Αδύναμη Γεννηματά, «αόρατη» από τη βάση

Όποιος παρακολούθησε την προχθεσινή ομιλία της Φώφης Γεννηματά στη Βουλή διαπίστωσε ότι η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ήταν άτονη και προφανώς σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Και παρά το γεγονός ότι η στάση που κράτησε το ΚΙΝΑΛ ήταν άψογη σχετικά με τα απόνερα της υπόθεσης Λιγνάδη, εν τούτοις όλοι κατανόησαν ότι η κα Γεννηματά δεν ήταν σε καλή ψυχολογική κατάσταση.

 Του Μιχάλη Κωτσάκου

Κάτι πολύ λογικό, απολύτως ανθρώπινο. Διότι δεν είναι και ό,τι το καλύτερο να έχεις στα χέρια σου δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία δεν σε θέλει στην ηγεσία του κόμματος σου σχεδόν το 70% των ψηφοφόρων σου. Πώς να ξεπεράσεις ότι η πλειοψηφία δεν επιθυμεί να τραβήξουν σε μάκρος οι διαδικασίες για τις εσωκομματικές εκλογές, όπως επίσης ότι οι μισοί δεν συμφωνούν με το γεγονός ότι έβαλες το ΠΑΣΟΚ στο περιθώριο;

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η κα Γεννηματά και παρά την ατονία και την κακή της ψυχολογική κατάσταση έκανε μία πολύ καλή ομιλία. Άσκησε ουσιαστική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για τους άστοχους χειρισμούς της στην υπόθεση Λιγνάδη  και δίχως ίχνος λαϊκιστικής αντίληψης σεβάστηκε στο έπακρο το τεκμήριο της αθωότητας. Γενικά, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ΚΙΝΑΛ μέσω της υπόθεσης Λιγνάδη ανέδειξε την τεράστια διαφορά που το χωρίζει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από την υπόθεση Λιγνάδη λασπολογώντας. Κάτι που φάνηκε και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στη Βουλή, όπου ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να καταδικάσει τις εμετικές αναρτήσεις όχι μόνο του Παύλου Πολάκη (κάτι λογικό, καθώς είναι βουλευτής του κόμματός του), αλλά ακόμη και του Κώστα Βαξεβάνη. Τουναντίον, το Κίνημα Αλλαγής επέλεξε διαφορετικό δρόμο. Άσκησε κριτική για την πολιτική διαχείριση του θέματος κατηγορώντας Μενδώνη και Μαξίμου για ολιγωρία, αλλά καταδίκασε με κάθετο τρόπο τις αναρτήσεις, τις διαρροές, τα υπονοούμενα, τους υπαινιγμούς, τα χυδαία tweets και την περισσή αμετροέπεια ανθρώπων με κοινή αναφορά στην Κουμουνδούρου, οι οποίες και ανακυκλώνουν φρικαλεότητες κατά του πρωθυπουργού.

Ευρωπαϊκό κόμμα

Το ΚΙΝΑΛ όλες αυτές τις ημέρες, αλλά και κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, απέδειξε τι σημαίνει ένα ευρωπαϊκό κόμμα που ξέρει να στέκεται έναντι ενός κοινωνικού φαινομένου, όπως εξελίσσεται το ελληνικό #MeToo. Σε καμία περίπτωση η κα Γεννηματά δεν χρησιμοποιεί την αμετροέπεια του Αλέξη Τσίπρα. Εξάλλου, οι εποχές που το λαϊκό θυμικό έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο για τις αποφάσεις της Χαριλάου Τρικούπη έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.  Από τη δεκαετία του 90, όταν στη δεύτερη κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ, οι ακραίοι που πρωταγωνίστησαν τη δεκαετία του ’80, είτε οδηγήθηκαν στο περιθώριο, είτε συνταξιοδοτήθηκαν.

Σε καμία περίπτωση στο ΚΙΝΑΛ δεν πιστεύουν ότι μπορεί να σταθεί ένα κίνημα κατά της Ν.Δ. και της κυβέρνησης μέσω των όποιων καταγγελιών και εγκλήσεων σε βαθμό κακουργήματος κατά του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Ακόμη και η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ για παραίτηση της Λίνας Μενδώνη, όπως το βλέπουν στο ΚΙΝΑΛ, «είναι ένα ρουσφέτι σε ένα μέρος του καλλιτεχνικού κόσμου με στόχο να  τους στρατεύσει». Όμως αυτό το στοίχημα μπορεί να χαθεί, καθώς εάν δεν αποπεμφθεί η Μενδώνη (που είναι και το πιθανότερο), τότε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό τον κόσμο θα παρουσιαστεί ανίκανος να επιβάλει τη θέση του.

Στον αντίποδα, το Κίνημα Αλλαγής διαχώρισε πλήρως τη θέση του από τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και αντέκρουσε κάθε προσπάθεια ταύτισης μαζί του. Το Κίνημα Αλλαγής επικρίνει την αντιπαράθεση της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ για τα καταγγελλόμενα και ζητά μόνο την ανάληψη πολιτικής ευθύνης από την υπουργό Πολιτισμού, καθώς βρίσκεται εκτεθειμένη από την επιλογή του κ. Λιγνάδη. Ακόμη και η κριτική προς την κα Μενδώνη ήταν βαθύτατα πολιτική. Της καταλόγισε ως σφάλμα το γεγονός ότι δήλωσε εξαπατημένη από τον τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, όταν δουλειά τού κάθε υπουργού είναι ακριβώς να μην εξαπατάται. Της καταλόγισε ότι αντιφάσκει καθώς τον αποκάλεσε «επικίνδυνο άνθρωπο», άρα προέβη σε ετυμηγορία όταν ζητάει από  όλους να μην κάνουν το ίδιο αφού έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη και, τέλος, της ασκεί κριτική γιατί η διόρισε τον κ. Λιγνάδη χωρίς να έχει κατοχυρώσει διαφανείς θεσμικές διαδικασίες.

Κατά την ομιλία της στη Βουλή η κα Γεννηματά τόνισε ότι η αντιπαράθεση του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το τελευταίο που χρειάζεται η Δημοκρατία στη χώρα και ο πολιτικός διάλογος. «Ο ένας μοιάζει όλο και περισσότερο στον άλλο. Σύμμαχοι σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση, με κενό βιογραφικό μεταρρυθμίσεων, κοινή αντίληψη για τον ρόλο του κράτους και το ήθος εξουσίας», ανέφερε χαρακτηριστικά η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής.

Χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις με ευθύνη της… καπετάνισσας

Τη διαφορά του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τη Ν.Δ., που αναδείχθηκε στη Βουλή κατά την προ ημερησίας συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών δεν την κατανοούν οι πολίτες και οι ψηφοφόροι που κρατούν το κόμμα σε χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις. Άρα, η ευθύνη βαραίνει τον καπετάνιο του πλοίου και τους αξιωματικούς του. Αυτούς που δεν μπορούν να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κοινωνία για το τι ακριβώς είναι το ΚΙΝΑΛ, τι πρεσβεύει και ποιο είναι το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Αποδεικνύουν ότι είναι ελλειμματικοί στην επικοινωνία με τους ψηφοφόρους.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ ζητούν αλλαγή ηγεσίας, καθώς με την κα Γεννηματά δεν βλέπουν προκοπή. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τη δημοσκόπηση προ ημερών της Opinion Poll στην Περιφέρεια Αττικής, όπου το ΚΙΝΑΛ κινείται κάτω του 5% (4ο πίσω από το ΚΚΕ), ήρθε και μία άλλη δημοσκόπηση της Palmos στην Περιφέρεια Κεντρική Μακεδονίας, όπου και πάλι το ΚΙΝΑΛ είναι σε ανάλογες χαμηλές πτήσεις, και πάλι 4ο, πίσω όχι από το ΚΚΕ, αλλά την Ελληνική Λύση. Και στις δύο αυτές μεγάλες περιφέρειες ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε μικρότερα ποσοστά από τον πανελλαδικό μέσο όρο του.

Οπότε εάν η κα Γεννηματά θέλει να κάνει καλό στο ΚΙΝΑΛ, οφείλει να ανοίξει άμεσα τις διαδικασίες εκλογής νέου αρχηγού και να μην περιμένει το φθινόπωρο. Σε συνεννόηση με όλους τους υποψήφιους να ορίσουν μία ημερομηνία και να προχωρήσουν στις εκλογές.  Θα πρέπει να καταλάβει ότι, όταν δεν σε θέλει το 70% των ψηφοφόρων του κόμματός σου, η λογική λέει πως παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Ιστορικά στον χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί με τους προηγούμενους προέδρους τέτοια αντίδραση της βάσης.