Από… μακριά κι (όχι) αγαπημένοι

Στον πρώτο όροφο του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες υπάρχει μία αίθουσα που εδώ και λίγες ημέρες φέρει το όνομα του Μανώλη Γλέζου.

Η πρωτοβουλία της τιμητικής ονοματοδοσίας προήλθε από την ομάδα την ευρωπαϊκής Αριστεράς (Left) και στην σχετική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε έδωσαν το «παρών» εκτός από την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους επικεφαλής των πολιτικών ομάδων του σώματος ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Αν και το event είχε τον χαρακτήρα απότισης φόρου τιμής στον Έλληνα που ο Σαρλ ντε Γκολ είχε χαρακτηρίσει «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης», τα μάτια των… κουτσομπόληδων πολιτικών παρατηρητών ήταν στραμμένα στους αρχηγούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.

Κι αυτό όχι άδικα διότι μετά από το ξέσπασμα της υπόθεσης των υποκλοπών της ΕΥΠ τον Αύγουστο τα δύο κόμματα κήρυξαν ανένδοτο κατά της κυβέρνησης και έβαλαν προσωπικά κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη με σχεδόν ταυτόσημες τοποθετήσεις. Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένου ότι ο Αλ. Τσίπρας και ο Ν. Ανδρουλάκης βρέθηκαν στον ίδιο χώρο θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε μια επαφή. Δεν λέμε για αγκαλιές και για… σορόπια, αλλά αυτό το «δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, υποφέρω κι υποφέρεις» ξεπέρασε το αναμενόμενο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι παρόντες στην εκδήλωση μεταφέρουν ότι Τσίπρας και Ανδρουλάκης φρόντισαν να κάτσουν σε απόσταση ασφαλείας, ενώ ακόμη και στο περιθώριο της εκδήλωσης απέφυγαν να ανταλλάξουν έστω δύο κουβέντες πέραν των απολύτως τυπικών.

Δεν θέλει και πολύ σκέψη βέβαια ο λόγος της παγωμάρας. Το ΠΑΣΟΚ είναι από την εποχή της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά στο κέντρο μίας διελκυστίνδας, όπου η μεν Νέα Δημοκρατία το κατηγορεί για συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η δε Κουμουνδούρου το καλεί στα… όπλα της κεντροαριστερής διακυβέρνησης.

Το τελευταίο, λοιπόν, πράγμα που θα ήθελε η Χαριλάου Τρικούπη είναι να δοθούν δικαιώματα στους επικριτές του κόμματος (εκτός και… εντός) να λένε τα δικά τους. Λέγεται, μάλιστα, ότι για να μην διακινδυνευτεί μία… παρεξηγήσιμη συνάντηση Ανδρουλάκη – Τσίπρα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δέχτηκε εισήγηση να μην παραβρεθεί αυτοπροσώπως στις Βρυξέλλες αλλά να στείλει ένα μαγνητοσκοπημένο μήνυμα, κάτι που όμως ο Κρητικός δεν δέχτηκε.