ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Γιατί όχι; Υπάρχει καλύτερος;

«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι οπωσδήποτε πολιτικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που καταλαμβάνει το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, χωρίς πολιτική εμπειρία, χωρίς γνώση τού πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, το κοινοβουλευτικό σύστημα, πώς λειτουργεί η πολιτική πρακτική διεθνώς, ένα πρόσωπο που εκπροσωπεί τη χώρα διεθνώς, μετέχει στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, δεν τη χαράσσει, τη χαράσσει η κυβέρνηση, αλλά ο Πρόεδρος εν τοις πράγμασι ασκεί εξωτερική πολιτική, δεν μπορεί να είναι άμοιρος πολιτικής».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Αυτή η φράση του Ευάγγελου Βενιζέλου από την τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 την Τρίτη το βράδυ «δείχνει» τον δρόμο στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την τελική του επιλογή σε ό,τι αφορά τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα προτείνει λίγο μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, όπως ο ίδιος είχε πει προ δύο περίπου μηνών στη Φώφη Γεννηματά κατά τη συνάντησή τους στο Μαξίμου.

Από τότε έχει περάσει πυκνός πολιτικός χρόνος. Οι εξελίξεις στην οικονομία τρέχουν και δικαιώνουν τις επιλογές του πρωθυπουργού (εγκρίθηκε το σχέδιο προϋπολογισμού από την Κομισιόν), όπως επίσης και στο θέμα της ασφάλειας που θεωρείται κομβικό για την ελληνική κοινωνία. Τουναντίον, εκρηκτικό παραμένει το τοπίο στο μεταναστευτικό, με την κυβέρνηση να παλεύει να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που κληρονόμησε, αλλά που ημέρα με την ημέρα διογκώνεται, καθώς έχουν αυξηθεί οι ροές.

Ο πρωθυπουργός έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα την επιλογή προσώπου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, εν τούτοις τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα υπάρχουν ρεπορτάζ σε διάφορα ΜΜΕ που… αποκαλύπτουν τον διάδοχο του Προκόπη Παυλόπουλου, καθώς ακόμη και οι άπιστοι Θωμάδες πλέον έχουν πειστεί ότι ο κ. Πάκης σε λίγους μήνες θα απολαμβάνει τη σύνταξή του.

Βέβαια, οι «δηλωμένοι»… γνώστες υποστηρίζουν ότι το πρωθυπουργός επιθυμεί μία γυναίκα για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Έτσι έχουν ακουστεί τα ονόματα της πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, πρώην προέδρου του Συνασπισμού και πρώην Επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη. Έχει ακουστεί το όνομα μία άλλης πρώην Επιτρόπου και πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, της Άννας Διαμαντοπούλου. Επίσης κάποιοι γράφουν ότι έχει κλειδώσει το όνομα της προέδρου του ΣτΕ, Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Φυσικά, στα διάφορα δημοσιεύματα έχουν παίξει τα ονόματα του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Παναγιώτη Πικραμένου, Λουκά Παπαδήμου και του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου.

Επιπλέον, υπάρχουν και τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρουν πως ο Κώστας Καραμανλής, αν το Μαξίμου τού έκανε πρόταση, μάλλον θα την αποδεχόταν. Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί ότι υπουργοί όπως ο Μάκης Βορίδης, βουλευτές της Ν.Δ. (βλ. Κώστας Καραγκούνης, Ανδρέας Κατσανιώτης), ο ευρωβουλευτής του κόμματος Γιώργος Κύρτσος («Και εγώ θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος αν ο Σαμαράς γινόταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας» είπε) και άλλοι έχουν ταχθεί μέσω τηλεοπτικών συνεντεύξεών τους υπέρ του Αντώνη Σαμαρά.  Τελευταίο παράδειγμα ο ο βουλευτής Σάμου της Ν.Δ., καθηγητής καρδιολόγος, Χριστόδουλος Στεφανάδης, ο οποίος μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra δήλωσε ότι «το θέμα αφορά τον Κυριάκο. Όμως ο Αντώνης Σαμαράς είναι κορυφή πολιτικής προσωπικότητας», δείχνοντας έτσι την προτίμησή του.

Σε κάθε περίπτωση, ο πρώην πρωθυπουργός τηρεί σιγή ιχθύος. Στηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάτι που το καταλαβαίνουν από το πρώτο πεντάλεπτο οι συνομιλητές του, καθώς εκτιμά ότι κινείται πολύ σωστά και μεθοδικά στα περισσότερα καυτά ζητήματα, όπως την οικονομία. Δικαιολογεί την κυβέρνηση στο εθνικό θέμα του Μακεδονικού, όπως και στο μεταναστευτικό.

Ποιοι δεν έχουν τύχη

Πριν από τις εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας έχει πει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει τον Προκόπη Παυλόπουλο. Κάτι που επανέλαβε και στη συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό τού Ιβάν Σαββίδη την Τρίτη το βράδυ. Αυτή η εμμονή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Παυλόπουλο, μάλλον εκνευρίζει τους νεοδημοκράτες, αλλά και τους ΠΑΣΟΚους. Ας μη λησμονούμε ότι στις κρίσιμες ημέρες του καλοκαιριού του 2015, όπου ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ έπαιξαν στα ζάρια την τύχη της χώρας με το δημοψήφισμα και τη δήθεν περήφανη διαπραγμάτευση, ο κ. Παυλόπουλος παρέμεινε απλός θεατής των εξελίξεων. Λες και δεν είχε την πολιτική εμπειρία να καταλάβει ότι θα κλείσουν οι τράπεζες.

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν αφού είχε γίνει ήδη το κακό να γραφτεί στον Τύπο ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους. Μάλιστα, οι «καραμανλικοί» ακόμη και σήμερα εξάρουν τη στάση του κ. Παυλόπουλου για τα τηλεφωνήματα που έκανε στον Φρανσούα Ολάντ, προκειμένου να τον πείσει να στηρίξει την Ελλάδα. Όμως πολιτικός αρχηγός που μετείχε στον τότε σύσκεψη υπό τον κ. Παυλόπουλο περιγράφοντας αυτά τα τηλεφωνήματα έλεγε πρόσφατα σε συνομιλητή του: «Μου θύμιζε ικέτη από αρχαία ελληνική τραγωδία. Μόνο που δεν γονάτισε για να παρακαλέσει τον Γάλλο πρόεδρο».

Στη θητεία του ο κ. Παυλόπουλος αρκέστηκε σε κορώνες σε διάφορες εορτές ανά την επικράτεια υποτίθεται στέλνοντας μηνύματα στους Τούρκους. Όμως θυμόμαστε ότι κατά την επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον Δεκέμβριο του 2017, επέτρεψε στον Τούρκο Πρόεδρο να κάνει τη δική του σπέκουλα στο προεδρικό μέγαρο. Τότε, λοιπόν, ο κ. Παυλόπουλος λαμβάνοντας τον λόγο για δεύτερη φορά, επικαλούμενος την ιδιότητα ως καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, αναφερόμενος στη συνθήκη της Λωζάννης υπογράμμισε πως «οι Συνθήκες δεν αναθεωρούνται αλλά ερμηνεύονται». Κάλεσε, μάλιστα, τον κ. Ερντογάν να αποφεύγει νομικές εκφράσεις που επιβαρύνουν το κλίμα και να συζητήσει με τους έμπειρους νομικούς του συμβούλους.

Μέχρι εδώ καλά. Διότι στη συνέχεια κατάπιε τη γλώσσα του, όταν ο Ερντογάν επανήλθε απαντώντας πως τοποθετήθηκε για τη Λωζάννη μόνον επειδή το θέμα άνοιξε ο κ. Παυλόπουλος, διαφορετικά θα τα συζητούσε με την κυβέρνηση. Κατέληξε, δε, πως μπορεί να μην είναι καθηγητής Νομικών, αλλά γνωρίζει Πολιτικό Δίκαιο, το οποίο επιτρέπει την επικαιροποίηση συμφωνιών.

Το Μακεδονικό

Άραγε πού… έβοσκε ο κ. Παυλόπουλος κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων Τσίπρα για το Μακεδονικό και τη συνθήκη των Πρεσπών; Διότι με τον τρόπο που κινήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός –θέλοντας να εργαλιοποιήσει ένα εθνικό ζήτημα– δίχασε πρωτίστως την κοινωνία. Κατά τα άλλα, ο κ. Παυλόπουλος, κατά τη ρήση Νικήτα Κακλαμάνη, «είναι ένας πολύ καλός πρόεδρος και πρέπει να εκλεγεί και για δεύτερη θητεία». Φυσικά, ο κ. Κακλαμάνης αποτελεί έναν από τους συχνούς βραδινούς επισκέπτες και συνομιλητές του Πρόεδρου (δειπνούν συχνά-πυκνά στο προεδρικό μέγαρο).

Οι φιλικά προσκείμενοι στον κ. Παυλόπουλο δημοσιογράφοι δεν χάνουν την ευκαιρία να υπενθυμίζουν την πράξη… αντίστασης να μην υπογράψει την υπουργική απόφαση για την επιλογή της δικαστικής ηγεσίας λίγο πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών. Κι όπως έλεγε πρόσφατα παλιά πολιτική καραβάνα από το ΠΑΣΟΚ, «λες κι έκανε κάποια ηρωική πράξη».

Οι πρώην Επίτροποι

Σε ό,τι αφορά τη Μαρία Δαμανάκη και την Άννα Διαμαντοπούλου, είναι δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Η κα Δαμανάκη έχει αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική, ενώ στο σημερινό κοινοβουλευτικό status quo δεν έχει πολλές συμπάθειες. Είναι βέβαιο ότι ακόμη και βουλευτές της Ν.Δ. δεν θα είναι τόσο πρόθυμοι να την ψηφίσουν, κυρίως για το ότι μετά τη λήξη τη θητείας της ως επιτρόπου Αλιείας το 2014, ανέλαβε πόστο στο Διεθνές Ινστιτούτο για τη Θάλασσα και τη Διάσωση των Θαλάσσιων Ειδών, στο Λονδίνο. Παράλληλα, εκλέχθηκε στο Συμβούλιο του Ιδρύματος του πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό.

Ακόμη πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα με την Άννα Διαμαντοπούλου. Διότι μπορεί η πρώην Επίτροπος και πρώην υπουργός να βρίσκεται σε έντονη πολιτική δράση, καθώς έχει ένα πανευρωπαϊκό think tank, το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, με το οποίο βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τους Ευρωπαίους, κάτι που της επιτρέπει να υπερηφανεύεται ότι είναι μία πολίτης του κόσμου, αλλά μία πιθανή υποψηφιότητά της θα ξεσήκωνε αντιδράσεις στο «καραμανλικό» μπλοκ και ίσως κάποιοι βουλευτές δεν την ψήφιζαν ενθυμούμενοι τι έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 2015, όταν απείχε από την ψηφοφορία παρακούοντας την επίσημη γραμμή της Ν.Δ.

Θα πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι ο πρώην στενός συνεργάτης της Άννας Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Μαστρογεωργίου, είναι αναπληρωτής εκπρόσωπος της Ν.Δ. και από τον Ιούνιο του 2018 Διευθυντής του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής».

Οι «σημιτικοί»

Δύο ονόματα που έπαιξαν με μικρότερη ένταση είναι αυτά του Λουκά Παπαδήμου και του Νίκου Αλιβιζάτου. Και οι δύο θεωρούνται άνθρωποι του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ο Λουκάς Παπαδήμος διετέλεσε για πολλά χρόνια στέλεχος στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αντιπρόεδρος της ΕΚΤ και υπηρεσιακός πρωθυπουργός στην κυβέρνηση Νοεμβρίου 2011-Μαΐου 2012, όπου συνέπραξαν ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, προκειμένου να περάσει το PSI, το κούρεμα των ομολόγων τον Μάρτιο του 2012. Το όνομά του ήρθε στην επικαιρότητα, καθώς ήταν καλεσμένος στο γεύμα που παρέθεσε ο πρωθυπουργός στον απελθόντα πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ιταλού στην Αθήνα. Στο γεύμα παρακάθισε –όπως ήταν λογικό– και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας. Ο ίδιος ο κ. Παπαδήμος, πάντως, μετά την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του, δεν θέλει να ακούει εμπλοκή του με τα κοινά.

Από την άλλη πλευρά, το όνομα του Νίκου Αλιβιζάτου κυκλοφόρησε από κύκλους του ΚΙΝΑΛ. Ο συνταγματολόγος ήταν υποψήφιος και το 2015, όταν τον πρότεινε ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι, και τον ψήφισε και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Οι πρώην αρχηγοί και η πρόεδρος του ΣτΕ

Δύο υποψήφιοι που έχουν την πολιτική εμπειρία να σταθούν στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ο Κώστας Καραμανλής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πιθανή υποψηφιότητα Καραμανλή θα έφερνε το ΚΙΝΑΛ στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Και παρά το γεγονός ότι ο Τσίπρας είχε άριστη σχέση με τον Κ. Καραμανλή δεν θα τον ψήφιζε για να μη χάσει τη νέα συμμαχία με το ΚΙΝΑΛ.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναμφίβολα με τα πληθωρικά του προσόντα αποτελεί έναν Πρόεδρο, που θα μπορεί να σταθεί σε διεθνές επίπεδο. Ας μη λησμονούμε ότι ο κ. Βενιζέλος στην τεράστια πολιτική του καριέρα εκτός από αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά έχει θητεύσει και στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργού Οικονομικών, αλλά και ως υπουργός Εξωτερικών. Μάλιστα, ήταν αυτός που παρέδωσε τον Ιανουάριο του 2015 στον Νίκο Κοτζιά το υπουργείο Εξωτερικών. Βέβαια, ο Ευάγγελος σε νομικά και συνταγματικά θέματα είναι αγύριστο κεφάλι. Εάν κάποια νομοσχέδια δεν είναι σωστά, δεν θα περιμένει τη γνώμη της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, και θα τα επιστρέφει πίσω, διότι ποτέ δεν έχει καταφέρει να αποβάλει τον καθηγητή πανεπιστημίου. Ειδικά τώρα που επέστρεψε στα αμφιθέατρα. Βέβαια, υπάρχει και το συνέδριο της Φώφης, που φωτογραφίζοντας τον Βενιζέλο τοποθετήθηκε δημόσια ότι δεν επιθυμεί ΠτΔ πολιτικό πρόσωπο…

Όσον αφορά την πρόεδρο του ΣτΕ, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, ναι μεν η οικογένειά της είναι φιλικά προσκείμενη στο ΚΙΝΑΛ, την έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση, είναι και φίλη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά δεν έχει την πολιτική εμπειρία για να συνδράμει την κυβέρνηση και να μην είναι μία καθαρά διακοσμητική Πρόεδρος Δημοκρατίας.

Η μόνη αξιόπιστη επιλογή

Οπότε η μόνη αξιόπιστη λύση για έναν Πρόεδρο που να είναι ενεργός πολιτικός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει να επιδείξει μία επιτυχημένη θητεία από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, όταν η χώρα βρισκόταν μεταξύ σφύρας και άκμονα.

Τότε ο κ. Σαμαράς απέδειξε στην πράξη τι σημαίνει συνεργασία. Έβαλε στην άκρη τις από δεκαετίες σφοδρές ιδεολογικές διαφορές της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ συνεργάστηκε και με τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φώτη Κουβέλη, προκειμένου να σωθεί η χώρα από τον γκρεμό.

Και μόνο αυτή η συνεργασία καταρρίπτει όλους τους ισχυρισμούς της Κουμουνδούρου και των ΣΥΡΙΖΑικών ΜΜΕ που τον χαρακτηρίζουν ακροδεξιό. Διότι ας μη λησμονούμε ότι επί ημερών Σαμαρά η Δικαιοσύνη έχοντας λυμένα τα χέρια εξάρθρωσε τη «συμμορία» της Χρυσής Αυγής. Κάτι που είπαν στο δικαστήριο κατά την απολογία τους ο Νίκος Μιχαλολιάκος και ο Ηλίας Κασιδιάρης.

Ο κ. Σαμαράς έχει την εμπειρία για να αντιμετωπίσει ανάλογα περιστατικά με αυτό που συνέβη στον Προκόπη Παυλόπουλο με τον Ερντογάν. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι σαν πρωθυπουργός είχε να αντιμετωπίσει τη Μέρκελ και τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι ήταν καχύποπτοι με την Ελλάδα. Ποιος άραγε δεν θυμάται τι αντιμετώπισε, όταν αποφάσισε να μειώσει τον ΦΠΑ στην εστίαση; Όλοι οι Ευρωπαίοι τον πίεζαν να μην προχωρήσει σε αυτή την ενέργεια, και όμως το έκανε και δικαιώθηκε από τα αποτελέσματα.

Σε μία ομολογουμένως δύσκολη εποχή για την Ευρώπη με το Brexit να ακολουθεί, ο κ. Σαμαράς έχει την άνεση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ως αρχηγός κράτους με τους ομολόγους του.

Και το σημαντικότερο, δεν θα υπάρχει πρόβλημα να τον υπερψηφίσει και το ΚΙΝΑΛ, καθώς τα περισσότερα από τα κορυφαία κοινοβουλευτικά του στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη ήταν υπουργοί στην κυβέρνησή του και είχαν άριστη συνεργασία. Η κα Γεννηματά ήταν αναπληρώτρια υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο κ. Κεγκέρογλου στο υπουργείο Εργασίας, ο κ. Λοβέρδος στο υπουργείο Παιδείας, ο κ. Κωνσταντινόπουλος στο υπουργείο Ανάπτυξης.

Επίσης, ενδεχόμενη επιλογή Σαμαρά θα έδενε ακόμη περισσότερο την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., διότι μπορεί η κυβέρνηση να βρίσκεται ακόμη στον μήνα του μέλιτος, αλλά όπως συμβαίνει με όλες τις κυβερνήσεις θα έρθουν και οι δύσκολες ημέρες.

Τελειώνοντας,  αξίζει να επισημάνουμε τη σταθερή και αταλάντευτη στήριξη του Σαμαρά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τόσο στην εκλογή του για τη θέση του αρχηγού της ΝΔ –που το 28,5% στον πρώτο γύρο έγινε σχεδόν 52% στον δεύτερο–, όσο και στην ενεργό συμμετοχή του στις πρόωρες ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές που όργωσε όλη την Ελλάδα, ζητώντας από τους πολίτες τη στήριξη της παράταξης και τον Κυριάκο πρωθυπουργό.

Ενέργειες που δεν επισημάνθηκαν στην τακτική του προγενέστερου προέδρου, που αρκέστηκε σε μόνο μια παρουσία στη Θεσσαλονίκη, δέκα ημέρες προ των εκλογών.

Στην πολιτική, δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται…