Ειδικό Δικαστήριο: Αθώος ο κύριος Μίμης…

Λένε ότι οι αρεοπαγίτες μιλάνε μόνο με τον Θεό σίγουρα όμως μιλάνε και μεταξύ τους… Όταν μάλιστα πρόκειται για κάποιο συνάδελφο τους που έχει υπερβεί τα εσκαμμένα τότε πολλές φορές θεωρούν και καθήκον τους να τον βοηθήσουν ώστε να μην υποστεί τις συνέπειες. Όπως λέμε «φίλος έδωσε στον φίλο τριαντάφυλλο με φύλλο.» …

Έτσι με αυτό το σκεπτικό μάλλον οι δικαστές με τα λευκά κολάρα το 2008 όταν κάποιος χαμηλόβαθμος εισαγγελέας άσκησε δίωξη σε έναν αρεοπαγίτη για παράβαση καθήκοντος -ο αρεοπαγίτης προσπαθούσε να τον χειραγωγήσει για την πρόταση του σε κάποια υπόθεση-  το Συμβούλιο Εφετών απέρριψε το αιτιολογικό της δίωξης του αρεοπαγίτη, και όταν στην συνέχεια ο τότε προϊστάμενος της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου Γιώργος Σανιδάς άσκησε αναίρεση, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την υπ’ αριθμό 7/2008 απέρριψε την αναίρεση.

Έτσι οι εισαγγελείς πήραν το μήνυμα ότι αν κάποιος ανώτερος τους πιέζει για κάποια υπόθεση και εκείνοι αρνηθούν δεν υπάρχουν ευθύνες για τον ανώτερο. Αν πάλι αποδεχτούν την παρέμβαση τότε δεν υπάρχει υπόθεση και βεβαίως δεν υπάρχει καταγγελία για αυτήν… «Αυτό θα πει ανεξάρτητη δικαιοσύνη.»…

Ας πάρουμε όμως την υπόθεση από την αρχή…

Το παραπάνω περιστατικό συνέβη πριν από 18 περίπου χρόνια, κατά την διάρκεια του πρώτου παραδικαστικού κυκλώματος. Τότε ένας υψηλόβαθμος δικαστής, αρεοπαγίτης είτε τηλεφωνούσε σε κατώτερους δικαστές  είτε έκανε προσωπικές παρεμβάσεις και υποδείκνυε, δηλαδή ουσιαστικά απαιτούσε πώς να χειριστούν αυτοί την υπόθεση.

Απαιτούσε από τους αρμόδιους ανακριτές ή από τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου να εκδώσουν συγκεκριμένες αποφάσεις. Δηλαδή ποιον να προφυλακίσουν και ποιον να αφήσουν ελεύθερο. Για να επιτύχει δε τον σκοπό του, έψαχνε και έβρισκε άλλους δικαστές, γνωστούς και συνήθως ομοιόβαθμους των “πιεζόμενων” εκτιμώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα επιτύχει ποιο εύκολα τον σκοπό του. Σε όλες τις πιέσεις, πρόβαλε ως κίνητρο του την ορθή απόδοση της δικαιοσύνης…!!! αλλά και την συνδικαλιστική του ιδιότητα, γιατί αυτός τύχαινε να είναι τότε και πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων!!!!.

Παρόλα αυτά βρέθηκε κάποιος νεαρός εισαγγελέας, που άσκησε δίωξη στον παραπάνω αρεοπαγίτη για παράβαση καθήκοντος. Όταν η υπόθεση έφτασε στο Συμβούλιο Εφετών, ο παραπάνω δικαστικός «αστέρας» είχε προαχθεί ήδη  και σε αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου. Φαίνεται ότι η τότε κυβέρνηση  της Ν.Δ. –σε μία εποχή που συμπωματικά προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών ήταν ο κύριος Παπαγγελόπουλος– έκρινε με θετικό τρόπο τα προσόντα του παρεμβαίνοντος και τον επέλεξε για την θέση του αντιπροέδρου… Το συμβούλιο Εφετών, με μια  αστεία απόφαση  έκρινε ότι ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν υπέπεσε σε κανένα αδίκημα και πρέπει να κηρυχθεί αθώος. Στην  αθωωτική  αυτή απόφαση  άσκησε αναίρεση ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου κύριος Γίωργος Σανιδάς, η οποία, όμως απερρίφθη από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Επικράτησε η απόλυτη συντεχνιακή λογική, ότι “δεν πειράζουμε κανένα δικό μας”.

Όταν κάποιος δικαστής  φτάνει στον Άρειο Πάγο σίγουρα δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα, σε ότι αποφασίζει. Και αυτό είναι σωστό, γιατί μόνο αν υπάρχουν πλήρεις εγγυήσεις για την ελευθερία της κρίσης ενός δικαστή, μπορεί ο πολίτης αυτής της χώρας να ελπίζει να βρει το δίκιο του. Το πρόβλημα όμως γεννιέται, όταν χωρίς ντροπή, εκδίδει αποφάσεις, που εξυπηρετούν προφανή συμφέροντα, χωρίς να μπορεί να τα ικανοποιήσει έστω κεκαλλυμένα και ευπρόσωπα.

