Αναζητείται ηγέτης…

Γράφει η «Άγρια Μέλισσα» (*)

Στον κόσμο των εταιρειών το brand name μίας εταιρείας είναι το σημαντικότερο και πολυτιμότερο άυλο περιουσιακό στοιχείο αυτής της οικονομικής οντότητας. Αν καταφέρει κάποιος να «εξαγοράσει» ένα τέτοιο ισχυρό brand name σημαίνει ότι θα «πάρει» και τον κόσμο, που το εμπιστεύεται.

Υπό αυτό το πρίσμα, η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα κόμμα με πολύ ισχυρό brand name, το οποίο είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων Ελλήνων. Ένα τέτοιο κόμμα πήρε υπό την αρχηγία του ο Κ. Μητσοτάκης, όταν εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ το 2016. Αυτό το κόμμα είναι που κέρδισε και τις εκλογές του 2019 και όχι ο Κ. Μητσοτάκης. Το 2016 εξελέγη πρόεδρος της Ν.Δ. στην εσωκομματική κάλπη του δεύτερου γύρου στις 10 Ιανουαρίου εκείνου του χρόνου με ποσοστό 52,43% (έναντι 47,57% που πήρε ο συνδιεκδικητής της προεδρίας Βαγγέλης Μεϊμαράκης) και αυτό χάρη στη στήριξη που είχε από τον Αντώνη Σαμαρά.

Ας κάνουμε μία σύντομη ιστορική αναδρομή…

Το 2009 έγιναν εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ. Διενεργήθηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία της ΝΔ, μία ανοιχτή εκλογική αναμέτρηση από τη βάση και όχι από τα εγγεγραμμένα μέλη και η πρωτοφανής συμμετοχή της βάσης (σχεδόν 800.000 πολίτες συμμετείχαν) σφράγισε την πανηγυρική νίκη του Α. Σαμαρά «με την πρώτη», όπως έγραφαν τα πρωτοσέλιδα της εποχής. Σημειώνουμε ότι η υποψήφια αρχηγός της ΝΔ Ντ. Μπακογιάννη είχε διαφωνήσει με την προσφυγή στη βάση και επέμενε να ψηφίσουν μόνο τα μέλη του κόμματος!

Το 2010 ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι χρεωκοπήσαμε. Τα δύο χρόνια που ακολούθησαν (2010-2012) ήταν αυτά που καθόρισαν την πορεία της χώρας έως και το 2018, οπότε και βγήκαμε επιτέλους από τα μνημόνια.

Η οικονομική κρίση προκάλεσε πολιτική έκρηξη. Την κρίση αυτή κάποιοι είδαν ως μέσο, για να «αναδείξουν» τις «ηγετικές» τους ικανότητες. Τότε, λοιπόν, η Ντ. Μπακογιάννη ίδρυσε το ΔΗΣΥ και αργότερα ο Π. Καμμένος ίδρυσε τους ΑΝΕΛ. Οι λόγοι που οδήγησαν στις δύο αυτές διασπάσεις ήταν καθαρά προσωπικοί, που απλά ικανοποιούσαν τον εγωισμό και τις φιλοδοξίες εξουσίας αυτών που τις προκάλεσαν. Σε ένα τόσο έντονο και κρίσιμο σημείο για την χώρα, κάποιοι επέλεξαν τον εγωισμό τους αντί της παράταξης.

Για παράδειγμα η Ντ. Μπακογιάννη υποστήριξε το 2010 όταν ψήφισε το 1ο μνημόνιο μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ (και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να υποστηρίζει) ότι αν ο Σαμαράς είχε στηρίξει το 1ο αυτό μνημόνιο τότε θα βγαίναμε από τα μνημόνια 5 χρόνια νωρίτερα. Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Πρώτον το 1ο μνημόνιο ψηφίστηκε ούτως ή άλλως και όχι μόνο δεν βγήκαμε 5 χρόνια νωρίτερα, αλλά εξαναγκαστήκαμε σε ένα 2ο μνημόνιο πιο αυστηρό, ώστε να σωθούν τα λάθη του 1ου μνημονίου. Δεύτερον αν είχαν εισακουστεί οι προτάσεις του Α. Σαμαρά για το 1ο μνημόνιο δεν θα χρειάζονταν τόσο αυστηρά μέτρα κατόπιν.

Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι ο Α. Σαμαράς είχε πει ότι τα μέτρα του 1ου μνημονίου θα βύθιζαν την οικονομία σε ύφεση και επιβεβαιώθηκε, καθώς η ύφεση ήταν πολύ βαθύτερη απ’ ό,τι προέβλεπαν οι δανειστές και οι υπολογισμοί τους (το ΑΕΠ μειώθηκε >25%). Είχε υποστηρίξει ότι οι δανειστές υποεκτίμησαν την αρνητική επίδραση των μέτρων και πράγματι το 2013 το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε λανθασμένους πολλαπλασιαστές, υποτιμώντας τη ζημιά από τη λιτότητα. Ο Σαμαράς ζητούσε παράλληλο πρόγραμμα ανάπτυξης και είχε δίκιο, αφού η παντελής έλλειψη επενδυτικού σχεδίου του πρώτου μνημονίου δεν βοήθησε καθόλου την ανταγωνιστικότητα ή/και την παραγωγικότητα της οικονομίας. Ενώ τέλος, δεν έγινε αναδιάρθρωση (κούρεμα) του χρέους, η οποία έγινε το 2012.

Τον Φεβρουάριο του 2012 ψηφίστηκε το 2ο μνημόνιο από την Κυβέρνηση συνεργασίας με Πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Η διαδικασία διαπραγμάτευσης για το 2ο μνημόνιο ξεκίνησε με το 1ο μνημόνιο (2010) και την τελική διαπραγμάτευση έκανε ο Λ. Παπαδήμος (Πρωθυπουργός) και ο Ευ. Βενιζέλος (Υπ. Οικονομικών) μαζί με τεχνοκράτες της ΤτΕ και την τρόικα. Λίγο πολύ η υπογραφή του ήταν μονόδρομος. Ωστόσο, όταν η ΝΔ ανέλαβε την Κυβέρνηση της χώρας τον Ιούνιο του 2012, ο Α. Σαμαράς πέτυχε τη βελτίωση των όρων του 2ου μνημονίου. Πέτυχε επιμήκυνση της προσαρμογής κατά 2 έτη και έτσι δόθηκε περιθώριο σταδιακής εφαρμογής των μέτρων.

Πέτυχε να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση και το μείωσε από 23% στο 13% το 2013 με θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Πέτυχε να μην γίνουν 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, που απαιτούσε η τρόικα και εφαρμόστηκε η «κινητικότητα» (μετατάξεις και διαθεσιμότητες). Ολοκλήρωσε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την ομαλοποίηση του τραπεζικού συστήματος με την ενίσχυση του ΤΧΣ και έτσι αποκαταστάθηκε σταδιακά η εμπιστοσύνη και άνοιξε ο δρόμος για δοκιμαστική έξοδο στις αγορές το 2014.

Η χώρα επέστρεψε σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης μετά από 6 χρόνια ύφεσης. Είχαν γίνει 2 εκδόσεις ομολόγων και προετοιμάζονταν πλήρης έξοδος στις αγορές. Το 2013 η χώρα είχε πρωτογενές πλεόνασμα, γεγονός που προέβλεπε η συμφωνία του Eurogroup ότι θα επέτρεπε διαπραγμάτευση για το χρέος. Παράλληλα δε οι εταίροι είχαν συμφωνήσει να εγκρίνουν ένα προληπτικό πρόγραμμα ECCL, χωρίς νέο δάνειο και χωρίς νέο μνημόνιο.

Και ναι αν δεν προκαλούνταν εκλογές εξαιτίας της μη εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο του 2014, η Ελλάδα δεν θα είχε ανάγκη από άλλο δάνειο και η χώρα θα είχε βγει από τα μνημόνια το 2015. Αυτό δεν ήταν μία πολιτική ρητορική ήταν δεδομένο με βάση συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα και με βάση τις διασφαλίσεις που είχε πετύχει και είχε λάβει ο Α. Σαμαράς από τους εταίρους.

Αυτός ο συντεταγμένος τρόπος εξόδου από την επιτροπεία με διεθνή στήριξη και ήπιες μεταρρυθμίσεις ακυρώθηκε με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 με τα γνωστά αποτελέσματα. Οικονομικός πανικός, capital controls, κατάρρευση εσόδων και επενδύσεων, πλήρης αποκοπή από τις αγορές, 3ο μνημόνιο.

Ακόμα και τότε όμως, στις εκλογές του 2015, την πιο κρίσιμη στιγμή του κόμματος της ΝΔ, η οποία πλήρωνε τις εγωιστικές ηγετικές εξάρσεις κάποιων στελεχών της και μοιραία ήρθε αντιμέτωπη με τον φόβο και τον θυμό των πολιτών για την οικονομική ταλαιπωρία που είχε υποστεί επί 5 χρόνια, αλλά και την εντονότατη αντιμνημονιακή στάση που είχε διαμορφωθεί, διατήρησε την πολιτική της βάση.

Και επανερχόμαστε το 2019

Το 2019, λοιπόν, η πολιτική βάση της ΝΔ επανήλθε στην «κανονικότητα», καθώς «επέστρεψαν» ακόμα και όσοι από τους κεντροδεξιούς ψηφορόρους της είχαν αναζητήσει στις εκλογές του 2015 άλλες αντιμνημονιακές εναλλακτικές, αλλά και η μεσαία τάξη που είχε πληγεί έντονα από τα μνημονιακά μέτρα. Αυτοί οι ψηφοφόροι επέστρεψαν στη σταθερότητα που ανέκαθεν προσέφερε το κόμμα της ΝΔ.

Με βάση πρόσφατη έρευνα της Public Issue το ποσοστό αποδοχής του Κ. Μητσοτάκη όταν εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ το 2016 ήταν ένα μέτριο 55%, ποσοστό αποδοχής που έμεινε αμετάβλητο έως και τις βουλευτικές εκλογές του 2019.

Η προσωπική του «συμμετοχή» στην νίκη του κόμματος το 2019 ήταν μέτρια μιας και δεν ανέπτυξε καμία προσωπική πολιτική, αλλά ακολουθούσε απλά την πολιτική κληρονομιά του κόμματος στα εθνικά ζητήματα (συμφωνία των Πρεσπών π.χ.), στο μεταναστευτικό. Ακόμα και όσα «έταξε» είναι κομμάτια της δεξιάς και κεντροδεξιάς πολιτικής, δηλαδή φορολογικές ελαφρύνσεις, ανάπτυξη και εκσυγχρονισμός της οικονομίας, ελεύθερη αγορά. Ασχέτως αν ακολούθως δεν εφάρμοσε τίποτα από αυτά.

Από το 2019 όμως έως και σήμερα το μέτριο ποσοστό αποδοχής του Κ. Μητσοτάκη πέφτει με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου και σήμερα φτάνει μόλις στο 29%. Και προσέξτε… Το ποσοστό αποδοχής του έχει κατακρημνιστεί ενώ δεν έχει αντίπαλο και ενώ δεν έχει καμία κρίση να αντιμετωπίσει. Είναι μόνος του, αυτός, η Κυβέρνησή του, οι πολιτικές του και η επικοινωνία του. Αυτά έχουν κριθεί, αυτά έχουν αξιολογηθεί και αυτά τον έχουν ρίξει στο 29%.

