«Eίμαι αυτός που είμαι και φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξω ποτέ»

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης παραχώρησε μία συνέντευξη εφ όλης της ύλης στο «Down Town» της Κύπρου και αποκάλυψε πολλές πτυχές του χαρακτήρα του τις οποίες δεν γνωρίζουμε!

Τι θα άλλαζες στον χαρακτήρα, αλλά και στην εμφάνισή σου;
Αν με ρωτούσες πριν ένα χρόνο, θα σου έλεγα πολλά, τόσο στον χαρακτήρα όσο και στην εμφάνισή μου.

Και τώρα τι; Συμβιβάστηκες ή συμφιλιώθηκες με τον εαυτό σου;
Μάλλον συμβιβάστηκα… Έρχεται μια στιγμή που λες «είμαι αυτός που είμαι και δεν μπορώ να αλλάξω». Συμφιλιώνεσαι με τον χαρακτήρα και την εμφάνισή σου. Με τις πρώτες γκρίζες τρίχες στα μαλλιά, με τον εγωισμό, την εσωστρέφειά μου, τη συμπεριφορά μου, την περίεργη ψυχολογία μου. Δεν θα αλλάξουν. Φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξω ποτέ…

Μήπως δεν προσπάθησες ποτέ;
Παλιά ήμουν πολύ εσωστρεφής και δεν διατύπωνα τις θέσεις μου λεκτικά, τουλάχιστον, όχι ξεκάθαρα. Σήμερα είμαι πιο άνετος, πιο χαλαρός. Μιλάω, συζητάω, επικοινωνώ καλύτερα. Αυτό το διόρθωσα (γέλια). Ήρθε με τον καιρό.

Κάποτε μου είχες πει ότι δεν είχες φίλους και πως ήσουν αρκετά μοναχικός. Αυτό το άλλαξες;
Μπα…. Κοίτα, είχα φίλους, αλλά όταν ήρθα από την Κύπρο, χαθήκαμε και σκορπιστήκαμε όλοι. Στην πορεία, λόγω μιας κεκτημένης ταχύτητας και της δουλειάς, δεν αισθανόμουν την ανάγκη να αποκτήσω κάποια παρέα ή στενό φιλικό κύκλο. Έχω πολλούς ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να συζητάω και να κάνω παρέα.

Ποια είναι η πιο σκοτεινή σκέψη που έχεις κάνει για τον εαυτό σου;
Ότι θα καταλήξω να τραγουδώ εκεί που ξεκίνησα, σε μια ταβέρνα στην πράσινη γραμμή της Κύπρου. Αυτό το σκέφτομαι και με νοσταλγία ίσως, γιατί στις αναμνήσεις μου από εκείνη την εποχή υπάρχει μια αθωότητα.

Φοβάσαι την αποτυχία;
Ε ναι, λογικός άνθρωπος είμαι, οπότε τη φοβάμαι. Και δουλεύω πολύ ώστε να τη ξεγελάω. Ωστόσο, επειδή όλοι την έχουμε υποστεί, άλλοι σε μικρότερο κι άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό, την αντιμετωπίζω πάντα με δουλειά, όνειρα και σχέδια… Τίποτα δεν κρατάει για πάντα και τίποτα δεν παραμένει μόνιμα ψηλά.

Μια από τις σκοτεινές πλευρές σου, μου είχες πει παλιά, ήταν και η αυτοκαταστροφή. Πλέον έχεις άλλες άμυνες απέναντί της;
Επιστρατεύω την ψυχραιμία και την υπομονή μου, ώστε να καταλήγω στα πιο λογικά συμπεράσματα. Πλέον, το κάνω με μεγάλη ευκολία.