Δικαιοσύνη καπαμά…

Στις αρχές της μνημονιακής δεκαετίας του 2010 που οι εκπρόσωποι της Τρόικας ξημεροβραδιάζονταν στην Αθήνα, την τιμητική τους δεν είχαν μόνο το υπουργείο Οικονομικών και τα άλλα παραγωγικά υπουργικά χαρτοφυλάκια. Ήταν και η Θέμιδα που τραβούσε την προσοχή των δανειστών.

Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό του φθινοπώρου του 2011 όταν σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής οι κουστουμάτοι από τις Βρυξέλλες πέρασαν το κατώφλι του Πρωτοδικείου Αθηνών και συναντήθηκαν με τον προϊστάμενο και τη διοίκηση του Πρωτοδικείου, με τον τότε πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων αλλά και με συμβούλους του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αυτό που είχαν ζητήσει τότε να μάθουν οι Τροϊκανοί ήταν το πόσες δικαστικές υποθέσεις εισάγονται και επ’ αυτών πόσες σχετικές αποφάσεις εκδίδονται. Της ΕΔΕ προήδρευε τότε ο Χαράλαμπος Αθανασίου, μετέπειτα υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά, ο οποίος επεσήμανε στους συνομιλητές του ότι το πρόβλημα με τις καθυστερήσεις εκδίκασης υποθέσεων οφείλεται κατά κύριο λόγο στην έλλειψη υποδομής.

Από το 2011 ως το 2022 έχουν περάσει 11 χρόνια και όσοι ήλπιζαν ότι αυτή η περίοδος είναι αρκετή για να καλυτερεύσουν οι υποδομές έμειναν με την ελπίδα στο χέρι και η Θέμιδα συνεχίζει να πηγαίνει με τον αραμπά. Έτσι, στοκοντινό 2020 ο μέσος χρόνος επίλυσης μίας δικαστικής διαφοράς στην Ελλάδα ήταν σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας 1.711 ημέρες, δηλαδή ξεπερνούσε τα 4,5 χρόνια!!! Το νούμερο αποτελεί το απόλυτο ευρωπαϊκό ρεκόρ, καθώς ο ευρωπαϊκός μ.ο. «παίζει» στις 455 ημέρες (περίπου 15 μήνες). Ακόμη και οι δεύτεροι της σχετικής κατάταξης Σλοβένοι λύνουν τα δικαστικά «βερεσέδια» τους σε κάτι περισσότερο από μία τριετία, δηλαδή ενάμιση χρόνο γρηγορότερα απ’ ότι στη χώρα μας.

Και οι διάδοχοι του κ. Αθανασίου στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων για τις ίδιες ελλείψεις σε κτιριακές υποδομές μιλούν σήμερα, διευκρινίζοντας ότι ενώ η επίλυση του προβλήματος αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας επιχειρείται να μετατεθεί στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Δεν εντοπίζεται, όμως, μόνο εκεί το πρόβλημα. Προφανώς το υπουργείο Δικαιοσύνης του κυρίου Τσιάρα δεν έπρεπε να κρύβεται πίσω από την ανεξαρτησία της Θέμιδας και να εμφανίζεται ως δήθεν από μηχανής Θεός για να βρεθεί αίθουσα να στεγάσει τη δίκη των κατηγορούμενων για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι που ξέσπασε τον Ιούλιο του 2018 και φτάσαμε να εκδικάζεται τώρα. Είναι ξεκάθαρο πώς όταν οι δικαστές δεν έχουν «εργαλεία» για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους φταίει η (εκάστοτε) κυβέρνηση που δεν τους παρέχει αυτά τα εργαλεία και δεν μπορεί να γίνεται επίκληση ότι η τυπική ευθύνη για την εξασφάλιση αίθουσας ανήκει –στην περίπτωση της δίκης για το Μάτι– στον προϊστάμενο του Πρωτοδικείου.

Όπως είναι και ξεκάθαρο ότι κάποιοι εκ των λειτουργών της Θέμιδας υπολειτουργούν σε βαθμό… κακουργήματος. Θυμίζεται ότι προ ημερών κυκλοφόρησε τα ΜΜΕ η είδηση ότι 20 δικαστές και εισαγγελείς πήραν… απολυτήριο επειδή καθυστερούσαν για χρόνια εκατοντάδες αποφάσεις.

Ουδείς, λοιπόν, από όσους εμπλέκονται στη λειτουργία της Θέμιδας  δεν δικαιούται να βγάζει την ουρά του έξω από το πρόβλημα και να δείχνει με το δάχτυλο τους άλλους ως φταίχτες. Διότι αν ΟΛΟΙ έκαναν σωστά τη δουλειά τους και η δίκη για το Μάτι θα είχε τρέξει γρηγορότερα, αντιστοίχως γρήγορα θα είχαν κινηθεί και οι δικονομικές διαδικασίες για τη Χρυσή Αυγή, ενώ πιθανότατα δεν θα είχαν περάσει πέντε χρόνια από τις καταγγελίες για την κακοποίηση των παιδιών στα Πετράλωνα χωρίς να κουνηθεί φύλλο και με τη γονική μέριμνα των ανήλικων να παραμένει –άκουσον άκουσον– στους καταγγελλόμενους γονείς. Και ακριβώς επειδή ΔΕΝ την κάνουν όλοι τη δουλειά τους σωστά, ο ίδιος συνταξιούχος που ρωτήθηκε από τον τηλερεπόρτερ πώς του φαίνεται το «καλάθι του νοικοκυριού», αν ερωτηθεί για την ελληνική δικαιοσύνη, την ίδια απάντηση θα δώσει. Αυτήν  με τα… συνοδευτικά του καπαμά.