ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Τυφλή και ενίοτε… θεόστραβη
Επτά χρόνια πριν, το 2011 η εισαγγελέας Πρωτοδικών, Πόπη Παπανδρέου, έκανε τον κόσμο να παραμιλάει –και βεβαίως να ξεχάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που είχε εξαγγείλει ο Γιωργάκης Παπανδρέου– με εγκληματικές οργανώσεις, συλλήψεις τα μεσάνυχτα σε στυλ χουλιγουντιανής ταινίας, «καυτούς» διαλόγους από τον κοριό της ΕΥΠ κ.λπ. Τα ΜΜΕ την παρουσίασαν περίπου σαν ηρωίδα και εκθείαζαν το έργο της. Ισχυριζόμενα ότι «καθαρίζει το ποδόσφαιρο».
Μετά από έξι χρόνια, το 2017, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων… πέταξε στα σκουπίδια τις υποκλαπείσες συνομιλίες ως «μη νομίμως απομαγνητοφωνηθείσες». Επίσης η εισαγγελέας της έδρας με τη σειρά της… πέταξε και εκείνη στα σκουπίδια τις κατηγορίες για κακουργήματα. Έμειναν μόνο, για μερικούς εκ των κατηγορουμένων, κάποια αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, τα οποία –εάν και εφόσον δεχτεί το δικαστήριο ότι υπάρχουν– με δεδομένο ότι αφορούν την περίοδο 2008-2010, το πιθανότερο είναι να έχουν παραγραφεί. Αν πάλι υπάρξουν κάποιες καταδίκες, υπάρχει και η έφεση…
Η «Α» δεν είναι δικαστήριο, ώστε να αποφανθεί για την αθωότητα ή ενοχή των κατηγορουμένων. Δεν γίνεται όμως να μην παρατηρήσουμε ότι στην υπόθεση αυτή υπήρξαν διαδικασίες με ανεπίστρεπτες συνέπειες. Για παράδειγμα, τέθηκε σε αναγκαστική αργία από το αξίωμα του δημάρχου Βόλου και μπήκε φυλακή για ένα χρόνο ο Αχ. Μπέος. Ο Ολυμπιακός Βόλου διαλύθηκε. Επίσης, ο υιός Ψωμιάδης, ο Παπακώστας προφυλακίστηκαν και έκατσαν κάποιους μήνες στο κελί, πριν απαλλαγούν από κάθε κατηγορία με βούλευμα. Πώς μπορούν να διορθωθούν τέτοια γεγονότα;
Προφανώς, λοιπόν, υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο δικονομικό μας σύστημα. Όπως έχουν παρατηρήσει και ειδήμονες, υπάρχουν πολλές φορές που η Δικαιοσύνη δεν είναι «τυφλή» αλλά… θεόστραβη. Και «παίρνει παραμάζωμα» όποιον βρεθεί μπροστά της. Το ζητούμενο είναι να βρεθούν οι τρόποι και οι διαδικασίες ώστε –στο μέτρο του δυνατού– να εξασφαλίσουν ότι θα χαραχθεί ορθή πορεία, στηριγμένη σε σωστά δεδομένα. Χωρίς μπρος-πίσω που κοστίζουν ζωές, περιουσίες και δημόσιο διασυρμό.