Αλέξης Τσίπρας: Ηττημένος, τσαλακωμένος αλλά… ζωντανός!

Πρώτα διεύρυνση, μετά ανοιχτό συνέδριο για ξεκαθάρισμα και στενό μαρκάρισμα στη ΝΔ, το σχέδιο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ

Το ρεφρέν της σούπερ επιτυχίας «Λιωμένο Παγωτό» που έγραψαν το 1994 τα «Ξύλινα σπαθιά» ταιριάζει γάντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του, Αλέξη Τσίπρα, αφού μετά την εκλογική σφαλιάρα των ευρωεκλογών, το μέχρι πρότινος κυβερνών κόμμα δεν… έλιωσε όπως ευελπιστούσαν οι αντίπαλοί του. Το θέμα πλέον για την Κουμουνδούρου είναι το «σπαθί» της αντεπίθεσης-μετεξέλιξης που σήκωσε το βράδυ της 7ης Ιουλίου ο Αλ. Τσίπρας να μην αποδειχτεί… ξύλινο, αλλά ισχυρό όπλο που θα τον επαναφέρει αργά ή γρήγορα στον πρωθυπουργικό θρόνο.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Από τα πρώτα λόγια της δήλωσης που έκανε ο Αλ. Τσίπρας από το Ζάππειο (σ.σ. και όχι από τα γραφεία του κόμματός του όπως περίμεναν κάποιοι) το απόγευμα της Κυριακής των εθνικών εκλογών, έχοντας στο πλάι του την Έφη Αχτσιόγλου, ήταν ξεκάθαρο ότι στον ΣΥΡΙΖΑ σκέφτονταν τη δική τους επόμενη εσωκομματική ημέρα.

«Έχουμε πλήρη επίγνωση», είπε, «ότι το 2015 λάβαμε ένα δάνειο από τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της πατρίδας μας, που μας έδωσαν ένα ποσοστό 35% (…) Το σχεδόν 31,6% δεν είναι δάνειο, αλλά εντολή μετασχηματισμού μας με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα, με βαθιές ρίζες και ισχυρούς δεσμούς στον εργαζόμενο λαό και στην κοινωνία».

Ήταν αυτή η αποστροφή του λόγου τού τέως πρωθυπουργού, που έδωσε ακόμη και στους πιο δύσπιστους να καταλάβουν ότι στο νούμερο 1 της πλατείας Κουμουνδούρου ξεκινούσε και επισήμως η διαδικασία πλήρους «ανακαίνισης» του ΣΥΡΙΖΑ. Και λέμε επισήμως, διότι η μετεξέλιξη του κόμματος της αξιωματικής πλέον αντιπολίτευσης δεν είναι απότοκο των τρίτης συνεχόμενης εκλογικής ήττας σε διάστημα 40 ημερών. Αντιθέτως, είναι κάτι που συζητιέται καιρό τώρα στους διαδρόμους του κόμματος.

Το μέγα πρόβλημα, ωστόσο, που πρέπει να λύσει ο Αλ. Τσίπρας δεν είναι η διαπίστωση της πολιτικής αναγκαιότητας να αλλάξει το κόμμα του, αλλά το προς τα πού και με ποιους θα το πάει στη νέα εποχή. Κι εδώ οι «συντροφικές» απόψεις εντός του κόμματος είναι πολλές και όχι απαραίτητα… συντροφικές!

Η πρώτη αποτίμηση

Ήδη την περασμένη Τετάρτη συνεδρίασε για περισσότερες από πέντε ώρες η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία το όργανο αποπειράθηκε να αποτιμήσει σε ένα πρώτο επίπεδο το εκλογικό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών. Στη σχετική εισήγησή του ο Αλ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι το 31,53% που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές κάλπες της 7ης Ιουλίου αποτελεί ισχυρή επιβεβαίωση της εδραίωσης του ΣΥΡΙΖΑ ως αδιαμφισβήτητο εκφραστή των αριστερών, προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, που συνεπαγωγικά διασφαλίζει ότι το κόμμα από τα έδρανα πια της αντιπολίτευσης θα ασκήσει ισχυρό, μαχητικό και προγραμματικό έλεγχο στα όσα θα πράττει η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ο πρόεδρος του κόμματος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην Προοδευτική Συμμαχία, εμμένοντας στη θέση του ότι αποτελεί μία στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει να επικυρωθεί το προσεχές διάστημα, μέσα από την άμεση δρομολόγηση των διαδικασιών ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ και της αντιστοίχησής του με την εκλογική βάση των περισσοτέρων από 1.780.000 ψηφοφόρους που συναντήθηκαν στην κάλπη του κόμματος. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι με το πέρας του καλοκαιριού απαιτείται να ξεκινήσει μία πλατιά καμπάνια οργανωτικής ανασυγκρότησης, που θα δίνει έμφαση και στη νέα γενιά που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, με ποσοστό 38% στις ηλικίες έως 24 ετών. Ποσοτικοποιημένα ο βασικός στόχος της ηγεσίας είναι η εγγραφή στους καταλόγους του κόμματος όσο το δυνατόν περισσότερων νέων μελών, ώστε μέχρι να διεξαχθεί το Συνέδριο του κόμματος (σ.σ. θα είναι ανοιχτό και θα διεξαχθεί προς το τέλος του χρόνου, σε ημερομηνία που αναμένεται να οριστικοποιηθεί στη σαββατιάτικη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής) τουλάχιστον το 10% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν οργανωθεί στις γραμμές του.

Διάσταση απόψεων…

Όπως προαναφέρθηκε, το ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσει ο κομματικός μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως το πώς θα (πρέπει να) είναι ο ΣΥΡΙΖΑ την επομένη αυτού του ολικού λίφτινγκ, δεν μεταφράζονται το ίδιο από όλα τα στελέχη του κόμματος. Για παράδειγμα, ο νεοεκλεγείς βουλευτής Γιώργος Τσίπρας τοποθετείται ξεκάθαρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να ενοποιηθούν άμεσα, με παράλληλο άνοιγμα στην Κεντροαριστερά (σ.σ. λέει χαρακτηριστικά ότι δεν μπορεί να υπάρχουν «φτωχοί συγγενείς» και ότι οι «Ραγκούσης και Ξενογιαννακοπούλου θα μπορούσαν να είναι μέλη και στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ»), και διενέργεια Συνεδρίου, αφού προηγηθούν τα παραπάνω.

Επί του εγχειρήματος της Προοδευτικής Συμμαχίας επιχειρηματολογεί και ο Αντώνης Κοτσακάς, καταθέτοντας την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το αποτόλμησε πολύ καθυστερημένα, με αποτέλεσμα να μην υλοποιηθεί στον βαθμό που θα μπορούσε και θα έπρεπε. Επί του πρακτέου, το μέλος της ΠΓ συντάσσεται με την άποψη που θεωρεί ότι η λενινιστική πυραμιδική δομή που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με οργανώσεις βάσης, ενδιάμεσες νομαρχιακές επιτροπές, κεντρικές επιτροπές και άλλα όργανα δεν ανταποκρίνεται στα σύγχρονα προτάγματα της Αριστεράς. Εναλλακτικά, σε αυτήν τη δομή ο Αντ. Κοτσακάς προτάσσει το παράδειγμα του επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, Τζέρεμι Κόρμπιν, ή του Αμερικανού σοσιαλδημοκράτη, Μπένι Σάντερς, που όπως είπε επιχείρησαν να εφαρμόσουν ένα πιο ανοιχτό κομματικό μοντέλο. Μάλιστα, για να ενισχύσει τον ισχυρισμό του ο Αντ. Κοτσακάς θυμίζει ότι «ο Κόρμπιν κατάφερε να εγγράψει 400.000 νέους ανθρώπους μέλη του κόμματος για να αντιμετωπίσει τη βαρονία».

Όχι μακριά αλλά ούτε πολύ κοντά από την παραπάνω άποψη τοποθετείται ο Πάνος Σκουρλέτης. Με κάθε ευκαιρία, ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Επικρατείας δηλώνει ότι η πραγματικότητα στο κόμμα είναι πιο σύνθετη και ότι ο σκοπός του να αντιστοιχηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική αναγκαιότητα μιας Αριστεράς τού 2019 δεν εξυπηρετείται με αφοριστικούς χαρακτηρισμούς τύπου «μετάλλαξης», αφού αυτή η συζήτηση λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.

Με απλά λόγια, ο Π. Σκουρλέτης εκτιμά ότι αυτός ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι αδελφοκτόνος του κόμματος που από το 2012 βρίσκεται σε κίνηση και με αφετηρία τη σύγχρονη Αριστερά μπόρεσε να εκφράσει συνολικά τον προοδευτικό χώρο. Οπότε για τον γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ζητούμενο δεν είναι άλλο από τη δημιουργία ενός ανοιχτού, μαζικού και λαϊκού ριζοσπαστικού συνασπισμού της Αριστεράς που θα αποκτήσει βαθύτερες κοινωνικές ρίζες και ως εκ τούτου θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της εποχής.

Δεδομένων των ανοιγμάτων που έκανε ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικούς χώρους που όχι πολύ παλιά θεωρούνταν τοξικοί, οι θέσεις Σκουρλέτη ότι το κόμμα δεν επιδιώκει να μεταλλαχθεί σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι τοποθετήσεις του Νίκου Φίλη ότι έστω κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κρατά στο χέρι την πυξίδα της αμφίπλευρης διεύρυνσης «ως ταυτότητα και ιστορικότητα είναι και θα παραμείνει κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» καταλαγιάζουν τις ανησυχίες περί του αντιθέτου που φωλιάζουν σε ένα παλαιότερο αλλά όχι ευκαταφρόνητο κομμάτι της βάσης του κόμματος.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΝΕΩΝ ΜΕΛΩΝ, ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ

Παλιοί και νέοι «σωματοφύλακες»

Από όποια γωνιά και αν φωτιστεί αυτή η πολιτική ζύμωση που λαμβάνει χώρα στους κόλπους της Κουμουνδούρου, για το μόνο που μπορεί κάποιος να βάλει το χέρι του στο Ευαγγέλιο είναι η ειλημμένη απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να «τρέξει» με γοργότερους ρυθμούς η Προοδευτική Συμμαχία και εν ευθέτω χρόνω να ηγηθεί ο ίδιος ενός νέου σχήματος.

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και οι βεβαιότητες, καθώς το αν αυτός ο καινούργιος (μετα)σχηματισμός θα έχει τη μορφή που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια, αν θα δούμε να γεννιέται κάτι εντελώς διαφορετικό και κυρίως ποιοι θα απαντήσουν καταφατικά στα διλήμματα που νομοτελειακά θα τεθούν από τις αποφάσεις του προέδρου, δεν παίζεται… άχαστο στο πολιτικό στοίχημα. Θα πρέπει, λόγου χάριν, να θεωρείται βέβαιο ότι ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» θα περιλαμβάνει σε στελεχιακό επίπεδο:

-Την αναβαθμισμένη εδώ και καιρό Έφη Αχτσιόγλου.

-Τον τέως υπουργό Εσωτερικών Αλέξη Χαρίτση, που προεκλογικά και μετεκλογικά έχει κληθεί να υπερασπιστεί το κυβερνητικό έργο του κόμματος.

-Τον μέχρι πρότινος διευθυντή της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Ζαχαριάδη, που εξελέγη στον βόρειο τομέα της Β΄ Αθηνών πίσω από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, συγκεντρώνοντας περισσότερες από 22.000 ψήφους.

-Τον Νάσο Ηλιόπουλο, που έχει το προφίλ και το… στάτους να μιλήσει στη γλώσσα των νεότερων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μάλιστα έχει εκθειάσει τον εκλογική επίδοσή του για τη δημαρχία της Αθήνας.

Δεδομένης και της επιτυχίας τους να εκλεγούν (σ.σ. σημαντικό είναι για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ το κριτήριο της επιδοκιμασίας των ψηφοφόρων σε συγκεκριμένα πρόσωπα), δεν θα ήταν μεγάλο ρίσκο να ειπωθεί ότι κλεισμένο εισιτήριο στην επόμενη μέρα του κόμματος έχουν και οι ΠΑΣΟΚογενείς Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης και Νίνα Κασιμάτη.

Για όλους τους υπόλοιπους σηκώνει πολλή κουβέντα αν  η επόμενη ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ θα τους βρει στην ηγετική ομάδα του κόμματος, εξαιρουμένου μόνο τού τέως υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, που είναι μία –αμετακίνητη– κατηγορία μόνος του, ως άτυπος Νο2 πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα.

Στενό μαρκάρισμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη

Οι πληροφορίες από το ρεπορτάζ λένε ότι η νέα θητεία που ξεκινά για τα κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιτάσσει ανασύνταξη και σχέδιο γι’ αυτό που ο Αλέξης Τσίπρας ονόμασε δομική αντιπολίτευση. Ανεξαρτήτως… τιτλοφόρησης, στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα λειτουργικό πολιτικό οργανόγραμμα που θα προσομοιάζει με αυτό των τομεαρχών ή των «σκιωδών υπουργών», όπως ήταν πιο γνωστοί παλιότερα, προκειμένου να παρακολουθείται στενά το έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Το ζήτημα φέρεται να τέθηκε στην προ ημερών συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση ότι η… φούρια Μητσοτάκη να ανοίξει γρήγορα πολλά θέματα (ασφάλεια, πανεπιστημιακό άσυλο, μεταρρυθμίσεις κ.λπ.) θα πρέπει να βρει όχι μόνο έναν κυματοθραύστη στον αντιπολιτευτικό λόγο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα αποτελέσει και μία νέα ευκαιρία του κόμματος να ξαναεπικοινωνήσει με τη λαϊκή βάση του, αναδεικνύοντας το έργο που (θεωρούν ότι) παράχθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

 

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα