«Έφαγε» πόρτα ο πορτιέρης…
Η απαγόρευση στην είσοδο του μπαρ από τον πορτιέρη αποτελεί προσβολή προσωπικότητας. Αυτό αποφάσισε το Εφετείο Θεσσαλονίκης που δικαίωσε φοιτητή που του απαγορεύθηκε να εισέλθει σε δημόσιο κατάστημα (μπαρ), στο οποίο κατά την ημέρα εκείνη δεν υπήρχε κάποιος λόγος αποκλεισμού του. Το Εφετείο όπως και το πρωτόδικο δικαστήριο έκριναν ότι ο αποκλεισμός του νεαρού αποτελεί μειωτική σε βάρος της προσωπικότητας του συμπεριφορά.
Ο νεαρός φοιτητής της Πολυτεχνικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατέθεσε αγωγή σε βάρος της ιδιοκτήτριας εταιρείας που διατηρεί εστιατόριο καφετέρια στην παλαιά παραλία της συμπρωτεύουσας και δια του υπαλλήλου της απαγόρευσε αδικαιολόγητα την είσοδο στο κατάστημα της, ενώ την ίδια ώρα επιτρεπόταν η προσέλευση σε άλλα άτομα, επιλεκτικά και κατά την αυθαίρετη κρίση του πορτιέρη. Μάλιστα ο ενάγων υποστήριζε στην αγωγή του ότι συνεπεία της ως άνω παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του υπαλλήλου του καταστήματος, προσεβλήθη η προσωπικότητα του, και ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγόμενη εταιρία να του καταβάλει το ποσό των 50.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε δεχθεί την αγωγή του φοιτητή ως νόμιμη και εν μέρει κατ’ ουσίαν βάσιμη και του επιδίκασε το ποσόν των 1.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Το εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, που δέχθηκε ότι ο πορτιέρης αναιτιολόγητα απαγόρευσε την είσοδο στο κατάστημα του φοιτητή και ενός φίλου του, παρά το ότι, όπως συνομολογείται από τα διάδικα μέρη, η εμφάνιση του νεαρού ήταν ευπρεπής και η συμπεριφορά του κόσμια και γενικά, δεν υπήρχε λόγος αποκλεισμού του, που να αφορά τον ίδιο και τον φίλο του που τον συνόδευε.
Η εναγόμενη εταιρία ισχυρίσθηκε ότι δεν υπήρχε πρόθεση από την πλευρά της, να προβεί σε δυσμενή διάκριση σε βάρος του φοιτητή, αλλά ο λόγος που δεν του επετράπη η είσοδος στο κατάστημα της ήταν η πληρότητα των θέσεων και ως εκ τούτου δεν ήταν ασφαλή η παραμονή του σε αυτό. Προσκόμισε μάλιστα στο δικαστήριο προς απόδειξη του ισχυρισμού της αυτού, την άδεια λειτουργίας του μαγαζιού από την οποία προκύπτει η χωρητικότητα του.
Το δικαστήριο έκρινε ότι ο ισχυρισμός αυτός “δεν είναι αληθινός καθώς όπως εκτέθηκε στην συζήτηση της αγωγής την ίδια στιγμή που απαγορευόταν η είσοδος στον ενάγοντα και τον φίλο του, άλλοι πελάτες του καταστήματος εισέρχονταν εντός αυτού”
Κατόπιν αυτού πράγματι ο εν λόγος αποκλεισμός αποτελεί μειωτική σε βάρος της προσωπικότητας του συμπεριφορά, από την οποία βλάφτηκε η τιμή και υπόληψή του ως εκφάνσεις της προσωπικότητας του. Η προσβολή αυτή δε ήταν παράνομη συνεπεία της οποίας ο ενάγον υπέστη ηθική βλάβη και δικαιούται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης.