποκίνησης δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων να παραβιάσουν τα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα.

Ξεκινώντας από το τελευταίο, τα αντανακλαστικά του κρατικού μηχανισμού στην εν δυνάμει πολεμική απειλή ήταν άψογα τόσο στο πεδίο της «μάχης» όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Κατ’ αρχάς οι δυνάμεις ασφαλείας απέτρεψαν τη λαθροεισβολή, ενώ η πολιτική ηγεσία διεθνοποίησε την πρόκληση, καταδεικνύοντας ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και όχι διμερές.

«Είναι υποχρέωσή μου να περιφρουρήσω την ακεραιότητα της χώρας μου και αυτό θα κάνω. Γνώμονάς μας η ασφάλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης», ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πηγαίνοντας ο ίδιος στον Έβρο και κάνοντας αυτοψία μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον Ντερ Λάινεν, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Νταβίντ Σάσολι, και τον πρωθυπουργό της Κροατίας, Αντρέι Πλένκοβιτς.

Αντίστοιχα έγκαιρη και αποτελεσματική ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης όταν «έσκασε» η πανδημία. Είναι πανθομολογούμενο ότι το Μέγαρο Μαξίμου επέλεξε να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα υγειονομικής προστασίας και γρηγορότερα από ό,τι το έκαναν οι κυβερνήσεις άλλων προηγμένων χώρες αλλά και με πολύ αυστηρότερα πρωτόκολλα.

Τα σχολεία έβαλαν «λουκέτο» και απαγορεύτηκαν σχεδόν όλες οι οικονομικές δραστηριότητες, καθώς προκρίθηκε η προστασία της ζωής των πολιτών, έστω κι αν αυτό σήμαινε τον στραγγαλισμό της ανάπτυξης. Αυτή η επιλογή έδωσε χρόνο –σωστά, όπως αποδείχτηκε– στο Εθνικό Σύστημα Υγείας να αναδιοργανωθεί και να θωρακιστεί προκειμένου να είναι έτοιμο την κρίσιμη στιγμή που δεν θα αργούσε όπως φάνηκε να έρθει.