29 ημέρες Διακυβέρνησης Μητσοτάκη: «Τρέξιμο» για υπουργούς, βάσεις για ριζικές μεταρρυθμίσεις, επαφή με τους πολίτες

Ακόμα μάλιστα και μεταξύ όλων όσοι δεν ψήφισαν την ΝΔ στις 7 Ιουλίου φαίνεται πως επικρατεί η αίσθηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης… προχωράει καλά.

Με βασικό του σύνθημα “λίγα λόγια, πολλή δουλειά” ο νέος πρωθυπουργός επιχείρησε ευθύς εξαρχής να φέρει το “παιχνίδι στα μέτρα του”, κάνοντας πολλούς (ακόμα και ανάμεσα στους επικριτές του) να παραδεχθούν ότι κάτι καλό πάει να γίνει.

Από την μείωση του ΕΝΦΙΑ μεσοσταθμικά κατά 22% για όλους, μέχρι τις βελτιώσεις στη ρύθμιση των 120 δόσεων, ο κ.Μητσοτάκης προσπαθεί να κάνει καθημερινά πράξη τη λογική του “λέω λίγα κάνω περισσότερα”.

Από την στιγμή μάλιστα που και ο ίδιος έχει παραδεχθεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση του δεν έχει ούτε ένα 24ωρο περίοδο χάριτος, θέλει να βάλει το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών σε αυτό το πλαίσιο.

Το ξεκίνημα έγινε από το “σπίτι” του, που δεν είναι άλλο από το υπουργικό συμβούλιο.

Μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι επέβαλε αυστηρούς περιορισμούς σε όλους τους συνεργάτες του. Πιο συγκεκριμένα στους υπουργούς και υφυπουργούς του έθεσε σειρά ασυμβίβαστων.

Απαγόρευσε για παράδειγμα την πρόσληψη συγγενών πρώτου και δεύτερου βαθμού, ενώ απαγορευτικό ισχύσει και για σύναψη οποιασδήποτε σύμβασης με το δημόσιο τομέα από συζύγους και παιδιά κυβερνητικών στελεχών.

Την ίδια ώρα με στόχο τη δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών οι γενικές γραμματείες των υπουργείων μειώνονται από 93 σε 60, ενώ μειωμένος θα είναι και ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων.

Η προσπάθεια είναι όχι απλώς ο πρωθυπουργός να κάνει πολύ περισσότερες παρεμβάσεις και να έχει έναν αυξημένο ρόλο στη λειτουργία και των υπουργείων, αλλά και επί της ουσίας ο κυβερνητικός σχεδιασμός να περνάει και από το πρωθυπουργικό γραφείο με τυπικούς θεσμικούς όρους.

Αυτό λίγο πολύ αποτυπώνει η προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα επιτελικό κέντρο γύρω από το πρωθυπουργικό γραφείο, τους υπουργούς Επικρατείας και τις γραμματείες που αναφέρονται στον πρωθυπουργικό.

Αυτό δείχνει η επιλογή να υπάρχει ειδικό πληροφοριακό σύστημα το οποίο σε πραγματικό χρόνο θα παρακολουθεί βήμα βήμα και με βάση μετρήσιμους στόχους το κυβερνητικό έργο.

Σε αυτό παραπέμπει και η αναβάθμιση του υπουργικού συμβουλίου άρα και της συζήτησης και παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου από ένα όργανο στο οποίο προεδρεύει ο πρωθυπουργός. Και αυτό βέβαια εκφράζουν, σε συμβολικό επίπεδο, οι συσκέψεις υπό την προεδρία του πρωθυπουργού.

Αν κάναμε μια αναλογία με το χώρο των επιχειρήσεων, που άλλωστε είναι προσφιλής στην κυβέρνηση, έχουμε ένα πρότυπο «προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου» που έχει διαρκή και συνεχή παρακολούθηση όλων των τομέων και των πτυχών μιας επιχείρησης και δεν περιορίζεται απλώς στης «επίσημες» ενημερώσεις που φτάνουν σε αυτόν, αλλά επιδιώκει να αποκτήσει και άμεση γνώση των ζητημάτων και των προβλημάτων.

Στόχος προφανώς να δοθεί η εικόνα ότι η κυβέρνηση έχει κέντρο και ότι οι υπουργοί δεν είναι συνεργαζόμενοι φεουδάρχες αλλά τμήματα μιας συνολικής πολιτικής διαδικασίας.

Παράλληλα, από τα πρώτα κιόλας 24ωρα έβαλε στο επίκεντρο της πολιτικής του την προώθηση τελματωμένων project όπως το Ελληνικό.

Εδωσε έμφαση στα ζητήματα της καταπολέμησης της ανομίας (πχ άσυλο) αλλά και της άμεσης αντιμετώπισης μεγάλων θεμάτων από τον κρατικό μηχανισμό (πχ θεομηνιών) , επιδιώκοντας να αποδείξει ότι το κράτος είναι δίπλα στον πολίτη, ανά την επικράτεια.

Παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια, κυρίως προεκλογικά, να ταυτιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ με απολύσεις, φροντίζει να επιμείνει στην επίσπευση προσλήψεων στο δημόσιο τομέα.

Σε κάθε περίπτωση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπάρχει πολύ νερό να κυλήσει ακόμα στο αυλάκι.

Ολα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος και κυρίως από την διάρκεια στην παραγωγή του κυβερνητικού σχήματος.

Προφανώς και είναι πολύ νωρίς για τα όποια συμπεράσματα, κάτι που γνωρίζει καλά ο ίδιος. Τον πρώτο γύρο μπορεί να τον κέρδισε, όμως η γραμμή του τερματισμού δεν έχει ακόμα φανεί. Μεγάλος του αντίπαλος οι απαιτήσεις της κοινωνίας.