Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο

Τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, τουλάχιστον από το 2010 και εντεύθεν, έχουν καταστήσει πολύ συγκεκριμένα (και στενά) τα περιθώρια χρηματοδότησης από τον δημόσιο κορβανά.

Με συνέπεια και στον αθλητισμό τα πράγματα να είναι πολύ δύσκολα. Τα έσοδα έχουν μειωθεί αρκετά και τα έξοδα έχουν αυξηθεί. Σωματεία και Ανώνυμες Αθλητικές Εταιρείες, λοιπόν, δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν.

Το πρώτο που κάνουν –η δύναμη της συνήθειας…– είναι να στραφούν στο κράτος. Ζητώντας, άμεσα ή έμμεσα, οικονομική ενίσχυση. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτή η συνδρομή που μπορεί –και πρέπει– να προσφέρει η πολιτεία στον αθλητισμό.

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να βοηθήσει και υπό τις ασφυκτικές οικονομικά συνθήκες που βιώνει η χώρα. Αρκεί να θέλουν και να μπορούν οι εντεταλμένοι της να τους αναζητήσουν και να τους εφαρμόσουν.

Τα στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησαν την πολιτική τους σε αυτό που περιγράφει ο γνωστός στίχος –τον οποίο ερμήνευσε μοναδικά ο Δημήτρης Μητροπάνος– «τόσα δίνω, πόσα θες».

Η ΝΔ –βάσει των πρώτων δειγμάτων γραφής– ούτε θα «σφυρίξει αδιάφορα» (όπως έκανε, σε πολλές περιπτώσεις, η προηγούμενη κυβέρνηση), ούτε θα αρκεστεί στην πεπατημένη (επιχορηγήσεις).

Αναζήτησε και βρήκε, μετά και από τις συζητήσεις με τους φορείς του αθλητισμού, και άλλους τρόπους ενίσχυσής τους. Όπως, επιβεβαιώθηκε και στη σύσκεψη του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, τον ομόλογό του παρά τω Πρωθυπουργώ, Στέλιο Πέτσα, και τον γγΑ, Γ. Μαυρωτά.

Μία από τις έξι κυβερνητικές προτεραιότητες είναι τα «φορολογικά κίνητρα για την ανάπτυξη των αθλητικών σωματείων της χώρας μας». Τι σημαίνει αυτό;

Θα μειωθεί η φορολογία –από 45% που είναι έως τώρα– στα συμβόλαια των αθλητών. Θα υπάρξουν, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει, απαλλαγές για χορηγίες και δωρεές.

Όπως έλεγε και το μοτό μιας διαφήμισης «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο».