Κυβέρνηση: «Βοηθάμε τους βιομήχανους, πτωχεύουμε τη ΔΕΗ»

Τον Φεβρουάριο του 2014 ο τότε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, Αρθούρος Ζερβός, σχολίαζε από το βήμα του συνεδρίου του Economist ότι «τη βιομηχανική πολιτική μιας χώρας πρέπει να την κάνουν οι κυβερνήσεις, όχι οι εταιρείες», αναφερόμενος στη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ.

Ήταν η εποχή που η δημόσια περί τα ενεργειακά συζήτηση αφορούσε τα κόστη παραγωγής των βιομηχανιών. Από το ίδιο βήμα ο κ. Ζερβός παραδέχτηκε τότε ότι όντως η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ωστόσο αντιπαρέθεσε το επιχείρημα ότι «ως δημόσια επιχείρηση, όμως, δεν μπορούμε να πουλάμε κάτω του κόστους […] Αν εγώ πουλήσω κάτω του κόστους σε οποιαδήποτε βιομηχανία, την άλλη μέρα θα πάω στον εισαγγελέα». Σήμερα, κάτι λιγότερο από δύο χρόνια μετά από το παραπάνω περιστατικό, φαίνεται πως στη ΔΕΗ δεν κινδυνεύουν να έχει τέτοια δικαστικά τρεχάματα με την τιμή πώλησης της κιλοβατώρας. Το αντίθετοι μάλιστα…

Η συμφωνία που επετεύχθη την Τετάρτη μεταξύ της ΔΕΗ και της Αλουμίνιον του κ. Ευάγγελου Μυτιληναίου –με τη δημόσια επιχείρηση να αποδέχεται τελικά την τιμή της Διαιτησίας της ΡΑΕ– χαιρετίστηκε από σχεδόν σύσσωμο τον ελληνικό Τύπο.

Το τυράκι της ρευστότητας
Προς τι, λοιπόν, οι χαρές και τα πανηγύρια; Καταρχάς, πολλοί κάνουν λόγο για μία νέα σελίδα που ανοίγει στον εγχώριο κλάδο ενέργειας μετά από τη δεκαετή διένεξη που είχαν οι δύο πλευρές εξαιτίας των μεγάλων διαφορών για τον υπολογισμό της τιμής της κιλοβατώρας. Επίσης, πολλοί επιχαίρουν διότι η ΔΕΗ θα αποκτήσει άμεση ρευστότητα της τάξης των 100 εκατ. ευρώ από την προκαταβολή που με βάση τη νέα συμφωνία θα καταβάλει η Αλουμίνιον εντός 15 ημερών από την υπογραφή της σύμβασης, προπληρώνοντας κατανάλωση του επόμενου έτους. Δεν είναι και λίγο αν αναλογιστούμε το ζεστό χρήμα που θα εισρεύσει στα ταμεία της επιχείρησης σε μία συγκυρία που τα ληξιπρόθεσμα απειλούν την εν γένει βιωσιμότητά της.

Ωστόσο «δανεισμός» με επιτόκιο 30% δεν είναι κάπως υπερβολικός για την ΔΕΗ; Πώς προκύπτει το 30%; Η Αλουμίνιον παίρνει έκπτωση 15% γιατί προπληρώνει την κατανάλωση ενός έτους, η οποία αλλιώς θα πληρωνόταν σταδιακά μέσα σε ένα 12μηνο, με μέσο χρόνο πληρωμής του συνολικού ποσού τους 6 μήνες (δηλαδή 15% για 6 μήνες ή 30% ετήσιο επιτόκιο). Τέλος, οι… χαρούμενοι της ιστορίας προσθέτουν στα συν του deal και τον όρο που προβλέπει ότι η συμφωνηθείσα τιμή της κιλοβατώρας –αυτή της Διαιτησίας δηλαδή– θα συναρτάται από τη διεθνή τιμή του αλουμινίου, καθώς έχει προβλεφθεί ότι σε περίπτωση αύξησης των τιμών του αλουμινίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου πάνω από τα $1.800/τόνο ως μέσος όρος σε ετήσια βάση (όταν σήμερα είναι γύρω στα $1.600/τόνο), η ΔΕΗ θα λαμβάνει bonus στη τιμή της μεγαβατώρας, ενώ σε περίπτωση μείωσης της τιμής του μεταλλεύματος από τα τρέχοντα επίπεδα, η ΔΕΗ δεν υφίσταται καμία επιβάρυνση.

Καλό είναι λοιπόν να μας πουν οι πανηγυρίζοντες κι αν υπάρχουν προβλέψεις για το αν και πότε θα ξεπεράσει η τιμή του αλουμινίου τα $1.800/τόνο, καθώς κι αν πρόκειται να φτάσει ποτέ τα $2.400/τόνο, γιατί τόσα χρειάζεται να φτάσει η τιμή του αλουμινίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου για να εισπράττει η ΔΕΗ τουλάχιστον το κόστος της!

Άξιος διαπραγματευτής…
Κάπου εδώ, όμως, σχολάει ο… γάμος για τη ΔΕΗ και αρχίζει το τρικούβερτο γλέντι για τον κ. Μυτιληναίο. Οι τακτικοί αναγνώστες της «Α» γνωρίζουν ότι η εφημερίδα μας έχει ασκήσει έντονη κριτική στον γνωστό επιχειρηματία ειδικά για το θέμα της Διαιτησίας και όχι μόνο. Δεν μπούμε ωστόσο να μην παραδεχτούμε ότι στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Μυτιληναίος πέτυχε μία περιφανή διαπραγματευτική νίκη (σ.σ. και με το οκ του βασικού μετόχου της ΔΕΗ που είναι το κράτος) προστατεύοντας τα συμφέροντα του ομίλου του.

Τι ακριβώς κέρδισε; Παίζοντας το χαρτί ότι είναι ο μεγαλύτερος πελάτης της ΔΕΗ κατάφερε να εξασφαλίσει τέτοια ποσοστά εκπτώσεων που να «ρίχνουν» το ελάχιστο κατώτατο όριο τιμολόγησης της Αλουμίνιον –όπως αυτό απορρέει από τη σύμβαση– στα €31,6/μεγαβατώρα, δηλαδή κάτω και από τα €37,37/μεγαβατώρα που ορίστηκε με την υπουργική απόφαση για τα ΝΟΜΕ το λειτουργικό κόστος λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ. Εμείς απλώς να θυμίζουμε στους έχοντες ασθενή μνήμη ότι πρόκειται για τιμή κάτω από τα 36,6 ευρώ η μεγαβατώρα που έδωσε η Διαιτησία στην Αλουμίνιον.

Υπό αυτό το πρίσμα δεν είναι παράλογη; Προφανώς ναι! Κι εδώ επανέρχονται τα ερωτήματα:
# Πώς είναι αμοιβαία επωφελής η συμφωνία όταν η ΔΕΗ αναγκάζεται να πουλάει ρεύμα κάτω του κόστους;
# Ποιοι εντέχνως αποσιωπούν ότι η ΔΕΗ υποχρεώθηκε το 2013 από το διαιτητικού δικαστηρίου της ΡΑΕ να πουλάει στον όμιλο Μυτιληναίου ρεύμα με €36,6/μεγαβατώρα (δηλαδή κάτω του κόστους αφού η χονδρεμπορική τιμή είναι €40,7/MWh) και να αγοράζει πίσω το ρεύμα από τον ίδιο πελάτης της σε υπερδιπλάσια τιμή (€72,71/MWh στη χονδρική);

Κι αφού ο κύριος Παναγιωτάκης είχε την αβρότητα να ευχηθεί στην Αλουμίνιον «να αξιοποιήσει τα αναμφισβήτητα οφέλη από την παρούσα συμφωνία αποδοτικά, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη και στην αύξηση των θέσεων εργασίας», μήπως έχει να ευχηθεί κάτι για τη βιωσιμότητα της ΔΕΗ; Ήδη όλοι οι υπόλοιποι πελάτες Υψηλής Τάσης (τουλάχιστον) ετοιμάζονται να ζητήσουν και αυτοί έκπτωση 15%, προπληρώνοντας την ετήσια κατανάλωση και η ΔΕΗ δεν θα μπορεί να τους το αρνηθεί, μια και διαφορετικά θα τίθεται θέμα διακριτικής μεταχείρισης και παράνομης κρατικής ενίσχυσης της Αλουμίνιον. Δηλαδή η ΔΕΗ θα αναγκαστεί να πουλήσει ρεύμα σε πολλούς άλλους κάτω του κόστους και έτσι ή θα αυξήσει αντίστοιχα τα τιμολόγια στους απλούς καταναλωτές (έμπορους, υπάλληλους, συνταξιούχους, κλπ.) ή θα πτωχεύσει.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: στα ίδια θριαμβολογούντα για τη συμφωνία ΔΕΗ – Αλουμίνιον ρεπορτάζ γίνεται λόγος για τη μνημονιακή εκκρεμότητα που είχε η Ελλάδα προς τους δανειστές που αφορά την «υποχρέωση» της ΔΕΗ να υπογράψει συμβάσεις προμήθειας με όλους τους πελάτες υψηλής τάσης. Αν ενθυμούμαστε καλώς, ο νόμος 4336/2015 που επικυρώνει το 3ο Μνημόνιο επιβάλλει αναθεώρηση των τιμολογίων της ΔΕΗ βάσει του κόστους της! Απαγορεύεται δηλαδή πια να πουλήσει σε οποιονδήποτε κάτω του κόστους, όπως συνέβη με την απόφαση της διαιτησίας της ΡΑΕ (αλλά και με την συγκεκριμένη απόφαση για τις €31,6/μεγαβατώρα). Μάλιστα εδώ συμβαίνει το εξής παράλογο: Έρχεται το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας τον Αύγουστο του 2016 και με την απόφαση του για την τιμή εκκίνησης των δημοπρασιών ΝΟΜΕ λέει ότι το ελάχιστο κόστος της ΔΕΗ είναι €37,37/μεγαβατώρα και έρχεται μετά από 1,5 μήνα το Υπουργείο Οικονομικών, βασικός συντονιστής υλοποίησης των μνημονιακών υποχρεώσεων, και ως Μέτοχος της ΔΕΗ εγκρίνει να πουλάει ρεύμα στην Αλουμίνιον στις €31,6/μεγαβατώρα, δηλαδή κάτω του κόστους.

Προφανώς ο υπουργός Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης, με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την τιμή πώλησης της κιλοβατώρας από τη ΔΕΗ κάτω του κόστους. Προφανώς την ίδια άποψη είχε και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης, Μανόλης Παναγιωτάκης, ο οποίος ευφυώς πέταξε το μπαλάκι στη Γ.Σ. της ΔΕΗ, όπου κάποιος εκπρόσωπος του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή του υπουργείου Οικονομικών, δηλαδή του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ψήφισε σε βάρος της ΔΕΗ και υπέρ του κ. Μυτιληναίου και των πελατών Υψηλής Τάσης. Συμπέρασμα: Βοηθάμε τους βιομήχανους και πτωχεύουμε της ΔΕΗ! Κύριοι της κυβέρνησης και εις ανώτερα…

Όποιος μπορεί να το εξηγήσει ή να το διαψεύσει θα μας… υποχρεώσει!