ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Η δίκη της ζωής του είναι η… δική του!

Μια μεγάλη δικαστική περιπέτεια αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, που κάθεται στο εδώλιο του Πενταμελούς Εφετείου της Αθήνας κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος, για χρήση πλαστού εγγράφου σε βάρος του Δημοσίου, που αφορά την καταπάτηση μεγάλης δημόσιας έκτασης στην Αιξωνή Γλυφάδας.

Της Πωλίνας Βασιλοπούλου

Η δίκη έχει μπει στην τελική ευθεία για την έκδοση απόφασης του δικαστηρίου. Η εισαγγελέας Εφετών, Μαρία Μαλούχου, έχει ήδη ξεκινήσει να διατυπώνει την πρότασή της, χωρίς ωστόσο να διαφαίνεται προς ποια κατεύθυνση οδεύει, καθώς ακόμη αναφέρεται στο μακρύ ιστορικό της υπόθεσης, χωρίς να έχει καταλήξει σε ενοχή ή καταδίκη.

Μεταξύ αυτών που «καίγονται» για την ετυμηγορία είναι ο Αλ. Λυκουρέζος. Ο ποινικολόγος των οικονομικά ισχυρών κατηγορουμένων, που έχει αφήσει εποχή με το μοναδικό δικηγορικό του στυλ και τον δυναμισμό του, για πρώτη φορά υπερασπίζεται τον εαυτό του, κατηγορούμενος για εμπλοκή στο σκάνδαλο της Αιξωνής, που για άλλους, οι οποίοι δικάζονται μαζί του, έφερε ποινές πολλαπλών ισοβίων και πολυετείς καθείρξεις.

Ο 84χρονος Αλ. Λυκουρέζος, μαζί με τα σοβαρά προβλήματα υγείας, που αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό, τα οποία τον ανάγκασαν να κυκλοφορεί στα δικαστήρια υποβασταζόμενος σε μπαστούνι, διατρέχει παράλληλα τον κίνδυνο να καταδικαστεί τελεσίδικα σε φυλάκιση 5 ετών.

Αυτό ενδέχεται να είναι το αποτέλεσμα, εάν το Πενταμελές Εφετείο επικυρώσει την πρωτόδικη ποινή, την οποία του είχε επιβάλει το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, που τον έκρινε ένοχο, για χρήση πλαστού εγγράφου σε βάρος του Δημοσίου και συγκεκριμένα ότι: «Στην Αθήνα, την 8/10/2002, με πρόθεση προκάλεσε στον κατηγορούμενο Κωνσταντίνο Λιωρίκη, δικηγόρο και συνεργάτη του γραφείου του, την απόφαση να εκτελέσει την κακουργηματική πράξη της χρήσεως πλαστού εγγράφου σε βάρος του Δημοσίου, που αυτός (ο Κωνσταντίνος Λιδωρίκης) τη διέπραξε χωρίς δόλο, σκόπευε δε αυτός να προσπορίσει στον εαυτό του και σε άλλους, βλάπτοντας το ελληνικό δημόσιο, περιουσιακό όφελος, που υπερβαίνει το ποσό των €73.000, ενώ το όφελος που αυτός επιδίωξε σε βάρος της περιουσίας του Δημοσίου υπερβαίνει το ποσό των €150.000».

Η ποινή των πέντε ετών είχε επιβληθεί πρωτόδικα, τον Μάρτιο του 2012, στον Αλ. Λυκουρέζο, καθώς το δικαστήριο είχε δεχτεί, με ανάλογη εισαγγελική πρόταση, την αναγνώριση των ελαφρυντικών του πρότερου έντιμου βίου και της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς, μετά την πράξη, τα οποία είχε ζητήσει η πλευρά του δικηγόρου.

Αυτό, που είχε κρίνει ωστόσο την ευνοϊκή για τον δικηγόρο ποινική εξέλιξη δεν ήταν τόσο τα ελαφρυντικά, που του αναγνώρισε το Τριμελές Εφετείο, όσο το γεγονός ότι είχε αθωωθεί από την κακουργηματική κατηγορία της απάτης επί Δικαστηρίω σε βάρος της περιουσίας του Δημοσίου. Κατά συνέπεια η περίπτωση πλήρους αθώωσής του «παίζει» πολύ δυνατά.

Οι ένοχοι

Το πρωτόδικο δικαστήριο είχε κρίνει ενόχους, τότε, ακόμη 20 κατηγορούμενους, επιβάλλοντάς τους βαρύτατες ποινές ισοβίων και πολυετών καθείρξεων, για την καταπάτηση μεγάλης δημόσιας έκτασης στην Αιξωνή Γλυφάδας. Ήταν μια ολόκληρη πλαγιά του Υμηττού πάνω από τη Γλυφάδα, με απρόσκοπτη θέα στο Σαρωνικό, που ήταν δημόσια αναδασωτέα έκταση, καταπατήθηκε από τους κατηγορούμενους και πουλήθηκε σε ανύποπτους πολίτες, με πλαστογραφημένα έγγραφα.

Καταδικάστηκαν συνολικά 5 δικηγόροι, μεταξύ των οποίων και ο ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, 6 συμβολαιογράφοι, 2 επιχειρηματίες, ένας πολιτικός μηχανικός και 7 ιδιώτες.

Τρεις ακόμη δικηγόροι όπως και μία επιχειρηματίας είχαν αθωωθεί, ενώ για μία συμβολαιογράφο είχε ανασταλεί η ποινική διαδικασία.

Ξεκίνησε από το παραδικαστικό και την Ηλία

Η υπόθεση απασχόλησε τη Δικαιοσύνη, όταν στο πλαίσιο των ερευνών για το λεγόμενο «παραδικαστικό κύκλωμα» εντοπίστηκε δικαστική απόφαση που είχε εκδώσει η πρώην πρωτοδίκης, Αντωνία Ηλία. Με αυτή επιτρεπόταν να γίνει μεταγραφή συμβολαίων μεταβίβασης της επίμαχης έκτασης σε 2 Κύπριους επιχειρηματίες.

Η απόφαση της πρωτοδίκη προκάλεσε δικαστική έρευνα, καθώς για την περιοχή της Αιξωνής είχε εκδοθεί εισαγγελική εγκύκλιος που απαγόρευε στις αρμόδιες υπηρεσίες να προχωρούν σε μεταγραφές συμβολαίων, αφού η έκταση ανήκε στο Δημόσιο και είχε κηρυχθεί αναδασωτέα το 1939.

Είχαν κριθεί ένοχοι από το δικαστήριο οι συμβολαιογράφοι Σ. Κατσαγιάννη, Δ. Μητρέλης, Κ. Μητρέλης, Στ. Παπαδογεωργής, Δ. Σεχιώτη, Αθ. Τσατσαρώνη, οι δικηγόροι Β. Αγιασοφίτης, Αλ. Λυκουρέζος, Σπ. Παπαθανασόπουλος, Δ. Παρασκευόπουλος, Π. Σφαλακάτος, ο πολιτικός μηχανικός Θ. Παλαιογιάννης, οι επιχειρηματίες Τζων Κωνσταντινίδης και Κ. Γεωργίου και οι ιδιώτες Θ. Δουσαΐτης, Κ. Μανιόπουλος, Γ. Μπασούκος, Ιω. Σκιτζής, Χρ. Τοπούζης, Αν. Πρίτσας και Δ. Εμμανουηλίδης.

Το δικαστήριο επέβαλε ποινή 5 φορές ισοβίων και επιπλέον 19 χρόνων και 5 μηνών κάθειρξη στον δικηγόρο Δ. Παρασκευόπουλο, ποινή ισόβιας κάθειρξης και επιπλέον κάθειρξης 8 ετών στον επιχειρηματία Τζ. Κωνσταντινίδη και επίσης ισόβια και επιπλέον 23 ετών κάθειρξη στον επιχειρηματία Κ. Γεωργίου. Στον Αλέξανδρο Λυκουρέζο επιβλήθηκε ποινή 5ετούς φυλάκισης και στον συνάδελφό του Β. Αγιασοφίτη φυλάκιση 4 ετών και 9 μηνών.

Σε όλους τους υπόλοιπους κατηγορούμενους επιβλήθηκαν πρόσκαιρες ποινές κάθειρξης από 10 έως 18 χρόνια.

«Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου»

Ο ποινικολόγος είχε χαρακτηρίσει το αθωωτικό μέρος της απόφασης «πανηγυρική δικαίωσή του», ενώ για την κήρυξή του ως ενόχου ανέφερε: «…το δικαστήριο επέλεξε κατά τρόπο ανεξήγητο και αγνοώντας το συντριπτικό, ουσιαστικό και νομικό υλικό, να διατηρήσει ένα μικρό μέρος του κατηγορητηρίου, το οποίο είμαι βέβαιος ότι θα ανατραπεί στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων».

Και κατέληγε: «Έχω ήσυχη την συνείδηση μου ότι στην υπόθεση αυτή άσκησα το δικηγορικό λειτούργημα κατά τρόπο ανεπίληπτο».