ΕΛΛΗΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΑ: Οι 2+1 λόγοι για να χαμογελάει η Αθήνα

Τα εθνικά θέματα, ειδικά στο κομμάτι τους που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν καταλαβαίνουν από θερινή ραστώνη κι ως εκ τούτου παραμένουν στην κορυφή των προτεραιοτήτων της κυβερνητικής ατζέντας ανεξαρτήτως εποχής.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Ένας λόγος παραπάνω τώρα που η Άγκυρα ξαναρχίζει το γαϊτανάκι των προκλήσεων με την έξοδο του πλωτού ερευνητικού γεωτρητικού σκάφους της «Αμπντούλ Χαμίτ Χαν» στην ανατολική Μεσόγειο. Επί του πεδίου δεν υπάρχουν νεώτερα, δεδομένου ότι η έναρξη των τουρκικών ερευνών είναι επισήμως προγραμματισμένη για την προσεχή Τρίτη (9/8) και μέχρι την περασμένη Τετάρτη το βράδυ το σκάφος παρέμενε «δεμένο» στο λιμάνι Τασουκού, στη νότια απόληξη της Τουρκίας, δυτικά της Μερσίνας.

Το ζητούμενο είναι πού θα πάει όταν σηκώσει τις άγκυρες. Επ’ αυτού, τρεις είναι σύμφωνα με την ελληνική πλευρά οι εκδοχές εκδήλωσης των τουρκικών κινήσεων: α) Να βγάλει η Άγκυρα το γεωτρύπανό της στο τεμάχιο 6 της κυπριακής ΑΟΖ ή στην κατεχόμενη Καρπασία όπου στο παρελθόν έχει κάνει έρευνες, β) Να φέρει το «Αμπντούλ Χαμίτ Χαν» δυτικότερα και εγγύτερα στην Ελλάδα π.χ. νότια της Καρπάθου και γ) να αναπτύξει δραστηριότητα στην περιοχή του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου.

Σε κάθε περίπτωση, θα θεωρηθεί έκπληξη πρώτου μεγέθους να αποπλεύσει το ερυθρόλευκο ερευνητικό σκάφος με την ημισέληνο στην πλώρη χωρίς τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων.

Διακριτική επιφυλακή

Προφανώς στο Μαξίμου και στο ΥΠ.ΕΞ. δεν αρκούνται στα διπλωματικά φληναφήματα των γειτόνων, πολλώ δε μάλλον δεν εφησυχάζουν, εξ ου και οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε (διακριτική) επιφυλακή. Έχουν, ωστόσο, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι 2+1 λόγους να χαμογελούν.

Ο πρώτος είναι η διπλή γαλλο-γερμανική στήριξη που έλαβε η Ελλάδα στα τέλη της περασμένης εβδομάδας αναφορικά με την αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου. Δεν είναι συνηθισμένη η Ελλάδα –άρα καλώς προσμετράται στα… good news– να ακούει από τα χείλη των συμμάχων της ξεκάθαρες κουβέντες όπως αυτές της υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας, Κατρίν Κολονά, η οποία μετά από το πρόσφατο τετ-α-τετ που είχε στο Παρίσι με τον Έλληνα ομόλογό της Νίκο Δένδια, διαμήνυσε ότι η χώρα της παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και διαβεβαίωσε την Ελλάδα ότι «πραγματικά μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε στο πλευρό σας». Αντίστοιχου βεληνεκούς και καθαρότητας ήταν και η υποστήριξη των ελληνικών θέσεων από την επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, Ανναλένα Μπέρμποκ. «Η δική μου κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι», ξεκαθάρισε η Γερμανίδα ΥΠΕΞ κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Ελλάδα, για να συμπληρώσει: «Είναι σημαντικό να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός της κυριαρχίας και σήμερα όταν μιλάμε για το διεθνές δίκαιο θα πρέπει ακόμη και όταν είναι πολύ περίπλοκα τα ζητήματα κάποια είναι πάρα πολύ σαφή: Τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνικό έδαφος και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το αμφισβητήσει αυτό».

Δεν είναι τυχαίο ότι ειδικά τα όσα είπε η Μπέρμποκ έκαναν… Τούρκο τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με τον τελευταίο να εξίσταται ότι η «Γερμανία θα πρέπει να κρατήσει μια ισορροπημένη στάση όσον αφορά τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου και να μην παίζει το παιχνίδι των ελληνικών και κυπριακών προκλήσεων και προπαγάνδας».

Ο δεύτερος λόγος των γαλανόλευκων μειδιαμάτων είναι οι στρατιωτικές ασκήσεις που διεξήγαγε μέχρι χθες Παρασκευή (5/8) το Πολεμικό Ναυτικό του Ισραήλ σε δύο θαλάσσιες περιοχές νότια της Κρήτης. Κι αυτό διότι με τη δέσμευση των συγκεκριμένων περιοχών που έτυχαν της ελληνικής «αδειοδότησης» το Τελ Αβίβ έστειλε σαφές μήνυμα έμπρακτης αμφισβήτησης του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου, καθώς οι Ισραηλινοί είχαν ενημερώσει ΜΟΝΟ την Αθήνα και ΠΟΤΕ την Άγκυρα για τις προθέσεις τους. Δεν είναι μυστικό ότι το Ισραήλ αποτελεί κομβικό σύμμαχο για το ελληνικό διπλωματικό αλλά και στρατιωτικό-αποτρεπτικό «οπλοστάσιο». Ειδικά για το τελευταίο, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με το Τελ Αβίβ (σ.σ. νωπή είναι η θερμή συνάντησή του με τον ομόλογό του και αναπληρωτή πρωθυπουργό Μπένι Γκατς στο πλαίσιο του συνεδρίου του Economist στην Αθήνα), την ίδια ώρα που πηγές του ελληνικού Πενταγώνου σημειώνουν ότι το Ισραήλ μετέχει συχνά-πυκνά σε στρατιωτικές συνεκπαιδεύσεις με την χώρα μας και θυμίζουν ότι οι Ισραηλινοί δεν έμειναν αμέτοχοι στην κρίση του «Ορούτς Ρέις» το 2020, υποστηρίζοντας τις ελληνικές θέσεις και καταδικάζοντας την τουρκική προκλητικότητα.

Ο τρίτος λόγος που κάνει την Αθήνα να αισιοδοξεί βλέποντας το ξεδίπλωμα του αναθεωρητισμού της Άγκυρας είναι αυτή καθ’ αυτή η συνεχώς κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα. Ομολογουμένως ακούγεται… σουρεαλιστικό να παράγει οφέλη για την Ελλάδα η πειρατική συμπεριφορά των γειτόνων ωστόσο η ωμή και χωρίς προηγούμενο αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας μοιάζει να ξυπνά του συμμάχους και εταίρους από τον λήθαργο των «ίσων αποστάσεων». Είναι μία παράμετρος που αξιολογείται ήδη στην Ευρώπη από αναλυτές όπως ο Δρ Ρόναλντ Μαινάρντους που εξήγησε προ ημερών στην Deutsche Welle ότι αυτή η καινούργια μορφή επιθετικότητας της Τουρκίας έναντι κράτους-μέλους της Ε.Ε. δεν αφήνει αυτονόητα άλλη επιλογή στους συμμάχους από το να συμπαραταχθούν με τα ελληνικά εθνικά δίκαια.

 

Με το βλέμμα (και) στο Κόσοβο

Οι σπίθες που βγάζει το τσακμάκι των Βαλκανίων στην εύφλεκτη περιοχή του Κοσσόβου και της Σερβίας δεν περνά απαρατήρητη από την Ελλάδα, που το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε είναι να «ανάψει» στα βόρεια σύνορά της μία νέα εστία αποσταθεροποίησης. Η «κρίση των ταυτοτήτων και των πινακίδων» που έφερε σχεδόν στα όπλα τους δύο βαλκάνιους γείτονες αποκλιμακώθηκε μεν στην αρχή της εβδομάδας με την παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα αλλά επί της ουσίας απλώς αναβλήθηκε για έναν μήνα. Μετέχοντας στην ειρηνευτική δύναμη KFOR στο Κόσοβο, η Ελλάδα δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι ενδιαφέρεται κατ’ απόλυτο τρόπο για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή. Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά από τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, απαιτείται περίσκεψη και τήρηση του Διεθνούς Δικαίου καθώς «αυτό είναι το περιβάλλον εκείνο το οποίο θα επιτρέψει στο Βελιγράδι και την Πρίστινα να συζητήσουν και να επιλύσουν τις μεταξύ τους διαφορές. Σε αυτό το πλαίσιο, διαμήνυσε ότι η Ελλάδα, ως έντιμος συνομιλητής στα Βαλκάνια, θα κάνει ό,τι μπορεί για να διευκολύνει αυτή τη διαδικασία.».