Εκλογική ζαριά στη χώρα του σουρεαλισμού

Όσοι παρακολουθούν την ηλεκτρονική και έντυπη έκδοση της «Α» είναι πλέον εξοικειωμένοι με την ιδέα ότι αργά ή γρήγορα θα ξαναβγούν στον… πηγεμό για τα εκλογικά τμήματα, αυτή τη φορά όχι για να απαντήσουν σε κάποιο δημοψηφισματικό δίλημμα, αλλά για να εκλέξουν νέα κυβέρνηση.

Και σε αυτές τις εκλογές θα οδηγηθούμε (αν και εφόσον επιβεβαιωθούν όλες οι σχετικές πληροφορίες) εξαιτίας της διαπραγμάτευσης που κάνει η Αθήνα με τους δανειστές, αλλά κυρίως εξαιτίας των «διαπραγματεύσεων» που διεξάγονται μεταξύ της Κουμουνδούρου με την… Κουμουνδούρου!

Με όποιο πολιτικό στέλεχος και να μιλήσει κάποιος, η επωδός είναι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά με στρεβλή πλειοψηφία που στηρίζεται στις ψήφους της αντιπολίτευσης. Η δε εφαρμογή της δύσκολης συμφωνίας που κατά τα φαινόμενα θα υπογραφεί με τους Θεσμούς απαιτεί συντεταγμένη δουλεία, αυξημένη πλειοψηφία και νωπή λαϊκή εντολή. Όλα καλά ως εδώ, αλλά κατά πως φαίνεται από τη δημιουργική ασάφεια του αλήστου μνήμης Γιάνη Βαρουφάκη έχουμε εισέλθει στον αστερισμό του απόλυτου σουρεαλισμού.

# ΕΡΩΤΗΜΑ 1ο: Με τη συμφωνία υπογεγραμμένη και με τα κόμματα που θα την έχουν ψηφίσει «δεσμευμένα» για τα επόμενα τρία χρόνια, ποιο αλήθεια θα είναι το διακύβευμα της κάλπης; Η συμφωνία αυτή καθ’ αυτή (που δεν αλλάζει) ή το ποιος θα την εφαρμόσει καλύτερα;

# ΕΡΩΤΗΜΑ 2ο: Αν τα σκληρά μέτρα που θα έρθουν προς εφαρμογή απαιτούν διευρυμένες πολιτικές συναινέσεις ώστε να «περπατήσουν», γιατί δεν τις αναζητούμε σήμερα; Γιατί ο πρωθυπουργός δεν θέλει να γίνει «Παπαδήμος» είναι η απάντηση. Αλλά τότε τι θα συμβεί αν ο λαός δεν δώσει αυτοδυναμία και οδηγηθούμε εκ νέου σε μία κυβέρνηση συνεργασίας;

# ΕΡΩΤΗΜΑ 3ο: Ποιος εμποδίζει την παρούσα κυβέρνηση να κυβερνήσει και για ποιο λόγο η ομολογουμένως δύσκολη διαπραγμάτευση που διεξάγεται με τους δανειστές εμποδίζει τα υπουργεία να παράγουν έργο; Απόδειξη της ακυβερνησίας η εξωφρενική αποκάλυψη που έκανε προ ημερών στον Αλέξη Τσίπρα ο Ευρωπαίος επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος: ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει απορροφήσει ούτε σεντ από εγκεκριμένα ευρωπαϊκά κονδύλια ύψους 500 εκατ. ευρώ τα οποία αφορούν την κάλυψη αναγκών που έχουν προκληθεί από την κατακόρυφη αύξηση των μεταναστευτικών ροών.

Άκουσον άκουσον… Το Πεδίον του Άρεως έχει μετατραπεί σε εξαθλιωμένο κάμπινγκ ψυχών, έχουμε ζητήσει έκτακτους πόρους (από τους τοκογλύφους της Ε.Ε. βεβαίως βεβαίως…)  για την αντιμετώπιση του φαινομένου και το εγκεκριμένο κονδύλι του μισού δισεκατομμυρίου δεν μπορεί να εκταμιευτεί γιατί δεν έχει συγκροτηθεί η νέα «Υπηρεσία Διαχείρισης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Ασύλου, Υποδοχής και Ένταξης».

Ποιον βαραίνει ο παραπάνω ωχαδελφισμός; Το υπουργείο Εσωτερικών, την αρμόδια αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου, τον εμπλεκόμενος με το θέμα υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη; Κι αν όντως φταίνε οι γραφειοκρατικές δομές γιατί δεν τις αλλάζουμε;

Η πικρή αλήθεια είναι πώς όσες εκλογές κι αν κάνουμε αν δεν πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα δουλειά δεν γίνεται. Όπως δεν γίνεται δουλειά αν η κυβέρνηση έχει στραμμένο το βλέμμα της στους εσωκομματικούς διαγκωνισμούς και αναλώνεται είτε με τους αντάρτες της Αριστερής Πλατφόρμας είτε με την πρόεδρο της Βουλής που είναι ικανή να κάνει παρατήρηση στη σκιά της επειδή την προσπέρασε…

Αν αποφασίσουμε να κάνουμε πρόωρες εκλογές για να μπούμε επιτέλους σε μία σειρά έχει καλώς. Αν όμως είναι να τις κάνουμε για να δούμε αν είναι σωστές οι… δημοσκοπήσεις, τότε στη χώρα του σουρεαλισμού δεν έχουμε μέλλον.