Επινόηση εχθρών λόγω ασύμμετρης ανικανότητας

«Κάποιος πρέπει να θυμίσει στον κ. Τσίπρα ότι δεν αναλαμβάνει σήμερα πρωθυπουργός. Όπως επίσης ότι η παράταξη που ηγείται είναι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το μοντέρνο και αποτελεσματικό κράτος που ξαφνικά ανακάλυψε και ζητάει, θέλει αλλά μυαλά και όχι ανίκανους κομματάρχες, γεμάτους ιδεοληψίες». Η συγκεκριμένη ανάρτηση του Σταύρου Θεοδωράκη μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, τόσο στη σύσκεψη του Λαυρίου, όσο και για τη νέα μορφή που θα πάρει η Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας δείχνουν το πώς θα κινηθεί το Ποτάμι μέχρι τέλος Αυγούστου.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Όπως έχει γράψει η «Α» η τραγωδία στο Μάτι, αλλά πολύ περισσότερο ο ανύπαρκτος συντονισμός και η γελοία διαχείριση εκ μέρους της κυβέρνησης προσέφερε μία βαθιά ανάσα στη Σεβαστουπόλεως, η οποία έβλεπε την εσωστρέφεια να την πνίγει. Τώρα πλέον ο δρόμος προς το έκτακτο συνέδριο του Οκτωβρίου αναμφίβολα θα είναι πιο βατός για την ηγεσία, αλλά και τα μέλη του Ποταμιού. Ταυτόχρονα το Ποτάμι έχει την ευκαιρία να αποτινάξει από πάνω του τις… συκοφαντίες, ότι αναζητεί συμμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει και τον πολύτιμο χρόνο να ετοιμάσει την πειστική αντιπολιτευτική γραμμή για τη μετά 21η Αυγούστου εποχή, όταν η χώρα απαγκιστρώνεται από το 3ο μνημόνιο.

 Προβλέψιμη η κυβερνητική αντίδραση

Πάντως όπως ανέφερε και η Γιάννα Παναγοπούλου, μέλος της ΜΕΣΥΑ, σε άρθρο της, «ο τρόπος που αντιδρά η κυβέρνηση όταν βρίσκεται στα σχοινιά είναι προβλέψιμος». Μεταξύ άλλων η κα Παναγοπούλου αναπτύσσει ένα σκεπτικό, που επί της ουσίας εκφράζει το σύνολο των μελών του Ποταμιού: «Ο πρωθυπουργός έχει εμπεδώσει άριστα τον Κάρολο Μαρξ που έλεγε ότι η ιδεολογία είναι η στρεβλή αναπαράσταση της πραγματικότητας. Γι’ αυτό και κάθε φορά που η κυβέρνησή του στριμώχνεται, αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς και τόσο προβλέψιμο τρόπο. Επινοεί έναν εχθρό, για να αποπροσανατολίσει από τη δική τους ασύμμετρη ανικανότητα. Για τον θάνατο τόσων ανθρώπων στις πυρκαγιές της Αττικής, φταίνε τα αυθαίρετα και οι καταπατήσεις δασικών εκτάσεων, δηλαδή εν πολλοίς τα θύματα που δεν είχαν μαζί τους πυροσβεστήρα, πυξίδα και φουσκωτό και ένα χάρτη με σημειωμένες τις διόδους διαφυγής».

Και σε αυτή τη γραμμή μέσω του άρθρου της η κα Παναγοπούλου, γνωστή νομικός, επί της ουσίας καταγγέλλει την κυβέρνηση για το θέμα των αυθαιρέτων και τους δασικούς χάρτες, για τους οποίους η Κουμουνδούρου έχει στήσει ολόκληρη προπαγάνδα. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η παρούσα κυβέρνηση όμως θα έπρεπε να τηρεί σιγή ιχθύος, καθόσον, ιδίως στο θέμα των δασικών εκτάσεων, απέδειξε πως ούτε τίμια είναι, αλλά και θράσος και πονηριά διαθέτει. Η κυβέρνηση που έδωσε τα δάση στους καταπατητές για ψηφοθηρικούς λόγους και εκλογική πελατεία μιλάει για το μοιραίο οικόπεδο στο Μάτι ότι ήταν δασική έκταση του Δημοσίου που καταπατήθηκε. Είναι η ίδια που, αντί να εξυγιάνει τις παθογένειες του ΟΣΔΕ, άλλαξε τους Δασικούς Χάρτες για να στήσει την εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι με νόμο που ψήφισε παρέδωσε στην οικοπεδοποίηση και την εκμετάλλευση δασικές εκτάσεις που εκχερσώθηκαν μέχρι και το 2007(!), παρά την πρόβλεψη του Συντάγματος (άρθρο 117 παρ. 3) ότι οι εκχερσωθείσες μετά το 1975 εκτάσεις κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες. Δεν είναι τυχαίο που για πρώτη φορά μπορούν να κατοχυρώσουν ιδιοκτησία σε δασικές εκτάσεις με ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων! Δεν είναι τυχαίο που με εκατομμύρια στρέμματα δημόσιας γης, φτιάχνουν στρατό ευνοημένων ιδιοκτητών για να διαιωνίσουν την εξουσία τους».

