Αμφιλεγόμενη «νυχτερινή» τροπολογία για εξαίρεση συμμετοχής συζύγων και παιδιών πολιτικών σε off shore

Τροπολογία που επιδιώκει να τροποποιήσει το υφιστάμενο πλαίσιο σχετικά με τη διαφάνεια στην κατάθεση των περιουσιακών στοιχειών των πολιτικών προσώπων επέλεξε να «περάσει» από τη Βουλή αργά το βράδυ της Τρίτης (13/5) η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έπειτα από την αντίστοιχη – και ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη – πρωτοβουλία του υπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Φλωρίδη.

Πιο αναλυτικά, μέσω της εν λόγω ρύθμισης, αίρεται η απαγόρευση για συζύγους και συγγενείς πρώτου βαθμού των πολιτικών να διαθέτουν αλλοδαπές εταιρίες, η οποία είχε θεσπιστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. το 2016. Κάτι τέτοιο, όπως είναι λογικό, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τους σκοπούς και τα συμφέροντα που επιδιώκει να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση, μέσω της «νυχτερινής» της τροπολογίας, εφόσον «ξεκλειδώνεται» το δικαίωμα σε εν ενεργεία βουλευτές, υπουργούς και αρχηγούς κομμάτων να εμπλακούν ενεργά, μέσω συγγενών τους, με εταιρείες offshore, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη λειτουργία των θεσμών και τους κράτους.

Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το επίμαχο άρθρο «στριμώχθηκε» ανάμεσα σε άλλα, εντελώς άσχετα σε περιεχόμενο, σε μία πολύ-τροπολογία, αποκαλύπτοντας την «ενοχική» στάση της κυβέρνησης, η οποία, προφανώς, ήθελε να υποβαθμίσει μία εξόχως σημαντική για τη δημοκρατία και την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, τροπολογία.

Σύμφωνα με αποκαλύψεις πηγών που έχου δει από το πρωί το φως της δημοσιότητας σε διάφορα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ο βασικός ισχυρισμός της κυβέρνησης και η «ιδέα» πίσω από την τροπολογία, την οποία μάλιστα ήθελε από καιρό να «περάσει», είναι ότι οι συγγενείς α’ βαθμού των βουλευτών, υπουργών και αρχηγών κομμάτων δεν πρέπει, επί της ουσίας, να «πληρώνουν» την επιλογή των συζύγων ή των γονιών τους να πολιτευθούν, μέσω του περιορισμού της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.

Στο σημείο αυτό, βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, κατά αυτόν τον τρόπο, η επιθυμία ορισμένων συγγενών των πολιτικών να συνεχίσουν (ή να ξεκινήσουν) να ασκούν τα επιχειρηματικά τους καθήκοντα, κρίνεται πιο σημαντική από την διαφάνεια και τη λογοδοσία στον δημόσιο βίο, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι εξακολουθεί να υφίσταται – και ορθώς – η υποχρέωση ακόμα και των δημοσιογράφων (!) να καταθέτουν ετησίων τον Πόθεν Έσχες όχι μόνο των ιδίων, αλλά και των συζύγων τους, για λόγους διαφάνειας.

Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί ότι η ρύθμιση, που διατηρεί για τους πολιτικούς την απαγόρευση συμμετοχής σε αλλοδαπές εταιρείες, επιτρέποντας μόνο στους συγγενείς τους την συμμετοχή σε εταιρείες, που δεν εδρεύουν στους χαρακτηριζόμενους «φορολογικούς παραδείσους», δηλαδή όσα κράτη δεν συνεργάζονται με την Ε.Ε για φορολογικά ζητήματα και αποτελούν τις έδρες των λεγόμενων «εξωχώριων» εταιριών (offshore), «παραβλέπει» κάτι πολύ σημαντικό: Κανένας μηχανισμός ελέγχου δεν δύναται να εξασφαλίσει ότι μία αλλοδαπή εταιρεία δεν διαθέτει ή δεν σχετίζεται με εξωχώριες εταιρείες, κάτι που έχει αποδειχθεί ότι συνέβη σε ουκ ολίγες περιπτώσεις στο παρελθόν!

Σε κάθε περίπτωση, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, μέσω μίας «κρυφής» τροπολογίας, φρόντισε να «λύσει» ένα ζήτημα που αφορά αποκλειστικά και μόνο τον πλούτο των πολιτικών. Κι αυτό σε περιόδους όπου το εγχώριο πολιτικό σύστημα διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στην ανυποληψία είναι τουλάχιστον προβληματικό…