Διακοπές ίσον παιχνίδι και… βαρεμάρα!

Το άγχος των γονιών να προλάβουν να προετοιμάσουν τα παιδιά τους για την επόμενη τάξη φέρνει αντίθετα αποτελέσματα  

Όλο τον χειμώνα τρέχουμε γονείς και παιδιά σε φροντιστήρια, δραστηριότητες, υποχρεώσεις. Έχουμε άγχος από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που κοιμόμαστε, για να τα προλάβουμε όλα. Κάθε μέρα περιμένουμε με αγωνία  το καλοκαίρι να ηρεμήσουμε.

Κείμενο: Δήμητρα Μουλαρά (*)

Επιμέλεια: Νίκος Τσαγκατάκης

Και ήρθε το καλοκαίρι και συνεχίσαμε το ίδιο πρόγραμμα. Βιβλία, διάβασμα, φροντιστήρια, τρέξιμο. Διακοπές; Ποιες διακοπές; Εκεί που όλο τον χειμώνα τις αναζητούσαμε, τώρα τις ξεχάσαμε. Μένουν πια μόνο λίγες εβδομάδες να απολαύσουμε ακόμη τον ήλιο και την οικογένειά μας, πριν επανέλθουν τα παιδιά μας στις σχολικές αίθουσες κι εμείς συνεχίζουμε το πρόγραμμα σαν να είναι ήδη χειμώνας.

Πολλοί γονείς λένε: «Αναγκαστικά γεμίζω τις ώρες του καλοκαιριού με διάφορα για να μη βαριέται το παιδί μου στο σπίτι». Δεν περνάει όμως από το μυαλό μας, το πόσο δημιουργική μπορεί να γίνει η βαρεμάρα. Πόσα πράγματα θα αναγκαστεί να σκεφτεί ο εγκέφαλός τους, εάν δε τρέξουμε για μια ακόμη φορά να σκεφτούμε εμείς αντί γι’ αυτά. Είναι δική τους δουλειά να γεμίσουν τις βαρετές ώρες του καλοκαιριού, όχι δική μας. Εμείς έχουμε το δικό μας πρόγραμμα όλο τον χειμώνα, τώρα είναι η δική τους σειρά, δίχως άγχος και πίεση χρόνου, να σκεφτούν πώς θα δημιουργήσουν καθημερινά. Μέσα σε αυτές τις ημέρες τού «βαριέμαι πολύ» θα πιάσουν την μπάλα να παίξουν, θα ζωγραφίσουν, θα βγουν έξω στη φύση να τη μυρίσουν, θα βοηθήσουν στις δουλειές του σπιτιού, θα φύγουν από την οθόνη, θα συναντήσουν φίλους!

Το σημαντικότερο, όμως, είναι το δικό μας κέρδος. Πόσα πολλά κερδίζουμε εμείς οι γονείς  αυτές τις ημέρες των διακοπών! Ήταν η ευκαιρία μας να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας. Είναι η ευκαιρία μας να αναλογιστούμε πόσα λίγα καλοκαίρια έχουμε να μοιραστούμε μαζί τους. Μετά θα πετάξουν  μακριά μας, γιατί έτσι πρέπει. Τέλος τα κουβαδάκια, τα μπρατσάκια, οι κατασκευές στην άμμο, τα παιχνίδια στη θάλασσα, το άγχος για το αντηλιακό, τα θερινά σινεμά βλέποντας κινούμενα σχέδια, και τόσα άλλα όμορφα τα οποία έχουν ημερομηνία λήξεως, γιατί έτσι πρέπει.

Ας αφήσουμε τα παιδιά να βαρεθούν

Κάθε πράγμα στον καιρό του λοιπόν. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να βαρεθούν, κι όταν βαρεθούμε κι εμείς ας θυμηθούμε παιχνίδια που παίζαμε παλιά. Ας συζητήσουμε, ας διαφωνήσουμε (κι αυτό στο πρόγραμμα είναι!!), ας φάμε ένα παγωτό μαζί τους κι ας το αφήσουμε να λιώσει γιατί παρασυρθήκαμε από τη συζήτηση, ας δούμε το φεγγάρι κι ας «ταξιδέψουμε» μαζί του, ας μάθουμε στα παιδιά μας πώς να ταξιδεύουν με το δικό τους φεγγάρι. Για όλα αυτά όμως θα πρέπει να τους δώσουμε τον καλοκαιρινό χρόνο, που έτσι κι αλλιώς τους ανήκει.

Είδα κι αυτό και προηγούμενα καλοκαίρια των παιδιών να γεμίζουν με βιβλία όπου μπορεί να μην είναι επιλογή δική τους αλλά των γονιών τους. Γεμίζουν με φροντιστήρια και μαθήματα για να προετοιμαστούν για την επόμενη τάξη, και ποτέ μου δεν κατάλαβα ποιο είναι  το κέρδος του παιδιού όπου χάνει το καλοκαίρι του κάνοντας μαθήματα, τα οποία έτσι κι αλλιώς θα διδαχτεί στη νέα σχολική χρονιά. Πριν από μερικές ημέρες, μια μητέρα αναρωτήθηκε έντονα: «Μα πώς είναι δυνατόν τώρα το καλοκαίρι να διαβάζουμε στα παιδιά μας λιγότερα βιβλία;» Ξεχάσαμε να παίζουμε με τα παιδιά μας, να ζωγραφίζουμε μαζί τους, να κάνουμε χειροτεχνίες, να λέμε παραμύθια, να φτιάχνουμε παραμύθια. Σίγουρα είναι πολύ εύκολο να διαβάσουμε ένα παραμύθι, μετά να το κλείσουμε και να νιώσουμε ότι περάσαμε χρόνο με τα παιδιά μας. Δεν είναι όμως έτσι. Ένα απλό παραμύθι μπορεί να γίνει η αρχή μιας όμορφης κουβέντας, μπορεί να «ντυθεί» με άλλα χρώματα, να αφήσουμε την παιδική φαντασία να ταξιδέψει αλλού, και να βρει ίσως ένα άλλο τέλος στην ιστορία.

Τα παιδιά μπορούν να είναι ευτυχισμένα δίχως καθόλου έξοδα. Μόνο με τον χρόνο μας και το χαμόγελό μας, η φαντασία τους μπορεί να απογειωθεί και τα μάτια τους να λάμψουν από χαρά. Μια απλή χαρτοκατασκευή μπορεί να τα ταξιδέψει σε μια υπέροχη μαγική πολιτεία. Ας τα βοηθήσουμε να πάνε. Αυτός είναι άλλωστε ο σκοπός μας. Να τα προτρέπουμε να μπουν στο καράβι. Μετά, το ταξίδι είναι δική τους υπόθεση.

Αυτό το καλοκαίρι, λοιπόν, έστω και τώρα, λίγο πριν από το τέλος του ας γεμίσει με ζωγραφιές, χρώματα, ιστορίες και όμορφη δημιουργική βαρεμάρα! Θα είναι σπουδαία αποφόρτιση πριν από το χτύπημα του πρώτου κουδουνιού από το οποίο μας χωρίζουν

(*) Η κ. Δήμητρα Μουλαρά είναι συγγραφέας των παιδικών βιβλίων «Το τσαντάκι της αλφαβήτας»  (2013) και  «Η σκουληκαντέρα με τη γλυκιά φωνή» (2019)

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα