Επιλέγει Αλέξη για αντίπαλο ο Κυριάκος

Αποφασισμένος να φτάσει την πόλωση μέχρι τα άκρα φέρεται να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και συνολικά το Μαξίμου. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα τόσο στην ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όσο και στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Το διακύβευμα κατά την ανάγνωση του Μαξίμου είναι ότι εάν οι εκλογές εξελιχθούν στο δίπολο Μητσοτάκης-Τσίπρας, τότε οι πιθανότητες-με βάση και τις δημοσκοπήσεις- γέρνουν την πλάστιγγα προς την μεριά του πρωθυπουργού. Κι αυτό διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερέχει σε όλους τους επιμέρους τομείς του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εάν όμως το παιχνίδι εξελιχθεί για τρεις, τότε τα πράγματα μπορεί να πάρουν άσχημη τροπή για το κυβερνών κόμμα, παρά το γεγονός ότι προς ώρας δεν αμφισβητείται η κυριαρχία του.

Οπότε είναι πολύ λογικό, από τη στιγμή που το Μαξίμου επέλεξε αντίπαλο τον κ. Τσίπρα να στοχοποιήσει το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος από την ημέρα που εξελέγη πρόεδρος έχει καταφέρει να αποκτήσει κοινό στο κεντρώο ακροατήριο. Αυτός είναι κι ο λόγος που πριν από την ΔΕΘ τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας επαναλάμβαναν με θρησκευτική προσήλωση τη ρήση του Κυριάκου Μητσοτάκη από του βήματος του κοινοβουλίου πως «ψηφίζεις Ανδρουλάκη το πρωί και το βράδυ βγαίνει Τσίπρας».

Αλλά και το σενάριο της «κυβέρνησης-τερατογέννεσης», όπως χαρακτήρισε μία πιθανή σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΜέΡΑ 25, αυτή την στρατηγική υπηρετεί. Ένα κυβερνητικό σχήμα που μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το οποίο διακινεί εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια η Κουμουνδούρου με τον τίτλο «προοδευτική διακυβέρνηση». Και λέμε για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, καθώς ήδη το ΚΚΕ έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους, ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανένα κόμμα, ενώ στο ΠΑΣΟΚ παθαίνουν αναφυλαξία μόνο στο άκουσμα της λέξης «Βαρουφάκης».

Μαθηματικά-με βάση την εκτίμηση των δημοσκοπικών εταιρειών- μπορεί από τις πρώτες εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος και με πλειοψηφία πολύ πάνω από τους 151 βουλευτές. Όμως υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις από όλους και απλά το σενάριο της τετρακομματικής κυβέρνησης που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο και μόνο για να παρουσιάσει τον Αλέξη Τσίπρα ως τον ηγήτορα συνολικά της Κεντροαριστεράς. Κάτι που κατάφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ. Αλλά μιλάμε για άλλες εποχές και αλλά δεδομένα.

Σε περίσκεψη οι κεντρώοι

Φυσικά με το να χαρακτηρίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως «τερατογέννεση» αυτή την τετρακομματική συνεργασία έπαιξε το παιχνίδι της κινδυνολογίας, προκειμένου να βάλει τους κεντρώους ψηφοφόρους σε περίσκεψη, τι μπορεί να συμβεί στη χώρα αν αυτοί αποφασίσουν να μετακινηθούν. Όσοι κεντρώοι ψηφοφόροι που είχαν ψηφίσει Ν.Δ. το 2019 και τώρα δυσαρεστημένοι αναζητούν κάποιο άλλο… λιμάνι, τι πιο λογικό να κατευθυνθούν στο ΠΑΣΟΚ, λόγω και της ευρωπαϊκής εμπειρίας του αρχηγού του. Εξάλλου αυτό ανιχνεύουν και οι δημοσκόποι σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Ότι προς ώρας η Νέα Δημοκρατία έχει απώλειες μόνο σε αυτό το κοινό.

Τουναντίον από τα δεξιά της έχει τοποθετήσει στεγανά και τα κόμματα και οι σχηματισμοί δεξιότερα της Ν.Δ. περισσότερο ερίζουν για ένα ακροδεξιό κοινό, το οποίο όλο το προηγούμενο διάστημα κινείτο στους κόλπους της Χρυσής Αυγής και τώρα φλερτάρει με τον Κυριάκο Βελόπουλο και την Ελληνική Λύση, ή με εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, τα οποία δεν αποτελούν πονοκέφαλο για το κυβερνών κόμμα.

Αποδομώντας από την μία τον Ανδρουλάκη κι ανάγοντας σε έτερο πόλο τον Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποντάρει φυσικά και στην αφύπνιση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, το οποίο ποτέ δεν… διαλύθηκε, απλά βρίσκεται σε ύπνωση. Ένα μέτωπο, το οποίο είναι αλλεργικό σε όλες τις παλαβομάρες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν έχει ξεχάσει ούτε την υπερφορολόγηση, ούτε φυσικά το κλείσιμο τραπεζών και τα capital controls.

Οι αναλυτές του Μαξίμου γνωρίζουν πολύ καλά, ότι εάν μετακινηθεί ένα 5% των παλαιών ΠΑΣΟΚων από τον ΣΥΡΙΖΑ προς την αφετηρία τους, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Διότι στις δεύτερες εκλογές με δεύτερο κόμμα το ΠΑΣΟΚ λειτουργούν άλλα αντανακλαστικά, χάρη και στους μηχανισμούς που ακόμη διαθέτει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις μνήμες που μπορεί αφυπνίσει σε ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας. Διότι για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους η κοινωνία εκτός από τα «πράσινα σκάνδαλα» έχει να θυμηθεί και καλά χρόνια. Αντίθετα οι αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τραυματικές.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές τον Μάρτιο του 2004, αλλά γνωρίζει πολύ καλά κάποιες από τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έχουν κάνει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις οποίες και ο ίδιος διαφυλάττει. Οπότε εάν στις δεύτερες εκλογές η Νέα Δημοκρατία έχει να αντιμετωπίσει ως δεύτερο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, τότε γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν θα υπάρχει δεξαμενή για αντλήσει ψήφους, παρά μόνο από τα δεξιά. Τουναντίον το ΠΑΣΟΚ με την προοπτική της κυβερνησιμότητας, όχι μόνο θα περιμένει πίσω τους παλιούς του ψηφοφόρους, αλλά θα έχει αμπέλι (άλλα όμορα κόμματα) για να τρυγήσει.

Συνεχίζουν

Κι ενώ έχει διαψευστεί το σενάριο της κυβέρνησης-τερατογέννεση από ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ-εν τούτοις η εντολή που έχει δοθεί από το Μαξίμου στους βουλευτές είναι να συνεχίσουν να το αναφέρουν στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις. Με αυτή την κινδυνολογία θέλουν να «τρομάξουν» τους κεντρώους ψηφοφόρους της λεγόμενης μεσαίας τάξης ότι έρχεται νέα φορολαίλαπα με πιθανή κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Και το μήνυμα που αποστέλλεται είναι ότι «εάν ψηφίσετε Ανδρουλάκη δεν κάνετε επιλογή, αλλά βάζετε στο παιχνίδι τον Τσίπρα».

Ας μην λησμονούμε ότι μέχρι την εκλογή Ανδρουλάκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν κυρίαρχος του λεγόμενου κεντρώου ακροατηρίου, που οι δημοσκόποι το προσδιορίζουν περί του 10% του εκλογικού σώματος. Τώρα στο συγκεκριμένο ακροατήριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται με βραχεία κεφαλή έναντι του Νίκου Ανδρουλάκη (35%-34%). Για να μπορέσει να ανασχέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτές τις διαρροές είναι λογικό να επιτεθεί στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά μέσω αυτής της επίθεσης και της ανάδειξης του σεναρίου της συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρήσει να ανασυντάξει το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο τον έφερε στην εξουσία.