Αυξάνονται οι υποψήφιες ευρωβουλευτίνες του Ποταμιού
Άλλες τρεις γυναίκες συμπεριέλαβε στο ευρωψηφοδέλτιο του το Ποτάμι. Ο λόγος για τη Μαίρη Λεοτσίνη, την Ερμέλα Γιάννα και την Πελαγία Κυριαζή.
H Ερμέλα Γιάννα είναι υποψήφια Διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Σπούδασε Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και Οικονομική του Φύλου και της Μετανάστευσης στη Βιέννη και στο Σάλτσμπουργκ. Μιλάει τέσσερις γλώσσες και είναι μητέρα του Απόστολου και του Μάξιμου, ηλικίας τριών ετών και πέντε μηνών αντιστοίχως. “Είναι χρέος μας στην Ευρώπη όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί. Ανεξαρτήτως ταυτότητας φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού”, σημείωσε η υποψήφια ευρωβουλευτής.
Η Λεοντσίνη
Η Μαίρη Λεοντσίνη είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε στη Φιλοσοφική Αθηνών, στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο Harvard στη Βοστώνη. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ειδικεύεται σε ζητήματα κουλτούρας, φύλου και σεξουαλικότητας και δραστηριοποιείται σε διεθνείς επιστημονικές ενώσεις. Μιλάει τέσσερις ξένες γλώσσες και είναι μητέρα της Ιφιγένειας. Δεν μπορώ να σκεφτώ την Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη των δικαιωμάτων, της ανταλλαγής ιδεών, της αλληλεγγύης, της κινητικότητας και της πολυγλωσσίας”, υπογράμμισε στην πρώτη της δήλωση ως υποψήφια Ευρωβουλευτής η Μαίρη Λεοντσίνη.
Η Κυριαζή
Η Πελαγία Κυριαζή είναι εικαστικός. Κατάγεται από τη Λέσβο και γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά στη Νέα Υόρκη για είκοσι περίπου χρόνια, χωρίς να χάσει την επαφή της με την Ελλάδα. Εκθέσεις της φιλοξενήθηκαν στη Νέα Υόρκη, στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. «Θέλω η σκέψη των Ελλήνων καλλιτεχνών να ακουστεί ως τις άκρες της Ευρώπης», σημείωσε η κυρία Κυριαζή στην πρώτη της δήλωση ως υποψήφιας ευρωβουλευτή. «Σε μια εποχή που η τέχνη δεν μένει αμέτοχη στα μεγάλα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής ή των ατομικών δικαιωμάτων, οι σημάνσεις της πρέπει να ταξιδέψουν και έξω από τους εθνικούς εκθεσιακούς χώρους. Η τέχνη μπορεί να είναι ένας ευρωπαϊκός δρόμος προβολής των πολιτικών αιτημάτων για την προστασία του περιβάλλοντος και την υπεράσπιση της διαφορετικότητας. Η τέχνη μπορεί να είναι το μέσο πιστοποίησης της κοινής πολιτιστικής παράδοσης και κληρονομιάς των Ευρωπαίων».