Δικαστικό χαστούκι στην Αλουμίνιον

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε τελικά τη ΔΕΗ σε σχέση με την ανάκτηση της παράνομης κρατικής ενίσχυσης ύψους 20.400.000 ευρώ (17.400.000 ευρώ + τόκοι). Για αυτά τα 20.400.000 ευρώ που συνολικά χρωστάει η Αλουμίνιον στη ΔΕΗ ως παράνομη κρατική ενίσχυση, η χώρα μας έχει παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μια και η Αλουμίνιον αρνιόταν να τα επιστρέψει.

Η ΔΕΗ, λοιπόν, υποτίθεται ότι είχε «εγκλωβιστεί» από τα προηγούμενα ασφαλιστικά μέτρα που εκδόθηκαν από ελληνικό δικαστήριο, ενόψει εκδίκασης της ένστασης που κατέθεσε η Αλουμίνιον στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Πλην όμως η κατάσταση στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή και δεν θα έπρεπε ποτέ η Ε.Ε. να είναι αυτή που θα πρέπει να υποδείξει στην ΔΕΗ ή και σε οποιονδήποτε άλλο φορέα του Δημοσίου να κάνει τη δουλειά του. Αυτά τα 20,4 εκατ. ευρώ η ΔΕΗ θα έπρεπε να τα είχε πάρει πίσω ήδη από το 2008, κάτι που όμως –όλως παράξενα– λησμόνησε να κάνει; Πώς ισχύει κάτι τέτοιο; Αυτά τα εκατομμύρια προέκυψαν από μια απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Ιανουαρίου του 2007, η οποία επέβαλε στη ΔΕΗ να συνεχίζει να τιμολογεί προσωρινά με τις τιμές της σύμβασης ΠΕΣΙΝΕ, ασφαλιστικά μέτρα όμως τα οποία εν συνεχεία ανακλήθηκαν τον Μάρτιο του 2008 και αμέσως μετά η Αλουμίνιον υπέγραψε κανονικά σύμβαση τον Απρίλιο του 2008. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, και εδώ εύλογα γιατί λησμονήθηκε να ζητηθούν αυτά τα 20.400.000 ευρώ και πού ήταν και παραμένουν αυτοί που θα έπρεπε να το μεθοδεύσουν αντί να κρύβονται πίσω από άσχετα ασφαλιστικά μέτρα που –παρά τις έντονες προσπάθειες– «δυστυχώς» εκδόθηκαν;

Το ιστορικό

Τον Ιούλιο του 2011, η Επιτροπή ζήτησε με δύο χωριστές αποφάσεις από την Ελλάδα να ανακτήσει ασυμβίβαστες κρατικές ενισχύσεις που παρείχε με τη μορφή προτιμησιακών τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος αφενός σε τρία καζίνο και αφετέρου στην Αλουμίνιον της Ελλάδος Α.Ε. Σε ό,τι αφορά την Αλουμίνιον, το ποσό της ενίσχυσης υπολογίζεται ως η διαφορά μεταξύ των εσόδων που θα είχε η ΔΕΗ Α.Ε., αν εφαρμοζόταν η συνήθης τιμή μεταξύ Ιανουαρίου 2007 και Μαρτίου 2008, και των εσόδων που πράγματι είχε βάσει της τιμής που εφαρμόστηκε στην Αλουμίνιον της Ελλάδος Α.Ε. κατά την ίδια περίοδο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε η Ελλάδα, η Επιτροπή υπολόγισε την ενίσχυση σε 17,4 εκατ. ευρώ.

Η Ελλάδα είχε προθεσμία τεσσάρων μηνών από την απόφαση για να προβεί στην εκτέλεση της διπλής απόφασης. Τον Νοέμβριο του 2012, ενάμισι έτος μετά τη λήψη της απόφασης, η Ελλάδα κατάργησε το μέτρο υπέρ των καζίνο. Για το καζίνο Mont Parnfcs και το καζίνο της Θεσσαλονίκης, οι εντολές ανάκτησης έχουν (ως προς το μεγαλύτερο μέρος τους, δηλαδή περίπου το 85%-90%) ανασταλεί από τα εθνικά δικαστήρια, κατά παράβαση της ισχύουσας ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Για το καζίνο της Κέρκυρας, δεν έχει αναφερθεί καμία πληρωμή,

Όσον αφορά την Αλουμίνιον της Ελλάδος Α.Ε., η ενίσχυση δεν έχει ανακτηθεί μέχρι σήμερα. Η διαδικασία ανάκτησης ανεστάλη από εθνικό δικαστήριο, κατά σαφή παράβαση της νομοθεσίας της Ένωσης. Και στις δύο περιπτώσεις, οι δικαιούχοι και η Ελλάδα (στην περίπτωση των ελληνικών καζίνο μόνο) άσκησαν προσφυγή κατά των αποφάσεων της Επιτροπής του 2011 ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε. Ωστόσο, δεν έχουν ζητηθεί (ούτε εγκρίθηκαν) προσωρινά μέτρα και οι προσφυγές δεν έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Διατηρούν τις στρεβλώσεις

Το ότι τα κράτη-μέλη οφείλουν να ανακτούν τις κρατικές ενισχύσεις, οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί ασυμβίβαστες από την Επιτροπή εντός της προθεσμίας που καθορίζεται στη σχετική απόφαση της Επιτροπής, είναι πολύ σημαντικό. Κι αυτό διότι οι καθυστερήσεις στην ανάκτηση παράνομων ενισχύσεων διατηρούν τις στρεβλώσεις του ανταγωνισμού τις οποίες προκάλεσαν οι εν λόγω ενισχύσεις. Εάν ένα κράτος-μέλος δεν εφαρμόσει μια απόφαση ανάκτησης, η Επιτροπή μπορεί να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, δυνάμει του άρθρου 108 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη Λειτουργία τής Ε.Ε. (ΣΛΕΕ), το οποίο επιτρέπει στην Επιτροπή να παραπέμπει υποθέσεις απευθείας στο Δικαστήριο όταν πρόκειται για παραβιάσεις των κανόνων τής Ε.Ε. σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις.

Εάν, τώρα, ένα κράτος-μέλος δεν συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου, η Επιτροπή μπορεί να ζητήσει από το Δικαστήριο να επιβάλει χρηματικές ποινές, σύμφωνα με το άρθρο 260 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε.