ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ: Ο «νεανίας» που έβαλε τη Γαλλία ξανά στον χάρτη

Όταν ο Εμανουέλ Μακρόν κατέθεσε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές του 2017, λίγοι πίστευαν ότι ο 39χρονος νεανίας της πολιτικής με το σνομπ ύφος θα εκλεγόταν στο Ύπατο Αξίωμα της Γαλλικής Δημοκρατίας. Οι δε αναλυτές της Κουμουνδούρου την εποχή εκείνη είχαν εξαγάγει το συμπέρασμα αποκαλώντας τον περιπαικτικά ως Μικρόν.

 Του Μιχάλη Κωτσάκου

Κι όμως, ο νεαρός Μακρόν πέτυχε κάτι απίθανο στη Γαλλία. Διέλυσε με την υποψηφιότητά του τόσο το σοσιαλιστικό κόμμα, όπου πλέον καταγράφει χειρότερα ποσοστά από το ΚΙΝΑΛ, όσο και τη γαλλική δεξιά, η οποία επλήγη ακόμη περισσότερο μετά την καταδικαστική απόφαση του Φρανσουά Φιγιόν. Είναι ο δεύτερος πρώην πρωθυπουργός της δεξιάς, μετά τον Αλέν Ζιπέ, που καταδικάζεται, με συνέπεια να πληγεί ακόμη περισσότερο η πάλαι πότε ισχυρή συντηρητική παράταξη. Εξάλλου, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2019 δείχνουν τον δρόμο για τον Εμανουέλ Μακρόν.

Ως βασικό αντίπαλό του ο Εμανουέλ Μακρόν για τις Προεδρικές εκλογές του 2022 θεωρεί μόνο όποιον –και εάν– επιλέξουν οι Πράσινοι, που ήταν τρίτοι στις ευρωεκλογές. Διότι όλοι γνωρίζουν πως όποιος περάσει στον δεύτερο γύρο με τη Λεπέν θα είναι ο νέος πρόεδρος. Η Δεξιά υπό τον Σαρκοζί στις ευρωεκλογές απέσπασε μόλις το 8,48%, ενώ οι Σοσιαλιστές λίγο πάνω από 6% κι έχασαν για κάποιες χιλιάδες ψήφους από την Αριστερά του Μελανσόν.

Ο «φαντασμένος νεαρός», όπως τον αποκαλούσαν οι παλιές καραβάνες της γαλλικής πολιτικής σκηνής, όχι μόνο εκλέχθηκε, αλλά θυμίζει την ατάκα του αείμνηστου Κώστα Βουτσά «το θέμα είναι να τρουπώσω». Και ο Μακρόν όχι μόνο τρούπωσε, αλλά και κατσικώθηκε, που λέει ο λαός μας. Και ο στόχος του ξεπερνά τα γαλλικά σύνορα. Επιθυμεί να ηγηθεί της νέας Ενιαίας Ευρώπης και να διαδεχθεί την Άνγκελα Μέρκελ. Και μπορεί η Γερμανία να θεωρείται η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, όμως η Γαλλία είναι η πολεμική μηχανή της Ε.Ε. Η μοναδική πυρηνική δύναμη της Ε.Ε., ενώ τα οπλικά της συστήματα ανταγωνίζονται τα αμερικάνικα και τα ρωσικά.

Ταυτόχρονα, ο κ. Μακρόν γνωρίζει ότι στο υποσυνείδητο του γαλλικού λαού (όπως αναφέρουν όλες οι αναλύσεις, θεωρείται ο πιο γκρινιάρικος στον κόσμο) αρέσει να συμπεριφέρεται η κυβέρνησή του με την αίγλη του παρελθόντος, όταν οι Γάλλοι είχαν αποικίες στα πέρατα της γης. Αλλά αυτό, το να βγαίνει μπροστά η Γαλλία και να δείχνει τα δόντια της, αρέσει και στις αγορές, οι οποίες προ ολίγων ημερών προσέφεραν πολύ μικρά επιτόκια δανεισμού, παρά το γεγονός ότι η γαλλική οικονομία καταγράφει βαθιά ύφεση λόγω της πανδημίας, ενώ ήδη την πλήττει το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού.

Πολύ σκληρός για να κάνει πίσω

Η μέχρι τώρα πορεία του Μακρόν στη διακυβέρνηση της χώρας δείχνει αποφασιστικότητα. Προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις, δεν λύγισε από το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων». Παράλληλα, τάραξε τα νερά της Ε.Ε. με τις τολμηρές διακηρύξεις του για την ταχεία προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας, στην οποία ο ίδιος πιστεύει ακράδαντα. Μας έκανε δε την τιμή, τις διακηρύξεις αυτές να τις ξεκινήσει από τη δική μας Πνύκα και να τις συνεχίσει στην ιστορική Σορβόννη.

