Χριστίνα Κακαλιάντη: «Ένα χαμόγελο»

 καλλιτεχνική σύμπραξη του συνθέτη και στιχουργού Δημήτρη Τσιβούλα και της ερμηνεύτριας Χριστίνας Κακαλιάντη είχε ως αποτέλεσμα ένα υπέροχο δημιούργημα με τίτλο «Ένα χαμόγελο». Ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, ένα χαριτωμένο τραγούδι που συνοδεύεται και από ένα ευρηματικό και πολύ ενδιαφέρον video clip που κυκλοφορεί από τη Spider Music. Με την ευκαιρία αυτής της συνεργασίας, θελήσαμε εδώ στην «Άποψη» να πλησιάσουμε την ταλαντούχα Χριστίνα για μια όμορφη συζήτηση.

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

–Χριστίνα, μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με τον Δημήτρη Τσιβούλα, αλλά και για το ίδιο το τραγούδι.

«Είναι μία νέα, πολύ καλή συνεργασία που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Το “Ένα χαμόγελo” ήταν μόνο τη αρχή της… Ένα τραγούδι, το οποίο με χιούμορ και απλό τρόπο παρουσιάζει μία πτυχή από τις σχέσεις των ζευγαριών. Μετά από ένα ερωτικό καβγαδάκι, κάποιος καταλήγει στον καναπέ, αλλά στο τέλος δεν παύει  να είναι ο ένας για τον άλλον. Είναι αυτό που λέμε: “Ένα χαμόγελο σε κάθε ξύπνημα”». 

–Πώς προέκυψε η ιδέα του clip, εννοώ το σενάριο που είναι λίγο vintage αλλά πολύ έξυπνο και χαριτωμένο;

«Ο σκηνοθέτης του video clip μάς έδωσε τη βασική ιδέα, ο Συνοδινός  Μοσχίδης. Πρόκειται για ένα νέο παιδί, με πολύ ταλέντο. Του στείλαμε το τραγούδι και μόλις βρεθήκαμε για να το συζητήσουμε, είχε μπει ήδη στο κλίμα. Είχε καταλάβει τι ύφος θέλαμε να δώσουμε και έκανε και ένα βήμα παραπάνω. Πρόσθεσε στο τραγούδι μας μία ακόμα δική του “νότα”».

 –Μίλησέ μας λίγο για σένα, ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Για την πορεία σου στο τραγούδι και τις επιρροές σου.

«Το 2003 ξεκίνησα επαγγελματικά το τραγούδι, αναζητώντας τι είναι αυτό που με αντιπροσωπεύει και με εκφράζει περισσότερο. Κάπου στη μέση  τής μέχρι τώρα πορείας μου, συναντήθηκα με τα studios  και τις ηχογραφήσεις. Εκεί, επεχείρησα να κάνω τις πρώτες δικές  μου δουλειές, όπως το «Μη χαραμίζεσαι»,  συμμετοχές  σε δουλειές  συναδέλφων,  αλλά και επανεκτελέσεις αγαπημένων τραγουδιών, όπως η “Ροκ μπαλάντα”, το “Πάρε το δάκρυ μου” κ.λπ. Ταυτόχρονα ξεκίνησα και εμφανίσεις, εκτός από τη βάση μου που είναι η Θεσσαλονίκη, και σε άλλα μέρη της Ελλάδας αλλά και του εξωτέρικού (από Κεφαλονιά μέχρι Μόσχα και Κατάρ). Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, με το “Ένα χαμόγελο”,  να είναι ένα τραγούδι  που το ύφος του και το στυλ του είναι ό,τι πιο κοντινό σε εμένα καλλιτεχνικά, μέχρι τώρα. Το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης (Γυμνάσιο-Λύκειο), αλλά και  τα ακούσματα που είχα από το σπίτι ήταν οι επιρροές μου. Το σχολείο μου ήταν για μένα η μεγαλύτερη πηγή πληροφοριών για οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο μέρος όπου μπορείς να διδαχθείς τόσες μορφές της και να μάθεις να τις σέβεσαι, είτε είναι του γούστου σου είτε όχι».

–Πώς βιώνεις όλα όσα συμβαίνουν αυτήν τη χρονιά και ειδικά στον πολιτισμό και τις τέχνες;

«Όπως ο περισσότερος κόσμος, με δυσκολίες. Απλώς  εμείς έχουμε τη μουσική για παρηγοριά. Μεγάλο προνόμιο! Οι τέχνες είναι αυτές που σε δύσκολους καιρούς έδωσαν και δίνουν, με τον τρόπο τους, δύναμη στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο που μέσα στην καραντίνα ο περισσότερος κόσμος δημιούργησε. Από βιοποριστικής άποψης είναι δύσκολά, αλλά από άποψη δημιουργικότητας είναι “άνοιξη”».

–Ποιο είδος τραγουδιού σού αρέσει να υπηρετείς; Ποιο σε εκφράζει περισσότερο;

«Τα τελευταία χρόνια έκανα μουσικές παραστάσεις με θεματολογία ρετρό, που πιστεύω ότι ήταν πολύ κοντά σε εμένα. Δεν με εκφράζει απαραίτητα ένα είδος, αλλά μελωδίες, ενορχηστρώσεις και στίχοι, από όπου και αν προέρχονται. Με αυτά τα κριτήρια επιλέγω τα τραγούδια που θα ερμηνεύσω».

–Υπάρχει κάποια άλλη παράλληλη ασχολία ή επαγγελματική δραστηριότητα και ειδικά αυτό το διάστημα;

«Αυτό το διάστημα όχι λόγω καραντίνας, όμως το προηγούμενο ναι. Εκτός από τη μουσική, ο χορός είναι μια ακόμα μεγάλη μου αγάπη».

–Ποιο είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις από τη μέχρι τώρα πορεία σου και σε ποιο σημείο ονειρεύεσαι να φτάσεις καλλιτεχνικά;

«Δεν θέλω να ξεχάσω τους ανθρώπους που με βοήθησαν, με οποιονδήποτε τρόπο, να καταφέρω αυτά που έχω καταφέρει στη δουλεία μου μέχρι τώρα. Το όνειρό μου είναι να εξακολουθώ και στο μέλλον να ερμηνεύω τραγούδια που αγαπάω. Να κάνω ενδιαφέρουσες μουσικές παραστάσεις μαζί με καλούς μουσικούς και ανθρώπους. Και τέλος, να γυρνάω σπίτι μετά από κάθε μουσική παράσταση, γνωρίζοντας  ότι έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό».

–Να περιμένουμε κάποια συνέχεια στη συνεργασία σου με τον Δημήτρη Τσιβούλα;

«Συζητάμε πολλά που θέλουμε να  κάνουμε με τον Δημήτρη. Ιδέες υπάρχουν. Όταν κάτι θα είναι ώριμο και θα κάνει πρώτα εμάς να το αγαπήσουμε, θα προχωρήσει. Αφού φυσικά ξεπεράσουμε την τωρινή κατάσταση που επικρατεί και μας φρενάρει».

–Και ποιο είναι το μότο σου στα δύσκολα;

«“Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς”».