Αιχμάλωτοι πολέμου…

Κοντεύουμε να συμπληρώσουμε 20 ημέρες από όταν ήχησαν τα ρωσικά κανόνια στην Ουκρανία, και όλα δείχνουν ότι έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Άλλοι –οι περισσότεροι– λένε ότι πλησιάζει η τελική αναμέτρηση στο Κίεβο. Άλλοι –οι λιγότεροι– ότι δεν θα αργήσει η συνθηκολόγηση και η κατάπαυση του πυρός. Ό,τι πάντως και να συμβεί, φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί ο Εμανουέλ Μακρόν, που προέβλεψε ότι τα δύσκολα είναι μπροστά και αφού σταματήσουν οι εχθροπραξίες.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Αν και δεν είναι αλήθεια ότι η βασίλισσα της Γαλλίας και σύζυγος του Λουδοβίκου 16ου, Μαρία Αντουανέτα, ήταν αυτή που είπε τη θρυλική φράση «Αν δεν έχει ο λαός ψωμί, ας φάει παντεσπάνι», δεν μπορεί να μην ταξιδέψει πίσω στην ιστορία το μυαλό όταν ακούγεται η λέξη Βερσαλλίες. Εκεί, δηλαδή, που συναντήθηκαν (ΑΤΥΠΩΣ;) την Πέμπτη και την Παρασκευή οι Ευρωπαίοι ηγέτες για να συζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης των δυσμενέστατων συνεπειών της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία. Απόφαση δεν πάρθηκε (βλ. ρεπορτάζ σελίδα 4), καθώς για άλλη μία φορά η Ένωση απέδειξε τις αγκυλώσεις και τη βραδυπορία που τη διακρίνει όταν χρειάζεται να λύσει προβλήματα σκεπτόμενη έξω από το στερεοτυπικό δημοσιονομικό κουτί. Μπροστά, μάλιστα, στο φάσμα του «τρομοκράτη» της ενεργειακής ακρίβειας, που βομβαρδίζει ανηλεώς τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά, την παραμονή της Συνόδου στις Βερσαλλίες έκανε την εμφάνισή του ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ, και το μόνο που βρήκε να προτείνει ως άλλη Αντουανέτα ήταν να μειώσουν –λέει– όλοι οι Ευρωπαίοι την κατανάλωση ενέργειας σε ατομικό επίπεδο για να μειώσουν τη συνολική εξάρτηση από το φυσικό αέριο από τη Ρωσία!!!

Με αυτά και μ’ αυτά και με τις συνομιλίες να έχουν τελματώσει στις… λάσπες του Κιέβου, η μόνη πρόβλεψη-διαπίστωση που δεν κινδυνεύει να διαψευστεί είναι ότι η αποκοτιά του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταστήσει άπαντες –και τον ίδιο φυσικά– αιχμάλωτους πολέμου. Ενός πολέμου που δυστυχώς δεν θα σταματήσει όταν σιγήσουν οι ερπύστριες και οι πύραυλοι Ισκαντέρ.

Πρώτη «αιχμάλωτη» η Ευρώπη

Για την αιχμαλωσία της Ευρώπης δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις. Όχι μόνο η «Α» αλλά πολλά ΜΜΕ και αναλυτές υπογράμμισαν από την πρώτη στιγμή του πολέμου ότι η Ε.Ε. ως πολιτικο-οικονομική οντότητα και κυρίως οι πολίτες θα πληρώσουν το μάρμαρο του γεωπολιτικο-στρατιωτικού πόκερ που παίζεται από τις 24 Φεβρουαρίου στα βορειοανατολικά όρια της «Γηραιάς Ηπείρου». Με απόλυτη εξάρτηση από τη Ρωσία όσον αφορά την καύσιμη ύλη που κινεί την ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά και από το ΝΑΤΟ όσον αφορά την ασφάλειά της, η Ε.Ε. άγεται και φέρεται αναλόγως των ορέξεων του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτός είναι που εκτός από τα κλειδιά των ρωσικών πυρηνικών κρατά στα χέρια του και τις στρόφιγγες τροφοδοσίας του φυσικού αερίου. Απόδειξη; Τα λόγια του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Φρανς Τίμερμανς, ο οποίος, μιλώντας πριν από μερικά 24ωρα στο γερμανικό ραδιόφωνο Deutschlandfunk, εξέφρασε την αντίθεσή του στην απαγόρευση εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, ισχυριζόμενος ότι «με την επιβολή των κυρώσεων, πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα πληγούν περισσότερο οι υπεύθυνοι και όχι η δική μας κοινωνία».

Για την ώρα πάντως είναι ξεκάθαρο ότι την πληρώνουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως για παράδειγμα η ελληνική, που την Πέμπτη είδε την τιμή της βενζίνης να ξεπερνά για πρώτη φορά το φράγμα των 2 ευρώ ανά λίτρο στα διυλιστήρια, ενημερώθηκε ότι ο πληθωρισμός σκαρφάλωσε τον Φεβρουάριο στο 7,2%, και που στην καθημερινότητά της επιβεβαιώνει το εύρημα της ετήσιας έρευνας της ΓΣΕΒΕΕ ότι για 4 στα 10 νοικοκυριά ο μισθός ή η σύνταξη εξανεμίζεται μέχρι τις 19 κάθε μήνα.

Ο «αιχμάλωτος» Ζελένσκι

Κάθε ημέρα που περνάει, η ήττα της Ουκρανίας διαφαίνεται όλο και περισσότερο, αλλά αυτό δεν αφορά τόσο τα πεδία των μαχών όπου το φρόνημα περισσεύει και κυριαρχεί η αποφασιστικότητα του «ή ταν ή επί τας». Αφορά σίγουρα, όμως, την κατάσταση των πραγμάτων όπως αυτά έχουν αρχίσει να σχηματοποιούνται για την επόμενη ημέρα της Ουκρανίας. Ο πρόεδρος της χώρας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει καταλάβει με τον σκληρότερο για τον λαό του τρόπο ότι η ασπίδα προστασίας που περίμενε από τη Δύση, είτε αυτή ερχόταν με είσοδο στο ΝΑΤΟ είτε με έμπρακτη πολεμική συμπαράταξη του στρατιωτικού σκέλους της Βορειοατλαντικής συμμαχίας, ήταν τόσο αληθινή όσο το σενάριο της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς «Υπηρέτης του Λαού» από την οποία ως ηθοποιός έγινε γνωστός. Πόσο πιο καθαρά να του το πει άλλωστε το ΝΑΤΟ από το ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Συμμαχία δεν πρόκειται να γίνει μέρος της σύγκρουσης;

Υπό αυτό το πρίσμα, αυτό που νομοτελειακά μένει στον «αιχμάλωτο» Ζελένσκι είναι η διαπραγμάτευση (σ.σ. το μεσημέρι της Παρασκευής ο εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ, είπε ότι δεν αποκλείει μια συνάντηση μεταξύ Πούτιν – Ζελένσκι), που στον επίλογό της θα έχει γραμμένη τη λέξη «συμβιβασμός».

Η ρεβάνς και η αυτοαιχμαλωσία Πούτιν

Είναι πλέον ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιδιώκει να πάρει μία ιδιότυπη ρεβάνς για όσα ακολούθησαν μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη της δεκαετία του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Εξ ου και η επιδίωξή του να ξαναζωγραφίσει τα σύνορα, «μαντρώνοντας» την περιοχή που το νεο-τσαρικό όραμά του θεωρεί κλεμμένο ζωτικό χώρο. Άλλο τόσο ορατό είναι, όμως, ότι η επέλαση δεν πάει όπως την είχε σχεδιάσει. Στο Κίεβο (για όσο ακόμη… κρατάει) βοά η φημολογία ότι καρατομήθηκαν 8 Ρώσοι στρατηγοί γιατί δεν έφεραν σε πέρας την αποστολή τους, ενώ το Κρεμλίνο παραδέχεται ότι η ρωσική οικονομία υφίσταται ένα ισχυρό και πρωτοφανές ηλεκτροσόκ. Όλα αυτά συνιστούν την αυτοαιχμαλωσία τού Πούτιν σε έναν πόλεμο που στρατιωτικά μπορεί να τον οδηγήσει στο ποινικό δικαστήριο της Χάγης, οικονομικά στη χρεωκοπία που βρίσκεται προ των πυλών, και πολιτικά στο άγνωστο…