Αποθεώνει τους νόμους ΠΑΣΟΚ που δεν είχε ψηφίσει και αντιγράφει τα μέτρα Σημίτη

Οι πολιτικοί αναλυτές αναζητούν το ποια είναι η στρατηγική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προσωπικά του ίδιου του Τσίπρα

Σύμφωνα με τους ειδικούς τού Stratego, ένας καλός παίκτης πρέπει να έχει τόλμη και ρίσκο, να έχει καλή μνήμη, να έχει ένστικτο και προνοητικότητα, γρήγορη αντίληψη σε περίπλοκες καταστάσεις, αποφασιστικότητα ώστε να αξιοποιεί τις ευκαιρίες, να είναι ικανός να ξεγελάει τον αντίπαλο και να επιλέγει την κατάλληλη στιγμή για επίθεση.

Ο Αλέξης Τσίπρας –σε αυτό συμφωνούν οι περισσότεροι αντίπαλοί του– θα μπορούσε να είναι ένας καλός παίκτης τού Stratego. Και αντίληψη έχει και ικανότητα να ξεγελάει τους πολίτες και επιλεκτική μνήμη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ έκανε λόγο για νομοσχέδια που ψήφισαν κατά το παρελθόν οι προοδευτικές κυβερνήσεις και όχι αυτές της Νέας Δημοκρατίας. Βέβαια, πάνω στη φούρια του να αναδείξει τον εαυτό του ως αντικαταστάτη του Ανδρέα Παπανδρέου και τον ΣΥΡΙΖΑ ως συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, λησμόνησε κάποια σημαντικά ζητήματα.

Κατ’ αρχάς το ΑΣΕΠ το ψήφισε το ΠΑΣΟΚ  το 1994 και ο τότε ΣΥΝ ήταν εξωκοινοβουλευτικό κόμμα. Απλά ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση διά του Παύλου Πολάκη διαμαρτύρονταν και έλεγε προς τους συντρόφους του ότι πρέπει να καταργηθούν οι ανεξάρτητες αρχές για να μπορούν να διορίζουν ελεύθερα. Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Τσίπρας, που νομοθετήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ψήφισε και ο ίδιος τα κατήγγειλε στη Βουλή.

Η Διαύγεια, το open.gov, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η προστασία των ευάλωτων με τον νόμο Κατσέλη, ο Καλικράτης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην αποκέντρωση των ΟΤΑ, δημιουργία Περιφερειακών Διοικήσεων, ήταν νομοθετήματα της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Και όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ψήφισε, διότι όπως έλεγαν τότε ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ «η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν γερμανοτσολιάδες», ενώ ουδείς λησμονεί ότι στο διαδίκτυο πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραλλήλιζαν τον Γιώργο Παπανδρέου με τον διορισμένο πρωθυπουργό (1941-1942) από τις δυνάμεις του Άξονα, Γιώργο Τσολάκογλου, ο οποίος υπέγραψε νωρίτερα τη συνθηκολόγηση παράδοσης του ελληνικού στρατού στους Γερμανούς. Και το έκαναν για να ικανοποιήσουν τον τότε συνέταιρό τους, Πάνο Καμμένο, που είχε αναγάγει την κόντρα με την οικογένεια Παπανδρέου σε προσωπική υπόθεση.

Εκεί πάτησαν

Οπότε, προκαλεί αλγεινή εντύπωση η προσπάθεια να υποκλέψει πολύ σημαντικά νομοσχέδια για την καθημερινότητα του πολίτη, τα οποία έφερε στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος δεν τα ψήφισε. Ενώ, από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία συναίνεσε επ’ αυτών των νομοσχεδίων αντιλαμβανόμενη τη σημασία τους. Κι έτσι φτάσαμε χάρη στο open.gov ο Πιερρακάκης να κάνει θαύματα, ενώ με βάση την ηλεκτρονική συνταγογράφηση φτιάχτηκε πλέον επί των ημερών της πανδημίας η άυλη συνταγογράφηση.

Και για να πούμε του στραβού το δίκιο, μπορείς να προσάψεις ένα σωρό πράγματα στον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά τουλάχιστον συνετέλεσε στο να γίνουν βήματα προς τον εκσυγχρονισμό της χώρας.

Τουναντίον κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίστηκε ούτε ένα νομοσχέδιο, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί μεταρρυθμιστικό. Ακόμη και στο θέμα της στήριξης της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας περισσότερο έχει σεβαστεί και θωρακίσει τα δικαιώματα η υποτίθεται συντηρητική κυβέρνηση Μητσοτάκη.

 Αντιγραφή από τον Σημίτη

Ακόμη και το οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο ανέλυσε για το πώς θα αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση είναι αντιγραφή του πως κινήθηκε ο Κώστας Σημίτης το 1997. Τότε, που ο πληθωρισμός είχε για τελευταία φορά ξεπεράσει το 6% –στο 6,6%  το 1997– η κυβέρνηση Σημίτη είχε ρίξει στην αγορά δύο «βαριά» πακέτα άμεσης αποσυμπίεσηςΜείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, μείωση έμμεσων φόρων, διπλή μείωση των τιμολογίων του ΟΤΕ, μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ και παράλληλη μείωση του ΦΠΑ στο ηλεκτρικό ρεύμα. Η διαφορά είναι ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε λυμένα τα χέρια, διότι υπήρχε εθνικό νόμισμα και μπορούσε να έχει μεγαλύτερη ελευθερία.

Τώρα που υπάρχει ενιαίο νόμισμα και δημοσιονομικό σύμφωνο Σταθερότητας μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. είναι κάτι που δεν επιτρέπει στη χώρα να προχωρά σε τέτοιες κινήσεις. Ή πιο σωστά να μη στείλει λάθος μηνύματα στις αγορές. Που είναι το κυριότερο άγχος για οποιαδήποτε σοβαρή κυβέρνηση. Διότι το 1998 ο Σημίτης έκανε και μία υποτίμηση στη δραχμή κι έκανε ακόμη πιο εύκολη την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Εξάλλου, ισχύει το «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Δηλαδή, τάζω στους πάντες τα πάντα και μετά τα ξεχνώ όλα μέσα σε μία νύχτα.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα