Δύσκολη ισορροπία υγείας και οικονομίας

Το σούρουπο της Πέμπτης ήταν ιδιαίτερο για τους κατοίκους της πρωτεύουσας, αρκετοί από τους οποίους -όχι τόσοι πολλοί αλλά ούτε ελάχιστοι- είδαν το ξαναζωντάνεμα της πλατείας Ομονοίας.

Η αριθμητική έχει τη σημασία της ειδικά εν μέσω πανδημίας που οι συγχρωτισμοί, οι πάσης φύσεως και «καταγωγής» συγχρωτισμοί, απαγορεύονται μπροστά στον κίνδυνο να ξαναφουντώσει η διασπορά του φονικού κορωνοϊού στην κοινότητα.

Μια ημέρα πριν, την Τετάρτη, μερικές εκατοντάδες μέτρα παραπάνω από την Ομόνοια και στους δρόμους που περικλείουν τη Βουλή στο Σύνταγμα διαδήλωναν οι εκπαιδευτικοί της ΟΛΜΕ. Διαμαρτύρονταν για το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως και την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να εγκαταστήσει κάμερες στις σχολικές τάξεις προκειμένου να παρακολουθούν εξ αποστάσεως της διδασκαλία όσοι μαθητές απουσιάζουν λόγω κορωνοϊού.

Κι αυτοί οι διαδηλωτές, δεν ήταν πολλοί σε αριθμό όπως τις παλιές καλές εποχές της επαναστατικής γυμναστικής αλλά πολύ απρόσεκτοι (σ.σ. η «Α» έχει ίδια αντίληψη του γεγονότος) ως προς την τήρηση των υγειονομικών οδηγιών περί αποστάσεων.

Προς τι η καταγραφή; Μα εξαιτίας της δυσκολίας που μοιάζει να έχει καταλάβει την κυβέρνηση ως προς την τήρηση της υγειονομικής τάξης ή για να είμαστε ακριβέστεροι στην δύο μέτρων και δύο σταθμών επιβολή της.

Η «Α» υπήρξε από τους πρώτους που επικρότησαν τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη να πάρει έγκαιρα μέτρα και να δαμάσει την καμπύλη κρουσμάτων και νεκρών. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, καν τα δικά μας εύσημα για την καλή της δουλειά όταν αυτά της απονέμονται από πολλές κυβερνήσεις, φορείς του εξωτερικού και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Αυτό, όμως, δεν αναιρεί την αναγκαία για κάθε κυβέρνηση κριτική για εκείνες τις επιλογές που μοιάζουν παράδοξες.
Διότι παράδοξη είναι για παράδειγμα η απόφαση επαναλειτουργίας των θερινών χώρων μαζικού θεάματος (θέατρα, κινηματογράφοι κλπ) και μείωση του ορίου πληρότητας των χώρων στο 40%, την ίδια ώρα που απορρίπτεται η πρόταση σοβαρών ανθρώπων του ποδοσφαίρου να ξανανοίξουν τα γήπεδα με όριο το 20% της χωρητικότητάς τους.

Με παράδοξα διαφορετικές προϋποθέσεις αίρεται, εξάλλου, και το lockdown στον τουρισμό. Ούτε εδώ μπορεί να γίνει κατανοητό πως γίνεται οι ξαπλώστρες των λουόμενων στη ζέστη και τον καθαρό αέρα να απέχουν περί τα 2 μέτρα η μία από την άλλη, αλλά στο κατεξοχήν μέσο μαζικής μεταφοράς τουριστών όπως είναι το αεροπλάνο να επιτρέπεται η χρήση της ενδιάμεσης θέσης.

Για την απαγόρευση των συναθροίσεων τα είπαμε ήδη. Προφανώς οι συνδικαλιστές είναι παιδιά ανώτερου πολιτικού θεού οπότε οι αρχές απλώς τους παρακολουθούν να διαδηλώνουν αγκαζέ, την ίδια ώρα που μια τριμελής οικογένεια απαγορεύεται να μπει σε ταξί!!!

Τέτοιες ανεξήγητες επιλογές και τις καλύτερες των προθέσεων να έχει κάποιος δεν μπορεί να τις προσπεράσει διότι όλο των προηγούμενο καιρό παλεύαμε να μην γίνουμε Ιταλία –και τα καταφέραμε–, αλλά τώρα κινδυνεύουμε να γίνουμε Γερμανία, όπου η επαναφορά στην κανονικότητα συνοδεύτηκε με ραγδαία αύξηση κρουσμάτων και νεκρών (σ.σ. καταγράφηκαν 101 καινούργιοι θάνατοι και 798 νέα κρούσματα σε μόλις ένα 24ωρο).

Το ακόμη χειρότερο; Ελλάδα και Γερμανία φαίνεται να μοιάζουν και ως προς τον ανέμελο και απείθαρχο τρόπο με τον οποίο οι πολίτες… απολαμβάνουν την «απελευθέρωσή» τους από την καραντίνα.

Είναι προφανές ότι οι κυβερνήσεις παγκοσμίως δυσκολεύονται με την υγειονομική κρίση και θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότερο από την υφεσιακή κρίσης που ακολουθεί. Αλλά τέτοιες ασκήσεις ισορροπίες μεταξύ υγείας και οικονομίας είναι εξαιρετικά επίφοβες.

Ακόμη και ο πολύ χαμηλών τόνων εθνικός μας πια λοιμωξιολογος Σωτήρης Τσιόδρας δεν δίστασε στην αρχή της εβδομάδος να βάλει φρένο ακόμη και στη μετρημένη αισιοδοξία των κυβερνητικών στελεχών για το φετινό τουριστικό στοίχημα της Ελλάδας, λέγοντας ότι δεν είμαστε έτοιμοι να «ανοίξουμε».

Αυτή είναι η σύγχρονη Ρόδος για την ελληνική κυβέρνηση. Μέχρι σήμερα άκουγε τους ειδικούς και αγνοούσε τους τεχνοκράτες. Τώρα θα κάνει το… πήδημα και θα βρεθεί στην άλλη άκρη;