Χύνει την καρδάρα με το γάλα η Γεννηματά

Ανεβαίνει το θερμόμετρο στο Κίνημα Αλλαγής και πλέον μιλάμε για την υποχρεωτική συνύπαρξη διαφορετικών κόσμων. Το ΚΙΝΑΛ με απόφαση της ηγετικής ομάδας δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια των παιδιών, με τον Ανδρέα Λοβέρδο να διαφοροποιείται, καθώς εκτιμά ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση κι απείχε της ψηφοφορίας.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Όμως οι διαφορετικές θέσεις για το θέμα του νομοσχεδίου της συνεπιμέλειας των τέκνων του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν ήταν μόνο μεταξύ του Ανδρέα Λοβέρδου και της Φώφης Γεννηματά, αλλά και άλλοι βουλευτές είχαν διαφορετική θέση από την επίσημη του κόμματος. Κάτι που αναδεικνύει ότι ήδη το ΚΙΝΑΛ έχει εισέλθει σε μία πραγματικά πολύ δύσκολη περίοδο. Και ο Νοέμβριος που θα στηθούν κάλπες είναι πολύ μακριά.

Και φυσικά, οι εξελίξεις ακυρώνουν το αφήγημα που προσπάθησε να στήσει η Χαριλάου Τρικούπη, ότι το ΚΙΝΑΛ είναι η αντίπαλη δύναμη της Ν.Δ. με προοδευτικό πρόσημο και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έγινε κατανοητό και από τον τρόπο που η κα Γεννηματά αμφισβήτησε τον κυβερνητικό σχεδιασμό για τον τουρισμό, αλλά και από την πρεμούρα των συνεργατών της να προλάβουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην άσκηση κριτικής για οποιαδήποτε απόφαση και δράση της κυβέρνησης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΚΙΝΑΛ επιθυμεί να απολέσει τα συναινετικά του χαρακτηριστικά. Κάτι που φάνηκε και στη συζήτηση στη Βουλή για την κλιματική αλλαγή, που προήλθε μετά την επιστολή της κας Γεννηματά στον πρωθυπουργό και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Και από αυτή την κίνηση το ΚΙΝΑΛ βγήκε κερδισμένο. Διότι στη Βουλή, από τη συζήτηση, τόσο η ίδια, όσο και ο πρωθυπουργός ανέδειξαν ότι για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας τής Ν.Δ. και ο άλλος τού ΚΙΝΑΛ.

Η αλήθεια είναι ότι στη συγκεκριμένη συζήτηση ο κ. Τσίπρας ήταν ο φτωχός συγγενής, καθώς επέδειξε για μία ακόμη φορά τόσο ο ίδιος, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστερημένα αντανακλαστικά.

Και πριν καλά-καλά συμπληρωθεί ένα δεκαήμερο, όπου το ΚΙΝΑΛ κέρδισε τις εντυπώσεις, έρχεται η απόφαση για βροντερό «όχι» στο νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια και χύνει την καρδάρα με το γάλα. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ επέλεξε να πάει κόντρα, να δει ένα σημαίνον στέλεχος να διαφοροποιηθεί και εν τέλει να συμπλεύσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για τους δικούς του λόγους πάει κόντρα σε όλα. Και φυσικά η κα Γεννηματά ακυρώνει ακόμη και όσα είπε στο Φόρουμ των Δελφών, ότι «θα είμαι εδώ γιατί έχω αφήγημα για τη χώρα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που προσπαθεί να κάνει είναι πάλι να “καβαλήσει” ένα κύμα διαμαρτυρίας. Μόνο εμείς έχουμε ένα διαφορετικό αφήγημα».

Τι πιο απλό για την κα Γεννηματά από το να κατέθετε τις δικές της προτάσεις για τη βελτίωση του νομοσχεδίου και να απαιτούσε να συμπεριληφθούν. Από αυτή την ενέργεια θα αναδείκνυε τη διαφορετικότητα και από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΠΛΗΘΩΡΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ΚΑΘΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΑΛΛΑΓΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ

Η γκρίνια για το όνομα

Αυτή η αντιφατική τακτική μάλλον μπερδεύει τον ψηφοφόρο. Διότι τις μονές ημέρες της εβδομάδας αναδεικνύει το πρόσωπο της υπεύθυνης αντιπολίτευσης, και τις ζυγές ρέπει προς τον λαϊκισμό, ξεπερνώντας ακόμη και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως επίσης και η συζήτηση για το όνομα. Δηλαδή, εάν παραμείνει ως τίτλος το Κίνημα Αλλαγής, ή αν θα υπάρξει επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ.

Πρόσφατα σε μία από τις τηλεδιασκέψεις που διοργανώνονται συνεχώς με στελέχη του κόμματος τέθηκε και το ζήτημα του ονόματος. Μάλιστα, ο προερχόμενος από τη ΔΗΜ.ΑΡ., Θόδωρος Μαργαρίτης, και εκ των ηγετών της κίνησης της Ανανεωτικής Αριστεράς στο ΚΙΝΑΛ, είχε ζητήσει να δεσμευθεί η Φώφη Γεννηματά ότι δεν τίθεται θέμα επιστροφής στον τίτλο ΠΑΣΟΚ. Προς μεγάλη ικανοποίηση όλων των εκτός ΠΑΣΟΚ (Καμίνης, Μεϊμάρογλου, Μαργαρίτης, Μπουλμπασάκος, Δαρσινός, Παπαχελά, Καρκατσούλης κ.ά.) που μετέχουν στο σχήμα, η Φώφη Γεννηματά είχε δεσμευτεί και σε εκείνη τη σύσκεψη πως δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση και ότι πιστεύει πολύ στην προοπτική του ΚΙΝΑΛ.

Όμως τα πάντα είναι ρευστά, ειδικά μετά τη ρήση του Ανδρέα Λοβέρδου, ότι «το ΚΙΝΑΛ θα ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ και αυτή θα είναι η δική μου πρόταση». Ο πρώην υπουργός θέτει ουσιαστικά στον δημόσιο διάλογο μεταξύ των υποψηφίων για την ηγεσία και το θέμα της επωνυμίας του κόμματος. Και το πράττει γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δυσκολεύει τους αντιπάλους του, δεδομένου ότι ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων τού ΚΙΝΑΛ είναι άνω των 55 ετών και οι περισσότεροι από αυτούς νοσταλγούν τα περασμένα μεγαλεία του ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Παρ’ ότι, λοιπόν, η Φώφη Γεννηματά έχει δεσμευτεί δημοσίως ότι δεν υπάρχει θέμα επιστροφής στον ιδρυτικό τίτλο, είναι προφανές πως, όσο θα πλησιάζουμε προς τις εσωκομματικές εκλογές, τόσο θα αυξάνεται η πίεση από ένα σημαντικό τμήμα της οργανωμένης βάσης.

Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ξεκάθαρη θέση υπέρ της επιστροφής στην επωνυμία ΠΑΣΟΚ έχει λάβει και ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος στις δημόσιες παρεμβάσεις του αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος. Η άποψη Καστανίδη αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, γιατί είναι πιο κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος, έως τώρα, δεν έχει κάνει την παραμικρή νύξη για το ζήτημα. Απλά καλό είναι να υπενθυμίζουμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχοντας μαζί του και τον Χάρη Καστανίδη διέσπασαν το ΠΑΣΟΚ για να φτιάξουν το ΚΙΔΗΣΟ.

Θέση επί του ζητήματος είχε πάρει κατά το παρελθόν και ο Νίκος Παπανδρέου. Ο δευτερότοκος γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ δήλωνε σε ανύποπτο χρόνο πως «το ΠΑΣΟΚ είναι η καρδιά και η ραχοκοκαλιά του Κινήματος Αλλαγής, και εγώ φυσικά είμαι ΠΑΣΟΚ, όπως λένε, από την ίδρυσή του. Το Κίνημα, όμως, χωράει και άλλες προοδευτικές τάσεις, κόμματα και κινήσεις που ιδρύθηκαν στη δύσκολη εποχή της κρίσης».

Στην ίδια λογική –υπέρ της επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ– κινείται και ο έτερος πιθανός διεκδικητής της ηγεσίας, ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος δεν έχει γίνει καν μέλος του Κινήματος Αλλαγής.

Από την πλευρά του, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θεωρεί το θέμα της ονομασίας ως ζήτημα που μπορεί να διχάσει, αντιθέτως υποστηρίζει ότι σε όλα τα επίπεδα ο χώρος θα πρέπει να κάνει πλατιά ανοίγματα, τόσο στα στελέχη που για ποικίλους λόγους αποχώρησαν, όσο και στους ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν το κόμμα.

Όμως θέτει στο τραπέζι προς συζήτηση τις νομικές προεκτάσεις και τις τεράστιες οικονομικές υποχρεώσεις του ΠΑΣΟΚ προς τις τράπεζες.