Ανάσταση τον Ιούνιο ο Φάμελλος…

Την Δευτέρα 8 Ιουνίου η εκκλησίας μας εορτάζει την Πεντηκοστή. Κατά την Καινή Διαθήκη έτσι ονομάζεται η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους που συνέβη την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, κάθε χρόνο, οι Χριστιανοί εορτάζουν με ιδιαίτερη λαμπρότητα την εορτή της Πεντηκοστής και αυτό διότι θεολογικά η ημέρα αυτή θεωρείται η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Λίγες ημέρες αργότερα στις 12 Ιουνίου έχει προγραμματιστεί η έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός συνεδρίου, που κατά πολλούς στην Κουμουνδούρου αναμένεται όπως η Ανάσταση από τους Χριστιανούς. Μία ανάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ σε πείσμα των δημοσκοπήσεων, αλλά και της γενικής αίσθησης που υπάρχει, ότι το κόμμα που κυβέρνησε από το 2015-2019 πλέον θα πρέπει να μην υπολογίζεται ως κόμμα εξουσίας.

Το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι το Συνέδριο, στα μέσα Ιουνίου, θεωρείται καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό διότι εάν δεν καταφέρει να πετύχει συμπόρευση έστω και με τη μισή Νέα Αριστερά ώστε να επιστρέψει στην αξιωματική αντιπολίτευση, τα περιθώρια για ανάκαμψη θα στενέψουν ακόμα περισσότερο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως η εν λόγω μερική συμπόρευση θα αποδώσει ουσιαστικά και δεν θα εξαντληθεί σε μία σουρεαλιστική εικόνα. Δηλαδή στην Βουλή να είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στις δημοσκοπήσεις να βρίσκεται μεταξύ 5ης κι 6ης θέσης.

Τα ευρήματα των τελευταίων, προ-Πασχαλινών δημοσκοπήσεων, ήταν αποκαρδιωτικά. Κατά την MRB, η συσπείρωση των ψηφοφόρων του έπεσε κατά 16 μονάδες και έφτασε στο 20,1%, που σημαίνει ότι από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις περσινές ευρωεκλογές μόνο το ένα πέμπτο παραμένει πιστό στο κόμμα. Κατά την ίδια μέτρηση, το 23,5% έχει κατευθυνθεί προς την Πλεύση Ελευθερίας, το 7,7% προς το Κίνημα Δημοκρατίας, το 5,5% προς το ΚΚΕ και το 7,5%… προς την Ελληνική Λύση. Η μόνη δεξαμενή στην οποία δείχνει να απευθύνεται και να ελπίζει επί της ουσίας η Κουμουνδούρου είναι το 23,3% της αδιευκρίνιστης ψήφου (σ.σ. από τους πρώην ψηφοφόρους του κόμματος) καθώς ευελπιστεί στον επαναπατρισμό τους.

Η κοινωνική απομόνωση

Το άσχημο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι στην κυριολεξία βρίσκεται απομονωμένος και στην κοινωνία. Ναι μεν κάποιοι λένε ότι και το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε σε ιστορικά χαμηλά και ανάκαμψε, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Το ΠΑΣΟΚ ήταν 7ο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, όμως ήταν 2ο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, 1ο στην ΓΣΕΕ, στις πρώτες θέσεις σε ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενώ και στη νεολαία κινείτο μεταξύ 3ης και 4η θέσης στις φοιτητικές εκλογές.

Τουναντίον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον δικό του καθαρά δήμαρχο, δεν υπάρχει σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενώ στις φοιτητικές εκλογές η παράταξη της Κουμουνδούρου με το ζόρι έπιασε το 1%. Και δίχως καμία απολύτως γείωση με επαγγελματικούς και κοινωνικούς χώρους θα πρέπει ο Σωκράτης Φάμελλος ως ταχυδακτυλουργός να βγάλει λαγούς από το καπέλο για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανέλθει από την 5η-6η θέση των δημοσκοπήσεων σε ένα κόμμα που η κοινωνία το υπολογίζει ως δυνητική εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Αυτή την απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ την παραδέχονται και τα στελέχη του στις off the record συζητήσεις τους με τους δημοσιογράφους: «Δεν έχουμε δυναμική σε καμία επαγγελματική η κοινωνική ομάδα. Δεν υπάρχουμε στις ηλικίες 17-35, στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βγει πρώτος τόσο από τις εθνικές κάλπες του 2023 όσο και από τις ευρωπαϊκές πέρυσι». Γιατί συνέβη αυτό; Μα τα όσα έγιναν επί προεδρίας Κασσελάκη και το πραξικόπημα των κομματικών απώθησε αυτό το παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας. Κάποιοι έφυγαν με τον Κασσελάκη, οι πιο νέοι την βρήκαν με την Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενώ αρκετοί ψάχνονται με το ΠΑΣΟΚ, που ναι μεν έπεσε στην 3η θέση των δημοσκοπήσεων, αλλά δείχνει με βάση το πρόγραμμα που παρουσιάζει, εντός κι εκτός Βουλής, ότι μπορεί να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο εξουσίας.

Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του ότι πρέπει να μαζέψει τα συντρίμμια του από την λαίλαπα Κασσελάκη, με τις συνεχείς εκκλήσεις του Φάμελλου και των συνεργατών του για κοινή πορεία με τη Νέα Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ, στέλνει ένα μήνυμα στην κοινωνία ότι αδυνατεί από μόνο του.

«Θα επιμείνουμε»

Για τον κ. Φάμελλο το κάλεσμα παραμένει σε ισχύ, αλλά ως φαίνεται αφορά πλέον μόνο τους οκτώ, από τους 11, βουλευτές της Νέας Αριστεράς, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της συνεργασίας (στη Βουλή και στις εκλογές). Δηλαδή οι Αλέξης Χαρίτσης, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Έφη Αχτσιόγλου, Θεανώ Φωτίου, Μερόπη Τζούφη, Φερχάτ Οζκιούρ, Ζεϊμπέκ Χουσεϊν και, πιθανότατα, Νάσος Ηλιόπουλος. Αρνητικοί είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, η Σία Αναγνωστόπουλου και η Πέτη Πέρκα. Ο κίνδυνος όμως είναι ότι μία τυχόν συμπόρευση με τους «οκτώ» θα ερμηνευτεί ως δική τους προσωπική στρατηγική για να επανεκλεγούν βουλευτές, δεδομένου ότι το 1-1,5% που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στη Νέα Αριστερά δεν αφήνει περιθώρια για είσοδο στη Βουλή. Σε μία τέτοια περίπτωση, φυσικά, η Νέα Αριστερά που προήλθε από διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγηθεί σε… δική της διάσπαση με ότι αυτό συνεπάγεται για την υστεροφημία των μεν και των δε. Εάν, μάλιστα, αποφασίσουν έστω δύο βουλευτές της να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά θα πάψει να υφίσταται ως κοινοβουλευτική ομάδα (σ.σ. απαιτούνται δέκα βουλευτές) οπότε οι υπόλοιποι θα βρεθούν να εξηγούν ότι δεν επιστρέφουν αναγκαστικά.

Για τους λόγους αυτούς η Κουμουνδούρου θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο να ακυρωθεί το «όχι» της ομάδας Τσακαλώτου που επικράτησε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος και να επιτευχθεί η συμπόρευση σε επίπεδο κομμάτων. Αν όλο αυτό αποδειχθεί πολύ κακό για το τίποτα στις δημοσκοπήσεις που ακολουθήσουν, θα εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια ανάκαμψης του χώρου.