«Είναι δύσκολο για μένα να βλέπω τον Παναθηναϊκό στον πάτο της βαθμολογίας»

Ο Κροάτης ανέφερε:

“Το ότι έφυγα δεν βγάζει νόημα για μένα ως σήμερα! Είχαμε μια ξεχωριστή σύνδεση εκεί, οι παίκτες, ο “Φράγκι”, ο Δημήτρης, ο Νίκος. Το γκρουπ ήταν ενωμένο και νομίζω ότι αυτό που το ένωσε ήταν οι δύσκολες στιγμές, γιατί ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα που ανήκει στον πάτο της βαθμολογίας. Για τον Παναθηναϊκό το χειρότερο είναι να είναι στις τέσσερις καλύτερες ομάδες. Έτσι συνδεθήκαμε, μιλάγαμε για τα πάντα. Η Ελλάδα για μένα έχει την νοοτροπία των Βαλκανίων, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα πάνε μόνο προς μία κατεύθυνση.

Εγώ ήμουν αυτός που πήγα και τους συνάντησα τον Απρίλιο-Μάιο και τους είπα “παιδιά, δεν ξέρω τι νομίζετε, ίσως με βλέπετε σαν παίκτη ΝΒΑ, αλλά εγώ θέλω να κερδίσω με τον Παναθηναϊκό”. Και μου απάντησαν “εντάξει, όλα είναι έτοιμα, θα γίνει”. Το καλοκαίρι ξεκίνησε, οι υποχρεώσεις με την εθνική ξεκίνησαν και κανείς δεν μου τηλεφωνούσε. Επίσης είχα πει ότι θα είμαι ο τελευταιός που θα αποφασίσει. Είχα δεσμευτεί, αλλά ήθελα να πάρω την απόφαση μου τελευταίος γιατί ήθελα να δω τι είδους ομάδα ετοιμάζαμε, τι κάναμε. Είδα ότι ο Κάτας δεν θα επέστρεφε, ο οποίος ήταν καλός προπονητής, πρώην παίκτης, μου αρέσουν πολύ οι προπονητές που είναι πρώην παίκτες. Έτσι πέρασε ο Ιούνιος και στα μέσα Ιουλίου ξεκινά να δημιουργείται πίεση.

Έλεγα πως “θέλω να επιστρέψω, γιατί δεν έχει τελειώσει αυτό, τι συμβαίνει;”. Θεωρητικά δεν θα έπρεπε να το κάνω, γιατί θα έβαζα τον εαυτό μου σε μια κακή κατάσταση, αλλά για τον Παναθηναϊκό και τους ανθρώπους του δεν με ένοιαζε, είπα όχι σε όλους στην Ευρώπη και το ΝΒΑ γιατί απλά ήθελα να πάω εκεί. Ο καιρός πέρναγε και η κατάσταση έγινε τελείως διαφορετική. Επιπλέον άλλοι παίκτες είχαν αποκτηθεί και μου είπαν “δεν έχουμε αυτό ή το άλλο, δεν έχουμε πόρους…”. Ο μάνατζερ μου είχε ήδη γυρίσει σελίδα, αλλά εγώ το σκεφτόμουν ακόμα και ήθελα να το επαναφέρω. Στο τέλος της ημέρας νομίζω ότι δεν θα ήταν καλή επιλογή υπό εκείνους τους όρους να γυρίσω στον Παναθηναϊκό, γιατί δεν θα έβλεπαν από εμένα το κομμάτι του μπάσκετ, αλλά κάτι διαφορετικό στο οποίο δεν είμαι αρκετά καλός ή δεν με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι μπορώ να προσελκύσω φιλάθλους, αλλά το κύριο μέλημα μου είναι το μπάσκετ.

Η Ούνικς και ο κόουτς Περάσοβιτς ήταν σοβαροί, επαγγελματίες και το κυριότερο ειλικρινείς. Έτσι ήξερα τι ακριβώς είχα μπροστά μου. Στην άλλη πλευρά (σ.σ στον Παναθηναϊκό) δεν είχα τίποτα. Δεν ήξερα πως θα έμοιαζε η ομάδα, είχαμε αποκτήσει 1-2 παίκτες πριν από εμένα και τον Παπαπέτρου, ο Ντίνος είχε φύγει… όλα ήταν άνω κάτω. Αλλά δεν τους κατηγορώ, ίσως δεν είχαν έλεγχο των πραγμάτων, ήταν μια πολύ άσχημη κατάσταση, δύσκολη για αυτούς.

Είναι δύσκολο για μένα να βλέπω τον Παναθηναϊκό στον πάτο της βαθμολογίας. Βλέποντας το συναισθηματικά σκέφτομαι πως “πήρα μια κακή απόφαση, είναι σχεδόν τελευταίοι και δεν είμαι εκεί για να βοηθήσω”. Όμως αν το δω επαγγελματικά πήρα την καλύτερη απόφαση για την καριέρα μου και τη ζωή μου. Φυσικά ο κόσμος θα μιλήσει για τα χρήματα, όμως τα χρήματα ήταν το τελευταίο που σκέφτηκα. Είμαι στην Ευρώπη, υπάρχει ο covid, το ένα, το αλλο. Δεν είναι ρεαλιστικό να ζητάει κανείς πολλά χρήματα. Ερχόμενος από την Αμερική πρέπει να είναι κανείς ρεαλιστής σε αυτά που ζητάει. Στο τέλος της ημέρας, τον Ιούλιο, έπρεπε να σταματήσω και να κάνω αυτό που έπρεπε για την καριέρα μου και τον εαυτό μου. Ήταν λυπηρό, αλλά είναι η πικρή αλήθεια”.