ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ: Τα απόνερα μιας εκρηκτικής συνέντευξης

Η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» δημιούργησε κραδασμούς μεγάλης διάρκειας, αφού όλη την εβδομάδα που διανύουμε πολιτικά πρόσωπα και ΜΜΕ πήραν θέση για το περιεχόμενό της.

Βέβαια, οι κρίσεις –αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε πολίτη αφού έχουμε δημοκρατία– ήταν ποικίλες. Το γεγονός όμως ότι κάποιοι εξέφρασαν την απορία γιατί ο πρώην πρωθυπουργός τοποθετήθηκε διαφορετικά από την κυβερνητική πολιτική στο ελληνοτουρκικό θέμα και στη «Συμφωνία των Πρεσπών», προκαλεί έκπληξη για την απώλεια μνήμης των αντιδρούντων.

Και αυτό γιατί ξεχνούν τις πολλές και συχνές παρεμβάσεις προγενέστερων πρωθυπουργών, όπως ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Προφανώς κατά τη γνώμη τους μόνο ο Αντώνης Σαμαράς εξαιρείται από το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του.

Πριν αλέκτωρ λαλείσαι…

Η ορθότητα αλλά και το «ειδικό» βάρος των επιχειρημάτων του πρώην πρωθυπουργού, οι μεγάλες αλήθειες που εκστόμισε αλλά και η ικανότητά του να «βλέπει μπροστά» επαληθεύτηκαν τις επόμενες 2-3 ημέρες.

# Είπε ο Αντώνης Σαμαράς ότι οι διερευνητικές θα οδηγήσουν τις προβλεπόμενες κυρώσεις της ΕΕ στη σύσκεψη κορυφής τον προσεχή Μάρτιο στα βράχια. Και το επόμενο 24ωρο, ως γνωστόν, ο ΥΠ.ΕΞ. της Γερμανίας Χάικο Γιόζεφ Μάας έσπευσε να δηλώσει ότι «αφού συζητάνε οι δύο χώρες, δεν τίθεται θέμα κυρώσεων».

# Είπε ο Αντώνης Σαμαράς ότι το πρόβλημα με τα Σκόπια δεν λύθηκε, και αντίθετα έγινε πιο επικίνδυνο, αφού στο παιχνίδι μπαίνουν Βουλγαρία και Αλβανία, φίλοι των Τούρκων.

Προχθές, ο πρόεδρος των Σκοπίων δήλωσε ότι «και στην Ελλάδα υπάρχουν Μακεδόνες, τους οποίους δεν θ’ αφήσουμε απροστάτευτους».

Δηλαδή, οι Σκοπιανοί έχουν την αξίωση τώρα ή στο μέλλον να ομιλούν περί Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.

Τα απόνερα της συνέντευξης

Το δικαίωμα του Αντώνη Σαμαρά να εκφράζει τη γνώμη του και η αποδοχή των επιχειρημάτων του αναγνωρίστηκαν από πολιτικούς αλλά και από μεγάλη μερίδα του Τύπου.

Τη δημοσιοποίηση της συνέντευξης Σαμαρά στην «Καθημερινή» ακολούθησε –όπως ήταν αναμενόμενο– μία σειρά σχολίων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Η πρώτη οφθαλμοφανής παρατήρηση είναι ότι οι φιλοΣΥΡΙΖΑϊκές γραφίδες βρήκαν ακόμη μία ευκαιρία να βγάλουν τη γνωστή χολή τους προς το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και ανακαλύψουν «αντάρτικο Σαμαρά» στον Μητσοτάκη. Έστω και αν το ξεσάλωμα των φίλιων προς την Κουμουνδούρου ΜΜΕ ήταν αντιπολιτευτικά αναμενόμενο, η επιχειρηματολογία των αρθρογράφων τους δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική.

Δεν μπορεί ωστόσο να μην επισημανθεί ότι υπήρξαν και πένες που δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ –το ακριβώς αντίθετο, μάλιστα– που ψέγουν την κυβέρνηση η οποία δεν έκανε τον κόπο να ακούσει τη χρήσιμη παρέμβαση Σαμαρά πριν καν αυτή διατυπωθεί, δεδομένου  ότι ο πολύπειρος πρώην πρωθυπουργός δεν έχει κρύψει ποτέ τις απόψεις του. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο σύμβουλος έκδοσης της εφημερίδας «Τα Νέα» Γιώργος Παπαχρήστος, που αρθρογραφώντας για τα απόνερα της συνέντευξης Σαμαρά σημείωσε μεταξύ άλλων: «Ένας πρώην πρωθυπουργός, που έχει χειριστεί τα ίδια θέματα με εσένα, κατά τη διάρκεια της θητείας του, έχει έναν λόγο παραπάνω να διεκδικεί χώρο για τις δικές του απόψεις. Ή τουλάχιστον να τις ακούσει κάποιος αυτές τις απόψεις». Μάλιστα ο γνωστός δημοσιογράφος «μαλώνει» τον Κυριάκο Μητσοκάκη γι’ αυτή την παράλειψη: «Αν τον είχες συναντήσει κατ’ ιδίαν λ.χ. πρόεδρε Κυριάκο, πριν μπεις στα βαθιά νερά των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα σου εξέφραζε αυτές τις απόψεις κατ’ ιδίαν, θα τις άκουγες, μπορεί και να κρατούσες και σημειώσεις, και όλα καλά κι όλα ωραία. Δεν το έκανες, ιδού τώρα που το κάνει εκείνος – που θέλει σώνει και καλά να καταγραφεί από την κοινωνία ότι διαφωνεί με τις διερευνητικές επαφές που ξεκινούν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας».

Ο κύκλος των σχολίων για τη συνέντευξη Σαμαρά περιλαμβάνει, εξάλλου, και συναδέλφους πολιτικούς του Μεσσήνιου πρώην πρωθυπουργού, οι οποίοι κλήθηκαν να τοποθετηθούν στα όσα είπε για τις διερευνητικές. Κατ’ αρχάς η ευρωβουλευτής της Ν.Δ., Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου (που σημειωτέον τουίταρε από τις πρώτες την περασμένη  Κυριακή την ανάρτηση της «Καθημερινής» για τη συνέντευξη Σαμαρά), μιλώντας στον τηλεοπτικό κανάλι OPEN υπογράμμισε ότι οι απόψεις που εξέφρασε ο πρώην πρωθυπουργός είναι διαχρονικά συνεπείς. Σημείωσε παράλληλα ότι είναι γνωστή η εμπάθεια και η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον Σαμαρά, επικαλούμενη μάλιστα την πλεκτάνη της Novartis.

Ως διόλου αρνητική για τα εθνικά θέματα και το κυβερνών κόμμα αξιολόγησε τη συνέντευξη Σαμαρά ένας έτερος «γαλάζιος» βουλευτής, ο Κώστας Γκιουλέκας, ο οποίος πέρα από την ανάγκη να ακούγονται οι απόψεις των πολιτικών που έχουν χειριστεί τα ελληνοτουρκικά επεσήμανε ότι «οι θέσεις του Αντ. Σαμαρά βρίσκουν απήχηση σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού και του πολιτικού κόσμου».

Ακόμη και ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, Γιάννης Βαληνάκης, συντάσσεται με τις απόψεις Σαμαρά, έστω και αν δεν ονοματίζει τον πρώην πρωθυπουργό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σωρεία  διαφορετικών τοποθετήσεών του σε διάστημα μόλις ολίγων ημερών (βλ. στo cnn.gr, στους τηλεοπτικούς σταθμούς ACTION 24 και KONTRA TV, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»), ο γνωστός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων κρατά σοβαρές αποστάσεις από την επιλογή της κυβέρνησης να προστρέξει στη διαδικασία των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία. Επισημαίνει, κατ’ αρχάς, ο κ. Βαληνάκης ότι η Ελλάδα έφτασε στην επανέναρξη των διερευνητικών επαφών «εν μέσω ωμότατης επανάληψης του casus belli διά στόματος Τσαβούσογλου» και αναρωτιέται ευθέως: «Γιατί βιαζόμαστε τόσο πολύ να βοηθήσουμε τον Ερντογάν;» Το σκεπτικό Βαληνάκη –εν πολλοίς το ίδιο σκεπτικό Σαμαρά που τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζουν ακροδεξιό– λέει ότι η χώρα μας δεν είχε να χάσει τίποτα αν η ελληνική διπλωματία απαντούσε ότι στις διερευνητικές θα ξαναπάμε τον Μάρτιο, «αφού πρώτα αποφασίσει η Ε.Ε. το πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων, μέσα στο οποίο θα εντάξουμε κι εμείς τα ελληνοτουρκικά».

Την ίδια θέση υποστήριξε ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και στην τελευταία συνέντευξή του στο ΚΟΝΤRΑ, λέγοντας ξεκάθαρα ότι «κακώς προσήλθαμε τόσο γρήγορα σε ένα διάλογο με την Τουρκία», συμπληρώνοντας στην επιχειρηματολογία του πως «όταν πηγαίνεις σε έναν διερευνητικό διάλογο, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κανόνες και χωρίς εγγυήσεις, προφανώς είναι σαν να δίνεις ένα είδος συγχωροχαρτιού στην άλλη πλευρά, ένα πιστοποιητικό “ΕΥΡΩφροσύνης” ή πιστοποιητικό “ΝΑΤΟφροσύνης”, καλής διαγωγής, που η Τουρκία έχει ανάγκη, διότι πιέζεται από τις ΗΠΑ για πρώτη φορά τόσο έντονα. Πιέζεται και από την ΕΕ, που και αυτή είναι αναγκασμένη κάτι να κάνει, παρόλο που δεν θέλει κανένας τους στην ΕΕ, πλην πολύ λίγων, να σπρώξουν προς την κατεύθυνση των κυρώσεων».

Το αντισαμαρικό μένος της Ντόρας και ο μουσαφίρης που το τερμάτισε

Σε αντιστρόφως ανάλογη πορεία με τη σιωπηρή κεντρική γραμμή της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας να μη «σηκωθεί» ψηλά το θέμα της συνέντευξης Σαμαρά στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (σ.σ. εξαιρετικά υποτονικά καλύφθηκε η είδηση από τα περισσότερα ΜΜΕ που στηρίζουν διακριτικά ή… αδιάκριτα την κυβέρνηση) πρωτομάστορες του αντισαμαρικού αγώνα εντός της «γαλάζιας» παράταξης αναδύθηκαν οι συνήθεις ύποπτοι, Ντόρα Μπακογιάννη και  Γιώργος Γεραπετρίτης.

Με αρκετή δόση αστικής ειρωνείας η πρώην υπουργός Εξωτερικών ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε ότι η δριμεία κριτική του Αντώνη Σαμαρά κατά της κυβέρνησης για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών  με την Τουρκία είναι προσχηματικές, λέγοντας ότι ως πρωθυπουργός έκανε ότι κάνει τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αφού πρώτα αναγνώρισε ότι στο κόμμα της «οι πρώην πρωθυπουργοί έχουν το αυτονόητο δικαίωμα να καταθέτουν τις απόψεις τους είτε αυτές είναι σύμφωνες είτε όχι με τις απόψεις της ηγεσίας», η Ντ. Μπακογιάννη είπε συγκεκριμένα τα εξής:

«Ο κ. Σαμαράς έχει παγίως αυτές τις απόψεις με ένα μικρό διάλειμμα, της δικής του πρωθυπουργίας. Γιατί κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του οι διερευνητικές επαφές προχωρούσαν», είπε η Ντ. Μπακογιάννη για να καταλήξει στο (δικό της) συμπέρασμα: «Άρα είχαν τον ίδιο στόχο με τον δικό μας».

Το θέμα είναι ότι το κεκαλυμμένο αντισαμαρικό μένος της Ντόρας δεν σταμάτησε στα παραπάνω. Με αφορμή τις δηλώσεις Σαμαρά ότι θα καταψηφίσει τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, η πρώην ΥΠ.ΕΞ. έσπευσε να προκαταβάλει τις απόψεις των υπολοίπων μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. λέγοντας ότι «δεν θα υπάρχει κανένα ζήτημα» και αφήνοντας να αιωρείται η αίσθηση ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει συμμάχους στο κόμμα. (ΣΗΜ.: Ο Σαμαράς ποτέ δεν είπε ότι θα προτρέψει βουλευτές να καταψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους της Συμφωνίας των Πρεσπών.)

Εκείνος, πάντως, που το «τερμάτισε» ήταν ο έτερος Καππαδόκης, Γιώργος Γεραπετρίτης. Ο υπουργός Επικρατείας και εκ των… μουσαφιραίων επιτελαρχών του Μεγάρου Μαξίμου ακολούθησε περίπου την ίδια τακτική με την Ντόρα. Πρώτα εκθείασε τον Αντώνη Σαμαρά χαρακτηρίζοντάς τον «εμβληματική προσωπικότητα του χώρου της Νέας Δημοκρατίας», του… επέτρεψε το δικαίωμα «να θέτει τα ζητήματα κατά την κρίση του» και μετά τον βάφτισε «εκβιαστή».

«Όταν κάποιος δεν φοβάται, δεν εκβιάζεται κιόλας. Όταν μιλούμε για τον σημερινό πρωθυπουργό, δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον πολύ κόσμο. Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του».

Την αποδόμηση της ΣΥΡΙΖΑϊκής επιχειρηματολογίας ότι ο Μητσοτάκης φοβάται τις διαφοροποιήσεις με αφορμή τις τοποθετήσεις Σαμαρά για την Τουρκία και τα Σκόπια (σ.σ. σε αυτήν απάντησε με τα παραπάνω ο Γεραπετρίτης), με την ανυπόστατη και απαράδεκτη υπόνοια ότι ο Αντώνης Σαμαράς εκβιάζει τον νυν πρωθυπουργό, μόνο ο επιρρεπής σε γκάφες ολκής υπουργός Επικρατείας θα μπορούσε να το πετύχει.

Πέραν αυτού, ο εισελθών από το παράθυρο στη ΝΔ πανίσχυρος σήμερα υπουργός Επικρατείας δεν έχει το ανάστημα ούτε το δικαίωμα να υπονοήσει –έστω και εμμέσως– ότι ο Αντώνης Σαμαράς επεχείρησε να «εκβιάσει» καθ’ οιονδήποτε τρόπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Να τον εκβιάσει, γιατί; Στους 20 μήνες θητείας του πρωθυπουργού, ποτέ δεν του ζήτησε τίποτε, αφού καθ’ όλο το χρονικό αυτό διάστημα ουδέποτε μίλησε μαζί του. Μετά από 47 χρόνια πολιτικής διαδρομής, δεν μπορεί κάποιος περιστασιακός κυβερνητικός «ηγεμόνας» να επιδεικνύει ασέβεια αυτής της μορφής.