Σχέδιο για να σταματήσει η τραγωδία στη Μεσόγειο

Την επέκταση και ενδυνάμωση των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, καθώς και το «χτύπημα» των εγκεφάλων των δικτύων διακίνησης, όχι μόνο με αστυνομικά μέσα και δράσεις αλλά και με την εξάντληση των νόμιμων και ασφαλών διόδων για τους πρόσφυγες, προκειμένου να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» μεταξύ διακινητών και προσφύγων, περιλαμβάνει το σχέδιο δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας στην προσπάθειά της να μπει ένα τέλος στους μαζικούς θανάτους προσφύγων στη Μεσόγειο.

Η οργάνωση έδωσε τη λίστα των προτάσεών της σήμερα στη δημοσιότητα επ’ αφορμής της αυριανής έκτακτης συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, καλώντας ταυτόχρονα τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα τερματισμού της συνεχιζόμενης τραγωδίας που έχει οδηγήσει στο θάνατο χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.

«Στόχος της Διεθνούς Αμνηστίας είναι μέσα από το σχέδιο αυτό να πιέσουμε τους Ευρωπαίους να αναλάβουν την ευθύνη για το ζήτημα των πνιγμών και τη διαχείριση των προσφυγικών ροών», είπε χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Κοσμόπουλος, διευθυντής του ελληνικού γραφείου της «Διεθνούς Αμνηστίας».

Σχετικά με την Ελλάδα, ο Γ. Κοσμόπουλος υπογράμμισε ότι απαιτείται η άμεση αύξηση των διαθέσιμων πόρων των ελληνικών αρχών, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του προσωπικού του Λιμενικού Σώματος ώστε να μπορούν να προβαίνουν σε αποτελεσματικές επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, όταν αυτό απαιτείται. Χρειάζονται επίσης ικανές και κατάλληλες δομές πρώτης υποδοχής στο Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένων της Μυτιλήνης, της Χίου και της Σάμου, σύμφωνες με τα διεθνή πρότυπα.

Τα ναυάγια-ντροπή
Εξάλλου, η «Διεθνής Αμνηστία» έφερε στη δημοσιότητα μία σύντομη έκθεσή της με τίτλο «Τα ναυάγια-ντροπή της Ευρώπης: η αποτυχία διάσωσης μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα». Σε αυτή την έκθεση καταγράφονται, μεταξύ άλλων, συγκλονιστικές μαρτυρίες επιζώντων ναυαγίων, όπως αυτή του 25χρονου Μοχάμεντ. Συγκεκριμένα, ο νεαρός Παλαιστίνιος από τον Λίβανο περιγράφει το ναυάγιο που συνέβη στις 4 Μαρτίου, όταν η βάρκα στην οποία επέβαινε μαζί με άλλους 150 ανθρώπους (ανάμεσά τους περίπου 20 γυναίκες και 10 παιδιά), αναποδογύρισε σε απόσταση 50 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Λιβύης.

«Στις 5 το απόγευμα είδαμε ένα πλοίο να έρχεται» περιγράφει ο Μοχάμεντ και συνεχίζει: «Έφτασε κοντά στη βάρκα μας και έριξαν μια ανεμόσκαλα. Πολλοί προσπάθησαν να ανέβουν στο πλοίο και η βάρκα αναποδογύρισε. Εγώ έπεσα μέσα στο νερό, ήμουν ο πρώτος. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Όταν ήμασταν στο νερό ήταν σαν μια σκηνή πολέμου. Υπήρχαν ελικόπτερα και σκάφη γύρω μας. Η Ίμιρνταν, μια γυναίκα από τη Συρία γύρω στα 35, πέθανε μαζί με τον ενός έτους γιο της. Δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν. Μου είχε ζητήσει λίγο ψωμί, σοκολάτα και τυρί – της τα έδωσα. Είκοσι λεπτά αργότερα η βάρκα ανατράπηκε – την είδα. Είδα και ακόμα μία γυναίκα, μαύρη, που πέθανε. Και είδα τους λιμενικούς στο μεγάλο πλοίο να προσπαθούν να επαναφέρουν στη ζωή έναν άνδρα. Αλλά δεν τα κατάφεραν».

Στην ίδια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας καταγράφονται, επίσης, οι συνέπειες από τον τερματισμό της ανθρωπιστικής επιχείρησης του ιταλικού Ναυτικού «Mare Nostrum» στο τέλος του 2014, καθώς η οργάνωση συνδέει την παύση αυτή με τη δραματική αύξηση των θανάτων μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα.

Όπως σημειώνεται, εάν επιβεβαιωθούν τα στοιχεία από τα τελευταία συμβάντα, τους πρώτους 3,5 μήνες του 2015 θα έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι και 1.700 άνθρωποι, αριθμός 100 φορές μεγαλύτερος από ό,τι την ίδια περίοδο το 2014.