Βέβαια ο ίδιος προτιμά να βρίσκει «εχθρούς» για να τους χρεώνει τη δική του αποτυχία. Υπενθυμίζω ότι στην πρώτη του δήλωση για το θέμα των υποκλοπών το 2022 είχε μιλήσει για «σκοτεινές δυνάμεις εκτός Ελλάδας που απεργάζονται σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας» προσθέτοντας ότι «κάποιοι καραδοκούν εντός και εκτός συνόρων ποντάροντας στην πολιτική αστάθεια». Στο πλαίσιο της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών από το βήμα της Βουλής απέδωσε τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των πολιτών σε bots του διαδικτύου, λέγοντας ότι «εμφανίζονται bots από το εξωτερικό, από χώρες, δεν θέλω να τις αναφέρω, γιατί δεν θέλω να δημιουργήσω υπόνοιες παρεξηγήσεων»! Τώρα έχει βρει άλλον εχθρό, τον Α. Σαμαρά και τον Κ. Καραμανλή. Ρωτήθηκαν πολίτες σε δημοσκόπηση της GPO –με τους γνωστούς ιδιοκτήτες…– αν οι πρώην πρωθυπουργοί «υπονομεύουν τον Κ. Μητσοτάκη». Προσέξτε… Όχι τη ΝΔ, τον Μητσοτάκη προσωπικά!

Το ότι η ΝΔ δεν είναι η ίδια το έχουμε καταλάβει όλοι. Το τιμόνι έχει στρίψει ξεκάθαρα αριστερά και το μόνο που θυμίζει την μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη είναι το όνομα. Μόνο αυτό έχει μείνει ίδιο. Με απλούς οικονομικούς/εταιρικούς όρους ο Κ. Μητσοτάκης έκανε μία επιθετική εξαγορά του κόμματος εν κινήσει. Εκλέχτηκε το 2015 στην προεδρία του κόμματος μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις με πολύ μικρή συμμετοχή (λιγότεροι από τους μισούς που συμμετείχαν στις εσωκομματικές εκλογές του 2009), λαμβάνοντας μόλις 173.000 ψήφους.

Μετά τις εκλογές του 2019 ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε: «Δεν βρίσκομαι στην ίδια θέση, είμαι πρωθυπουργός, ούτε η Ν.Δ. είναι η ίδια». Εκεί ξεκίνησε και η αλλοίωση του κόμματος της ΝΔ.

Είναι σαν να άλλαξε ιδιοκτήτη η Φεράρι, για παράδειγμα, και ο νέος ιδιοκτήτης ξεκινάει να φτιάχνει αυτοκίνητα με την ποιότητα της Λάντα. Στην αρχή είναι όλα καλά, μιας και όλοι θέλουν να έχουν ένα αυτοκίνητο με το σήμα της Φεράρι, αλλά στο τέλος όλοι καταλαβαίνουν ότι έχουν αγοράσει ένα φτωχό Λάντα, που το πληρώνουν σαν να ήταν Φεράρι. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Να γυρίσουν όλοι την πλάτη στη Φεράρι και να ψάχνουν να βρουν τη νέα … Φεράρι.

Ας μιλήσουμε με αριθμούς…

Στις εκλογές του Ιουλίου 2019 η ΝΔ έλαβε 2.251.618 ψήφους (39,85%) με συνολικό ποσοστό συμμετοχής το 57,78% των εκλογέων. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 η ΝΔ έλαβε 2.115.322 ψήφους (40,56%) με συνολικό ποσοστό συμμετοχής το 53,74% των εκλογέων. Αυτό είναι το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής που έχει καταγραφεί ποτέ σε βουλευτικές εκλογές. Και για τον λόγο αυτό προέκυψε και το 41τακατό για το οποίο κομπάζουν μέχρι και σήμερα οι κύριοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Στις ευρωεκλογές του 2019, η ΝΔ είχε λάβει 1.873.137 ψήφους (33,12%) με συνολικό ποσοστό συμμετοχής το 58,69% των εκλογέων. Στις δε ευρωεκλογές του 2024 η ΝΔ έλαβε 1.125.510 ψήφους (28,31%) με συνολικό ποσοστό συμμετοχής μόλις το 41,24% των εκλογέων. Αυτό είναι το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής που έχει καταγραφεί ποτέ σε οποιουδήποτε είδους εκλογές.

Από το 2019 έως το 2023 η ΝΔ έχασε 136.296 ψηφοφόρους στις βουλευτικές εκλογές και 747.627 ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές. Το γεγονός δε ότι λιγότεροι από τους μισούς Έλληνες προσήλθαν στις κάλπες στις ευρωεκλογές του 2024 ήταν ενδεικτικό της απαξίωσης του εκλογικού σώματος προς τις επιλογές που του προσφέρονταν, αν λάβουμε υπόψη την παγιωμένη πλέον πεποίθηση ότι στις ευρωεκλογές οι Έλληνες ψηφίζουμε πιο ελεύθερα εκφράζοντας την πραγματική πρόθεση ψήφου μας. Τότε όλοι απέδωσαν την χαμηλή προσέλευση των εκλογέων στο ότι επέλεξαν να πάνε στις παραλίες. Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι σχεδόν 6.000.000 Έλληνες προτίμησαν την παραλία αντί των εκλογικών κέντρων;

Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η εκτίμηση ψήφου της ΝΔ κυμαίνεται γύρω στο 27%. Αν κάνουμε αναγωγή του ποσοστού αυτού στα ποσοστά που ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές του 2019 (57,78%) τότε οι ψήφοι που αναλογούν στο 27% ανέρχονται σε 1.557.804. Η ΝΔ, δηλαδή έχει χάσει 693.814 ψηφοφόρους, σχεδόν όσους δηλαδή έχασε μεταξύ των δύο ευρωεκλογών του 2019 και του 2024.

Αλλά ακόμα και αν δεν σας πείθει αυτή η αντιστοιχία, τότε ας κάνουμε έναν άλλον συλλογισμό. Από το 2012 έως και το 2023 ο μέσος όρος συμμετοχής των πολιτών στις 7 βουλευτικές εκλογές που έλαβαν χώρα ανέρχεται σε 60,14%. Επί του ποσοστού αυτού συμμετοχής οι ψήφου που αναλογούν στο 27% ανέρχονται σε 1.599.285. Οπότε και πάλι η απώλεια ψηφοφόρων της ΝΔ ανέρχεται σε 652.333. Σχεδόν πάλι όμοια με τους ψηφοφόρους που έχασε μεταξύ των δύο ευρωεκλογών του 2019 και του 2024.

Οι ψήφοι δε που αναλογούν στα σημερινά ποσοστά της ΝΔ υπολείπονται κατά 300.000 περίπου, των ψήφων που είχε πάρει η ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012! Στις εκλογές δε του 2019 η ΝΔ έλαβε 725.218 ψήφους περισσότερες από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Ε λοιπόν όσες ψήφους «επαναπάτρισε» το 2019 η ΝΔ σήμερα τους έχει χάσει!

Κρατήστε τα στοιχεία αυτά και πάμε παρακάτω…

Με βάση το exit poll των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου του 2023 η ΝΔ είχε συσπείρωση της τάξης του 92,3%! Και πράγματι το βλέπουμε και στους αριθμούς. Η απώλεια της ΝΔ από το 2019 έως το 2023 ήταν 136.296 ψήφοι.

Με βάση το exit poll των ευρωεκλογών του 2024 η ΝΔ είχε συσπείρωση της τάξης του 72,4%! Έχασε δηλαδή το 27,6% των ψηφοφόρων που είχε το 2023.

Με βάση την τελευταία δημοσκόπηση της MRB, η συσπείρωση της ΝΔ ανέρχεται σε 75,4%. Από το δημοσκοπικό αυτό εύρημα προκύπτει ότι η ΝΔ έχει χάσει ανεπιστρεπτί πλέον το 25% των ψηφοφόρων που είχε το 2023, δηλαδή περίπου 530.000 ψηφοφόρους, όπως ακριβώς προκύπτει και από τους υπολογισμούς που παραθέτουμε παραπάνω.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει το ότι από το 25% που έχει χάσει η ΝΔ σε σχέση με τις εκλογές του 2023, το 7,5% δηλώνει ότι δεν ξέρει τι να ψηφίσει και το 4% μετακινείται στην Πλεύση Ελευθερίας!

