Ed Far: «Τα μαθηματικά με βοήθησαν να αντιληφθώ τη μουσική»

Συνέντευξη στην Καίτη Νικολοπούλου με τον διαπρεπή οδοντίατρο, που τα βράδια μετατρέπεται σε πολυσχιδή μουσικό

Ο Ισοκράτης υποστήριζε ότι όσον αφορά το σώμα πρέπει να είσαι φιλόπονος, και όσον αφορά την ψυχή πρέπει να είσαι   φιλόσοφος («Πειρώ τω μεν σώματι είναι φιλόπονος, τη δε ψυχή φιλόσοφος»). Είναι δύο χαρακτηριστικά που σπάνια διαθέτει συγχρόνως ένας άνθρωπος. Ο Ed Far (Eddy Farmakis) ωστόσο απέδειξε ότι τα διαθέτει και μάλιστα πλουσιοπάροχα, καθώς υπηρετεί με πάθος την επιστήμη του ως εξειδικευμένος οδοντίατρος, και παράλληλα αφήνει την ψυχή του να πετάξει μέσω της μουσικής, καλλιεργώντας το πνεύμα του και προσφέροντας στους άλλους όσα ο ίδιος τόσο αγάπησε. Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε στο Γυάλινο, όπου μας πρόσφερε τη μέθεξη, μέσα από μια μουσική πανδαισία από ήχους, λέξεις, νότες… Έτσι, τον πλησιάσαμε για να τον γνωρίσουμε καλύτερα, κι εκείνος αφέθηκε σε αυτήν τη συνέντευξη με την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει, εξηγώντας μας ότι «τα μαθηματικά με βοήθησαν να αντιληφθώ και να καταλάβω κάποια στοιχεία στη μουσική». Εξάλλου, όπως ο ίδιος πιστεύει,  «δεν μπορούμε να τρέξουμε, αν δεν μάθουμε να περπατάμε»…

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου 

Κύριε Φαρμάκη, μας έρχεστε από τον Καναδά. Εκεί κολλήσατε το μουσικό «μικρόβιο»;

«Το μικρόβιο της μουσικής είναι μάλλον συνδυασμός περιβάλλοντος και καταβολών. Μεγαλώνοντας ως παιδί, πάντα υπήρχε μουσική στο σπίτι. Και Hendrix και Doris Day ως ακούσματα, αλλά και η ελληνική λαϊκή μουσική και το κλαρίνο. Μιλώντας δε για καταβολές και παραδοσιακή μουσική, ο Νίκος Καρακώστας (ο οποίος για πολλούς θεωρείται ο κορυφαίος κλαρινίστας που πέρασε ποτέ) είναι άμεσος συγγενής της μιας γιαγιάς μου. Πολλοί, δε, συγγενείς από εκείνη την πλευρά του σογιού έχουν έφεση στη μουσική.

»Πάραυτα, δεν ασχολήθηκα με κάποιο όργανο μέχρι το πανεπιστήμιο».

Σπουδάσατε οδοντιατρική. Και παραμένετε οδοντίατρος, σωστά;

«Η οδοντιατρική ήταν και παραμένει πρώτη αγάπη και επιλογή. Την αντιλαμβάνομαι ως συνδυασμό ψυχολογίας, ιατρικής και τέχνης (ειδικά μέσα από το πρίσμα της Παιδοδοντίας, που είναι η εξειδίκευσή μου). Οι τεχνικές εξελίσσονται, η ηθική όμως πρέπει να παραμένει βασικός πυλώνας στην εφαρμογή της επιστήμης».

Ο Πυθαγόρας έλεγε πως η μουσική είναι στενά συνδεδεμένη με τα μαθηματικά. Και η Ιατρική βασίζεται επίσης στα μαθηματικά. Η εξέλιξή σας και στις δύο ασχολίες σας πιστεύετε πως έχει σχέση με τα λεγόμενα του Πυθαγόρα;

«Λατρεύω τα μαθηματικά από πολύ μικρή ηλικία. Η προσωπική μου θεώρηση είναι ότι οτιδήποτε σύνθετο πρέπει πρωτίστως να γίνει αντιληπτό μέσα από μικρά, απλά βήματα και ακολούθως να γίνει ανασύνθεση, ώστε να αντιληφθούμε την ολότητα. Αυτό θεωρώ ότι ισχύει και στην οδοντιατρική και στη μουσική.

»Δεν μπορούμε να τρέξουμε, αν δεν μάθουμε να περπατάμε. Στην οδοντιατρική διδάχθηκα θεωρία και πράξη. Στη μουσική είμαι αυτοδίδακτος. Τα μαθηματικά όμως με βοήθησαν να αντιληφθώ και να καταλάβω κάποια στοιχεία στη μουσική και με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων έμαθα να γράφω και να διαβάζω μουσική (πολύ αργότερα όμως)».

Η διαδρομή με τον αδελφό σας είναι παράλληλη τόσο στην επιστήμη σας όσο και στη μουσική;

«Ακριβώς αυτό συνέβη. Και οι δυο επιλέξαμε οδοντιατρική αλλά διαφορετικές ειδικότητες. Το ίδιο ισχύει και στη μουσική. Εγώ λατρεύω τις pop μελωδίες (άσχετα από το μουσικό είδος/γένος), ενώ ο αδελφός μου λατρεύει κλασικό μελωδικό hard rock και metal, κυρίως 80s».

