Άρματα για… κλάματα

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 τέθηκε σε παραγωγή το τεθωρακισμένο όχημα Μ-113, το άρμα που έμελλε στα μέσα της εβδομάδας να κόψει το νήμα της ζωής από έναν 20χρονο στρατιώτη των Ειδικών Δυνάμεων. Οι έρευνες για τα αίτια του δυστυχήματος είναι ακόμη σε εξέλιξη – κάποιοι εντόπισαν κομμένη ερπύστρια, κάποιοι κάνουν λόγο για ανθρώπινο λάθος.

Του Κώστα Παπαδόπουλου

Σε κάθε περίπτωση πάντως οι ευθύνες είναι πολλές, καθώς αποδείχτηκε με τον πλέον θλιβερό τρόπο πως οι τεράστιες περικοπές σε κονδύλια για τη συντήρηση των –ούτως ή άλλως– γηρασμένων, οπλικών συστημάτων (σ.σ. το ΤΟΜΠ ήταν περίπου 50 ετών!!!) και στο πρόγραμμα εκπαίδευσης των στελεχών του στρατεύματος επιφέρουν τραγικές συνέπειες. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι πως τα απαρχαιωμένα αυτά τεθωρακισμένα, όπως και σχεδόν το σύνολο των συστημάτων στα τρία Σώματα, αντιμετωπίζουν εκτός από τα… φυσιολογικά λόγω ηλικίας προβλήματα και ελλείψεις ανταλλακτικών. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαθεσιμότητα και την επιχειρησιακή τους ικανότητα…

Νέα περικοπή κονδυλίων;
Την ίδια ώρα, στο Πεντάγωνο κυκλοφορεί η πληροφορία πως το νέο έτος πρέπει να κοπούν άλλα 150 εκατ. ευρώ από τα κονδύλια που διατίθενται για τη συντήρηση των συστημάτων σε Στρατό Ξηράς, Πολεμική Αεροπορία, Πολεμικό Ναυτικό, καθώς επίσης και από τις λειτουργικές δαπάνες των μονάδων. Ακόμη και ο τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της Ν.Δ., Στέφανος Γκίκας, σχολίασε ότι «αν οι περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες και στα εξοπλιστικά προγράμματα συνεχιστούν, τότε σε πολύ λίγα χρόνια το επιχειρησιακό κενό στην Άμυνα θα είναι δυσαναπλήρωτο».
Είναι εύλογο πως λόγω οικονομικών συνθηκών η Ελλάδα δεν μπορεί να εκσυγχρονίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε και το απίστευτο «φαγοπότι» που στήθηκε στο προηγούμενο σαρωτικό πρόγραμμα ενίσχυσης –μετά την κρίση στα Ίμια– που οδήγησε τον τότε υπουργό Άμυνας, Άκη Τσοχατζόπουλο, στη φυλακή. Πράγματι, το στράτευμα ενισχύθηκε, δυσανάλογα όμως σε σχέση με τον πακτωλό χρημάτων που δαπανήθηκαν. Σήμερα, στο τραπέζι των συζητήσεων βρίσκεται ως επιτακτική ανάγκη η Νέα Δομή Δυνάμεων, η οποία σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να αποτελέσει πανάκεια, καθώς η απόσυρση αρμάτων, αεροσκαφών και πλοίων δεν σημαίνει πως αυτόματα θα εκσυγχρονιστούν τα άλλα παλιά συστήματα, ούτε ότι θα περισσέψουν κονδύλια για όσα «διασωθούν». Ας δούμε, όμως, πώς έχει η κατάσταση σε κάθε κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων:

# ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ: Η κατάσταση είναι τραγική, καθώς περίπου 900 από τα συνολικά 1.300 άρματα μάχης είναι ηλικίας 50-60 ετών, καθώς ο όποιος εκσυγχρονισμός, σε Leopard-1 και M48, έχει γίνει δεν σημαίνει αυτόματα ότι εξαφανίστηκαν τα χρόνια τους. Ανάλογη είναι η κατάσταση και σε επίπεδο τεθωρακισμένων οχημάτων, όπου περίπου τα 1.750 από τα συνολικά 2.800 που είναι σε υπηρεσία, διανύουν την έκτη δεκαετία της επιχειρησιακής ζωής τους (Μ-113).
Αρκετά καλύτερη είναι η κατάσταση στο Πυροβολικό, όπου τα αυτοκινούμενα πυροβόλα είναι ηλικίας γύρω στα 30 έτη και θεωρούνται αρκετά αξιόμαχα. Μεγάλο «αγκάθι» πάντως είναι η έλλειψη ελικοπτέρων μεταφοράς προσωπικού και κυρίως η ηλικία όσων είναι σε υπηρεσία. Πρόκειται για ελικόπτερα που βλέπουμε στις πολεμικές ταινίες με θέμα το… Βιετνάμ και σήμερα μεταφέρουν φαντάρους του ελληνικού στρατού.

# ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ: Είναι ίσως το πιο τυχερό Σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς περίπου τα 100 αεροσκάφη είναι αρκετά σύγχρονα και αποτελούν την αιχμή του δόρατος για το στράτευμα. Όχι βέβαια ότι κι εκεί δεν υπάρχουν ελλείψεις, καθώς τα Α-7 Corsair, που είναι επιφορτισμένα με επιχειρήσεις αέρος – εδάφους, διανύουν την πέμπτη δεκαετία της ζωής τους, ενώ λίγο πιο… γέρικα είναι τα εκσυγχρονισμένα F-4 Phantom, τα οποία έχουν περάσει σε δεύτερο ρόλο. Αποτελεί κοινή παραδοχή, πάντως, πως με δεδομένη την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ανακήρυξη ΑΟΖ –κάτι που σημαίνει ότι θα κορυφωθεί η τουρκική προκλητικότητα–, απαιτείται ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση!

# ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ: Περιφερειακά πάμε καλά. Τι εννοούμε; Πως η κατάσταση όσον αφορά πυραυλακάτους και περιπολικά είναι αρκετά καλή, καθώς πολλά από τα σκάφη του στόλου έχουν αποκτηθεί ακόμη και μετά το 2000. Πρόβλημα, όμως, υπάρχει στις κύριες μονάδες και συγκεκριμένα σε φρεγάτες (οι τύπου Standard είναι περίπου 30 ετών) και υποβρύχια. Από το πρόγραμμα ναυπήγησης υποβρυχίων Type-214, μάλιστα, που άρχισε να ξετυλίγει το νήμα γύρω από τις υποθέσεις με οσμή σκανδάλου που εμπλέκεται ο πρώην υπουργός Άμυνας, Άκης Τσοχατζόπουλος, έχουμε παραλάβει μόλις ένα (αυτό που έγερνε) και εκκρεμούν άλλα τρία – άγνωστο πότε θα παραδοθούν και εάν…

Ο μεγάλος βραχνάς

Κακά τα ψέματα, ο εξορθολογισμός (σ.σ. οι περικοπές με απλά λόγια) των αμυντικών δαπανών με τη σταδιακή ελάττωση και σταθεροποίησή τους σε νούμερα που δεν θα υπερβαίνουν το 1,5% του ΑΕΠ αποτελεί στόχο τόσο της σημερινής όσο και τις όποιας επόμενης κυβέρνησης. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι σε τόσο κρίσιμες για τον ελληνισμό περιόδους η αμυντική θωράκιση της χώρας πρέπει να αφήνεται στο έλεος του Θεού.
Αυτό δεν επιτάσσει την αγορά νέων πανάκριβων συστημάτων, αλλά την αξιοποίηση των όποιων ευκαιριών απόκτησης σε καλή κατάσταση και σχετικά φθηνών μεταχειρισμένων. Ο μεγάλος βραχνάς, πάντως, τον οποίο μας μετέφεραν στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι η έλλειψη κονδυλίων για καύσιμα, ανταλλακτικά και εκπαίδευση στελεχών, που αποτελούν το «Α» και το «Ω» για την επιχειρησιακή ικανότητα του Στρατεύματος. Αυτό πρέπει να κατανοήσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και να σκύψει πάνω από τα προβλήματα που υπάρχουν – και όχι να αποπειραθεί να τα κρύψει κάτω απ’ το… χαλί!

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα