Δεκαπενταύγουστος: Τα θαύματα της Θεοτόκου Μαρίας

Με αφορμή την μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο, τη μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή της Ορθοδοξίας, εκατομμύρια πιστών πλημμυρίζουν τα χιλιάδες προσκυνήματα της που είναι διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα.

Πολλοί είναι αυτοί που προσεύχονται και παρακαλούν την «μητέρα όλων των Χριστιανών» για ένα θαύμα, κυρίως για θεραπεία από κάποια σοβαρή ασθένεια, ενώ πολλοί είναι αυτοί που έχουν ζήσει κάποιο θαύμα που δεν μπορούν με τίποτα να λησμονήσουν και προσέρχονται με δέος και ευλάβεια να εκφράσουν το θερμό ευχαριστώ τους προς την Παρθένο Μαρία.

Η Παναγία είναι ιδιαιτέρως αγαπητή και σεβαστή από τους χριστιανούς, κυρίως στην Ελλάδα, που υπάρχουν αναρίθμητες εικόνες της με επίσης αναρίθμητους ονοματισμούς: Μεγαλόχαρη, Ευαγγελίστρια, Άξιον Εστί, Τριχερούσα, Γλυκοφιλούσα, Οδηγήτρια, Φιδούσα, Παντάνασσα, Φοβερά Προστασία και πολλά άλλα. Επίσης η Παναγία είναι συνυφασμένη με πολλούς θρύλους που φανερώνουν την αγάπη της και τον πόνο της για τον απλό άνθρωπο.

Συγκεκριμένα κάποιες μαρτυρίες πιστών αναφέρουν ότι έζησαν αλλά και είδαν με τα μάτια τους κάποιο θαύμα της Παναγίας.

 

Η Παναγία η Φιδούσα και τα φίδια της Κεφαλλονιάς

Στη νότια Κεφαλλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, συναντάμε την εκκλησία της Κοιμήσεως. Εκεί κάθε Δεκαπενταύγουστο συμβαίνει κάτι περίεργο και θαυμαστό. Από την εορτή της Μεταμορφώσεως εμφανίζονται μέσα κι έξω από τον ναό φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».

Στο μέρος αυτό, λέει η μνήμη του λαού, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγίας , μεγάλο και πλούσιο. Το έζωναν τείχη ψηλά και στην καρδιά του το υπηρετούσαν πολλές καλόγριες. Πειρατές και κουρσάροι που θέριζαν το Ιόνιο , έβαλαν σκοπό να λεηλατήσουν και να γυμνώσουν το μοναστήρι.

Στον αγώνα της λευτεριάς και στο κράτημα της πίστης οι καλόγριες δεν το παρέδωσαν… Μη μπορώντας όμως να κάνουν αλλιώς, αφού ο αγώνας των όπλων και της βολής έλλειπε, όταν κυκλώθηκαν από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς των επιδρομέων, συγκεντρώθηκαν όλες τριγύρω από την Αγία Τράπεζα για την ύστατη προσευχή σωτηρίας! Ζήτησαν από την Παναγιά Προστάτη τους να τις κάνει πουλιά ή φίδια, να φύγουν, να πετάξουν, τα σώματά τους αγνά και αμόλυντα να μείνουν… Έτσι σαν φίδια ιερά πλέον γυρίζουν και δίνουν το παρόν εκεί στην Παναγία την Φιδούσα στο Μαρκόπουλο.

Όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν κι αυτά, και την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αυξάνονται υπερβολικά. Από που βγαίνουν, αλλά και που κρύβονται μετά την εορτή, κανείς δεν γνωρίζει. Παραμένει ένα μυστήριο.

Πραγματικά βλέπει κανείς απίστευτα πράγματα. Άλλα φίδια τυλιγμένα σαν βραχιόλια στα μπράτσα των πιστών, άλλα ανεβασμένα στην εικόνα της Παναγίας ή στον Εσταυρωμένο και άλλα στους άρτους της αρτοκλασίας. Μπορεί επίσης ένα φίδι να ανέβει στο Ευαγγέλιο που διαβάζει ο παπάς την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Και δίνουν ένα τόνο εδεμικό, αφού στην Εδέμ οι πρωτόπλαστοι ζούσαν αδελφωμένοι με τα ζώα.

Την ώρα του εσπερινού κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στους πιστούς, στα προσκυνητάρια και στα στασίδια, χωρίς να φοβούνται κανένα.

Φεύγοντας η 15η Αυγούστου, αναχωρούν και τα φίδια.

Γερμανοί φυσιοδίφες τα εξέτασαν, αλλά δεν μπόρεσαν να τα κατατάξουν σε κανένα από τα γνωστά είδη. Είναι γκρίζα, λεπτά, και δεν περνούν το μέτρο.

Όταν τα χαϊδεύεις, νιώθεις το δέρμα τους βελούδινο και βλέπεις δυο ματάκια σπινθηροβόλα. Στο πλατύ τους κεφάλι σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός, καθώς επίσης και στην άκρη της λεπτής γλώσσας τους. Αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940, καθώς και το 1953, οπότε δοκιμάσθηκε το νησί από τους σεισμούς.

Το θαύμα της Παναγίας της Τήνου

Ο Γεώργιος Π. Λαμπράκης ήταν ένας από τους ομογενείς που ζούσαν στην Αμερική και είχε καταφέρει να αποκτήσει σημαντική περιουσία. Μια μέρα, έτσι ξαφνικά, έχασε το φως του και οι γιατροί δεν μπόρεσαν ποτέ να τον κάνουν να ξαναδεί.

Κάποιος τού μίλησε για την Τήνο και την Ευαγγελίστρια, στην οποία ο ομογενής άρχισε να προσεύχεται: «Παναγία μου, δώσ’ μου το φως μου και ό,τι δω μπροστά μου ασημένιο θα σου το φέρω στη Χάρη Σου».

Μια μέρα που καθόταν στον κήπο του, άρχισε να διακρίνει σκιές. Όσο περνούσε ο χρόνος, η όρασή του καλυτέρευε, ώσπου είδε καθαρά μπροστά του μια πορτοκαλιά, φορτωμένη πορτοκάλια. Όπως είχε υποσχεθεί, παρήγγειλε και του έφτιαξαν ένα ομοίωμα του δέντρου και το πρόσφερε στον ναό. Η ασημένια πορτοκαλιά με τα δώδεκα πορτοκάλια, όσα και οι Μαθητές του Χριστού, στολίζει σήμερα το αριστερό παγκάρι του.

Η εικόνα της Μεγαλόχαρης στη Λέρο που δάκρυσε

Πριν από πέντε περίπου χρόνια, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, η εικόνα της Μεγαλόχαρης στο Παλιόκαστρο είχε δακρύσει, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χριστιανοί να κατακλύσουν το νησί για να προσευχηθούν και να δουν με τα μάτια τους το θαυμαστό φαινόμενο. Όλα είχαν αρχίσει το απόγευμα της 14ης Αυγούστου, όταν πιστοί είχαν πάει στον Ιερό Ναό του Αγίου Φανουρίου, όπου βρισκόταν από την 1η Αυγούστου η εικόνα, για να τη συνοδεύσουν πίσω στο Παλιόκαστρο για τον εορτασμό της Παναγίας. Όταν οι πιστοί άρχισαν να προσκυνούν, μια γυναίκα παρατήρησε ότι από τα μάτια της Παναγίας έτρεχαν δάκρυα.