ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Ρόλος της ασφαλιστικής εταιρείας είναι να υπηρετεί την κοινωνία»

Μια μεγάλη συνέντευξη για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Πίστης έδωσε ο «τιμονιέρης» της Χρήστος Γεωργακόπουλος, ο οποίος μάλιστα αποκάλυψε τον «άγνωστο» άνθρωπο πίσω από τον διευθύνοντα σύμβουλο. Έναν άνθρωπο που ο ίδιος αποκαλεί υπηρέτη, υποστηρίζοντας ταπεινά ότι «τα νεκροταφεία έχουν γεμίσει αναντικατάστατους».

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Αναδεικνύοντας το κοινωνικό και όχι το τεχνοκρατικό πρόσημο της ιδιωτικής ασφάλισης, ο Χρ. Γεωργακόπουλος όρισε ως πυλώνες της την πρόνοια και τη σωφροσύνη για την προστασία των αγαθών της υγείας και της περιουσίας, που διασφαλίζουν  τη γαλήνη και την ηρεμία σε κάθε ασφαλισμένο πως ό,τι και να συμβεί, θα σταθεί όρθιος.

«Αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος της ασφαλιστικής εταιρείας να υπηρετεί την κοινωνία, να στέκεται δίπλα σε κάθε άνθρωπο, οικογένεια, επιχείρηση όταν “ο κόσμος γκρεμίζεται γύρω τους”, πολλές φορές με όλους τους άλλους (ακόμη και το κράτος) απόντες, να τους υπηρετεί ως εάν να είναι δικό της πρόβλημα, το πρόβλημα κάθε πληττόμενου ασφαλισμένου της», τόνισε.

O ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της ΑΕΓΑ Ευρωπαϊκής Πίστης, κ. Γεωργακόπουλος, αναφέρθηκε με αγάπη στο δημιούργημά του, λέγοντας ότι τα τρία ισχυρά ερείσματα της εταιρείας είναι η δικαίωση, η ικανοποίηση και κυρίως η ευθύνη έναντι όχι μόνο των ασφαλισμένων, αλλά και των εργαζομένων και των μετόχων, στους οποίους «χρωστάμε τα πάντα», τονίζοντας ότι τα συμφέροντα που στεγάζουν την Ευρωπαϊκή Πίστη «εκτείνονται πολύ πέρα από το νήμα της ζωής του καθενός μας και της φυσικής παρουσίας μας στην Ευρωπαϊκή Πίστη». Άλλωστε η 40ετής παρουσία της στον ασφαλιστικό χώρο όχι μόνο δεν της αφαιρεί την εφηβική ορμή και φλόγα, αλλά της προσδίδει όραμα και μακρόπνοη προοπτική, ενώ με τον ίδιο στο τιμόνι παραμένουν αναλλοίωτες οι ίδιες αρχές και αξίες, ο ίδιος τρόπος σκέψης και δράσης, η ίδια συμπεριφορά και ο ίδιος, απλός τρόπος ζωής, «χωρίς όμως τίποτα να γίνεται ρουτίνα ή συνήθεια».

Σε ερώτηση της δημοσιογράφου του περιοδικού «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ» που φιλοξένησε τη μεγάλη συνέντευξη, αναφορικά με τις ιδιότητες που πρέπει να διαθέτει ένα στέλεχος ασφαλιστικής εταιρείας, ο κ. Γεωργακόπουλος έδωσε το στίγμα των συνεργατών του:

«Να είναι δίκαιος, τίμιος, συνεπής, φιλεργατικός και με αντίληψη χρηστής διαχείρισης και των υλικών αγαθών και των άυλων (χρόνου, συναισθημάτων και σκέψεων). Πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση, πριν κάνει οποιαδήποτε πράξη, να μπορεί να πηγαίνει στη θέση του άλλου, στον οποίο αφορά η απόφαση, η πράξη και να το κάνει κάτω από το πρίσμα “εγώ τι θα ήθελα να κάνει ο άλλος για εμένα, αν ήταν στη θέση μου;”. Το ατομικό του καλό πρέπει να είναι μέρος του γενικού καλού».

«ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ ΕΝΑ MINIMUM ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΘΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥΣ –ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ– ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ»

 

«Λειτούργημα το επάγγελμα του ασφαλιστή»

Χαρακτηρίζοντας ως λειτούργημα το επάγγελμα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή εξήγησε ότι ο ασφαλιστής (ασφαλιστικός σύμβουλος, πράκτορας κ.λπ.) «είναι το μόνο πρόσωπο στον κόσμο που θα σταθεί δίπλα σε μια οικογένεια που απορφανίζεται, όχι βγάζοντας έναν… επικήδειο για να τρέξει το δάκρυ “κορόμηλο” και για να πουν “τι ωραία που τα είπε”, αλλά δίνοντας τα οικονομικά μέσα επιβίωσής της, όπως έκανε ο πατερούλης που “έφυγε”».

«Θα σταθεί δίπλα σε μια επιχείρηση που κάηκε», συνέχισε ο κ. Γεωργακόπουλος, «θα είναι παρών εκεί που έμειναν ερείπια από έναν σεισμό, μια πλημμύρα, όταν όλοι οι άλλοι –προμηθευτές, τράπεζες κ.λπ.– ζητούν. Ο διαμεσολαβών είναι εκείνος που προληπτικά και πριν “συμβεί το κακό”, ενημέρωσε και βοήθησε τον υποψήφιο ασφαλισμένο να κατανοήσει την πολυτιμότητα της ασφάλισης, ως της μόνης πράξης που ανακάλυψε η ανθρώπινη σοφία, αιώνες τώρα, για την προστασία των αγαθών υπέρτατης οικονομικής και συναισθηματικής σπουδαιότητας που προαναφέρθηκαν (εισόδημα, οικογένεια, περιουσία, ποιότητα ζωής). Αυτή η αντίληψη (κυρίαρχη σε όλους στην Ευρωπαϊκή Πίστη) μας κάνει να ισχυριζόμαστε ότι ο ασφαλιστικός σύμβουλος μπορεί να υποκατασταθεί από τα συστήματα INTERNET, BANKASSURANCE, CALL CENTER κ.λπ. όσο μπορεί να αντικατασταθεί το χέρι μας από έναν… λoστό!»

 

Περηφάνια για τον «Ασφαλιστικό Γονέα»  

Με περίσσιο καμάρι αναφέρθηκε ο κ. Γεωργακόπουλος στο πρόγραμμα «Ασφαλιστικός Γονέας», εξηγώντας ότι η σύλληψη της ιδέας στηρίχθηκε σε δύο βασικά σημεία:

α) Στη γνώση και την εμπειρία ότι ο μόνος λόγος για τον οποίον κάποιος δεν ασφαλίζει την επιβίωση της οικογένειάς του είναι ότι πρέπει να πληρώνει ασφάλιστρα.

β) Στην αντίληψη ότι μια ασφαλιστική εταιρεία δεν είναι απλά μια εμπορική επιχείρηση αλλά και –κυρίως– είναι φορέας με κοινωνική αποστολή, που στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης οφείλει να συμπαραστέκεται στην κοινωνία των ασφαλισμένων της και ευρύτερα σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, με όποιον τρόπο μπορεί.  Έτσι δημιουργήθηκε ο «Ασφαλιστικός Γονέας» που παρέχεται χωρίς κόστος για τους κατόχους του, εξασφαλίζοντας στις οικογένειές τους για έναν ολόκληρο χρόνο δωρεάν τα καθημερινά τους ψώνια σε Super Market, καύσιμα, καλλυντικά, ρούχα κ.ά. πολλά. Το ίδιο δικαίωμα δωρεάν αγορών, καθώς και άλλα προνόμια παρέχεται και στους ίδιους τους κατόχους του «Ασφαλιστικού Γονέα» σε περίπτωση νοσοκομειακής περίθαλψής τους από ατύχημα.

Σύμφωνα, πάντα, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ευρωπαϊκής Πίστης, ο «Ασφαλιστικός Γονέας» είναι προϊόν αγάπης της εταιρείας για τους ασφαλισμένους της και των ασφαλισμένων της για τις οικογένειές τους. «Αν θεωρήσουμε ότι αποστολή μιας οικογένειας είναι να φροντίζει, να προστατεύει και να υπηρετεί τα μέλη της (γονείς, αδέλφια, παιδιά, σύζυγος, συγγενείς) και ότι μέλη μιας ασφαλιστικής εταιρίας είναι οι ασφαλισμένοι της, οι εργαζόμενοι και οι μέτοχοί της, οι τρεις δηλαδή κατηγορίες συμφερόντων που στεγάζει, χωρίς την ύπαρξη των οποίων δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρία, ναι, υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά και είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτα, ειδικά σε ανθρώπους που έχουν τη μακρόχρονη προσωπική μου εμπειρία», εξήγησε ο κ. Γεωργακόπουλος.

 

«Στο πάθος δεν υπάρχει μέτρο»

Ο ίδιος ο κ. Γεωργακόπουλος είναι άνθρωπος με πάθος, και αυτό το στίγμα έχει αφήσει και στην Ευρωπαϊκή Πίστη: «Στο πάθος δεν υπάρχει μέτρο, το πάθος, ο πόθος, η φλόγα δημιουργίας δεν απαιτεί κόπο, αλλά αντίληψη συνεχούς ανανέωσης. “Να ζεις την κάθε στιγμή σαν να μην υπάρχει άλλη”. “Να χαίρεσαι κάθε μέρα που ξυπνάς και σηκώνεσαι όρθιος και να τη ζεις σαν να μην υπάρχει άλλη, θυμήσου ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να σηκωθούν όρθιοι”, “μην αφήσεις ποτέ τις αναμνήσεις σου να είναι καλύτερες από τα όνειρά σου”, λέει η διδασκαλία μας, μαζί με πολλά άλλα που αποτελούν πηγές έμπνευσης για να κρατιέται ένα όνειρο ολοζώντανο».

Με το ίδιο πάθος όμως που περιβάλλει τη ζωή και την εταιρεία του, περιβάλλει και την κοινωνία, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι η αντίληψη ότι σήμερα εκλείπουν οι πραγματικοί ηγέτες είναι μία έκφραση εντελώς ανόητη, χωρίς τεκμηρίωση: «Απλώς ακούγεται καλά, γιατί όλος ο κόσμος έχει “μολυνθεί” από μία ασθένεια που ονομάζεται “βρίσκω δικαιολογίες για τον εαυτό μου”. Τα… νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους. Ορισμένες φορές λείπουν οι συνθήκες που θα τους αναδείξουν κατά το της ρήσης ενός από τους επτά σοφούς “Αρχή άνδραν δείκνυσι” (Βίας ο Πριηνεύς)».

 

Αισιόδοξος και ταπεινός

Ο ιδρυτής και CEO της Ευρωπαϊκής Πίστης ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον της ελληνικής εταιρείας: «Θεωρούμε ότι είναι χρέος μας προς όλους εκείνους που μας τιμούν και μας εμπιστεύονται να συνεχίζουμε να είμαστε κέντρο λήψεως αποφάσεων και όχι θυγατρική ή υποκατάστημα κανενός άλλου. Ότι είναι ακόμη μεγαλύτερο χρέος μας να εξασφαλίσουμε τη φερεγγυότητα και την αξιοπιστία της εταιρείας, ώστε να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες των ασφαλισμένων μας, των εργαζομένων και των επενδυτών, ως η μόνη εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών εταιρεία. Οποιαδήποτε μη προβλέψιμη εξέλιξη στο μέλλον δεν θα αγνοήσει σε καμία περίπτωση αυτές τις προσδοκίες, τις οποίες θα υπηρετεί με μοναδική συνέπεια».

Όσο για τι ονειρεύεται για τον εαυτό του, η απάντηση ταπεινή όσο ο ίδιος: «Να είμαι ένας ακόμη καλύτερος υπηρέτης. Καλύτερος υπηρέτης όλων αυτών που περιμένουν από εμένα: οικογένεια, φίλοι, συνεργάτες, μέτοχοι, ασφαλισμένοι κ.ά. Ακόμη καλύτερος, γιατί πάντα υπάρχουν επίπεδα βελτιώσεως. Ακόμη περισσότερο, ένας καλύτερος άνθρωπος».

 

Απαραίτητη η καθιέρωση φορολογικών κινήτρων
για κάθε μορφή ασφάλισης

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του στο κλαδικό περιοδικό «ΙΔΙΩΤΙΚΗ  ΑΣΦΑΛΙΣΗ», ο κ. Γεωργακόπουλος τόνισε με έμφαση ότι η έλλειψη παιδείας, στην οποία οφείλονται και όλα τα προβλήματα –πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, κατανόησης κ.ά.– της ελληνικής κοινωνίας εμποδίζουν τη δημιουργία ασφαλιστικής συνείδησης, ενώ το κράτος πρόνοιας οφείλει να προσδιορίσει ένα minimum πλαίσιο για τις ανάγκες των πολιτών, ώστε να τους δοθεί η ελευθερία να επιλέξουν την ασφάλισή τους –υποχρεωτική σε κάθε περίπτωση– μεταξύ κρατικού και ιδιωτικού φορέα.

Αναφερόμενος στη γενικότερη εικόνα της αγοράς εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η καθιέρωση φορολογικών κινήτρων για κάθε μορφή ασφάλισης είναι απαραίτητο βήμα, εστιάζοντας ειδικότερα στα ασφάλιστρα σύνταξης, που στην περίπτωση αυτή δεν ωφελείται μόνο η κοινωνία, αλλά απαλλάσσεται και το κράτος από βάρη.

Σε κάθε περίπτωση, στον πυρήνα της «οπτικής» του κ. Γεωργακόπουλου βρίσκεται ο Άνθρωπος, έννοια «κλειδί» τόσο για τον ίδιο ατομικά, όσο και για την Ευρωπαϊκή Πίστη. «Έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη ειδικά στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι αλλά και γενικότερα, μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Έχω βαθιά και τεκμηριωμένη πεποίθηση ότι όταν δεν εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους επειδή φοβάσαι ότι κάποιοι πιθανόν θα αποδειχθούν ανάξιοι της εμπιστοσύνης σου, χάνεις πολύ περισσότερα από τη ζημιά που αποφεύγεις.

»Είναι άδικο να μην εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, επειδή θα βρεθούν κάποιοι στη ζωή σου που θα σε προδώσουν. Όταν δεν εμπιστεύεσαι, δεν σε εμπιστεύονται, και αυτό είναι πηγή δυστυχίας. Σε μια επαγγελματική ζωή 46 χρόνων (στον Κλάδο των ασφαλίσεων) και μια φυσική ζωή 75 χρόνων έχω γνωρίσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Θα ήταν “έγκλημα” η έλλειψη εμπιστοσύνης επειδή βρέθηκαν πέντε που με πρόδωσαν με χυδαίο τρόπο, που δεν άξιζαν ούτε τον χρόνο ενός βλέμματος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις σταματάς και τους βάζεις Χ σαν να μην υπήρξαν ποτέ, για να μην έχεις αρνητικά συναισθήματα, γιατί τα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά, είναι επί όντων και όχι επί μη όντων.

»Μία από τις αρχές –σε επίπεδο αρετής– που έχουμε υιοθετήσει και συμφωνήσει όλοι στην Ευρωπαϊκή Πίστη είναι η αφοσίωση. Η αφοσίωση αποτελεί δύναμη δημιουργίας, αλλά και κυρίως ισχυρό θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδομούνται σχέσεις εμπιστοσύνης».

«Δεν υπάρχει πιο άγρια κοινωνική πληγή από την ανεργία»

Ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής εκλαμβάνει o Χρ. Γεωργακόπουλος και την πολιτική, όπου και πάλι με κέντρο τον άνθρωπο αναγνωρίζει ότι ακόμα και η οικονομική ύφεση αποτελεί κακή συνέπεια ατομικής ευθύνης:

«Είμαστε όλοι μας συνυπεύθυνοι και δεν πρόκειται να διορθώσουμε τίποτα, εάν όλοι μαζί και καθένας μας ξεχωριστά δεν πει: Εγώ φταίω. Αν φορτώνουμε τις ευθύνες, τις πράξεις και τις παραλείψεις μας σε άλλους, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να διορθωθούμε και να διορθώσουμε κάτι. Φταίνε οι πολιτικοί, όλοι διαχρονικά, τους οποίους όμως εμείς επιλέγουμε. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε επιλογές, αλλά και αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, που δεν αποτελεί αντικείμενό μας σε αυτή την επικοινωνία».

Οραματίζεται μια εκπαίδευση σταθερά προσανατολισμένη στο να φτιάξει πολίτες που θα αλλάξουν τον τόπο απαντώντας στα βασικά ερωτήματα: «Τι; (θέλουμε), Γιατί; (το θέλουμε), Πώς; (θα το κάνουμε), Πότε; (θα το κάνουμε), Ποιος; (θα το κάνει) και με ποια μέσα;» Με εφόδιο την προσωπική του εμπειρία, έχοντας μείνει μια φορά άνεργος σε ηλικία 17 χρόνων, γνωρίζει βιωματικά τι σημαίνει ανεργία:

«Δεν υπάρχει χειρότερη, πιο άγρια, κοινωνική πληγή από την ανεργία. Χειρότερη και από τον πόλεμο, θα τολμούσα να πω, γιατί στον πόλεμο πολεμάς για την ελευθερία σου, τη θρησκεία σου, την οικογένειά σου… Στην ανεργία, για τι; Δεν είναι μόνο οικονομικό το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά και ψυχολογικό. Ας φανταστείς για μία στιγμή έναν πατέρα άνεργο με παιδιά και πώς μπορεί να νιώθει. Η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος, που μπορεί να παράγει τα πάντα. Η πολιτεία και η Εκκλησία με την τεράστια και ανεκμετάλλευτη περιουσία που διαθέτουν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν “κοινωνίες ανέργων” για απασχόληση σε “δικές” τους επιχειρήσεις στον πρωτογενή και προοδευτικά τον δευτερογενή τομέα. Θα μείωνα τη ληστρική φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές, ώστε να γίνει ο τόπος ελκυστικός για επενδύσεις και η απώλεια από τους φόρους να υποκατασταθεί από έσοδα που θα προέρχονται από την ανάπτυξη και την απασχόληση. Θα μείωνα το κράτος και τις άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι σήμερα είναι κατ’ επίφαση εργαζόμενοι».