Αν αυτό το εύρημα δεν είναι ενδεικτικό του ότι η ΝΔ έχει χάσει κάθε ιδεολογικό προσανατολισμό, τότε πείτε μου τι είναι…

Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν ένα κεντροδεξιό κόμμα κάνει «άνοιγμα» σε αριστερά, κεντροαριστερά και δεν συμμαζεύεται. Όταν τάζεις σε όλους ό,τι θέλει ο καθένας να ακούσει και αγνοείς τη βάση της παράταξής σου και όταν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να κερδίσεις εκλογές αυτά συμβαίνουν…

Σημειώστε ότι η συσπείρωση της ΝΔ έχει παγιωθεί πέριξ του ποσοστού του 73%, ήτοι αυτού που είχε η ΝΔ κατά τις ευρωεκλογές του 2024 και ενώ έχουν μεσολαβήσει ανασχηματισμός, αύξηση κατώτατου μισθού, αύξηση μισθών στους στρατιωτικούς και άλλες οικονομικού τύπου εξαγγελίες και υποσχέσεις προς τους πολίτες.

Αυτό το «κατόρθωμα» το κατάφερε ο Κ. Μητσοτάκης μόνος του χάρη στις επιλογές του και στις «πολιτικές» του. Δεν φταίνε ούτε τα bots ούτε οι «σκοτεινές δυνάμεις», ούτε φυσικά οι πρώην πρωθυπουργοί! Και στο κάτω κάτω ποιους υπονομεύουν οι πρώην πρωθυπουργοί; Το 20% που προτίθενται να ψηφίσουν τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη; Αστεία πράγματα!

Αυτό όμως που προδιαγράφεται είναι ότι αν το κόμμα της ΝΔ δεν αλλάξει ρότα και δεν αρχίσει πάρα πολύ σύντομα να παράγει ουσιαστικό πολιτικό έργο με συνέπεια και επαφή με τους πολίτες θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ αν όχι του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κόμμα της ΝΔ πλέον έχει μετατραπεί σε πύργο της Βαβέλ, με αποτέλεσμα δύσκολα να μπορεί κάποιος ψηφοφόρος να νοιώσει ότι αντιπροσωπεύεται από το κόμμα αυτό. Το χειρότερο όμως είναι ότι το κόμμα δεν έχει έναν ηγέτη, που να εμπνέει και να ενώνει. Έχει μετατραπεί το κόμμα σε ενός ανδρός αρχή. Είναι το κόμμα του Κ. Μητσοτάκη, δεν είναι το κόμμα της κεντροδεξιάς παράταξης.

Το κόμμα αυτό πλέον δεν έχει πολιτική βάση. Έχει κάποιους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ, που δεν τους πάει το χέρι να ψηφίσουν κάτι άλλο, έχει κάποιους δεξιούς, οι οποίοι δυσανασχετούν μεν, δεν πείθονται όμως από Βελόπουλο, ΝΊΚΗ κλπ και έχει και κάποιους κεντροαριστερούς και αριστερούς που έφυγαν αρχικά από το ΠΑΣΟΚ για να πάνε στο ΣΥΡΙΖΑ και μετά έφυγαν και από εκεί και βρήκαν απάγκιο στον Κ. Μητσοτάκη!

Αυτοί οι 700.000 ψηφοφόροι που έχουν «χαθεί», με βάση τα όσα αναφέρουμε παραπάνω, σίγουρα δεν είναι οι νέοι κεντροαριστεροί και αριστεροί ψηφοφόροι που ικανοποιούνται από την υπερφιλελεύθερη πολιτική του Κ. Μητσοτάκη, αλλά, όπως προκύπτει από τα δημοσκοπικά στοιχεία, προέρχονται κατά κύριο λόγο από την παραδοσιακή κεντροδεξιά πολιτική βάση της ΝΔ. Για αυτό εξάλλου και οι βουλευτές της ΝΔ έχουν ανέβει στα κάγκελα, μιας και βλέπουν ότι οι ψηφοφόροι τους είναι φεύγουν άρον άρον.

Έτσι, λοιπόν, η επιθετική εξαγορά του Κ. Μητσοτάκη απέτυχε να διατηρήσει όλους όσοι πίστεψαν και εμπιστεύτηκαν το brand name της Νέας Δημοκρατίας.

Το ζήτημα πλέον είναι πόσο πολύ έχει υποτιμηθεί το brand name της Νέας Δημοκρατίας εξαιτίας των πολιτικών και των κινήσεων του Κ. Μητσοτάκη και αν μπορεί να ανακτήσει τη χαμένη του πλέον αξιοπιστία.

Η διαρκής δε επικοινωνιακή δίνη στην οποία βυθίζει κάθε μέρα τη χώρα ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει απλά κουράσει τους πολίτες, αλλά πλέον δημιουργεί άγχος και φόβο.

Η Κυβέρνηση έχει αναλωθεί στο να υπερασπιστεί την Ομάδα Αλήθειας. Από πότε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός υπερασπίζεται τόσο σθεναρά κάποιους ιδιώτες που εργάζονται για κάποιους άλλους ιδιώτες; Αυτό δεν είναι το αφήγημα της κυβέρνησης; Τόση υποστήριξη για κάποιους ιδιώτες; Τόση υποστήριξη δεν έδειξαν ούτε στον υφυπουργό Τσάφο, για τα όσα ανιστόρητα και εθνικά προσβλητικά είχε δηλώσει για την Κύπρο και την κατοχή της από την Τουρκία!

Γιατί διαφημίζεται τόσο πολύ ο χάρτης του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού και ταυτόχρονα παγώνει ξανά η πόντιση του καλωδίου; Η απάντηση του Κ. Μητσοτάκη είναι ότι «δεν ψάχνομαι για καβγά». Είναι καβγάς το αυτονόητο καθήκον υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων;

Η Τουρκία χάρη στην πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα έχει γίνει η πέμπτη γεωπολιτική δύναμη στον κόσμο, μετά την Αμερική, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία. Από τη θέση αυτή ο Χακάν Φιντάν δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι «Το 2020, καταγράψαμε τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας μας ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών και … πραγματοποιήσαμε σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις εντός της υφαλοκρηπίδας μας στην Ανατολική Μεσόγειο», αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στις έρευνες του Όρουτς Ρέις λίγο έξω από το Καστελόριζο!

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει βγάλει άχνα… Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν στην κρίση αυτή του 2020 ο κ. Χρυσοχοίδης είχε δηλώσει ότι η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια είναι πράξη εθνικισμού και ο κ. Γεραπετρίτης είχε δηλώσει ότι κόκκινη γραμμή είναι τα 6 ναυτικά μίλια!

Διαφημίστηκε και η συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον κ. Νετανιάχου. Στη συνάντηση αυτή ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε για στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ, αλλά ταυτόχρονα ακολουθεί πολιτική κατευνασμού με την Τουρκία. Είναι μάλλον οξύμωρο το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει επίσημα την πολιτική ηγεσία της Συρίας και ταυτόχρονα περιμένει την προστασία της από το Ισραήλ.

Μήπως εν τέλει στο Ισραήλ πήγε μπας και πείσει τον Νετανιάχου να πει καμία καλή κουβέντα για αυτόν στον Τραμπ; Μιας και το μόνο που έχουμε εισπράξει μέχρι στιγμής από τον Τραμπ είναι ότι ο Μητσοτάκης είναι καλός άνθρωπος («he is a good man»), φράση που χρησιμοποιεί για τους πάντες ο Τραμπ.

Και κάπως έτσι δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά και η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε έναν βολικό εταίρο προς εξυπηρέτηση συμφερόντων άλλων και όχι των ελληνικών.

Και δεν έρχεται και η Κίμπερλι! Μάλλον και αυτή περιμένει τον… ηγέτη!

(*) Η «Άγρια Μέλισσα» είναι δικηγόρος-αρθρογράφος