Οι περισσότεροι εκ των καθηγητών-αναλυτών στην Ελλάδα επιμένουν στους ισχυρισμούς ότι διέκρινε πολύ σωστά τις νεο-οθωμανικές προθέσεις του Ερντογάν και γι’ αυτό αντέδρασε, κάτι που βολεύει απόλυτα τα ελληνικά συμφέροντα. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, την αναβίωση του «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία» θα την πληρώσουμε κάτι παραπάνω με την αγορά αεροσκαφών και οπλικών συστημάτων. Όμως, η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν άδραξε την ευκαιρία για να υπενθυμίσει σε όλους ότι είναι λάθος να υποτιμάς τη Γαλλία. Κατ’ αρχάς, όταν η συμφωνία Ερντογάν-Σάρατζ έβαζε σε κίνδυνο τις επενδύσεις της γαλλικής Total στη Σύρτη, ο Μακρόν αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Παράλληλα, η αποστασιοποίηση των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου έδωσε χώρο στον Μακρόν να ξεδιπλώσει τις φιλοδοξίες του, οι οποίες βόλευαν και τις περισσότερες χώρες. Με τη γαλλική πρωτοβουλία ικανοποιήθηκε η Ελλάδα, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, ακόμη και τη Ρωσία βολεύει, καθώς ο «σύμμαχος» Ερντογάν θα συρθεί παρακαλώντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι πρωτοβουλίες Μακρόν στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Ταμείο Ανάκαμψης, του πρόσθεσαν πόντους μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Πλέον όλες οι χώρες, όταν μιλούν για τη Γαλλία, την υπολογίζουν ακόμη περισσότερο, και όχι όπως γινόταν επί Σαρκοζί και Ολάντ, τους οποίους τους είχαν χαρακτηρίσει ως βαστάζους της Μέρκελ. Και τον υπολογίζουν τον Μακρόν, καθώς το βέτο που έθεσε για την ευρωπαϊκή πορεία Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας έπληξε το γόητρο της φράου Μέρκελ, που κατάλαβε ότι ο «φαντασμένος νεανίας» είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.

Τώρα, εκμεταλλευόμενος τα πρόσφατα παράσημα, ο Γάλλος πρόεδρος τα έβαλε και με τον Πούτιν. Και για την απόπειρα δολοφονίας του πολιτικού του αντιπάλου Ναβάλνι, αλλά και με το να κάνει λόγο για ηγεμονικό παιχνίδι της Ρωσίας με την Τουρκία από τη Συρία έως τη Λιβύη, ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται να το επιτρέψει. Οι πρωτοβουλίες Μακρόν βολεύουν και τις ΗΠΑ, καθώς λόγω των εκλογών του Νοεμβρίου  η Ουάσιγκτον μοιάζει ως παράλυτη.

 Η αβάντα στο εσωτερικό

Το καλύτερο δώρο ο Μακρόν το έλαβε από το εσωτερικό, καθώς εκτός του Φρανσούα Ολάντ τον στήριξε και η βασική του αντίπαλος, Μαρί Λεπέν. Η ηγέτιδα του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού είπε  στο γαλλικό δίκτυο LCI ότι «ενόψει αυτών των απειλών και παρά τα εκατομμύρια των διαφορών μας, στηρίζω αποφασιστικά τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο Ερντογάν ακολουθεί την οδό των προκλήσεων». Μία στήριξη εξόχως σημαντική, καθώς οι κινήσεις του Μακρόν δείχνουν κι ένα ιδιότυπο φλερτ με τον γαλλικό σωβινισμό. Όσο και να θέλει να το κρύψει, ο κ. Μακρόν αναβιώνει έναν ιδεολογικό ιμπεριαλισμό χωρίς τον οποίο η Γαλλία δεν μπορεί να ζήσει, εκτός αν απαρνούνταν την ίδια της την ιστορία και την ταυτότητά της.

Είναι χαρακτηριστικό πόσο τον έχει ανεβάσει στα μάτια του γαλλικού λαού η κόντρα του με τον Τούρκο πρόεδρο, που ο Γάλλος αναλυτής και διευθυντής του Ιδρύματος Στρατηγικών Μελετών της Γαλλίας, Μπρούνο Τερτραί, υπογράμμισε ότι είναι αδύνατο η Γαλλία να μην παρέμβει σε περίπτωση θερμού επεισοδίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Όμως, αυτό που επί της ουσίας θέλει να δείξει σε όλο τον κόσμο η Γαλλία, στέλνοντας πλοία για να στηρίξουν την Ελλάδα, είναι ότι «αποστολή της Γαλλίας είναι να υπενθυμίζει στον κόσμο ότι τη χρειάζεται, ειδικά όταν την αγνοεί».