Επιλογή ΠτΔ: Για συναίνεση μιλάει ο Κυριάκος. Θα συναινέσει και η Ν.Δ.;

Φτάνοντας στο τέλος του χρόνου, και λίγο πριν πάει στο βουνό (Μέτσοβο), για να πάρει τις αποφάσεις του σχετικά με την επιλογή του προσώπου για το αξίωμα του ΠτΔ, σε συνέντευξή του στο «Βήμα», απαντώντας σε ερώτηση της δημοσιογράφου Δήμητρας Κρουστάλλη, έδωσε την εξής απάντηση:

ΕΡ.: Με ποια κριτήρια θα επιλέξετε τον ΠτΔ;

ΑΠ.: #Πρέπει να συμβολίζει την ενότητα του έθνους.

        #Σημαντικό να εκλεγεί και από άλλα κόμματα.

        #Το πρόσωπο θα πρέπει να συγκεράσει πολιτικές εντός του Κοινοβουλίου.

         #Θα προτείνω πρόσωπο που θα πρέπει τα άλλα κόμματα να αιτιολογήσουν γιατί δεν θα το ψηφίσουν.

Μια προσεκτική ανάγνωση της απάντησης αρχίζει να ρίχνει φως στις σκέψεις του πρωθυπουργού για την επιλογή του προσώπου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, που εδώ και έξι μήνες ο καθένας εκφράζοντας τις απόψεις του –ή μπορεί και τις απόψεις κάποιων άλλων– ρίχνει στο τραπέζι διάφορα ονόματα.

Εν προκειμένω, η δική μας ανάγνωση έχει ως εξής:

# Το εδάφιο της απάντησης «το πρόσωπο θα πρέπει να συγκεράσει πολιτικές εντός του Κοινοβουλίου», δείχνει καθαρά ότι αναφέρεται σε επιλογή πολιτικού προσώπου, γιατί μόνο πολιτικό πρόσωπο μπορεί να έχει πολιτικό υπόβαθρο, ώστε να συνδράμει την κυβέρνηση σε πολιτικές λύσεις που έχει κατά νου.

Η ερμηνεία είναι σαφής, γιατί αν η επιλογή δεν περιελάμβανε πολιτικά πρόσωπα, όπως π.χ. της προέδρου του ΣτΕ κας Σακελλαροπούλου, της κας Αρβελέρ, ή της κας Άννας Ευθυμίου κ.ά. λογίων ή προβεβλημένων προσώπων δεν θα ήταν δυνατόν να συμβάλει στις επιθυμητές από τον πρωθυπουργό πολιτικές συγκερασμού εντός του Κοινοβουλίου.

Πολιτικό πρόσωπο από ποια παράταξη;

Το πολιτικό –κατά την ερμηνεία μας– πρόσωπο που θα προταθεί θα πρέπει σύμφωνα με την απάντηση του κ. Μητσοτάκη «να συμβολίζει την ενότητα του έθνους».

Αυτή η εξίσωση όμως είναι δύσκολη και ίσως η λύση της με την έννοια που δίνει ο πρωθυπουργός να μην είναι εφικτή.

Αν π.χ. προτείνει πολιτικό πρόσωπο από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ –δεν συζητάμε για πολιτικό πρόσωπο από τα υπόλοιπα κόμματα ΚΚΕ, Μέρα25, Ελληνική Λύση–, πόσο σίγουρο είναι ότι η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, τα νεοεκλεγέντα μέλη του συνεδρίου της στις 14/12/2019 –των οποίων η προδιάθεση διεφάνη με  το χειροκρότημά τους στο πρόσφατο προγραμματικό συνέδριο στις 29/11/2019– και, το κυριότερο, οι ψηφοφόροι του 39,8% που έχρισαν τον κ. Μητσοτάκη πρωθυπουργό, θα αποδεχθούν την επιλογή αυτή;

Αν η κοινοβουλευτική ομάδα, το συνέδριο και οι ψηφοφόροι έχουν τις αντιρρήσεις τους, πώς είναι σίγουρος ο Κυριάκος ότι θα αποδεχθούν την πρότασή του; Άλλωστε, το παράδειγμα το έδωσε ο ίδιος το 2015, όταν διαφωνώντας με την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου καταψήφισε –διά της αποχής του– την πρόταση για την εκλογή του…

Βεβαίως, υπάρχει και η διαδικασία της κομματικής πειθαρχίας στην οποία ενδεχομένως να υπακούσουν οι βουλευτές, για να μη φανούν αντίθετοι με την πρόταση του αρχηγού της παράταξης.

Είναι όμως λύση ένας «εξαναγκασμός» αυτής της μορφής;

Και το πιο σημαντικό, η προσωπική απόφαση του αρχηγού της παράταξης είναι δυνατόν να ερμηνεύεται ως συναίνεση όλων των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας;

Ας διυλίσουμε όμως και τη φράση του πρωθυπουργού ότι «θα προτείνει πρόσωπο που θα πρέπει τα άλλα κόμματα να αιτιολογήσουν γιατί δεν το ψήφισαν».

Αν οι πολιτικοί αντίπαλοί του θα πρέπει να δικαιολογήσουν το γιατί δεν ψήφισαν την επιλογή του, ο ίδιος δεν πρέπει να αιτιολογήσει στην παράταξή του την πρότασή του; Στην περίπτωση αυτή, έχει πρόθεση να ερευνήσει την αποδοχή ή όχι της πρότασής του από την παράταξή του; Διότι εν έτει 2020 το δόγμα «ελέω Θεώ εξουσία» δεν φαίνεται να ισχύει για δημοκρατικά εκλεγμένους πρωθυπουργούς, κυρίως στην Ευρώπη…

Εκτός των παραπάνω, αν οι βουλευτές δεν συμφωνούν με την επιλογή προσώπου από άλλα κόμματα και «εξαναγκαστούν» να συνηγορήσουν με την πρόταση του αρχηγού τους, δεν θα έχουν μέσα τους την πικρία ότι ο αρχηγός τους, αντί να σταθεί στο πλευρό της παράταξης που τον ανέδειξε ηγήτορά της, και τον έχρισε πρωθυπουργό με την ψήφο της, επέλεξε πρόσωπο από άλλες παρατάξεις των οποίων ηγετικά στελέχη είχαν κατά καιρούς «στολίσει» με ποικίλους χαρακτηρισμούς εμβληματικά πρόσωπα της ΝΔ, όπως «γερμανοτσολιάδες», «προδότες», «αργυρώνητους», και βεβαίως είχαν εφεύρει –αυτό αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ– και τρόπους για να εξουδετερώσουν την παράταξη της ΝΔ από την επικράτησή της στις βουλευτικές εκλογές.

Οι υποθέσεις Novartis, Siemens, ΚΕΕΛΠΝΟ, θα μείνουν στην ιστορία ως πρότυπα σκευωρίας εξοστρακισμού πολιτικών αντιπάλων από το προσκήνιο.

Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δεχθεί πυρά αυτής της μορφής με fake news υψηλού επιπέδου…

Ας θυμηθεί «το σπίτι του Βολταίρου» για τη σύζυγό του, τα «τηλεφωνικά κέντρα» της Siemens προ εικοσαετίας, τα «δάνεια του Κήρυκα Χανίων» και διάφορα  άλλα…

Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός προσπαθήσει να πειθαναγκάσει την παράταξή του προκειμένου να αποδεχθεί την πρότασή του, ώστε να ικανοποιηθεί η αντίπαλη –εκλογικά– παράταξη, αυτό λέγεται «ενότητα του έθνους» και «συγκερασμός πολιτικών εντός του Κοινοβουλίου»;

Δηλαδή, η κα Δαμανάκη, ένα όνομα που παίζει στα media, –που έστειλε τον Συνασπισμό στα βράχια, και που με ευκαιρία μεταπήδησε στο ΠΑΣΟΚ–, θα «ένωνε» το έθνος και θα «συγκέραζε πολιτικές», ενώ ένας «μπαρουτοκαπνισμένος» νεοδημοκράτης θα το χώριζε;

Πρόσωπα όπως ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Σταύρος Σήμας, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ακόμη και η Ντόρα Μπακογιάννη (που έχει αποκλειστεί από θέση ευθύνης λόγω οικογενειακού περιβάλλοντος) δεν θα ήταν χρήσιμα λόγω της εμπειρίας τους στην εξωτερική πολιτική;

Και το πιο σημαντικό: η προσωπική απόφαση του αρχηγού της παράταξης είναι δυνατόν να ερμηνεύεται ως «συναίνεση» όλων των βουλευτών της ΝΔ; Υποθέτουμε ότι «ενότητα» με αστερίσκους είναι το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε ο Κυριάκος… Γιατί, ως γνωστόν, υπάρχει και η παροιμία «όπως στρώνει κανείς, κοιμάται».

Άλλωστε, η μορφή του «συγκερασμού πολιτικών εντός του Κοινοβουλίου», που έχουν ήδη επιδείξει τα άλλα κόμματα έχει φανεί ανάγλυφη κατά το χρονικό διάστημα από τις εκλογές του Ιουλίου μέχρι σήμερα. Υπενθυμίζουμε ότι από τις προεκλογικές δηλώσεις του Ιουλίου μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης όχι μόνο δεν έδειξαν διάθεση «συγκερασμού», αλλά τουναντίον εξαπέλυσαν μύδρους ακόμη και για θέματα για τα οποία ο πρωθυπουργός απολαμβάνει της δημοφιλίας άνω του 60%.

Το προνόμιο και η παράταξη

Μπορεί η επιλογή του προσώπου να αποτελεί προνόμιο του πρωθυπουργού.

Όμως, ο σεβασμός στην παράταξή του αποτελεί υποχρέωσή του.

Ήδη δεκάδες βουλευτές και υπουργοί έχουν ευθέως δημοσιοποιήσει τις επιθυμίες τους για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέσα από τα «σπλάχνα» της παράταξης.

Αν ο πρωθυπουργός έχει αμφιβολίες, ας προχωρήσει διερευνητικά και με κάθε μυστικότητα στη διαπίστωση των απόψεων της κοινοβουλευτικής του ομάδας και του συνεδρίου, και ακόμη καλύτερα ας κάνει ένα μυστικό γκάλοπ για τις απόψεις των ψηφοφόρων της ΝΔ.

Με το παρόν άρθρο δεν αμφισβητούμε το προνόμιο του πρωθυπουργού για την επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Βάζουμε στο τραπέζι την υποχρέωση ενός ηγέτη, να ασκεί το προνόμιό του αφουγκραζόμενος και τις απόψεις της παράταξής του, και όχι μόνο τις απόψεις άλλων παρατάξεων, οι οποίες στα υπόλοιπα τριάμισι χρόνια της θητείας του θα επιδεικνύουν μόνιμη δραστηριότητα αμφισβήτησης της διακυβέρνησής του.

Όσον αφορά τη δίκαια δημοφιλία που απολαμβάνει, ας μην ξεχνά ότι θα έλθουν και δύσκολες ημέρες που θα χρειαστεί «να σηκώσουν τα μανίκια» όλοι οι σύντροφοί του, ενωμένοι και όχι διαιρεμένοι από τις παρενέργειες κάποιου προνομίου του οποίου τα αποτελέσματα δημιούργησαν προβλήματα αντί να τα επιλύσουν.

Βεβαίως επιθυμούν να υπάρχει συναίνεση και από τα  άλλα πολιτικά κόμματα.

Ωστόσο, υποχρέωση και όχι απλή επιθυμία είναι να υπάρξει συναίνεση και από την παράταξη που έχει την τιμή να είναι αρχηγός της…

«Η ΑΠΟΨΗ»

 Διαβάστε επίσης: 

Ποιος θα πάρει τη σκυτάλη από τον Πάκη;