Εμείς διεκδικούμε από την Τουρκία ή οι Τούρκοι από μας, Κυριάκο;
Στη συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ ο πρωθυπουργός προανήγγειλε προσφυγή στη Χάγη –αλήθεια, με ποιο συνυποσχετικό;–, διαδικασία στην οποία μπορεί κατά δήλωσή του «να μην πετύχουμε το μέγιστο των διεκδικήσεών μας»! ΑΠΟΡΙΑ: Τι διεκδικούμε Κυριάκο από τους Τούρκους; Τη δικής μας ΑΟΖ;
Για δεύτερη φορά σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός 24ώρου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς δέκτες. Εχθές ήταν για τη ανακοίνωση του σκληρού lockdown στην Αττική και σήμερα με αφορμή αυτό παραχώρησε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ και τον Αλέξη Παπαχελά.
Οι ερωτήσεις κινήθηκαν όπως ήταν αναμενόμενο σε όλο το φάσμα της επικαιρότητας και ειδικά σε ό,τι αφορά το θέμα της Ικαρίας πρωθυπουργός έδωσε ομολογουμένως πειστικές απαντήσεις που αποδήμησαν τις αντιπολιτευτικές κροκοδείλιες κορώνες του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί που, ωστόσο, πρέπει να άφησε με αρκετές αναπάντητες απορίες το κοινό που κάθισε να παρακολουθήσει τη συνέντευξη ήταν το κομμάτι των ελληνοτουρκικών. Και δεν αναφερόμαστε στην απάντηση που έδωσε ο Κυριάκος στον Αλ. Παπαχελά για τη σημερινή προκλητική επίθεση που έκανε στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού ο Ταγίπ Ερντογάν.
Η διπλωματική αβρότητα του Κυριάκου, την ώρα μάλιστα που είναι ανοιχτή η διαδικασία των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, ίσως και να συγχωρεί τη δικαιολόγηση του Ερντογάν ότι δήθεν «έκανε μια ρητορική έκφραση της στιγμής …».
Αυτό όμως που παραμένει ακατανόητο είναι η επανάληψη της θέσης ότι αν δεν τα βρούμε με τους Τούρκους στο τραπέζι των διερευνητικών μπορούμε να προσφύγουμε στη Χάγη. “Θέλω πάντα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο” είπε χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης, ισχυριζόμενος μεταξύ άλλων ότι αποτελεί επιτυχία της Ελλάδας και ένδειξη ωριμότητας της ελληνικής κοινής γνώμης το γεγονός ότι λέμε ξεκάθαρα ότι αν διαφωνούμε για τα θέματα που μας χωρίζουν με τους Τούρκους, να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο.
Μα αν δεν μας απατά η μνήμη μας, εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα από τους Τούρκους που να χρίζει διευθέτησης μέσω Διεθνούς Δικαστηρίου. Και εν πάσει περιπτώσει τι νόημα έχει η υπενθύμιση πώς «όταν πάει κανείς σε ένα Διεθνές Δικαστήριο ξέρει ότι μπορεί να μην πετύχει το μέγιστο των διεκδικήσεών του»;
Σε απλά ελληνικά: αλήθεια, με ποιο συνυποσχετικό θα μπορούσαμε να πάμε στη Χάγη; Και τι ακριβώς διεκδικούμε Κυριάκο από τους Τούρκους; Τη δικής μας ΑΟΖ;
Εκτός πια αν έχει στο μυαλό του κατευναστικές πολιτικές τύπου Ντόρας ή μοιραλατρικές απόψεις τύπου Ροζάκη ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει μαξιμαλιστικές εμμονές. Αν είναι έτσι δεν έχει παρά να το πει στον ελληνικό λαό…