>>>Τι αναφέρει η απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα  περίληψης από την επαίσχυντη αυτή απόφαση:

«Το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος προϋποθέτει, α΄) υπαλληλική ιδιότητα, ως τέτοιας νοούμενης και της ιδιότητας του δικαστικού λειτουργού, μολονότι αυτός απολαμβάνει κατά το Σύνταγμα, λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας, δεν υπόκειται σε ιεραρχική εξάρτηση και δεν υπέχει καθήκον υπακοής και υποταγής, β΄) παράβαση των υπηρεσιακών του υπαίτιου καθηκόντων, ως καθήκοντος νοούμενου, όχι οποιουδήποτε υπαλληλικού καθήκοντος, προκύπτοντος από το νόμο ή τις οδηγίες της προϊσταμένης Αρχής, αλλά μόνο εκείνου που συνδέεται με την άσκηση συγκεκριμένης υπηρεσιακής δραστηριότητας στο πλαίσιο της καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμοδιότητας του υπαλλήλου, εκείνο δηλαδή που ανάγεται στην εκτέλεση του ανατεθειμένου σ’ αυτόν υπηρεσιακού έργου (σχετ. Ολ. Α.Π. 262/1961), υπό την έννοια δε αυτή, δεν εμπίπτουν στην έννοια της παραβάσεως καθήκοντος, όλα τα πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά μόνον όσα ενέχουν παραβάσεις συγκεκριμένων υπηρεσιακών καθηκόντων κατά την άσκηση υπηρεσιακής δραστηριότητας, ούτε και η παράβαση από μέρους δικαστικού λειτουργού της διατάξεως του άρθρου 19 § 3 του ν. 1756/1988 (Κ.Ο.Δ.Κ.Δ.Λ.) κατά την οποία, “οποιαδήποτε οδηγία, σύσταση ή υπόδειξη σε δικαστικό λειτουργό για ουσιαστικό ή δικονομικό θέμα σε συγκεκριμένη υπόθεση ή κατηγορία υποθέσεων είναι ανεπίτρεπτη και συνιστά πειθαρχικό αδίκημα” και η οποία καθιερώνει ένα γενικό υπαλληλικό καθήκον, μπορεί καθ’ εαυτή να συγκροτήσει την αντικειμενική υπόσταση του υπηρεσιακού εγκλήματος της παραβάσεως καθήκοντος, παρά μόνο αν συνδέεται με την άσκηση συγκεκριμένης υπηρεσιακής δραστηριότητας και ειδικότερα με την εκ μέρους των αναφερόμενων στην παρ. 1 του ίδιου άρθρου (του ν. 1756/1988) δικαστικών λειτουργών άσκηση της εποπτείας, όπως αυτή εξειδικεύεται στην παράγραφο 2, ενώ και τα πειθαρχικά παραπτώματα που προβλέπονται στο άρθρο 91 του νόμου, για να αποκτήσουν αξιόποινο χαρακτήρα, πρέπει επίσης να έχουν τελεσθεί κατά την άσκηση συγκεκριμένης υπηρεσιακής δραστηριότητας και γ΄) δυνατότητα αντικειμενικά προσπορισμού οφέλους του ίδιου ή άλλου ή προκλήσεως βλάβης στο κράτος ή σε άλλον, ενέργεια δηλαδή που ενέχει άμεσο και συγκεκριμένο κίνδυνο επελεύσεως παράνομου οφέλους περιουσιακού ή ηθικού ή προκλήσεως βλάβης.

»Απαλλακτικό βούλευμα επί κατηγορίας σε βάρος δικαστικού λειτουργού και άλλου, για παράβαση καθήκοντος κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση και ηθική αυτουργία στην πράξη αυτή και απόρριψη του λόγου αναιρέσεως της αιτήσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για εσφαλμένη του νόμου εφαρμογή και ειδικότερα της διατάξεως ουσιαστικού δικαίου του άρθρου 259 του Π.Κ., εκ της από μέρους του Συμβουλίου παραδοχής, ότι οι παρεμβάσεις του κατηγορούμενου δικαστικού λειτουργού (ανεξαρτήτως του αν συνθέτουν ή όχι την υπόσταση κάποιου πειθαρχικού παραπτώματος), δεν στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση της αξιόποινης παραβάσεως καθήκοντος, αφού δεν ενέχουν άσκηση δημόσιας εξουσίας, ούτε εκφράζουν βούληση της πολιτείας στις σχέσεις της με τρίτους, μέσω του κατηγορούμενου, ενεργούντος εντός του κύκλου του ανατεθειμένου σ’ αυτόν έργου, αλλά αποτελούν συμπεριφορά ξένη προς το υπηρεσιακό του έργο, συνιστούν δηλαδή απλώς αθέτηση του υπαλληλικού καθήκοντός του, γεγονός που από μόνο του, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 259 του Π.Κ.».

Δηλαδή σε απλά ελληνικά η παραπάνω απόφαση λέει « ότι μπορεί ο παραπάνω αρεοπαγίτης να είπε ότι είπε ή προσπάθησε να επιβάλλει στους κατώτερους δικαστές την άποψη του αλλά από την στιγμή που δεν ήταν αυτός αρμόδιος να εκδώσει σχετική απόφαση ή από τη στιγμή που οι κατώτεροι δικαστές δεν δέχθηκαν τις πιέσεις του και αποφάσισαν διαφορετικά δεν τρέχει και κάτι σοβαρό. Όλα μέλι γάλα. Το πολύ -πολύ  να υπάρχει κάποιο πειθαρχικό αδίκημα σε βάρος του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου. 

Προς αθώωση ο κύριος Μίμης…

Όλα αυτά  θυμίζουν την υπόθεση Παπαγγελόπουλου, που δικάζεται αυτή την περίοδο στο Ειδικό Δικαστήριο. Εδώ έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο η πρόεδρος του Δικαστηρίου Βασιλική Ηλιοπούλου απευθύνει στους μάρτυρες ερωτήσεις που ούτε ο συνήγορος υπεράσπισης του πρώην υπουργού δεν θα σκεφτόταν να θέσει… Έτσι το πιθανότερον είναι να επικαλεστεί την απόφαση 7/2008 απευθυνόμενη κυρίως στους άσχετους με το Ποινικό Δίκαιο δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας  για να ” αθώωση”  με αυτό τον τρόπο τον κύριο Μίμη.

Ας εκδώσει το Ειδικό Δικαστήριο, όποια απόφαση θέλει αρκεί η απόφαση να έχει  πλήρη, σαφή και κατανοητή αιτιολογία με παράθεση πραγματικών περιστατικών. Και όχι το ντροπιαστικό για την δικαιοσύνη σκεπτικό της υπ΄αριθμ. 7/2008 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.

Τα καθήκοντα, καθήκοντα και τα παιδιά, παιδιά…

Πολλοί δικαστές και εισαγγελείς έχουν παιδιά σε κάθε ένα από τους δύο παραπάνω κλάδους της δικαιοσύνης. Και τα παιδιά είναι γνωστό ότι έχουν βαρύνουσα θέση σε μία οικογένεια…Το μέλλον τους είναι φυσικό να απασχολεί τους γονείς του…

Αναφερόμενοι στην κατάθεση του πρώην Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δ. Παπαγεωργίου, ο οποίος κατέθεσε ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου πρώτον: οτι δεν διαπίστωσε καμία παρέμβαση εκ μέρους του Παπαγγελόπουλου στο έργο του δεύτερον: ότι είχε άριστη συνεργασία με την κυρία Τουλουπάκη  και τρίτον: οτι εξεπλάγη από την παραίτηση της Ελένης Ράικου, γιατί κάτι τέτοιο «δεν τιμά τους δικαστές», όπως χαρακτηριστικά είπε στην κατάθεση του.

Εμείς τον ρωτάμε: Γιατί όταν του ζήτησε η κυρία η Τουλουπάκη να υπαγάγει τους κουκουλοφόρους  Σαράφη (Δεσταμπασίδη) και Κελέση (Μαραγγέλη), σε καθεστώς μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος αφού είχαν ήδη δώσει καταθέσεις και αφού είχε πάει ο φάκελος στη Βουλή, η εγκριτική απόφαση που αυτός εξέδωσε εκ των υστέρων ήταν νόμιμη;

Ή απλώς απερίσκεπτα απεδέχθη τις εντολές της τότε εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου; Μήπως στην απόφασή του αυτή έπαιξε ρόλο η εισαγγελική ιδιότητα του παιδιού του και βεβαίως το μέλλον του στο δικαστικό σώμα;

Επίσης, μπορεί ο Δ.Παπαγεωργίου ουσιαστικά να κατηγόρησε την Ε.Ράικου αλλά πως ουδείς από το ειδικό δικαστήριο δεν σκέφτηκε να τον ρωτήσει  γιατί την “έκανε με ελαφρά πηδηματάκια” από την θέση του επόπτη της Ε. Τουλουπακη και μάλιστα δια της παραιτήσεως;

Το πιθανότερο είναι ότι στην περίπτωση του κυρίου Παπαγεωργίου είχαμε μια επανάληψη της υπηρεσιακής συμπεριφοράς του πρώην αρεοπαγίτη εισαγγελέως Δημήτρη Δασούλα, ο οποίος ως γνωστόν με διάταξη πρωτοφανή στα δικαστικά τεκταινόμενα όρισε δύο εισαγγελείς τους κ.κ. Ζαχαρή και Σοφουλάκη κατά μόνας (!!!) -δηλαδή με διαφορετικά πορίσματα (!!!)- να ερευνήσουν τα πεπραγμένα της τότε εισαγγελέως διαφθοράς.

Και εδώ είναι πιθανόν ο κύριος Δασούλας όπως έχει γραφτεί να σκέφτηκε και το μέλλον της νύφης του που είχε ήδη προσληφθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και είχε προϊστάμενο τον κύριο Παπαγγελόπουλο υπουργό κατά της διαφθοράς.

Πολλοί οι αρεοπαγίτες…

Πολλά τα περίεργα στην θητεία τους…

Κρίμα…