Αναζητείται νέο γιατρικό…

Οι δυο τους τα είχαν πει εν μέσω καραντίνας σε μία πολύ ενδιαφέρουσα διαδικτυακή συζήτηση που είχε οργανώσει το think tank «ΚΥΚΛΟΣ ΙΔΕΩΝ» με θέμα την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας μετά την πανδημία.

Πριν από λίγες ημέρες ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, και ο ιδρυτής του ομώνυμου βιομηχανικού ομίλου Ευάγγελος Μυτιληναίος –για αυτούς ο λόγος– ξανασυναντήθηκαν. Η συνάντησή τους και πάλι ιντερνετική (σ.σ. στο πλαίσιο της διαδικτυακής για φέτος διεξαγωγής του 5ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών) και το θέμα παρεμφερές, δηλαδή οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η εγχώρια οικονομία μετά την υγειονομική κρίση.

Δεν ήταν έκπληξη ότι ο άνθρωπος που έχει θητεύσει στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης Σαμαρά την κρισιμότερη μεταπολιτευτική περίοδο για τη χώρα και ο μάνατζερ που έχει «γράψει» πολλά χιλιόμετρα στο εγχώριο και διεθνές επιχειρείν συμφώνησαν στο ότι η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να αναδιαρθρώσει το παραγωγικό μοντέλο της που για χρόνια στηρίζεται στη βαριά βιομηχανία του τουρισμού. Είτε «μονοκλαδικό», όπως το χαρακτήρισε ο Ευ. Μυτιληναίος, είτε ως «μονοκαλλιέργεια», όπως το παρομοίασε ο Ευ. Βενιζέλος, η χώρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχίσει να έχει ως βασική πηγή παραγωγής εθνικού εισοδήματος την πώληση του τουριστικού προϊόντος της.

Ας το σκεφτούμε με όρους καθημερινότητας. Είναι σαν να εργάζονται όλα τα μέλη της ίδια οικογένειας στον ίδιο εργοδότη, που για χρόνια πάει από το καλό στο καλύτερο, αλλά μια επιχειρηματική αναποδιά φέρνει τα πάνω-κάτω. Το μαγαζί θα πάρει την κατηφόρα και με τη σειρά της όλη η οικογένεια θα πάρει την άγουσα για τον ΟΑΕΔ. Τι να κάνει σε μια οικογένεια το 12μηνο κατ’ ανώτατο όριο επίδομα ανεργίας; Ό,τι κατά αναλογία θα κάνει και το θρυλούμενο πακέτο της ευρωπαϊκής στήριξης, που σπεύσαμε να το βαφτίσουμε… Γιάνναρο –θεωρώντας το υπέρ του δέοντος γενναίο– χωρίς όμως να το έχουμε δει ακόμη, αφού συνεχίζει να είναι αντικείμενο διαβουλεύσεων.

Το πιθανότερο, δε, όλων είναι οι τελευταίες δημοσιογραφικές πληροφορίες να επιβεβαιώσουν τον Ευ. Μυτιληναίο που βλέποντας να αυξάνονται οι «αντιρρησίες» για γαλαντόμα και με χαλαρούς όρους χρηματοδότηση των εθνικών οικονομιών από ένα κοινοτικό ταμείο δεν κρύβει την ανησυχία του για αξιοσημείωτο «κούρεμα» του ύψους της ευρω-βοήθειας, τουλάχιστον σε σχέση με τα όσα ακούγαμε έως τώρα.

Αν όντως δεν βγει λευκός καπνός από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 19ης Ιουνίου και μείνουμε στα ευχολόγια, προσευχόμενοι να κάνει το θαύμα της η Ανγκέλα (Μέρκελ) η Μεγαλόχαρη που θα έχει στα χέρια της την προεδρία της Ε.Ε. μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2020, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η αναγκαιότητα να αλλάξει παραγωγική ρότα η Ελλάδα.

Προς ποια κατεύθυνση; Ίσως σε αυτήν που περιέγραψε ο έτερος Ευάγγελος (Βενιζέλος) στο Φόρουμ των Δελφών. Δηλαδή, στην εστίαση της ανάπτυξης των κλάδων της μεταποίησης, της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας τροφίμων, αλλά και στην… αρπαγή των ευκαιριών που δημιουργεί και επιτάσσει η 4η βιομηχανική επανάσταση.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα έλθει η επόμενη απρόσμενη κρίση, θα στείλει εκ νέου στην εντατική το ελληνικό state of mind καλοκαίρι, αλλά η Καλντέρα της Σαντορίνης που επισκέφτηκε ο πρωθυπουργός δεν θα είναι επαρκές… γιατρικό για να μας βγάλει από τη ΜΕΘ.