Από αναδίπλωση σε… αναδίπλωση

Αυξάνονται ημέρα με την ημέρα και οι βουλευτές και τα στελέχη και οι πολιτικοί αναλυτές που πιστεύουν ότι το Επιτελικό Κράτος ρετάρει με συνέπεια η κυβέρνηση να παραπατά σε κάθε κρίση.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Στην πρώτη τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη το βασικό όπλο που έπεισε τους πολίτες για την ικανότητα της είναι τα καλά αντανακλαστικά και η άριστη διαχείριση στις κρίσεις. Από την υβριδική εισβολή στον Έβρο έως την πανδημία του covid. Αυτό το πλεονέκτημα της κυβέρνησης στην πρώτη τετραετία έχει εξαφανιστεί από την επανεκλογή τον Ιούνιο του 2023.

Τουναντίον αυτό που φάνηκε στις κρίσεις που ήρθαν από τον Ιούνιο του 2023 η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το Επιτελικό Κράτος έχει χάσει τον βηματισμό του, με συνέπεια να πηγαίνει από αναδίπλωση σε αναδίπλωση. Και φυσικά οι εκκρεμότητες είναι τεράστιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι καλώς εχόντων των πραγμάτων οι πληγέντες από την κακοκαιρία «Daniel», που έπληξε την κεντρική Ελλάδα στις 4 Σεπτεμβρίου του 2023 μέχρι το τέλος του χρόνου θα πάρουν ένα μέρος από την αποζημίωση. Εάν αυτό δεν είναι δυσλειτουργία πως αλλιώς μπορείς να το χαρακτηρίσεις.

Υποτίθεται ότι δίπλα στον πρωθυπουργό υπάρχουν ειδικοί άνθρωποι- όπως ο Τριαντόπουλος– για αυτές τις κρίσεις. Επί του πεδίου αυτό που αποδεικνύεται είναι μία καθαρά επικοινωνιακή διαχείριση και τίποτε άλλο. Τρέχουν από το Μαξίμου, κάνουν δηλώσεις, χτυπούν τις πλάτες των πληγέντων, ανακοινώνουν μία σειρά μέτρα κι εν συνεχεία τους παρατούν για να βγάλουν άκρη μόνοι τους. Είναι χαρακτηριστικά ότι σε ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους από την κακοκαιρία τους ζητούσαν χαρτιά, τα οποία οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τα εκδώσουν από τις αρμόδιες αρχές, διότι τους ζητούσαν ταυτότητες, τις οποίες δεν μπορούσαν να τις εκδώσουν διότι δεν υπήρχαν παραστατικά. Μιλάμε για φαύλο κύκλο.

Αυτή ακριβώς την τακτική ακολουθεί το Μαξίμου από το 2023 και στο τέλος αναγκάζεται να αναδιπλώνεται για να σώσει ότι σώζεται, αφού προηγουμένως οι φωστήρες του Επιτελικού Κράτους έχουν εξοργίσει εχθρούς και φίλους. Οι συνεχόμενοι, λοιπόν, άστοχοι χειρισμοί της κυβέρνησης προβληματίζουν τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιούνται πλέον για το αν υπάρχει καθαρή στρατηγική για το διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές.

Οι εισηγήσεις σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις υπουργών και βουλευτών πέφτουν βροχή. Άλλοι πιστεύουν ότι χρειάζεται ριζικός ανασχηματισμός, αφού πολλοί υπουργοί έχουν σταματήσει να παράγουν σοβαρό έργο. Άλλοι εκτιμούν ότι χρειάζεται ανασχηματισμός στο Μαξίμου διαπιστώνοντας έλλειψη συντονισμού. Και άλλοι προτείνουν ριζική αναθεώρηση της κυβερνητικής πολιτικής και άνοιγμα σε όλες τις τάσεις. Όλοι, πάντως, ομονοούν στο εξής συμπέρασμα: Ότι δεν περπατάει άλλο έτσι η κυβέρνηση.

Το άλλοτε δυνατό σημείο της κυβέρνησης – η ικανότητα της να δίνει λύσεις- έχει καταστεί το μεγαλύτερο της πρόβλημα. Από την υπόθεση Ρούτσι μέχρι τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και την ακρίβεια η κυβέρνηση παλινωδεί δημιουργώντας την αίσθηση μιας ασυντόνιστης ορχήστρας.

Η τραγωδία των Τεμπών

Η κραυγαλέα αναδίπλωση στην υπόθεση των Τεμπών δείχνει την αδυναμία της κυβέρνησης να διαβάζει σωστά τα μηνύματα της κοινής γνώμης και να προνοεί ώστε να μην δημιουργεί συνθήκες ακραίας αμφισβήτησης της. Κανείς στο κυβερνητικό στρατόπεδο δεν κατάλαβε για ποιο λόγο Δικαιοσύνη και κυβέρνηση στύλωσαν εξ αρχής τα πόδια στο αίτημα ενός γονιού που αποφάσισε να κάνει απεργία πείνας επειδή προφανώς δεν έχει πειστεί ότι η Πολιτεία εξάντλησε κάθε περιθώριο για να ρίξει φως στις συνθήκες αυτής της τραγωδίας που αφαίρεσε την ζωή του παιδιού του. Και όχι άδικα αν αναλογιστεί κανείς τα ομολογημένα κυβερνητικά λάθη στα πρώτα 24ωρα της τραγωδίας, τα μπρος πίσω της κυβέρνησης στις θεωρίες περί ξυλολίου την άρνηση να συγκροτηθεί προανακριτική για την υλοποίηση της σύμβασης 717, την παραμονή στα ψηφοδέλτια του τότε υπουργού μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή και πολύ αργότερα την δαιμονοποίηση των συλλαλητηρίων.

Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι υπήρχε τρόπος και να διαλυθούν οι υποψίες των γονιών και ταυτόχρονα να μην μείνουν περιθώρια για πολιτική εκμετάλλευση από πλευράς των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πως; Με την απόφαση που έλαβε τελικά η Εισαγγελία Εφετών να δώσει το πράσινο φως για την εκταφή και την διερεύνηση όλων των πιθανών αιτιών θανάτου αυτών των παιδιών εφόσον το επιθυμούν οι γονείς τους με παράλληλη έναρξη της δίκης ώστε να μην καθυστερήσει η απονομή της δικαιοσύνης και η τιμωρία των υπευθύνων.

Είναι όμως εντυπωσιακό και ενδεικτικό του προβλήματος που υπάρχει στην κυβέρνηση ότι χρειάστηκαν περίπου 20 ημέρες πόλωσης με συγγενείς θυμάτων με κόμματα της αντιπολίτευσης με μέρος της κοινωνίας και της «γαλάζιας» παράταξης για να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι επρόκειτο για αδιέξοδη τακτική με ολέθριες συνέπειες για την ίδια αλλά και για την δικαιοσύνη που είδε το κύρος της για άλλη μία φορά να πλήττεται στα μάτια της κοινής γνώμης. Εξόφθαλμα αναποτελεσματική πολιτική ακολουθεί η κυβέρνηση σε σειρά σοβαρών προβλημάτων.

Στο Μαξίμου χτύπησε συναγερμός μετά την παρέμβαση του Νίκου Δένδια. Τα όσα είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας «απελευθέρωσε» μία σειρά υπουργούς, που συμφωνούσαν με τα όσα είπε ο κ. Δένδιας. Στα χνάρια του Δένδια που είπε ευθαρσώς ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να κάνει δεκτό το αίτημα Ρούτσι πάτησαν ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών Κώστας Κυρανάκης, ο πρώην Επίτροπος και νυν βουλευτής Δημήτρης Αβραμόπουλος και οι βουλευτές Δημήτρης Μαρκόπουλος και Δημήτρης Καλογερόπουλος. Και πολλοί ακόμη που δεν μίλησαν δημόσια αλλά στο παρασκήνιο που χαρακτήριζαν την στρατηγική της κυβέρνησης «αδιέξοδη». Η επιμονή της κυβέρνησης στον γράμμα του νόμου, στο επιχείρημα δηλαδή, ότι αφού η δικαιοσύνη είχε απορρίψει δύο φορές παρόμοιο αίτημα για εκταφή στο παρελθόν προκειμένου να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις δεν έπρεπε να ξαναανοίξει το θέμα αποδείχθηκε – εκ των υστέρων- προσχηματική.

Διότι από το «γιοκ» της Προέδρου του Αρείου Πάγου περάσαμε στο «ναι» της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας. Χωρίς μάλιστα να δημιουργηθεί πρόβλημα με την έναρξη της δίκης αφού σύμφωνα με την δικαιοσύνη τα όποια αποτελέσματα των τοξικολογικών θα παραπεμφθούν για περαιτέρω έρευνα και αξιοποίηση στην δίκη που θα βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το μόνο που κατάφερε με τους τα μπρος – πίσω και τους λανθασμένους χειρισμούς η κυβέρνηση είναι να χάσει τις εντυπώσεις για 3η φορά στην υπόθεση των Τεμπών, να πυροδοτήσει ένα νέο εσωκομματικό μέτωπο και να δικαιώσει και ενισχύσει εκλογικά πολιτικούς αρχηγούς όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου που δέχθηκε τόνους από κυβερνητικά πυρά στο όνομα της εργαλειοποίησης του ανθρώπινου πόνου.