Αυτόνομο στοίχημα για τον Νικολόπουλο στις ευρωεκλογές

Η ψήφιση του νέου μεσοπρόθεσμου και η παράδοση –όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος– του ονόματος της Μακεδονίας ήταν οι δύο λόγοι που οδήγησαν τον Αχαιό πολιτικό, Νίκο Νικολόπουλο, στην απόφαση να κατέβει αυτόνομα στις επόμενες ευρωεκλογές ηγούμενος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής δεν έκρυψε ποτέ την άποψή του περί της αναγκαιότητας να συνυπάρξουν οι πατριωτικές κεντροδεξιές δυνάμεις, προκειμένου όπως λέει «να αναχαιτισθούν οι σύγχρονοι “επιδρομείς” που έχουν βαλθεί να φτωχοποιήσουν πλήρως την ελληνική κοινωνία, αποδομώντας τον ιστό της και καταφέρνοντας καίρια πλήγματα στην ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου».

Υπό αυτό το πρίσμα, ο Ν. Νικολόπουλος καταθέτει δημοσίως την πίστη του κόμματος των Ελλήνων Χριστιανοδημοκρατών ότι «η ελπίδα κρύβεται σε μια σθεναρή εθνική στάση, σε μια σκληρή διαπραγμάτευση» που δεν αφορά μόνο τα εθνικά αλλά και τα οικονομικά θέματα. «Ας τη δοκιμάσουμε επιτέλους. Αυτοί που έχασαν τη δουλειά τους, το ψωμί τους, τη σύνταξή τους, το μέλλον τους και κυρίως την ελπίδα τους, γνωρίζουν ότι η υποταγή θα τους κάνει μονιμότερους στη δυστυχία», συμπληρώνει.

Ο συμβολισμός και ο Εθνάρχης

Σύμφωνα με τον Αχαιό πολιτικό, η αυτόνομη κάθοδός του στις ευρωεκλογές έχει τον ισχυρό συμβολισμό της αποστολής ενός καθαρού μηνύματος από τους Έλληνες ψηφοφόρους προς την κυβέρνηση και τα κόμματα, χωρίς να διακυβεύεται ανωμαλία και ακυβερνησία στη χώρα. Ειδικότερα, θεωρεί ότι, δεδομένης της πίστης στην ευρωπαϊκή θέση της Ελλάδας, θα πρέπει να συμβάλει και το κόμμα τους στη μεγάλη ανατροπή συσχετισμών και δυνάμεων στον ευρωπαϊκό χώρο για να αλλάξει η πολιτική του οικονομικού στραγγαλισμού των λαών.

Αιτιολογώντας περαιτέρω την απόφασή του για αυτόνομη κάθοδο στις ευρωεκλογές, ο Ν. Νικολόπουλος δηλώνει χαρακτηριστικά:

«Η αδράνεια και η αποδοχή τετελεσμένων “σκοτώνουν” την ελπίδα. Αυτό που ζούμε –και ψηφίζεται επί 8 χρόνια από ελληνικές κυβερνήσεις– συνιστά οικονομική αυτοκτονία! Ούτε τα δημόσια οικονομικά τακτοποιούνται, ως όφειλαν, ούτε το χρέος μειώνεται. Μόνο οι πολίτες χρεώνονται για να πληρώνει το κράτος δανεικά και τοκοχρεωλύσια!

»Ακούω από την κυβέρνηση να μιλάει για το τέλος του μνημονίου, τον κ. Χουλιαράκη να λέει ότι τα μέτρα είναι απαραίτητα για να πάρουμε ελαφρύνσεις για το χρέος, τον κ. Ρέκλινγκ να χαρακτηρίζει τη χώρα μας ως ευρωπαϊκό success story. Δεν περιμένω τίποτα άλλο από ανθρώπους που υπηρέτησαν το δόγμα “σκλαβώστε την Ελλάδα”. Όσο εμείς θα περνάμε θηλιές στους λαιμούς μας, τόσο αυτοί θα μας χειροκροτούν!»

Πυλώνας αντίστασης…

Αυτό που σε κάθε περίπτωση προκύπτει ως μεγάλο στοίχημα για τον Νίκο Νικολόπουλο είναι να αποδειχτεί ότι τα 5 χρόνια ζωής του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος δεν είναι τυχαία και πως ο πολιτικός σχηματισμός του δεν κατέρχεται στις προσεχείς ευρωεκλογές ως «διάττων αστέρας» μιας κάποιας πολιτικής συγκυρίας.

Θυμίζεται ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος ήρθε στο προσκήνιο το 2013 για να υπηρετήσει τις διαχρονικές ιδρυτικές αρχές του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, και από τότε μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές περιφερειακές συνδιασκέψεις στελεχών καθώς και 6 πανελλαδικές. Σε επίπεδο δομών, το κόμμα συγκρότησε νεολαία με πρώτο πρόεδρο τον Γιώργο Δρακούλη (ιδιωτικό υπάλληλο), με την προεδρική σκυτάλη να περνάει μετά στη φοιτήτρια της Παντείου Ελίνα Αναγνωστοπούλου, και σήμερα πλέον στη δημοσιογράφο Χριστίνα Τσίγκα.

Το κόμμα συμμετείχε για πρώτη φορά στις περιφερειακές εκλογές του 2014 όπου στην Αττική είχε συμμετάσχει με τον συνδυασμό «Ανατροπή» και με συμμετοχή πολλών στελεχών σε ψηφοδέλτια δήμων και περιφερειών. Κατόπιν, στις ευρωεκλογές, μαζί με τους Β. Πολύδωρα και Χρ. Ζώη, είχαν συγκροτήσει την «Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό».

Το αν λοιπόν θα καταφέρει ο Νίκος Νικολόπουλος να αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στις επόμενες ευρωεκλογές πείθοντας με τις προτάσεις του τους ψηφοφόρους να αναδείξουν το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος σε πυλώνα αντίστασης, μένει να αποδειχτεί στην κάλπη. Αυτό που δεν χρειάζεται επιβεβαίωση και του το αναγνωρίζουνε φίλοι και αντίπαλοι είναι το ένστικτο της επιβίωσης που τον διακρίνει, η εργασιομανία και τελειομανία του, και προ πάντων η αταλάντευτη στάση του υπέρ της διαφάνειας και της νομιμότητας. Αυτά, όπως λέει και ο ίδιος, είναι τα όπλα του και αυτά πιστεύει ότι θα τον δικαιώσουν…