ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος

Του Μιχάλη Κωτσάκου

«Πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλο», συνηθίζει να λέει ο λαός μας όταν φτάνει σε αδιέξοδο και αναγκάζεται να επιλέξει μία κακή λύση από μία χειρότερη. Κάπως έτσι μοιάζει η εκλογική αναμέτρηση στη Μεγάλη Βρετανία, όπου την ερχόμενη Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, ο Μπόρις Τζόνσον, εάν επαληθευθούν όλες οι δημοσκοπήσεις, αναμένεται να είναι ο νικητής των εκλογών.

Έτσι από τις 13 Δεκεμβρίου ο Μπόρις Τζόνσον θα εισέλθει εκ νέου στην Ντάουνιγκ Στριτ 10 ως εκλεγμένος πρωθυπουργός από τον λαό, ενώ ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο ηγέτης των Εργατικών, θα βυθιστεί για άλλη μία φορά στα βαθιά νερά της εσωστρέφειας, που φθάνουν μέχρι το βάθος του Τάμεση, που διασχίζει το Λονδίνο. Όμως και οι δύο πρωταγωνιστές της βρετανικής πολιτικής σκηνής δεν πείθουν ούτε τους ίδιους τους Βρετανούς. Απλά ψηφίζουν από συνήθεια, είτε τους Συντηρητικούς, είτε τους Εργατικούς.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα think tank συμφωνούν ότι τα οικονομικά προγράμματα και των δύο μονομάχων (Τζόνσον–Κόρμπιν) για τη διαχείριση των οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου είναι αναξιόπιστα. Και οι δύο υπόσχονται αύξηση των δημόσιων δαπανών, κρύβοντας κάτω από το χαλί τις οικονομικές επιπτώσεις από το Brexit. Οι Συντηρητικοί υπόσχονται μη επιβολή νέων φόρων, ενώ οι Εργατικοί δεσμεύθηκαν για αύξηση των φόρων στους πλούσιους και τις επιχειρήσεις για να χρηματοδοτηθεί η επέκταση του κρατικού τομέα.  «Κανένα από τα δύο προγράμματα δεν είναι αξιόπιστο», δήλωσε ο Πολ Τζόνσον του Institute for Fiscal Studies. «Αν κερδίσουν, αυτήν την φορά είναι πολύ πιθανόν ότι οι Συντηρητικοί θα αυξήσουν τελικά τις δαπάνες περισσότερο από ό,τι αφήνει να εννοηθεί το μανιφέστο και κατά συνέπεια θα αυξηθούν οι φόροι ή ο δανεισμός», πρόσθεσε.

Παράλληλα, ένα άλλο think tank, το Resolution Foundation, ανακοίνωσε ότι οι δεσμεύσεις για αύξηση δαπανών σημαίνουν ότι και οι δύο πλευρές μάλλον θα παραβιάσουν τους ίδιους τους δημοσιονομικούς τους κανόνες. «Η ανάληψη τεράστιων ρίσκων με τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες που δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση για ολόκληρη τη θητεία της κινδυνεύει να υπονομεύσει σοβαρά την οικονομική αξιοπιστία του Ηνωμένου Βασιλείου σε μία στιγμή που αυτή ήδη δοκιμάζεται», δήλωσε ο διευθυντής του think tank, Τζέιμς Σμιθ.

Δεν τρώνε κουτόχορτο

Από την τηλεμαχία των δύο μεγάλων πρωταγωνιστών βγήκαν σημαντικά συμπεράσματα για το πώς αντιμετωπίζουν οι πολίτες την εκλογική αναμέτρηση. Η τηλεμαχία έγινε με κοινό στο στούντιο, το οποίο απέδειξε –όπως αναφέρουν οι περισσότεροι αρθρογράφοι– ότι δεν «τρώει κουτόχορτο και δεν χαρίζει κάστανα». Κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας το κοινό γελούσε, διότι κάποιοι ισχυρισμοί των δύο υποψηφίων άγγιζαν τα όρια της γελοιότητας και δεν ήταν πιστευτοί. Το κοινό γέλασε με την καρδιά του όταν ο Τζόνσον απάντησε «ναι» στην ερώτηση της συντονίστριας δημοσιογράφου αν πιστεύει ότι το να λέει την αλήθεια είναι σημαντικό. Ο κόσμος δεν ξεχνά ότι οι ψευδείς ισχυρισμοί και η προπαγάνδα του πρωθυπουργού και των συνεργατών του οδήγησαν πολλούς να ψηφίσουν υπέρ του Brexit έχοντας στη διάθεσή τους ψεύτικα στοιχεία.

Αλλά και στον Κόρμπιν δεν χαρίστηκαν οι θεατές. Όταν ο ηγέτης των Εργατικών είπε ότι η πολιτική του κόμματός του για το Brexit είναι ξεκάθαρη (που δεν είναι) και ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να δουλεύουν μόνο τέσσερις ημέρες αρκεί να αυξηθεί η παραγωγικότητά τους, προκάλεσε το βροντερό γέλιο του ακροατηρίου.

Όπως αναφέρει το BBC, η αντίδραση του ακροατηρίου είναι ενδεικτική της άβολης αλήθειας γύρω από τις επικείμενες εθνικές εκλογές. Θα τις κερδίσει αυτός που είναι λιγότερο αντιπαθής στον κόσμο και όχι ο πιο δημοφιλής. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος υποψήφιος είναι ιδιαίτερα αρεστοί, ή απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων. Τα ποσοστά είναι χαρακτηριστικά. Η δημοτικότητα του Τζέρεμι Κόρμπιν βρίσκεται στο -38%, καθώς μόλις το 23% έχει θετική άποψη για αυτόν, αλλά το 62% αρνητική. Αντίστοιχα, η δημοτικότητα του Τζόνσον βρίσκεται στο -9%.

 Τον «σφάζουν» οι δικοί του

Για τον Τζέρεμι Κόρμπιν μάλιστα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα το άρθρο του βασικού αρθογράφου των «Financial Times», του διακεκριμένου συγγραφέα Μάρτιν Βολφ, ο οποίος αποδόμησε τον ηγέτη των Εργατικών γράφοντας πως «όταν ήμουν δεκαέξι χρονών έγινα μέλος των νεαρών σοσιαλιστών, της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος. Στήριζα τον αρχηγό, Χιου Γκάιτσκελ, ο οποίος αντιμαχόταν το “Άρθρο 4” του καταστατικού του κόμματος που προέβλεπε την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής».

Και αναφερόμενος στην εκλογική αναμέτρηση ο Βολφ υποστηρίζει: «Με την ηγεσία του Τζέρεμι Κόρμπιν, η σκληροπυρηνική αριστερά ανέλαβε τον έλεγχο του Εργατικού Κόμματος. Σε κάποιο σημείο, είναι πιθανό να πάρουν την εξουσία. Μακάρι να μπορούσα να ευχηθώ να το κάνουν. Δεν μπορώ. Οι Τόρις αποτέλεσαν μια θλιβερή κυβέρνηση, από τη δημοσιονομική λιτότητα που εφάρμοσαν μετά την κρίση εις βάρος των πιο αδύναμων, μέχρι την ηλιθιότητα του Brexit. H επίδοση της οικονομίας ήταν απογοητευτική, ιδίως όσον αφορά την παραγωγικότητα. Η χώρα χρειάζεται μια αξιόπιστη αντιπολίτευση από τους Εργατικούς. Αλλά είμαι εξαιρετικά καχύποπτος για τους ανθρώπους που την ασκούν. Είναι πραγματικοί σοσιαλιστές, και σαν τους περισσότερους σοσιαλιστές τείνουν προς τον αυταρχισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Κόρμπιν θαύμαζε τον Ούγκο Τσάβεζ της Βενεζουέλας.

»Μια άλλη ανησυχία αφορά την επιστροφή στις κρατικοποιήσεις. Θυμάμαι τις κρατικοποιημένες βιομηχανίες τη δεκαετία του 1970. Η σκέψη μιας βρετανικής σιδηροδρομικής εταιρείας ή ενός εθνικού μονοπωλίου στα ευρυζωνικά δίκτυα μου δημιουργεί κακό προαίσθημα. Τούτο είναι στενά συνδεδεμένο με ένα από τα τυφλά σημεία των Εργατικών. Σε μια οικονομία με χαμηλή ανεργία και έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κοντά στο 3,5% του ΑΕΠ, αυτό το εξαιρετικά επεκτατικό και επαναστατικό πρόγραμμα πιθανότατα θα οδηγήσει σε φυγή κεφαλαίων και κατάρρευση του νομίσματος».

Και καταλήγει ο Μάρτιν Βολφ, μέλος των Εργατικών: «Σημαίνει αυτό ότι μου αρέσουν οι Τόρις; Καθόλου. Το πρόγραμμα των Εργατικών για το Brexit –επαναδιαπραγμάτευση και νέο δημοψήφισμα– είναι πολύ πιο ελκυστικό από τις τρέλες του Μπόρις Τζόνσον. Αλλά εμπιστεύομαι τη χώρα μου στους Εργατικούς του κ. Κόρμπιν; Όχι. Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση».