Εκλογές ΕΠΟ 2020: Φοβούνται τους εκλέκτορες, θέλουν τα πακέτα

Έχοντας πλειοψηφία στις Ενώσεις, ο Ιβάν δεν θέλει εκλέκτορες στις εκλογές της ΕΠΟ, αλλά την εκλογή ημετέρων με τη γνωστή διαδικασία των «πακέτων»

Το σωτήριον έτος 2019 (29 Απριλίου), ο συντάκτης της ιστοσελίδας sdna.gr ανακάλυψε την Αμερική. Διαπίστωσε, λοιπόν, ότι υπάρχει σχέδιο του Ολυμπιακού να αλώσει την ΕΠΟ μέσω της αλλαγής στην εκλογική διαδικασία και τη διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος. Μάλιστα, το έδεσε και με την επικείμενη πολιτική αλλαγή της χώρας και τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.  

Προφανώς ο… δικός μας Βαγγέλης Γραμένος δεν τα είπε στον Ιβάν όπως έπρεπε. Δεν τον ενημέρωσε για τις απόψεις του, παρά μόνο το τι πρέπει να γίνει για να διατηρήσει την καρέκλα του. Σου λέει, ρίξε και λίγη Ν.Δ. μέσα και δώσε σανό. Και ποιο είναι το… περίφημο σχέδιο κατά την ιστοσελίδα των συγκεκριμένων συμφερόντων;

«Το σχέδιο είναι να απαξιώσουν πλήρως τη δύναμη των Ενώσεων που είναι η ψήφος στο εκλογικό σώμα της ΕΠΟ. Με άλλα λόγια θα επιδιώξουν να αλλάξουν –μέσω των προσβάσεων που θα έχουν στην επόμενη κυβέρνηση– το εκλογικό σύστημα. Με το επιχείρημα της μεγαλύτερης αναλογικότητας και εκπροσώπησης θα προσπαθήσουν να εντάξουν την ΕΠΟ στο εκλογικό σύστημα που ισχύει για τις υπόλοιπες ομοσπονδίες, κάτι που σημαίνει ότι αντί για περίπου 70 εκλέκτορες που ψηφίζουν τώρα, θα είναι περίπου 5.000.

»Βέβαια, αυτά τις απέρριπταν μετά βδελυγμίας όταν έλεγχαν για 20 χρόνια το “σύστημα”, αλλά όπως έχει γραφτεί κι άλλες φορές, ο καιροσκοπισμός είναι ίδιον του συγκεκριμένου σωματείου, το οποίο δεν θα διστάσει να θυσιάσει και τα “δικά του παιδιά” – σε όσες Ενώσεις του έχουν απομείνει… 

»Όλα αυτά βέβαια θα προκαλέσουν αντιδράσεις από τη FIFA/UEFA που διακηρύσσουν ότι το εκλογικό σύστημα είναι δουλειά των ομοσπονδιών και όχι των κυβερνήσεων».

Το παραμύθι έχει δράκο 

Το παραμύθι αυτήν τη φορά έχει δράκο. Και μάλιστα… κακό, όσο και αν οι νεόκοποι συγγραφείς δεν ήξεραν, δεν άκουσαν, δεν ρώτησαν.

Από το 1997 και μετά, όλες οι εκλογές της ΕΠΟ γίνονται με σημαδεμένη τράπουλα και με αυτήν εκλεγόταν ο προστατευόμενος του Ιβάν Σαββίδη, Βασίλης Γκαγκάτσης. Τότε βέβαια είχε το πάνω χέρι ο Ολυμπιακός, τον οποίο υπηρετούσε ο Βασίλης από τη Θεσσαλονίκη που έγινε Αθηναίος και τα είχε πάντα καλά με τις μεταγραφές.

Η κατάσταση στο νοσηρό κλίμα που υπήρχε, πήγε ν’ αλλάξει όταν με την ιδιότητα του α΄ αντιπροέδρου της ΕΠΟ ο Βίκτωρ Μητρόπουλος εισηγήθηκε στον τότε υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Ορφανό να διευρυνθεί το εκλογικό σώμα, προκειμένου να μην ελέγχεται από μεγαλοπαράγοντες και να σταματήσει η διαδικασία της βαλίτσας.

Το 2004 ψηφίστηκε ο νόμος Ορφανού, με βάση τον οποίο κάθε 10 ομάδες θα αντιστοιχούν σε έναν εκλέκτορα. Έτσι, το εκλογικό σώμα θα απαρτιζόταν από περίπου 400 εκλέκτορες, που θα εκλέγονταν 20 ημέρες πριν από τις εκλογές για το Δ.Σ. της ΕΠΟ. Άρα, χρόνος για συζητήσεις και συμφωνίες με τους υποψήφιους δεν θα υπήρχε. Η εξυγίανση επιτέλους θα στηριζόταν σε γερά θεμέλια. Όμως, πολεμήθηκε. Οι αντιδράσεις ήταν λυσσαλέες από το σύστημα που έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Ο νόμος είχε δώσει μια παράταση, θα εφαρμοζόταν από 1/1/2005, και έδωσε τη δυνατότητα στην ΕΠΟ να κάνει τις εκλογές της όπως όριζε το καταστατικό της. Ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ Βαγγέλης Γραμμένος τότε ήταν μπροστάρης της εξυγίανσης. Μάλιστα, η ΕΠΣ Μακεδονίας, της οποίας ήταν πρόεδρος, υιοθέτησε στο καταστατικό της την εκλογική αυτή διαδικασία.

Η σχετική διάταξη βρισκόταν στο άρθρο 26 Α με τίτλο «Εκλογή Αντιπροσώπων Εκλεκτόρων» και αποτελούσε εναρμόνιση του καταστατικού της ΕΠΣ Μακεδονίας με τον νόμο Ορφανού. Η ΕΠΣΜ ήταν η μοναδική ένωση που είχε διάταξη να ψηφίζουν εκλέκτορες στις εκλογές της ΕΠΟ.

Το 2006 όλοι αυτοί που σήμερα για άλλους λόγους βρέθηκαν με την πλειοψηφία του Ιβάν Σαββίδη, έπεσαν πάνω στον Γιώργο Ορφανό και τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ώστε να περάσει τροπολογία –μπήκε και ο μπαμπούλας της FIFA στη μέση– με βάση την οποία το καταστατικό τής ΕΠΟ υπερισχύει της όποιας άλλης νομοθεσίας.

Το αυτοδιοίκητο… νίκησε και τα πρωτοφανή έγιναν για κάποιους προφανή. Έκτοτε, στα χρόνια που ακολούθησαν, η αντιπολίτευση ήθελε η διοίκηση της ΕΠΟ να προκύπτει από σώμα εκλεκτόρων που θα είχε διευρυμένο χαρακτήρα, η δε συμπολίτευση να διατηρηθούν τα… κεκτημένα.

Φθάσαμε στις αρχαιρεσίες του 2008, όπου ο Βασίλης Γκαγκάτσης εκλέχτηκε στην προεδρία ως ο μοναδικός υποψήφιος. Τα πακέτα έδιναν κι έπαιρναν σε κάθε εκλογική διαδικασία, καθώς το πράγμα ήταν εύκολο – ή τουλάχιστον αρκετά εύκολο να ελεγχθεί με τόσο μικρό εκλεκτορικό Σώμα.

Όταν τον Δεκέμβριο του 2008 ο Γκαγκάτσης υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω επικείμενης δίκης του, ο διάδοχός του Σοφοκλής Πιλάβιος εκλέχθηκε με τις γνωστές διαδικασίες. Η αντιπολίτευση συνέχισε πάλι να φωνάζει…

Το 2012 ήταν η σειρά του Γιώργου Σαρρή να εκλεγεί στην προεδρία της ΕΠΟ. Η συνταγή της επιτυχίας συγκεκριμένη. Όταν έγινε υπουργός Αθλητισμού ο Σταύρος Κοντονής από αβλεψία προς στιγμήν καταργήθηκε το αυτοδιοίκητο.

Από το 2015 και μετά που ψηφίστηκε ο νόμος Κοντονή, έπρεπε η ΕΠΟ να έχει προσαρμόσει το καταστατικό της σύμφωνα με τον νόμο. Το 2016 ήταν επιβεβλημένο οι εκλογές να γίνουν με τον νόμο Ορφανού.

Αυτό επισημοποιήθηκε από το Διαιτητικό Δικαστήριο, που αποφάσισε εκλογές με εκλέκτορες, μετά από προσφυγή που κατέθεσε για την τήρηση του νόμου ο Β. Μητρόπουλος.

Η περίφημη προσφυγή είχε κατατεθεί την Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου 2016, στο Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ, για ματαίωση της εκλογικής διαδικασίας (14/10 και 26/10) και αίτημα διορισμού προσωρινής διοίκησης με δεδομένο ότι η θητεία τής νυν διοίκησης είχε περατωθεί τη συγκεκριμένη ημερομηνία.

Η προσφυγή είχε ασκηθεί με σκοπό τη ματαίωση των εκλογών που είχαν προκηρυχθεί για την 26η Οκτωβρίου 2016, και μαζί με την αίτηση για διορισμό προσωρινής διοίκησης μοναδικό σκοπό είχαν να επαναφέρουν τη νομιμότητα στις διαδικασίες εκλογής του Δ.Σ. της ΕΠΟ αλλά και γενικότερα στο άθλημα του ποδοσφαίρου, το οποίο σφυροκοπείτο από καταγγελίες για διαφθορά, παράνομες διαδικασίες και κυρίως για πλήρη αδιαφορία στην εφαρμογή των ισχυόντων νόμων και κανονισμών.

Με βάση τα όσα προέβλεπε η νομοθεσία, το Δ.Σ. της ΕΠΟ εκλέγεται από εκλέκτορες οι οποίοι έχουν εκλεγεί από όλα τα σωματεία της ελληνικής επικράτειας. Κι όμως, η διοίκηση της ΕΠΟ προσπαθούσε να χειραγωγήσει την εκλογική διαδικασία, προσφέροντας «δώρο» υποσχέσεις, και απειλές κατά περίπτωση, στις ποδοσφαιρικές ενώσεις, οι οποίες με τη σειρά τους, σύμφωνα με τη διάταξη του Καταστατικού, θα ασκούσουν το δικαίωμα της ψήφου μέσω του προέδρου της ένωσης και δύο ακόμη μελών του Δ.Σ. αυτής!!!

Το Διαιτητικό Δικαστήριο, που είχε στελεχωθεί από υψηλόβαθμους δικαστικούς –αρεοπαγίτες και προέδρους Εφετών–, εφάρμοσε τον νόμο. Τότε όμως η παρέα του Σταύρου Κοντονή έφερε τον κομματικό Δρόσο στην Ομοσπονδία, καθώς τα λεφτά στο ποδόσφαιρο ήταν πολλά, πάρα πολλά….

 

Ακολούθησαν οι εκλογές του 2017. Τα πακέτα έδωσαν και πήραν και ο συνδυασμός Ιβάν Σαββίδη – Δημήτρη Μελισσανίδη που εκφραζόταν από τον Βαγγέλη Γραμμένο επικράτησε 48-21 του αντίστοιχου του Γιώργου Καλαντζή.

Από ’κεί και πέρα, με τον Βαγγέλη Γραμμένο ν’ ακολουθεί τη δική του πολιτική, ο Ιβάν άρχισε να μαζεύει Ενώσεις. Η ιστορία «πάρτε χαρτί και φέρτε ψήφους» έχει οδηγήσει το ποδόσφαιρο στην καταστροφή. Μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Οι άνθρωποι του Σαββίδη, που τότε μιλούσαν για δημοκρατικότερη εκπροσώπηση και κυρίως καθαρές εκλογές, σήμερα έκαναν κωλοτούμπα για να μείνουν στις θεσούλες τους.

Αν οι ιδιοκτήτες των ομάδων καταλάβουν ότι το 50-50 σε κάθε παιγνίδι είναι υποχρέωση της ΕΠΟ και όχι ρουσφέτι, και κυρίως ότι δεν χρειάζεται να ξοδεύουν τα λεφτά τους σε εκλογικές αναμετρήσεις, παρά μόνο για να ενισχύουν τις ομάδες τους, τότε θα γίνουν άλματα προς την εξυγίανση.

Επειδή αυτό προφανώς δεν το καταλαβαίνουν ή κάποιοι έχουν λόγο να τους εμποδίσουν να το καταλάβουν, η Πολιτεία οφείλει θεσμικά να προστατέψει το ποδόσφαιρο. Αν ψηφίζουν 5.000 σωματεία, η κατάσταση δεν μπορεί να ελεγχθεί και κανείς δεν θα πηγαινοφέρνει βαλίτσες, αλλά ούτε και θα μπορεί να πουλήσει υπηρεσίες στις οποίες κάποια πακέτα θα χάνονται στον… δρόμο.

Θα είναι ευχής έργο, όχι μόνο γιατί η διεύρυνση του αριθμού των εκλεκτόρων είναι δημοκρατικότερη, αλλά το πιο σημαντικό ότι δεν θα χειραγωγείται το εκλογικό Σώμα.

Εδώ και 15 χρόνια κρατάει αυτή η κολόνια. Από τότε που ο Βίκτωρ Μητρόπουλος είχε θέσει επί τάπητος το πρόβλημα και τον τρόπο επίλυσής του. Υπήρχαν όμως αυτοί που θέλουν να πηγαινοέρχονται οι βαλίτσες. Αυτοί που έχουν άλλη αντίληψη για το ποδόσφαιρο και τα οφέλη που μπορεί ν’ αποκομίσουν από αυτό. 

Η Αθήνα ζητούσε εκλέκτορες

Η μεγαλύτερη Ένωση της χώρας, η ΕΠΣ Αθηνών, είχε υποβάλει πρόταση τον Ιούνιο του 2016 για διεύρυνση του εκλογικού σώματος της ΕΠΟ.

Στην πρόταση τροποποίησης του καταστατικού, η ΕΠΣΑ πρότεινε το εκλογικό σώμα να αυξηθεί από 184 εκλέκτορες στους περίπου 600.

Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι πρέπει να έχουν δικαίωμα ψήφου όλα τα μέλη των ΔΣ των ΕΠΣ, όπως συμβαίνει κατ’ αναλογία και με τη Super League.

Στην αιτιολογία της πρότασης αναφερόταν: «Ειδικά και μόνο για τις Γενικές Συνελεύσεις Αρχαιρεσιών της Ε.Π.Ο., δικαίωμα ψήφου να έχουν όλα τα μέλη των Εκτελεστικών Επιτροπών των Ενώσεων και όχι μόνο τα τρία (3) μέλη της Ε.Ε. της κάθε Ένωσης. Όπως, δηλαδή, ψηφίζουν όλα τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Super League».Έτσι, το σύνολο των αντιπροσώπων θα ανέρχεται σε 600 περίπου άτομα (55 Ε.Π.Σ. Χ 11 μέλη), που έχουν εκλεγεί από τους αντιπροσώπους των σωματείων όλων των Ενώσεων.Επίσης η ΕΠΣΑ είχε προτείνει να μειωθεί από οκτώ σε δύο ο αριθμός των Ενώσεων που πρέπει να υποδείξουν υποψήφιο πρόεδρο για την ΕΠΟ προκειμένου «να μη στερούνται τη δυνατότητα να υποβάλουν υποψηφιότητα παράγοντες ικανοί, επειδή, ενδεχομένως, δεν εξασφάλισαν υπόδειξη από μεγάλο αριθμό Ενώσεων».

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα