Δ. Καραγκούνης: Η Αριστερά των γονιών μας και των ημερών μας

Άρθρο του Δημήτρη Καραγκούνη (*)

Είμαι παλιός πολιτικός μηχανικός και τα περισσότερα χρόνια μου ασχολήθηκα, από νέος, με την πολιτική. Όχι για καριέρα, αλλά για ιδανικά και αλήθειες, χωρίς συμβιβασμούς, κάτι που ζημιώνει όσους δεν υποχωρούν, ούτε κολακεύουν τους ισχυρούς.

Οι γονείς και όλοι οι συγγενείς ήταν από την Ευρυτανία, το λίκνο της Εθνικής Αντίστασης. Ο πατέρας μου, σπουδασμένος αλλά τελικά εργάτης, ήταν στέλεχος τότε του Κ.Κ.Ε. και προσωπικός φίλος του Άρη Βελουχιώτη ο οποίος θα με βάφτιζε, αλλά ο ίδιος ο Άρης, για να με προστατεύσει, αρνήθηκε λέγοντας στον πατέρα μου ότι αν αλλάξουν τα πράγματα, το παιδί θα το εκτελέσουν οι σημερινοί μας αντίπαλοι, ως βαφτιστήρι του Άρη. Έβλεπε μακριά και ως ασυμβίβαστος, όταν καταδιωκόμενος, διάβασε σε εφημερίδα τη δήλωση και εντολή του αισχρού, ως απεδείχθη ηγέτη τότε του Κ.Κ.Ε. Ζαχαριάδη, «ούτε ψωμί, ούτε νερό στον “Μιζέρια”», έτσι ήταν το παρατσούκλι του Άρη που μίλαγε πάντα για την μιζέρια του λαού, αυτοκτόνησε.

Όλοι οι συγγενείς, στενοί και μακρινοί, χόρτασαν δεκάδες χρόνια φυλακή και εξορίες, από την εγκληματική τότε Δεξιά, διότι ήταν, αριστεροί και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ο Γιάννης Κοσπεντάρης, ο Κοσμάς Σούφλας, ο Ιακ. Κατσόγιαννος , ο Μπακόλας και τόσοι άλλοι.

Τα αντάρτικα τραγούδια τα έμαθα νωρίς:  #Οι αντάρτες κατεβαίνουν από το βουνό, #Του σκλάβου η οργή έχει ξεχειλίσει, #Στ΄ άρματα στ΄ άρματα εμπρός στον αγώνα κλπ.

Από σπουδαστής του Πολυτεχνείου έγινα μέλος της ΕΔΑ, μέσα σε όλες τις διαδηλώσεις για πολιτικά θέματα και φοιτητικά αιτήματα, όπως για το 1-1-4 και το 15% για την παιδεία, με ηγέτη τον Δώρο Θεοδώρου αργότερα υπουργό στην Κύπρο. Η πορεία ζωής έδειξε πως όλα τα «πολύ» βλάπτουν, ενώ ωφελούνται όσοι συμβιβάζονται και κολακεύουν.

Βγήκα νωρίς στα πολιτικά. Δεν είχα παρωπίδες και εμμονές. Αν πίστευα ότι κάτι είναι καλό για την πατρίδα, το στήριζα. Το 1974, γοητευμένος από τα ωραία πατριωτικά λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου, μπήκα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Επειδή είχα πολιτική εμπειρία, έγινα μέλος της Κ.Ε. εκλογών με πρόεδρο τον Γ. Καράτση. Ανέλαβα, ως έμπειρος, την οργάνωση της ομιλίας του Ανδ. Παπανδρέου στο Σύνταγμα. Μουσική υπόκρουση και τραγούδια της επιλογής μου, συνθήματα, εκφωνητές μεταξύ των οποίων και η αδελφή μου. Στην αίθουσα μόνο εγώ, η Αγγέλα Κοκόλα, οι εκφωνητές και ο αρμόδιος για τα μικροφωνικά Αξαρλής, που τρόμαξε να διορθώσει βλάβη που είχε σιγήσει τα μεγάφωνα.

Όταν τελείωσε την ομιλία του, ο Α.Π. μπήκε στην αίθουσα και με ρώτησε, γιατί ήμουν πίσω του:

–«Πώς τα πήγα;».

-«Έβαλες φωτιές στις καρδιές. Όμως ο Μαύρος βγήκε 2 φορές να χαιρετίσει».

-«Εγώ θα βγω 3», απάντησε. Και βγήκε τρεις φορές

Τα επόμενα χρόνια άρχισε τις διαγραφές εκείνων που είχαν το θάρρος διαφωνιών ή άλλη άποψη. Έτσι, γνήσιοι αγωνιστές, όπως Σ. Καράγιωργας, Νοταράς, Νέστωρ, Κωνσταντόπουλος κ.ά. διεγράφησαν. Αποχώρησα, βλέποντας ότι είχα πάει κοντά σε ικανό δημαγωγό, που εκμεταλλεύονταν με ωραία συνθήματα τους καημούς του λαού.

Το 1988 μου πρότειναν την προσχώρηση στον ΣΥΝ που είχε τότε στην ηγεσία σημαντικά αριστερά στελέχη. Φλωράκη, Κύρκο. Δέχτηκα. Και λόγω πείρας στα αθλητικά, έγραψα το πρόγραμμα αθλητισμού του ΣΥΝ για τις επερχόμενες εκλογές όπου μου ζήτησαν, δέχθηκα και κατέβηκα υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο της Β΄ Αθήνας. Ήταν τότε ρομαντική περίοδος για την Αριστερά που σιγά-σιγά άρχισε να φθείρεται από συμφεροντολόγους.

Ο Ν. Γαλανός, κατήγορος αναπληρωματικός του Νίκου Κωνσταντόπουλου στη δίκη Παπανδρέου για το σκάνδαλο Κοσκωτά, έγινε συνήγορος. Αργότερα, ανταμείφθηκε ως βουλευτής ΠΑΣΟΚ. Αργότερα, η Δαμανάκη που έλεγε «αν θέλαμε θέσεις, θα πηγαίναμε στο ΠΑΣΟΚ», πήρε σημαντική θέση από αυτό .

 Άρχισε και πάλι να φαίνεται ότι αυτό δεν είναι Αριστερά. αλλά μόνο στα λόγια. Όταν οι Αμερικάνοι βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, όλοι στις διαδηλώσεις φωνάζαμε «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι». Βλέπει κανείς σήμερα διαδηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ και Κ.Κ.Ε., ενώ γίνεται σφαγή αμάχων στην Ουκρανία από τον εγκληματία Πούτιν, να λένε το ίδιο για τη Ρωσία σε ανύπαρκτες από αυτούς διαδηλώσεις;  Ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κ.Κ.Ε. απλώς ψελλίζουν.

Δυστυχώς, ο ένδοξος κάποτε λαός μας έχει υποστεί σημαντική φθορά. Το συμφέρον όπως τα κατάφεραν δήθεν αριστερές δυνάμεις είναι το βασικό κίνητρο και όχι η ιδεολογία και η αγάπη για την πατρίδα. Για αυτό έχει κάνει τέτοιες λάθος επιλογές. Και μόνο όταν υποστεί τις συμφορές, επιλέγει το σωστό για την πατρίδα.

Ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν στο έργο του «Ο κήπος του προφήτη» είχε πει τα εξής που ισχύουν για τη σημερινή Ελλάδα: «Το έθνος να λυπάσαι που ενώνεται μόνο όταν ο λαιμός του είναι ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα. Που έχει για πολιτικούς αλεπούδες, απατεώνες για φιλοσόφους.». Απίστευτη προφητεία για την Ελλάδα του Τσίπρα

Είχε επιλέξει η πατρίδα για πρωθυπουργό τον Τσίπρα, ένα απίστευτο πρόσωπο, που έταξε απίστευτα πράγματα, που θα έσκιζε μνημόνια με ένα νόμο, έταζε αυξήσεις και ζωή ευτυχισμένη, που συνεργάστηκε με τον Καμένο για να γίνει πρωθυπουργός, διότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και οι ψηφοφόροι του χόρευαν, ενώ αυτός καμάρωνε αγκαλιά με τον Καμένο. Και φυσικά τον έκανε το λαό δυστυχισμένο.

Δύσκολα μίλαγε σωστά τα ελληνικά, έλεγε ότι θα πήγαινε από τη Λέσβο στη Μυτιλήνη, ότι θα έκανε στροφή 360 μοιρών, θέλοντας να πει 180°. Ο υποτιθέμενος μηχανικός που ευτυχώς δεν έχτισε κανένα σπίτι. Αφού θα έκανε τους δανειστές να χορεύουν με νταούλια και τη Μέρκελ να την ξαποστέλνει, χόρεψε τοn λαό στο ταψί και δέσμευσε την περιουσία της χώρας για αιώνα.

Και όμως και σήμερα, με όση καταστροφή που προκάλεσε, εμφανίζεται ένα 21% να τον στηρίζει στις πρόσφατες εκλογές. Και να έχει βουλευτές Παππά, Πολάκη, Βαρεμένο, και να καμαρώνει ακόμα και σήμερα για τη συμφωνία για τις Πρέσπες. Μας χαρίζει βέβαια και λίγο γέλιο, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, όταν έλεγε πριν από καιρό, ότι ο Μητσοτάκης, επειδή θα αξιοποιήσει το Τατόι, θα ξαναφέρει πίσω τον βασιλιά! Και πριν την εκλογική του συντριβή,  ότι θα βγει πρώτος και με διαφορά!

Αυτή είναι σήμερα η Αριστερά. Ο σοφός Αϊνστάιν είχε πει ότι «η βλακεία είναι ανίκητη και σου δίνει την αίσθηση του απείρου». Έρχονται στο νου μου λόγια έντιμων αγωνιστών της Αριστεράς, που είχαν το κουράγιο να πουν αλήθειες που έκαιγαν αν και είχαν βρεθεί χρόνια κάτω από βλαβερές ηγεσίες. Ο πατέρας μου, στο κρεβάτι του νοσοκομείου πριν πεθάνει από καρκίνο, μου είχε πει το 1980: «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε. Θα είχαμε γίνει Βουλγαρία.».

Τα ίδια λόγια είπε σε βιβλίο του ο Τάκης Λαζαρίδης, που ήταν στο ίδιο κελί με τον Νίκο Μπελογιάννη, αλλά δεν εκτελέστηκε επειδή ήταν φαντάρος και ο πατέρας του είχε εκτελεσθεί από Γερμανούς. «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε σύντροφοι» ο τίτλος. Μπόρεσα και τον γνώρισα από κοντά και συμφάγαμε σε τραπέζι που μας έκανε ο Αντώνης Σαμαράς. Έντιμος πολιτικός, πατριώτης και πολύ καλός για την πατρίδα όπως απέδειξε. Ισχύουν ρήσεις σημαντικών ανθρώπων για τέτοια Αριστερά και για πρόσωπα επιπέδου Τσίπρα.

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, νομπελίστας συγγραφέας, μέλος του Κ.Κ. Πορτογαλίας είχε πει «χρησιμοποιούν την ονομασία “Αριστερά” για να προσδίδουν κύρος στα ψέματα και όχι την αλήθεια». Πέθανε το 2010.

Ο παλαιός συγγραφέας Μαρκ Τουέιν, έχοντας δια ενοράσεως γνωρίσει τον Τσίπρα είχε πει: «Είναι καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να σε περνάν για ηλίθιο, παρά να το ανοίγεις και να διαλύεις κάθε αμφιβολία».

Βλέπω τα επεισόδια και τα αίσχη που γίνονται από σημερινούς φοιτητές που καλύπτονται από αριστερά κόμματα και θλίβομαι. Στην εποχή μου γίνονταν μεγάλοι αγώνες, όπως το 1962-1963 με σεμνότητα και σεβασμό, χωρίς επεισόδια και με τεράστια συμμετοχή.

Είχαμε αγωνιστές όπως ο Γρ. Λαμπράκης, ο Μ. Γλέζος, ο φίλος και συμφοιτητής Αλ. Παναγούλης, ο Σωτ. Πέτρουλας, ο Ανδρ. Λεντάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης. Σήμερα έχουμε Πολάκη, Παππά και πιο πριν Παπαγγελόπουλο.

Έχοντας αυτή την καταγωγή και πολιτική εμπειρία, δεν είχα πολιτικές παρωπίδες, να θεωρώ δηλαδή καλό κάθε αριστερό και κακό κάθε δεξιό. Υπάρχουν καλοί και κακοί σε όλους τους χώρους. Όταν γνώρισα τον Αντώνη Σαμαρά είδα ότι ήταν ευπατρίδης. Έντιμος και ικανός. Συνδέθηκα μαζί του από τα πρώτα του βήματα και δικαιώθηκα. Πιστεύω ότι υπήρξε ο καλύτερος πρωθυπουργός, μέχρι το 2015, που παρέλαβε την Ελλάδα από χαμηλά και την παρέδωσε ψηλότερα. Δυστυχώς με την ψήφο του λαού πέσαμε στον Τσίπρα με όλα τα επακόλουθα.

Σήμερα ο Μητσοτάκης απέδειξε ότι είναι ικανός και καλός πρωθυπουργός, αν και αντιμετώπιζε απίστευτα προβλήματα, παγκοσμίου επιπέδου. Πανδημία και πόλεμο, με επιπτώσεις στη χώρα μας. Πιστεύω πως θα συνεχίσει μετά τον εκλογικό του θρίαμβο με επιτυχία, χωρίς αλαζονεία.

Δυστυχώς η βαρβαρότητα προελαύνει. Παγκοσμίως. Η Αριστερά του 20^ου αιώνα ηττήθηκε. Αυτή που έχυνε το αίμα της για ελευθερία, ατιμάζει το όνομά της τώρα στην Ουκρανία. Και στην Ελλάδα με Τσίπρα. Η Αριστερά που αναμοχλεύει κόκκαλα των ηρώων της Αντίστασης έγινε οπισθοφυλακή της ζωής. Οι στίχοι του Παλαμά: «Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών, να το φυσάει ή να το κρούει σάλπιγγα ή τύμπανο, το ακούει,

δε λέει: Παρών!».

Αυτή η Αριστερά στην Ελλάδα μας δεν λέει «παρών».

 

 

(*) Ο κ. Δ. Καραγκούνης είναι πολιτικός μηχανικός και αρθρογράφος