4 ΜΗΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ν.Δ.: Σωστό μείγμα πολιτικής, αλλά με 3 αγκάθια…

Η μετεωρολογική θερμοκρασία στην Αττική έχει πάρει την κατιούσα από την Πέμπτη, αλλά την ίδια ημέρα στο Σύνταγμα και ειδικότερα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου το θερμόμετρο ανέβηκε σε επίπεδα καύσωνα, εξαιτίας της αντιπαράθεσης που είχαν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση με φόντο το προσφυγικό-μεταναστευτικό και το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για το άσυλο.

Η κοινοβουλευτική συζήτηση που διεξήχθη το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου δεν διεκδικεί και… Όσκαρ πολιτικού πολιτισμού, μοιάζει ωστόσο να είναι η προθέρμανση ενός δύσκολου χειμώνα για την κυβερνητική πλειοψηφία.

4 ΜΗΝΕΣ «ΓΑΛΑΖΙΑ» ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΦΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΣΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ 3 ΤΟΜΕΙΣ

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν συμπληρωθούν (στις 7 Νοεμβρίου) τέσσερις μήνες «γαλάζιας» διακυβέρνησης, τα καύσιμα του καλού ξεκινήματος που ομολογουμένως έκανε η κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία λιγοστεύουν στο ντεπόζιτο.

Μάλιστα, πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι θα χρειαστεί άμεσα ένα νέο αποτελεσματικό μείγμα κυβερνητικών δράσεων-πρωτοβουλιών, ώστε να «βγει» η ανηφόρα που υπάρχει μπροστά. Μία ανηφόρα που σημειωτέον έχει τρεις επικίνδυνες λακκούβες: το μεταναστευτικό πρόβλημα, τη διαχείριση της Συμφωνίας των Πρεσπών ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις με το γαλλικό βέτο και, τέλος, τα θέματα δημόσιας ασφάλειας.

«Ματώνει» το προσφυγικό  

Για το προσφυγικό η εικόνα είναι αυτή που εν πολλοίς περιγράφεται σε σημερινό ξεχωριστό ρεπορτάζ της «Α» που ακολουθεί. Ότι δηλαδή το καζάνι των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα κοχλάζει επικίνδυνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα που δεν λύνεται από τη μία ημέρα στην άλλη. Πανθομολογούμενο είναι, επίσης, ότι η κατάσταση που  κληροδοτήθηκε στη σημερινή κυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. η ίδια η Κουμουνδούρου παραδέχονται σχετικά λάθη και παραλείψεις) μόνο ιδανική δεν ήταν. Δεν μπορεί, ωστόσο, να μην υπογραμμιστεί ότι ένα κομμάτι του σημερινού πολιτικού αδιεξόδου της στο μεταναστευτικό η κυβέρνηση το προκάλεσε η ίδια στον εαυτό της και σχετίζεται με τα όσα υποστήριζε προεκλογικά η Ν.Δ. για το θέμα.

Θυμίζεται ότι η ηγεσία και τα στελέχη του κόμματος θεωρούσαν ως βασική αιτία της όξυνσης του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος την πολιτική ανοιχτών συνόρων που έλεγαν ότι εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να υποστηριχθεί το φθινόπωρο από κυβερνητικά χείλη ότι το θέμα είναι πρωτίστως γεωστρατηγικό. Κι όλα αυτά, χωρίς να υπάρχει πειστική ανταπάντηση στα νούμερα που λένε ότι η Μόρια παραδόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με περίπου 5.500 άτομα και έφτασε το φθινόπωρο να αριθμεί περί τις 50.000 εγκλωβισμένους.

Βεβαίως, η σύγκρουση των Τούρκων με τους Κούρδους, τα «μπρος-πίσω» του Τραμπ, το «μπάσιμο» του Πούτιν στο παιχνίδι, συνέτειναν σε σημαντικό βαθμό.

Το σημαντικότερο; Ενώ σε πολλά θέματα της καθημερινότητας η κυβέρνηση ανέλαβε φουριόζα τα καθήκοντά της, στο μεταναστευτικό μοιάζει να μην υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο. Ένας πρωτόλειος σχεδιασμός προώθησης προσφύγων στην ενδοχώρα εκπονήθηκε όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, κι αυτός βρήκε απέναντί του πολλούς από τους «γαλάζιους» τοπικούς άρχοντες που αρνούνταν να δεχτούν στις περιοχές τους μαζικές μετεγκαταστάσεις.

Γκρίνιες για τη διαχείριση των Πρεσπών

Όσοι έλεγαν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ένα εξ ουρανού «δώρο» του Αλέξη Τσίπρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, βάσιζαν τον ισχυρισμό τους στο ότι η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να λύσει ένα εκκρεμές για χρόνια εθνικό ζήτημα έδινε στο πιάτο την εκλογική νίκη στη Ν.Δ. και απάλλασσε τον επόμενο πρωθυπουργό από έναν γόρδιο δεσμό δίχως να ευθύνεται αυτός για τη λύση του.

Οι ίδιοι αναλυτές θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσουν τη θέση τους, αφού ο Αλ. Τσίπρας είναι πλέον στην αντιπολίτευση –τιμωρούμενος σε έναν μεγάλο βαθμό και για τo deal με τον Ζόραν Ζάεφ–, ενώ τα κάστανα από τη φωτιά καλείται να τα βγάλει η Νέα Δημοκρατία. Η στοιχειώδης αντικειμενικότητα επιβάλλει την υπενθύμιση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα στελέχη του ουδέποτε έκυψαν την αντίθεσή τους στη συμφωνία. Ξεκαθάριζαν σε κάθε ευκαιρία ότι πρόκειται για μία κακή και προβληματική συμφωνία που δεν ευνοεί τα εθνικά συμφέροντα και πως δυστυχώς το μόνο που θα μπορούν να κάνουν ως κυβερνώντες είναι να εξασφαλίζουν σε κάθε βήμα της διαδικασίας ότι τουλάχιστον οι Σκοπιανοί εφαρμόζουν πιστά τα συμφωνηθέντα.

Το βέτο που πρόβαλε ο Μακρόν θα έπρεπε να λειτουργήσει υπέρ μας, ώστε να αμβλυνθούν όλα τα προβλήματα της Συμφωνίας, χωρίς να εκτεθούμε ως ανακόλουθοι στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Είναι προφανές ότι η εξέλιξη προκάλεσε την αμηχανία της ελληνικής κυβέρνησης, που με το ένα χέρι έπρεπε να υποστηρίξει τα Σκόπια και με το άλλο να επιβάλλει τους όρους της στους γείτονες, όσον αφορά για παράδειγμα την εμπορική σήμανση των μακεδονικών προϊόντων. Το πρώτο –τη στήριξη– την παρείχε. Αν υπάρχουν γκρίνιες και ενστάσεις είναι γιατί η Ελλάδα δεν παίζει το χαρτί της πίεσης έναντι περαιτέρω στήριξης, ειδικά τώρα που οι Σκοπιανοί είναι στα σχοινιά.

Μια ζεστό – μια κρύο στη δημόσια ασφάλεια

Το τρίτο αγκάθι της κυβέρνησης ακούει στο όνομα «Δημόσια Ασφάλεια». Εκεί δηλαδή που η τοποθέτηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη φαινόταν η ιδανικότερη επιλογή για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η επιβολή του δόγματος “νόμος και τάξη” έμοιαζε με ένα εύκολα κερδισμένο στοίχημα για τη «γαλάζια» διακυβέρνηση. Κι εδώ όμως τα επιτεύγματα της κυβέρνησης εναλλάσσονται μεταξύ ζεστού και κρύου.

Το καλό πρώτο δείγμα του αδειάσματος μερικών καταλήψεων στα Εξάρχεια και οι καταδρομικές επιχειρήσεις για σύλληψη ναρκεμπόρων σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας δεν γλυκαίνουν τη γεύση που αφήνει το καθημερινό αστυνομικό δελτίο στα χείλη των πολιτών: οι αλληλέγγυοι του «Ρουβίκωνα» συνεχίζουν την επαναστατική γυμναστική, τις τελευταίες ημέρες μετράμε δύο φονικά (σε Χαϊδάρι και Μέγαρα), από το Αστυνομικό Τμήμα της Κυψέλης απέδρασαν δύο κρατούμενοι, ενώ λίγο πιο κάτω στην οδό Πατησίων και έξω από την ΑΣΟΟΕ η ΕΛ.ΑΣ. παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι τελικά η εισβολή σε ένα πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο παρουσιαζόταν προεκλογικά.