Και η κα Παναγοπούλου καταλήγει: «Αντί να ζητήσει συγνώμη που αποστράτευσε στελέχη με μεγάλη εμπειρία και στελέχωσε τις κρίσιμες υπηρεσίες με τους ημέτερους και ανεπαρκέστερους και όχι με τους άξιους και καταλληλότερους, διολίσθησε στην καθεστωτική αλαζονεία και τον κυνισμό που δεν αναγνωρίζει λάθη και δεν λέει μια συγγνώμη. Μάλλον γιατί οι άνθρωποι της κυβέρνησης δεν έχουν την ηθική αρετή, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, για να αναλάβουν τις ευθύνες τους».

ΚΚΕ: «Χωρίς σχέδιο…»

Η γραμμή έχει χαραχθεί από τον Περισσό και δεν αλλάζει με τίποτα. Όσες εξαγγελίες κι εάν κάνει ο Αλέξης Τσίπρας το ΚΚΕ έχει μία σαφή και ξεκάθαρη θέση: «Όλα γίνονται στον βαθμό της επικοινωνίας». Και όπως εξηγούν στον Περισσό, ο ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την ίδια τακτική με τις προηγούμενες, δηλαδή να υποβαθμίζουν τους τομείς δασοπροστασίας και πυρόσβεσης, διατηρώντας το υπάρχον νομικό πλαίσιο, αλλά και εντείνοντας την εμπορευματοποίηση σε δάση, αιγιαλούς, για χάρη των επενδύσεων.

Μάλιστα στον Περισσό υπάρχει η εκτίμηση ότι στόχος είναι η «επιτάχυνση των σχεδιασμένων, από χρόνια, αναδιαρθρώσεων στον τομέα της δασοπροστασίας και της πυρόσβεσης, που προβλέπουν τη μετατόπιση της ευθύνης από την ολοκληρωμένη δομή του κρατικού μηχανισμού στο όνομα του εθελοντισμού». Γι’ αυτό και στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο Περισσός την Πέμπτη το απόγευμα έθεσε το ζήτημα του σχεδιασμού.

«Κουβέντα δεν είπε ο πρωθυπουργός για τον αναγκαίο αντιπυρικό σχεδιασμό, με κύριο βάρος στην πρόληψη, τον διαχωρισμό της πρόληψης από την καταστολή, που παραμένει ακέραιος και για την αναγκαία αύξηση της χρηματοδότησης, για τη δασική υπηρεσία και το Πυροσβεστικό Σώμα».

ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ: «Μόνο για την καρέκλα ενδιαφέρεται ο Τσίπρας»

«Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας έχει χάσει τον έλεγχο». Σε αυτή τη διαπίστωση έχει καταλήξει ο Βασίλης Λεβέντης, την οποία μάλιστα τη δημοσιοποίησε μέσω τηλεοπτικής του συνέντευξης.

Όμως και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων εκτιμά πως «η αγάπη για την καρέκλα και η αρχομανία στο ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν τον πρωθυπουργό να εξαντλήσει και την τελευταία ημέρα της θητείας του. Στο μυαλό του κ. Τσίπρα υπάρχει και το σενάριο της δεξιάς παρένθεσης. Ο πρωθυπουργός δεν αποκλείεται να αιφνιδιάσει τους πάντες, ακόμη και τους δικούς του και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές με αιφνιδιασμούς το Φθινόπωρο για να φέρει σε δύσκολη θέση τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Εννοεί πως σαν πρωθυπουργός ο αρχηγός της Ν.Δ. θα πρέπει να διαχειριστεί τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και την περικοπή των συντάξεων, τη μείωση του αφορολόγητου και όλα όσα έχουν υπογραφεί από την κυβέρνηση και τους δανειστές.

Σε ό,τι αφορά την Ένωση Κεντρώων, θα επιμείνει πολύ στο Μακεδονικό, καθώς η Μακεδονία αποτελεί μία τεράστια δεξαμενή ψήφων, ικανή να κρατήσει το κόμμα εντός του Κοινοβουλίου.