ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Δείπνο στο ημίφως με προκαθορισμένο μενού

Μετά από μεγάλη περίοδο συνεχόμενης έντασης με την Άγκυρα, η περασμένη Τέταρτη ήταν –λένε οι παρατηρητικοί– μια καλή ημέρα για τα ελληνοτουρκικά, αφού οι γείτονες κατάφεραν να συμπληρώσουν 24 ώρες δίχως να καταφερθούν εναντίον της Ελλάδας ή να διεκδικήσουν την Ακρόπολη.

Το λες και καλό σημάδι. Ή μήπως πρόσκαιρη νηνεμία πριν από την καταιγίδα; Το ρεπορτάζ δεν είναι ξεκάθαρο, καθώς στο παρασκήνιο εξελίσσεται ένα μπαράζ διαβουλεύσεων ώστε Αθήνα και Άγκυρα να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου που στρώνει η μάστερ σεφ Άνγκελα Μέρκελ. Με το χρονόμετρο να μετρά αντίστροφα για τη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών το διήμερο 24-25 Σεπτεμβρίου, οι έμπιστοι διπλωμάτες της Άνγκελα Μέρκελ, του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχουν σηκώσει τα μανίκια, ώστε να «τρέξουν» οι διερευνητικές επαφές χωρίς προσκόμματα και κυρίως δίχως τρικλοποδιές (σ.σ. όπως το «κάψιμο» της τριμερούς συνάντησης στο Βερολίνο τον Ιούλιο) που θα δυναμίτιζαν τη νέα διαμεσολαβητική προσπάθεια της Γερμανίας.

Προσέρχεται, άραγε, η Ελλάδα σε αυτό το δείπνο με συμφέροντες εθνικά όρους; Δύσκολη η απάντηση και σηκώνει πολλή κουβέντα. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η Τουρκία αυτοεγκλωβίστηκε στη θερμοκέφαλη ρητορική και πρακτική της επίδειξης στρατιωτικής ισχύος στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Όσο για το νεο-οθωμανικό όραμα του σουλτάνου Ερντογάν περί «γαλάζιας πατρίδας», βρήκε προς ώρας τοίχο στην ελληνική αποφασιστικότητα και στις όχι άδολες αλλά σίγουρα αποτελεσματικές συμμαχικές παρεμβάσεις.

Κάπως έτσι η Τουρκία ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και υπό το φως των προβολέων δείχνει συγκαταβατική προκειμένου να καταφέρει ως τη Σύνοδο Κορυφής να «ανταλλάξει» τη δήθεν διαλλακτικότητά της με τη μη έγκριση της λίστας των κυρώσεων εναντίον της. Κυρώσεις που εφόσον επικυρωθούν –και κυρίως ΑΝ επιβληθούν κάποιες από αυτές–, θα έσφιγγαν ακόμη περισσότερο την αγχόνη γύρω από τον λαιμό της τουρκικής οικονομίας.

Το τι γίνεται, τώρα, στο ημίφως αυτού του διαλόγου είναι αλλουνού… μουφτή Κοράνιο. Διότι μπορεί το Ορούτς Ρέις να επέδειξε καλή διαγωγή επιστρέφοντας (σ.σ. για συντήρηση ρουτίνας, λένε οι Τούρκοι) στην Αττάλεια, όμως τα τουρκικά γεωτρύπανα «Μπαρμπαρός» και «Γιαβούζ» συνεχίζουν την κρουαζιέρα τους στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα. Παράλληλα οι ιέρακες του Ερντογάν εξέδωσαν αντι-Navtex από τον Σταθμό της Σμύρνης, με την οποία ζητούν την αποστρατικοποίηση της Χίου!!!

Αυτό είναι το ντεκόρ του γερμανικού δείπνου στο οποίο θα παρακαθίσει η Ελλάδα. Κι ενώ εκείνη θα παραγγείλει μία μερίδα «Οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και Θαλασσίων Ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο», ο συνδαιτυμόνας γείτονας θα ζητήσει μία πιατέλα ποικιλίας με «Αποστρατικοποίηση νησιών του Αιγαίου, μειονότητα δυτικής Θράκης, Χάλκη, τζαμί στην Αθήνα και… βλέπουμε».

Όποιος ισχυριστεί πως δεν γνωρίζει ότι κάπως έτσι θα είναι το μενού του διαλόγου κερδίζει δωρεάν εξέταση για Αλτσχάιμερ. Τουλάχιστον, οι υπόλοιποι ας μην ξεγελιόμαστε ότι οι επιλογές είναι πολλές. Αντιθέτως είναι λίγες και δύσκολες. Όταν μάλιστα ο Γερμανός σεφ –στην περίπτωση μας ο πρέσβης στην Ελλάδα Ερνστ Ράιχελ– λέει απερίφραστα μέσα στην ελληνική Βουλή ότι η χώρα του έχει καλή σχέση με την Τουρκία και πως «δεν μπορούμε να συμπεριφερθούμε με τη μέγιστη σκληρότητα απέναντι στην Τουρκία, γιατί κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε τις δυνατότητες διαμεσολάβησης», τότε οι επιλογές γίνονται ακόμη λιγότερες. Κι ο λογαριασμός πολύ ακριβός…