Ποιο είδος μουσικής συνταράζει το είναι σας;

«Οι pop μελωδίες, ασχέτως από το μουσικό γένος που ανήκει το τραγούδι. Μια ιδιαίτερη αδυναμία έχω στο μελωδικό progressive metal (το οποίο είναι εξ ορισμού πολυρρυθμικό)».

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που σας επηρέασαν διαχρονικά;

«Οι επιρροές είναι πάρα πολλές για να τις αναφέρω όλες. Μερικές επιρροές είναι οι AC/DC, Accept, Twisted Sister, ARK, Dream Theater, Lady Gaga, Buckethead, Michael Schenker, Sting, Χατζηδάκης, Αττίκ, Σογιούλ, Χατζηαποστόλου, Ρακιντζής. Και όχι μόνο».

Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε και με ελληνικό στίχο;

«Είμαι δίγλωττος. Γράφω και ελληνικό στίχο. Θεωρώ ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιότερη όλων (κατά κοινή ομολογία).

»Δεν αποκλείω να εκδώσω τραγούδια μου με ελληνικό στίχο».

Μιλήστε μας λίγο για τη μουσική σας διαδρομή…

«Ξεκίνησα ως αυτοδίδακτος κιθαρίστας στο πανεπιστήμιο. Μια εβδομάδα πριν από την πρώτη μας συναυλία (Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών) δεν είχαμε μπασίστα, και αποφάσισα να παίξω μπάσο (θεωρούσα ότι ήταν τετράχορδη κιθάρα). Όμως αυτό που αγόρασα ήταν 5χορδο μπάσο!!! Και μέσα στην όλη δύσκολη κατάσταση, ο τραγουδιστής δεν εμφανίστηκε στη συναυλία, με αποτέλεσμα να αναλάβω καθήκοντα τραγουδιστή!!! Οπότε, στην πρώτη μου εμφάνιση έγινα μπασίστας – τραγουδιστής. Μερικά χρόνια αργότερα, γνωρίστηκα με τον Αλέξη Γεράρδη και έκτοτε είμαι μπασίστας του. Έχω παίξει σε αρκετά συγκροτήματα, από έντεχνο ελληνικό μέχρι AOR και Heavy Metal.

»Το 2008 δημιούργησα με τον αδελφό μου και τον Σωκράτη Αγγελάκο το προσωπικό μου συγκρότημα, τους Liquid Luck (καθ’ ότι θεωρώ ότι η τύχη είναι ρευστή)».

Παρ’ όλο τον χρόνο που αφιερώνετε στην επιστήμη σας, έχετε κυκλοφορήσει και cd. Κάτω από ποιες συνθήκες και με ποιους συνεργαστήκατε γι’ αυτό;

«Έχω κυκλοφορήσει οκτώ τραγούδια μέχρι σήμερα. Δύο με την Heaven [BAD (Bold and Dare) και Best I Can], και άλλα έξι (IDEA και IDEA Re-mixes) αλλά πάντα με υπό την αιγίδα της Insideout Music (Κυπριανός Γρηγορίου).

»Στίχοι, μουσική, μπάσο, φωνητικά, ενορχήστρωση και παραγωγή είναι δικά μου.

»Στα τραγούδια μου πάντα επιλέγω μουσικούς που μπορούν να αποδώσουν το στυλ των τραγουδιών, ενώ ταυτόχρονα μπορούν να προσθέσουν τη δική τους ταυτότητα. Μερικοί από αυτούς είναι παγκοσμίου φήμης μουσικοί (όπως ο  drummer Marco Minnemann).

»Αξίζει να σημειωθεί πρωτίστως ο Αχιλλέας Διαμαντής ως συνεργάτης (συμπαραγωγός, sound engineer, mixing, mastering και κιθαρίστας).

»Οι συνεργάτες μου είναι: Katalina (φωνητικά), Λευτέρης Γιαννάκου, Αχιλλέας Διαμαντής, Πρίαμος Μωράκης (κιθάρες). Marco Minnemann, Πάνος Βασιλόπουλος, Σωκράτης Αγγελάκος, Σεραφείμ Μπέλλος (τύμπανα και κρουστά), Ηλίας Καλούδης, Γιώργος Κουρελής, Γρήγορης Λαμπριανίδης (πλήκτρα), Παναγιώτης Τζικούδης και Γιώργος Δεσύλλας (πνευστά), Stuart Clayton (Μπάσο – Best I Can), Azio (κρουστά)».

Αυτό το διάστημα εμφανιστήκατε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Πώς είδατε την αντίδραση του κόσμου στη δουλειά σας;

«Ο κόσμος αγαπάει και στηρίζει τις εμφανίσεις μου, και τον ευχαριστώ για αυτό».

Παρουσιάζεστε κάπου συγκεκριμένα ή κάνετε σποραδικές εμφανίσεις;

«Επιλέγω αραιότερες εμφανίσεις για να μην κουράζω το κοινό μου».

Ένα από τα μελλοντικά μουσικά σας όνειρα;

«Να συνεχίσω να είμαι ερασιτέχνης (εραστής της τέχνης), και να εξελίσσομαι αγγίζοντας την ψυχή του ακροατηρίου μου».

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα