Ακολουθεί το γαλλικό «παράδειγμα» η Γερμανία – Αντιμέτωπη με σοβαρό πολιτικό αδιέξοδο

Ακόμα και αν η ακροδεξιά δεν κατορθώσει να κερδίσει τις εκλογές, το γερμανικό πολιτικό σύστημα πρόκειται να βρεθεί αντιμέτωπο με σειρά κρίσιμων ερωτημάτων - Ανησυχίες γύρω από το - ναζιστικού χαρακτήρα - μανιφέστο του AfD

Μέσα στο 2024, ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, διόρισε συνολικά τέσσερις (!) πρωθυπουργούς. Προφανώς, έπειτα από τις πρόωρες εκλογές που ο ίδιος προκήρυξε, προκειμένου να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς, η Γαλλία βρέθηκε σε σειρά πολιτικών αδιεξόδων, με αποτέλεσμα να καθίσταται «μη κυβερνήσιμη».

Όπως όλα δείχνουν, τον ίδιο δρόμο αναμένεται να ακολουθήσει και η Γερμανία. Έπειτα από την πτώση του Όλαφ Σολτς και τις εκλογές που προκήρυξε, το νεο-ναζιστικό κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) παρουσιάζει μία ισχυρή δυναμική, η οποία, σε συνδυασμό με τη δημόσια υποστήριξη του Αμερικανού μεγιστάνα και συνεργάτη του Τραμπ, Έλον Μασκ, το έχει οδηγήσει σε ποσοστά άνω του 20%.

Βέβαια, παρά την ανοδική του τάση, παραμένει 8-10 μονάδες πίσω από το CDU, το οποίο εξακολουθεί να διατηρεί ασφαλές προβάδισμα νίκης. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Gzero Media, το AfD δεν συγκεντρώνει παρά ελάχιστες πιθανότητες να κυβερνήσει, καθώς πέρα από το ότι βρίσκεται αρκετά πίσω δημοσκοπικά, απορρίπτεται και από όλα τα υπόλοιπα κόμματα της Γερμανίας.

Όμως, η ανάλυση υποστηρίζει ακόμα ότι: «Ακόμα κι αν η AfD χάσει, θα ακούγεται πιο δυνατά από ποτέ στην Bundestag. Το CDU θα χρειαστεί έναν συνασπισμό (για να κυβερνήσει), αλλά οι διαπραγματεύσεις με τα αμέσως επόμενα μεγαλύτερα κόμματα είναι πιθανό να είναι γεμάτες ένταση.

Και συμπληρώνει: «Αναμένουμε να δούμε ένα εκτεταμένο αδιέξοδο στο Βερολίνο»

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στην εν λόγω ανάλυση, με αφορμή την παρουσίαση του μανιφέστου του κόμματος, έγινε λόγος για «εθνοκάθαρση σε φανταχτερό κοστούμι», καθώς το AfD προτείνει τη βίαιη απομάκρυνση μεταναστών (remigration) που δεν ενσωματώνονται στη γερμανική κουλτούρα, ανεξάρτητα από το καθεστώς υπηκοότητας που κατέχουν. Με άλλα λόγια, όπως τονίζουν αναλυτές, ένας Γερμανός  συριακής – για παράδειγμα – καταγωγής, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη χώρα, θα μπορούσε να απελαθεί. 

Ο όρος «επαναπατρισμός» (remigration) έγινε δημοφιλής στον γερμανόφωνο κόσμο από τον Αυστριακό νεοναζί Μάρτιν Ζέλνερ.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα