ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: «Έσυρε» τον Αλέξη, εγκλώβισε τη Φώφη

Ακόμη και σήμερα ο Τσίπρας ζητά εξηγήσεις για ποιον λόγο δεν ανανεώθηκε η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου, αδιαφορώντας με τις κατηγορίες από το ΚΙΝΑΛ πως «εξαργυρώνει γραμμάτια στον Καραμανλή»

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Η επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου αναμφίβολα αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως πολιτική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς έσυρε την αντιπολίτευση να υπερψηφίσει την πρότασή του, δικαιώνοντας όλα όσα είχε πει στη συνέντευξή του στο «Βήμα» εν μέσω των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Ο πρωθυπουργός τότε είχε επισημάνει ότι «με την πρόταση μας θα δυσκολευθούν να πουν πολύ τα κόμματα της αντιπολίτευσης για ποιον λόγο δεν θα ψηφίσουν τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας». Και φυσικά δικαιώθηκε, καθώς ναι μεν ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύτηκε να πει το «ναι» στη μέχρι πρότινος πρόεδρο του ΣτΕ, αλλά τελικά επικράτησε η κοινή λογική στην Κουμουνδούρου και ο Αλέξης Τσίπρας προσπέρασε τον πρόεδρο της καρδιάς του, Προκόπη Παυλόπουλο.

Οπότε, την ερχόμενη Τετάρτη 22 Ιανουαρίου, η Βουλή θα αναδείξει για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Την Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου. Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής αρκούν για να εκλεγεί η νέα Πρόεδρος Δημοκρατίας με την πρώτη. Θα είναι η τρίτη φορά που στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα θα εκλεγεί δικαστής. Είχαν προηγηθεί ο Μιχάλης Στασινόπουλος το 1974 και ο Χρήστος Σαρτζετάκης το 1985.

Ως γνωστόν, για να εκλεγεί ο Πρόεδρος από την πρώτη ψηφοφορία απαιτούνται τα 2/3 της Βουλής, δηλαδή 200 ψήφοι. Ήδη μόνο με τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώνονται 244 ψήφοι. Εάν προσθέσουμε και τις 22 ψήφους του ΚΙΝΑΛ, τότε η εκλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου θα γίνει με 266 ψήφους.  Οπότε η εκλογή της κας Σακελλαροπούλου θεωρείται βεβαία, ακόμη και εάν δεν την ψηφίσουν κάποιοι εραστές της θητείας του κ. Παυλόπουλου, που ακόμη και σήμερα λένε το όνομα του πρώην και το στόμα τους στάζει μέλι.

Από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε για συναίνεση. Όχι σχηματικά, αλλά την επεδίωξε. Την πέτυχε με το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, αλλά το μεγάλο στοίχημα ήταν στο όνομα του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Κι αυτό διότι ήταν παγκοίνως γνωστό ότι είχε αποκλειστεί από τον πρωθυπουργό η ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου, παρά το γεγονός ότι οι πιέσεις των «καραμανλικών» ήταν αφόρητες. Ακόμη και ο Κώστας Καραμανλής το καλοκαίρι στη συνάντηση που είχε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (μόλις είχε εγκατασταθεί στο Μαξίμου), είχε εκφράσει την επιθυμία του να ανανεωθεί η θητεία του κ. Παυλόπουλου.

Εξόφληση γραμματίων

Ταυτόχρονα όλοι θυμόμαστε την εμμονή σε βαθμό κακουργήματος του Αλέξη Τσίπρα στην ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου, καλώντας ουκ ολίγες φορές τον κ. Μητσοτάκη να συμφωνήσει με την πρότασή του. Μάλιστα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έκανε πίσω ούτε κι όταν τον κατηγορούσαν από το ΚΙΝΑΛ ότι «εξοφλεί γραμμάτια στον Κώστα Καραμανλή». Προφανώς, ο κ. Τσίπρας ήλπιζε ότι με την επιλογή του να στηρίξει τον Παυλόπουλο θα δημιουργούσε σοβαρά ζητήματα στον πρωθυπουργό εντός της Νέας Δημοκρατίας.

Κι όπως λέει ο λαός μας, «όταν σκάβεις τον λάκκο του άλλου, στο τέλος πέφτεις εσύ μέσα». Προφανώς από τον γνωστό τοις πάσι τακτικιστή Αλέξη Τσίπρα ξέφυγε μία μικρή, αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Ότι οι επόμενες εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν ναι μεν με το σύστημα της απλής αναλογικής, αλλά εάν προκληθούν εντός του επόμενου 18μηνου θα γίνουν με λίστα και όχι με σταυρό προτίμησης. Οπότε, ένας πανίσχυρος πρωθυπουργός που έλαβε 40%  τον Ιούλιο κι έχει κοινοβουλευτική δύναμη 158 βουλευτών μπορεί εύκολα να προκαλέσει πρόωρες εκλογές, και από τη στιγμή που θα ισχύει η λίστα έχει την άνεση να εξοβελίσει τους απείθαρχους. Κάτι που σημαίνει ότι μέχρι τις 7 Ιανουαρίου του 2021 που ισχύει το 18μηνο, ο κ. Μητσοτάκης θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή αυτό το όπλο που έχει στη φαρέτρα του. Ένα όπλο που χρησιμοποίησε και ο Αλέξης Τσίπρας το 2015, όταν επανεξελέγη τον Σεπτέμβριο καθορίζοντας την κοινοβουλευτική του ομάδα κατά το δοκούν.

Έτσι, λοιπόν, με την πρόταση της κας Σακελλαροπούλου ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έπαθε ακριβώς ό,τι επιδίωκε να συμβεί στη Ν.Δ. Αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να οδηγηθεί στην υπερψήφιση της κας Σακελλαροπούλου, η οποία επί ημερών του αναδείχθηκε στην προεδρία του ΣτΕ. Και λέμε ότι σύρθηκε, καθώς εάν έλεγε «όχι» θα αναιρούσε τον εαυτό του και, το σημαντικότερο, αποδεικνύεται ότι ήταν παντελώς ανέτοιμος, καθώς δεν είχε κάνει μία προεργασία για να προτείνει ο ίδιος μία άλλη προοδευτική υποψηφιότητα, με την οποία θα έπειθε και το ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ 25 να τον ακολουθήσουν, δημιουργώντας ένα άτυπο μέτωπο.

Και μπορεί να είπε το «ναι» ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ζητά εξηγήσεις από τον κ. Μητσοτάκη γιατί δεν ανανεώθηκε η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου. Θυμίζει στους παλαιότερους τον Νίκο Αλέφαντο στην περιβόητη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Έλλη Στάη, εξηγώντας πως για το πρωτάθλημα που έχασε από τον Παναθηναϊκό ως προπονητής του Ολυμπιακού ευθυνόταν ο διαιτητής Γιώργος Δούρος. Τότε ο Αλέφαντος έλεγε κάθε τρεις και λίγο: «Κυρία Στάη, γιατί δεν βγαίνει ο Δούρος στο τηλέφωνο;» Μία φράση που έχει εξελιχθεί σε ανέκδοτο. Οπότε, πολύ εύκολα ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να λέει για πολύ καιρό ακόμη, αντί για τον Δούρο και το τηλέφωνο, τη φράση «Κυριάκο, γιατί δεν πρότεινες τον Παυλόπουλο;». Ή ακόμη και την ατάκα του αείμνηστου Στάθη Ψάλτη: «Κούλα, με ακούς, είναι πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος».

Πάντως, το Μέγαρο Μαξίμου ακόμη και τώρα που επιτεύχθηκε η συναίνεση κάρφωσε τον Αλέξη Τσίπρα: «Χρειάστηκαν 718 λέξεις για να πει ο κ. Τσίπρας ένα απλό “ναι” στην πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την εκλογή στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου. Αντιλαμβανόμαστε ότι η απόφαση δεν του ήταν εύκολη. Γνωρίζουμε επίσης ότι στη διαδρομή του πάντα συνόδευε τις πολιτικές του πιρουέτες με δηλώσεις υψηλών ντεσιμπέλ. Κρατάμε το γεγονός ότι η ευρεία πλειοψηφία, στην οποία αποσκοπούσε η συναινετική πρόταση του Πρωθυπουργού, σχηματίζεται στη Βουλή κι αυτό είναι απολύτως θετικό για τη δημοκρατία μας. Τα υπόλοιπα απευθύνονται στο κομματικό στελεχικό του ΣΥΡΙΖΑ και δεν μας αφορούν.

»ΥΓ. Θα συμφωνήσουμε πάντως σε μια και μόνη διαπίστωση του κ. Τσίπρα: ότι Μητσοτάκης δεν θα γίνει».

 

Κυριαρχία Μητσοτάκη

Όμως, με την πρόταση για τη Σακελλαροπούλου ο κ. Μητσοτάκης εγκλώβισε και τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Ας μη λησμονούμε ότι η Φώφη Γεννηματά είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει πρόσωπο προερχόμενο από την Κεντροδεξιά, μη πιστεύοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει την υπέρβαση. Μάλιστα, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ τις τελευταίες ημέρες είχε κάνει ακόμη ένα βήμα, λέγοντας πως «πρέπει να είναι ένα πρόσωπο από την κεντροαριστερά που δεν έκανε πίσω στην κρίση και μπήκε στη φωτιά».

Τελικά, αναγκάστηκε και η κα Γεννηματά και το ΚΙΝΑΛ να ακολουθήσουν την πρόταση του πρωθυπουργού. Η διαφορά ήταν το ΚΙΝΑΛ απλά και λιτά είπε το «ναι». Εξάλλου, κύκλοι της Χαριλάου Τρικούπη διέρρεαν πως στην τελευταία συνάντησή τους η κα Γεννηματά είχε πει στον πρωθυπουργό ότι θα ήταν θετική εάν αποφάσιζε για μη πολιτικό πρόσωπο για την κα Σακελλαροπούλου και τον κ. Αλιβιζάτο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μία δύσκολη περίοδο για την κυβέρνηση λόγω της κρίσης στα εθνικά θέματα με την αυξημένη επιθετικότητα εκ μέρους Τουρκίας, τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, αλλά και την αναγκαστική επανασύσταση του υπουργείου Μετανάστευσης, με μία κίνηση ματ απεγκλωβίστηκε, κέρδισε επικοινωνιακά, βγαίνει ο ίδιος κερδισμένος με την έννοια της συναίνεσης, ενώ στέλνει ένα σαφές μήνυμα, τόσο εντός του κόμματός του, όσο και στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, ότι εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Ταυτόχρονα, με τη μετακόμιση της κας Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο, χηρεύει η θέση του προέδρου του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, του ΣτΕ. Κάτι που σημαίνει ότι και αυτόν τον πρόεδρο θα τον επιλέξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως έγινε με τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Γιατί κόπηκαν Δαμανάκη και Διαμαντοπούλου

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολλούς μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε εκφραστεί θετικά για την εκλογή μίας γυναίκας στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Και φυσικά το όνομα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου έπαιζε από την πρώτη στιγμή. Μαζί με αυτά της Μαρίας Δαμανάκη και της Άννας Διαμαντοπούλου.

Τουναντίον, το όνομα της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ δεν έπαιξε ποτέ λόγω ηλικίας, και της Μαριέττας Γιαννάκου λόγω ταύτισης με τη Ν.Δ. Όπως επίσης και της ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου (αδελφή του Πέτρου Ευθυμίου), καθώς από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε το όνομά της η ίδια επικοινώνησε με το Μαξίμου και ενημέρωσε ότι δεν επιθυμεί, επικαλούμενη σε αντίθεση με τον αδελφό της έλλειψη πείρας στα πολιτικά.

Στο Μαξίμου θεωρούσαν ότι η Μαρία Δαμανάκη θα έφερνε σε δύσκολη θέση τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω του ότι στο παρελθόν είχε διατελέσει πρόεδρος του Συνασπισμού. Όμως σημαντικό ρόλο στο να κοπεί η υποψηφιότητα έπαιξε το γεγονός ότι η κα Δαμανάκη έχει αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική από το 2014, όταν ολοκληρώθηκε η θητεία της ως Επίτροπος Αλιείας κι έκτοτε εργάζεται σε Διεθνή ΜΚΟ για το Περιβάλλον. Για την κα Δαμανάκη δεν ήταν ζεστοί ούτε ακόμη κι εντός του ΚΙΝΑΛ, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που δεν την είδαν ποτέ με καλό μάτι σαν μεταγραφή του Γιώργου Παπανδρέου.

Η Άννα Διαμαντοπούλου φάνταζε ως η καλύτερη επιλογή και λόγω της δυναμικής της παρουσίας στην πολιτική ζωή και των θέσεών της για μεταρρυθμίσεις. Πολλοί θύμιζαν ότι ο νόμος για τα Πανεπιστήμια που εισηγήθηκε ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών –και από τη Ν.Δ. που τότε ήταν αντιπολίτευση–, γεγονός που θεωρήθηκε ιστορική επιτυχία. Επίσης, είναι η Ελληνίδα πολιτικός με το μεγαλύτερο δίκτυο διεθνών επαφών και σε θέση να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με πρώην και νυν πρωθυπουργούς, λόγω του think tank που έχει το «Δίκτυο για την Μεταρρύθμιση για την Ελλάδα και την Ευρώπη».

Όμως η γκάφα που σημάδεψε τη θητεία της στο υπουργείο Παιδείας, όταν τα βιβλία δεν εκδόθηκαν στην ώρα τους λόγω της καθυστέρησης στο Ελεγκτικό Συνέδριο, σε συνδυασμό με ρηξικέλευθες θέσεις που έχει πάρει σε μεγάλα θέματα της επικαιρότητας, την έχουν κάνει ανεπιθύμητη εντός της συντηρητικής παράταξης, ειδικά στην «καραμανλική» πτέρυγα του κόμματος.